Geen interesse meer.
Na praten en praten blijft seks een probleem bij ons.
Ik heb de moed opgegeven. Ik heb de laatste maanden niets seksueels meer geprobeerd. Wel gewoon normale affectie, dus heb niet als een narrige man rondgelopen.
Geen enkele druk op haar gelegd. En zoals verwacht is er ook nul uit haar gekomen.
Vanaf een weekje geleden is zij wat geirriteerd aan het worden. Vraagt nu constant "hou je nog wel van me ?" en zo.
Dus met andere woorden, ik moet weer beginnen met smeken?
Natuurlijk hou ik van haar. Maar ben klaar met smeken en vragen. Tientallen gesprekken gehad. Zij heeft vaak aangegeven dat zij niet van het inniteren is, maar 9 van de 10 keer als ik het doe is het een botte NEE.
Ik trek dat niet meer.
Therapie en zo heb ik al gehad, zij wil nooit mee. Het is niet haar probleem zegt ze dan.
Ik sta echt op het punt om de seks maar elders te zoeken. Dit kan echter niet met haar toestemming. Zij heeft al aangegeven dat het dan einde oefening is.
Ze geeft zelf nu de schuld aan de menopauze. Ze is 46, maar dit verhaal speelt al jaren, dus denk dat dit alleen maar een nieuw excuus is.
Wilde dit gewoon weer een keer van me afschrijven.
Een veelvoorkomend probleem in relaties.
Tussen gewone affectie tonen en zin in seks krijgen zit nog een enorme wereld. De vraag 'hou je nog van me?' betekent dat wat jij gewone affectie noemt haar toch niet het gevoel geeft dat je van haar houdt. Dat toonde je kennelijk eerder met seks initiëren? Dat is nu weg, en er is misschien niet iets in de plaats gekomen? Wat doe je om de relatie te onderhouden, om verbinding te creëren? Waar wordt jouw vrouw blij van en waardoor voelt zij zich gezien?
Dat het haar probleem niet is, is natuurlijk niet waar. Want de relatie kan erdoor op de klippen lopen en dat is ook haar probleem. Jullie hebben in zekere zin hetzelfde probleem maar toch anders; je krijgt allebei niet wat je nodig hebt.
Dus toch weer bespreekbaar maken. Heb je benoemd tegen je vrouw dat je voorlopig geen initiatief zal nemen en waarom? Ik zou starten met dat te communiceren.
En ook samen met haar uitpluizen wat zij nodig heeft in de relatie om zich verbonden te voelen.
Veel vrouwen hebben het nodig dat een partner interesse toont in haar gedachten, gevoelens, hoe ze allerlei tegen dingen aankijkt in het leven. Door open vragen te stellen, door te vragen, maar ook echt te luisteren en in gedrag te laten zien dat je hebt geluisterd (onthouden wat ze mooi of leuk vindt en haar daar meer verrassen). Door zulke interesse voelt iemand zich gezien en geliefd. Doe je dat voldoende?
Kortom als de seks niet loopt, is er (bijna!) altijd een onderliggend relatie probleem. En dat moet geadresseerd worden.
"Vanaf een weekje geleden is zij wat geirriteerd aan het worden. Vraagt nu constant "hou je nog wel van me ?" en zo.
Dus met andere woorden, ik moet weer beginnen met smeken?
Natuurlijk hou ik van haar. Maar ben klaar met smeken en vragen. Tientallen gesprekken gehad. Zij heeft vaak aangegeven dat zij niet van het inniteren is, maar 9 van de 10 keer als ik het doe is het een botte NEE.
Ik trek dat niet meer."
Als jou was zou ik dit gewoon zeggen tegen haar, dat je niet meer tegen alle afwijzingen kunt, haar een prachtige vrouw vind maar het te pijnlijk vind worden. Ik wacht dit keer op jouw initiatief (ookal houd ze daar niet van, dat las ik maar dat is dan jammer). Dan is het duidelijk voor beide. Misschien krijgt ze wel echt een keer uit zichzelf zin als je zelf nu een beetje hard to get bent zullen we maar zeggen.
Verder zou ik het niet weten. Vervelend voor je Sjef, zo vastzitten.
In de periodes dat het hier niet lekker loopt, komt dat meestal omdat ik heel veel aan mijn hoofd heb en me daarin niet gesteund voel. Ik geef duidelijk aan wat ik nodig heb om ontlast te worden en als mijn partner zich daar niks van aantrekt, zet ik automatisch mijn hakken in het zand op seksgebied. Soms gaat hij daar dan over drammen en dan volgt een vette ruzie. Daarna gaat hij kijken wat hij kan doen om het leven voor mij wat gemakkelijker te maken en automatisch vind ik hem dan weer aantrekkelijk en komt het met de seks ook weer goed. Ik denk dat het in de hoofden van veel vrouwen zo werkt. Misschien kun je er iets mee?
