14 mei 2015
De bewijzen tegen de nutteloosheid van het ouderschapsplan stapelen zich op. Nu weer uit de juridische hoek.
Het zogenaamde 'ouderschapsplan', dat je moet opstellen als je gaat scheiden, is niet effectief. Het wordt te soepel toegepast, en het leidt nauwelijks tot minder juridische conflicten. Dat concludeert de juriste Marit Tomassen-van der Lans uit onderzoek waarop ze op 18 mei promoveert aan de Vrije Universiteit Amsterdam.
Uit haar dossier-onderzoek blijkt dat ouders sinds de invoering van het ouderschapsplan wel vaker regelingen voor hun kinderen afspreken, maar dat de afspraken meestal nogal vaag zijn. In een kwart van de dossiers vormen de afspraken geen volledig ouderschapsplan. Bovendien is het aantal vervolgprocedures bij de rechtbank nauwelijks afgenomen.
De verplichting om een plan op te stellen wordt volgens Tomassen-van der Lans te soepel toegepast. Rechters wijzen zelden een scheidingsverzoek af als ouders geen ouderschapsplan hebben opgesteld, hoewel dat toch een voorwaarde is om te kunnen scheiden. Ook leggen ouders vaak een standaardregeling aan de rechter voor.
In het ouderschapsplan moet je bijvoorbeeld afspraken noteren over: zorgverdeling, opvoedingstaken, omgang, vakanties, informatie-uitwisseling, en kinderalimentatie. Het werd in 2009 ingevoerd met het idee dat er daardoor op drie fronten winst behaald zou kunnen worden:
Het onderzoek van Tomassen-van der Lans is eigenlijk een beetje mosterd na de maaltijd, omdat al in 2013 een officiële evaluatie verscheen (van een onderzoeksafdeling van het ministerie van Justitie) waarin gehakt werd gemaakt van het ouderschapsplan:
Dat het ouderschapsplan de conflicten tussen ex-partners niet vermindert, met alle nare gevolgen voor de kinderen van dien, is heel begrijpelijk, omdat het opstellen van zo'n plan de meningsverschillen tussen exen juist op de spits kan drijven.
De alternatieven die Tomassen-van der Lans voorstelt (zoals: verplichte scheidings-educatie en verplichte mediation) zullen maar voor beperkte groepen ouders werken, getuige die officiële evaluatie uit 2013.
Conclusie: bij echtscheiding geldt uiteindelijk alleen maar de wet van behoud van ellende.
