26 september 2003 door Anita Schmidt
Bijna iedereen denkt er wel eens over om de boel de boel te laten en te emigreren naar een warm land. Bij de meesten blijft het bij mijmeren, maar Anita Schmidt deed het. Samen met haar man Oscar en drie kinderen (toen 5, 3 en 1) vertrok ze in augustus 2001 naar Spanje. Sinds die tijd houdt ze ons op de hoogte van haar avonturen in den vreemde.
Een jaarlijks terugkerend feest met een bijzonder tintje. Nienke en Danielle treden op met hun flamenco-groep.
De Feria-koorts was weer begonnen in Casares. Ieder dorp en iedere stad organiseert zo'n jaarlijks feest. Kermis, muziek, bands, dansen op straat, toneel, noem maar op. Vijf dagen lang staat Casares op zijn kop. Er wordt nauwelijks geslapen en véél gefeest. Iedereen steekt zich voor de gelegenheid in het nieuw. En dan bedoel ik niet zomaar nieuw, nee, daar wordt echte avondkleding voor aangeschaft. Door de vrouwen tenminste. De mannen trekken voor de gelegenheid een overhemd aan.
Dit jaar was voor ons ook een hele bijzondere Feria. Nienke en Danielle traden op. Met hun flamenco-groep stonden ze op prime-night op het grote podium. We hadden twee prachtige jurken besteld, met bijbehorende rozen, haarkammen, oorbellen en armbanden.
Nienke - Dama van de Feria
De zenuwen begonnen langzaam-aan op te spelen. Ook bij mij, moet ik zeggen. Ik heb flink geoefend om strakke knotten in het haar te krijgen. De kapper heeft me instructies gegeven en de nodige hulpmiddelen verstrekt.
Ze vonden het allemaal wel komisch hier in het dorp; die onwetende Hollandse moeder. En ze kunnen het ook waarderen dat we overal gewoon aan meedoen.
Buiten de dans-perikelen was Nienke ook nog gekozen tot 'Dama' van de Feria. Ieder jaar worden er drie meisjes gekozen tot een soort Feria-prinsessen.
Het was helemaal aan mij voorbij was gegaan. Op de laatste schooldag schijnt er iemand rondgelopen te hebben van de feestcommissie die tien meisjes had geselecteerd. Vervolgens mochten de kinderen zelf stemmen wie zij 'de mooiste' vonden.
Ik heb daar toen helemaal niets van meegekregen. Danielle was die dag gestoken door een wesp en had een behoorlijke allergische reactie. Ik was met haar aan het hollen van dokter naar apotheek naar dokter om de zwelling weer onder controle te krijgen.
Ook aan Nienke was het allemaal voorbij gegaan. Ze was alleen maar boos dat ik niet bij haar op het eindfeest was.
Enfin, toen de paniek bij Danielle weer geweken was, heb ik alle kinderen opgepakt en zijn we naar huis gegaan. En eigenlijk bijna direct daarna zijn we naar Nederland vertrokken voor een weekje vakantie.
Weer terug in Spanje gonsde het door het dorp dat Nienke 'Dama' was. Maar goed, dat zei mij nog steeds niets. Totdat een van de moeders mij vroeg of ik al een jurk gekocht had en wie de accompañante (begeleider) van Nienke werd.
Met open mond keek ik haar aan. Waar gáát dit over dacht ik. In rap Spaans werd ik door de moeders ingelicht. Nienke was gekozen tot tweede Dama en wordt op de eerste avond van de Feria, samen met de 'Reina' (koningin) en de eerste Dama 'gekroond'.
Op die avond moet ze er op zijn mooist uitzien. Nieuwe jurk, nieuwe schoenen en een bezoek aan de kapper dus...! En, ze dient te worden begeleid door een jongetje van eigen keuze.
De kapper bleek Nienke al ingepland te hebben; da's het makkelijke in zo'n dorp. Een mooie jurk hadden we nog. Restte alleen het kiezen van de accompañante.
Nienke heeft lang nagedacht. Zou ze Alejandro vragen, haar beste vriend uit de klas? Of toch de knappe Carlos? Gelukkig, het werd Alejandro. Hij werd er helemaal verlegen van maar wilde het vreselijk graag doen.
Eindelijk was het zover. Het dans-optreden was echt fantastisch! Geweldig, die kleine meisjes die staan te roffelen op het podium en die volleerd met hun heupen en hun rokken staan te zwaaien.
Trots dat ik was!
De 'kroning' van Nienke was ook een hele belevenis. Ze is nu dan ook bekend in het hele dorp. Uiteraard was Danielle een beetje jaloers. Maar gelukkig mocht ze de kroon lenen van Nienke en was het leed snel geleden. Enne, ze heeft zich voorgenomen om volgend jaar gewoon zélf Dama te worden.