Problemen met seksualiteit zijn feitelijk relatieproblemen. En daar zit vaak een communicatieprobleem onder. Op die manier zou ik dat ook bespreken met je partner. Jullie hebben een gezamenlijk probleem. Het afschuiven op jou geeft aan dat ze jou niet serieus neemt in een heel duidelijk verzoek. Stel jij hebt een medisch/mentaal/financieel probleem en je partner zou zeggen dat jij het zelf mag uitzoeken. Want het is niet haar probleem. Dan zou je ook niet akkoord gaan toch?
Dus samen bespreken waarom ze dit niet wil. Al jaren niet. Niet laten weglopen of wegkomen met vage of halve antwoorden. Geef ook aan dat dit voor jou dermate serieus is dat je denkt aan andere opties en zelfs een breuk. Is het dat waard voor haar? Wil ze dat? Werkt ze alsnog niet mee dan heb jij ook een antwoord. Ze neemt jullie relatie niet meer serieus en jou eigenlijk ook niet. Vraag jezelf af of jij in zo'n relatie oud wilt worden. Je kunt:
- blijven en het accepteren (en je eigen gevoelens onderdrukken)
- haar mededelen dat je blijft maar je behoeftes elders zoekt omdat je haar niet meer lastig wilt vallen;
- blijven en er in het geheim iemand bij zoeken. Komt het uit dan zet je alsnog de scheiding in.
- scheiding in gang zetten en nog wat maken van je toekomst.
Ik ben van mening dat iedereen zijn eigen seksualiteit mag en moet bepalen. Daar heeft een ander geen zeggenschap over. Prima dat de ander niet meer wil (geen drang of dwang op dit gebied). Maar gun je partner dan die vrijheid elders. Je kunt een ander geen celibaat opleggen.
Moederkareltje schreef op 15-05-2024 om 15:25:
"Vanaf een weekje geleden is zij wat geirriteerd aan het worden. Vraagt nu constant "hou je nog wel van me ?" en zo.
Dus met andere woorden, ik moet weer beginnen met smeken?
Natuurlijk hou ik van haar. Maar ben klaar met smeken en vragen. Tientallen gesprekken gehad. Zij heeft vaak aangegeven dat zij niet van het inniteren is, maar 9 van de 10 keer als ik het doe is het een botte NEE.
Ik trek dat niet meer."
Als jou was zou ik dit gewoon zeggen tegen haar, dat je niet meer tegen alle afwijzingen kunt, haar een prachtige vrouw vind maar het te pijnlijk vind worden. Ik wacht dit keer op jouw initiatief (ookal houd ze daar niet van, dat las ik maar dat is dan jammer). Dan is het duidelijk voor beide. Misschien krijgt ze wel echt een keer uit zichzelf zin als je zelf nu een beetje hard to get bent zullen we maar zeggen.
Verder zou ik het niet weten. Vervelend voor je Sjef, zo vastzitten.
Hetzelfde advies van mij, gegeven door Moederkareltje; met dit communiceren en doen doorbreek je een patroon.
Ja ben het ook eens met MOedderKareltje
Ik zou trouwens ook eisen dat ze wel mee gaat naar relatietherapie. Het namelijk ook haar probleem, ook al zegt ze van niet.
Jullie relatie is nu toch ook al slecht? Stel je zoekt het elders en ze komt daarachter. Hoe erg is het dan te gaan scheiden?
Therapie is totaal zinloos zonder motivatie. Zowel inzet tijdens de Therapie als het geleerde in de praktijk brengen na afloop. Anders verspil je iemands tijd en een boel geld.
Wil je niet vreemdgaan dan deel je haar gewoon mede "Truus ik heb diverse malen met je gesproken. Jij wilt niet met mij in gesprek, geen therapie en je wilt geen seksualiteit of intimiteit meer met mij. Ik heb dat wel nodig en ga dat deel elders zoeken. Dan weet je dat". En daarna ga je over tot de orde van de dag. Geen discussie of haar toestemming vragen (jij bent toch geen klein kind meer). Wil ze daadwerkelijk scheiden? Dan mag ze dat gaan regelen. Het is maar de vraag of ze dat daadwerkelijk doet. En als dat wel het geval is. Jullie relatie is nu ook gewoon op. Een nieuwe start geeft beiden een nieuw leven en rust om te kunnen doen wat ze willen.
