2 juli 2021 door Lisanne Karstenberg
Hoera, een verjaardag! Van een kindje uit de klas. Erg leuk en gezellig. Maar bij een verjaardag hoort een kinderfeestje. Vanaf wanneer is het leuk als jouw kind ook uitgenodigd wordt?
Ik merk dat ik dit wel een dingetje vind, je hoort de verhalen en ziet de uitnodigingen over het plein gaan en mijn kind hoort er niet bij. Ik schreef al eens eerder dat mijn kind soms moeite heeft met sociaal contact maken, of eigenlijk het onderhouden van sociaal contact. Zolang hij niet uitgenodigd wordt weet hij niet wat hij mist. Maar mijn moederhart vindt dit toch wel lastig.
Als ik hoor dat zijn vriendje een feestje heeft gegeven maar mijn kind niet heeft uitgenodigd vind ik dat raar. Waarom? Ik weet het niet. Misschien heb ik altijd wel de behoefte dat ik graag wil dat mensen mijn kind leuk vinden. Ik wilde zelf ook altijd leuk gevonden worden. Inmiddels heb ik dat wat meer losgelaten, maar hee, dat heeft bij mij ook 30 jaar geduurd. Maar ik dacht dat dit vriendje al redelijk 'vast' was, voor zover dat bij een kind van 5 jaar kan. Mijn zoon had hier niet zo'n last van, het was meer de mama die dit vervelend vond.
Het vervelende vond ik nog wel dat ik deze moeder vlak na het kinderfeestje van haar kind sprak op het schoolplein en toen nog even de mededeling kreeg dat mijn zoon toch eigenlijk ook wel uitgenodigd had moeten worden. Ja, dat vond ik dus ook. Heeft mijn kind hier last van gehad? Nee, maar ik als moeder wel.
Mijn man zegt altijd, je moet niet naar anderen wijzen maar naar jezelf kijken. Wij hebben ook geen feestje georganiseerd toen onze zoon 5 jaar is geworden. Het was midden in de zomervakantie, ons rieten dak lag eraf en ik was net drie maanden geleden bevallen. Voor mij genoeg redenen om er niet aan te beginnen, in het kader van 'hij weet toch nog niet wat hij mist'. Maar als je zelf geen feestje geeft, is natuurlijk ook te verwachten dat je bij anderen niet wordt uitgenodigd. Auw, en daar heeft manlief (zoals zo vaak) wel gelijk in.
En ik snap het wel, ik zou als ouder zijnde ook zeggen dat mijn kind maar vijf mensen mag uitnodigen. En als mijn kind het moeilijk vindt om te kiezen welke 5 kindjes hij wilt uitnodigen, zou mijn reactie ook zijn: bij wie ben jij op het feestje geweest?
Die eeuwige strijd over kinderfeestjes en verjaardagen, traktaties en cadeaus voor de juffen. Ik doe er niet aan mee. Pure schoolpleinleed. Het lijkt altijd gekker, groter en duurder te worden.
Zo is er altijd wel weer wat, want iedere week een kinderfeestje hebben lijkt me ook niks. Wat een gedoe met nog twee kinderen en dit combineren. Maar niet uitgenodigd worden doet ook pijn. Je wilt niet dat je kind anders is, een buitenbeentje. En waarschijnlijk is mijn kind dat ook niet en zijn dit gewoon nog de hormonale pubergedachten die mijn lichaam nooit helemaal uit zijn gegaan. Wij zijn mensen, gewoonte dieren en vooral kuddedieren. De drang om erbij te horen, hopeloos zitten wachten op een kinderfeestje. Inmiddels na een corona jaar smacht ik ook naar een feestje, ook al is het maar een kinderfeestje. Als er maar snoep is! Of chocolade. Okee, eigenlijk wil ik alleen wijn. Maar dat zullen ze wel niet op een kinderfeestje hebben 😉
Inmiddels ben ik niet meer de moeder die hoeft te zeggen: mijn kind heeft nog nooit een feestje gehad. Want.... hij had zijn eerste kinderfeestje. Het hek is van de dam. Toch stom dat ik dat vervelend vond om te zeggen. Weer de drang om ergens bij te willen horen.
Misschien moeten wij dit jaar een (eigen) kinderfeestje organiseren, deze zomer, dan wordt hij 6! Tijd om hem er kennis mee te laten maken. Want wat wordt groter als je het deelt? Juist, een feestje!
En nou niet spontaan allemaal mijn kind uitnodigen, want ik hou niet zo van dat gevlieg en die drukte. Doe maar gewoon zo af en toe en gun vooral ieder kind een leuk feestje. Wist je dat je ook kinderfeestjes voor de hele klas kunt organiseren? Zo voelt niemand zich buitengesloten en hierdoor dus ook geen mama’s 😉.
