20 december 2019 door Raymonde Mayland
Kinderopvang is schaars in Düsseldorf. Mijn man en ik hebben geluk dat we er één hebben gevonden voor onze tweejarige dochter bij ons in de buurt. Ze heeft een lieve leidster, die elke dag leuke dingen doet met de kinderen in de groep. Mijn dochter gaat er met plezier naartoe en als ik haar om half vier ophaal, dan zie ik dat ze een leuke dag heeft gehad.
Sinds anderhalf jaar wonen wij in het Duitse Düsseldorf. We zijn er gaan wonen omdat mijn man daar werkt. Voor de verhuizing woonden we in Utrecht, waar mijn dochter drie dagen per week naar een groot kinderdagverblijf ging. We vinden het belangrijk dat ze kan spelen met leeftijdsgenootjes en met een beetje geluk voorkomt het dat ze eenkennig wordt. De opvang in Düsseldorf waar zij naartoe gaat, kan je vergelijken met een gastouder. ‘Tagesmutter’ wordt het hier ook genoemd. Er is één groep met vier à vijf kinderen, een leidster en vaak een stagiaire. Het is er heel huiselijk en warm. Het nadeel is echter dat de opvang om de haverklap dicht is vanwege vakanties en feestdagen. Met de vakanties en feestdagen heb ik minder moeite, wij zijn dan immers vaak ook vrij en hebben plannen met het gezin. Maar wat me het meest irriteert, is dat ik regelmatig geconfronteerd word met een lastminute afzegging.
Afgelopen woensdagochtend wekte mijn telefoon me net iets voor zeven uur voor de eerste voeding van mijn drie maanden oude zoon. Ik werk thuis als zelfstandige, maar ben momenteel met zwangerschapsverlof. Op mijn telefoon lees ik een ongelezen bericht van S., de eigenaresse van de opvang van mijn dochter. Vanwege ziekte zijn ze vandaag gesloten, schrijft ze, en dat blijven ze voor de rest van de week. Geïrriteerd sta ik op om het flesje te maken. Een maand geleden waren ze ook al dicht. Ziekte is natuurlijk erg vervelend, maar het wordt vervelend voor de ouders als dit iedere maand is, zeker in combinatie met de vakanties waarin ze gesloten zijn.
Naast het feit dat wij het belangrijk vinden dat ze kan spelen met leeftijdsgenootjes en leert dat de wereld niet alleen om haar draait, maken wij gebruik van een kinderopvang zodat wij kunnen werken. We hebben te maken met afspraken en deadlines en kunnen daarbij het gezelschap van de allerliefste peuter niet gebruiken. Het is daarom vervelend dat we niet voor honderd procent kunnen rekenen op deze opvang. We hebben ook geen grootouders in de buurt als alternatief.
Het liefst breng ik mijn dochter ergens anders onder. Niet alleen omdat ik me groen en geel erger aan de vele afzeggingen. Maar ook omdat ze met 2,5 jaar een stuk ouder is dan de andere kindjes op de groep. Tot augustus zat ze er nog met leeftijdsgenootjes maar die zijn verhuisd of naar een andere opvang gegaan. Want wat ik tot na de zomervakantie niet wist, is dat kinderdagverblijven in Düsseldorf (misschien heel Duitsland, maar dat weet ik niet) net als scholen een schooljaar hanteren.
Op de kinderopvang heb je twee groepen, verdeeld op leeftijd. De eerste groep is tot drie jaar en de ander van drie tot zes jaar. Meestal zitten de groepen in één pand, maar je hebt ook crèches die uitsluitend kinderen van drie tot zes opvangen. Wanneer kinderen zes jaar zijn, gaan ze naar de basisschool. Maar ze verlaten de crèche pas na de zomervakantie in het jaar dat ze zes jaar worden. Gedurende de rest van het jaar komen er nauwelijks plaatsen vrij omdat er geen doorloop is. Tenzij er iemand verhuisd. De opvang van mijn dochter vangt uitsluitend kinderen tot drie jaar op. Het lijkt erop dat mijn vrolijke dochter, die in april drie jaar wordt, tot augustus moet zitten in de groep met kleine kinderen en geen leeftijdsgenootjes heeft om mee te spelen.
Zoals gezegd was het half augustus toen we ontdekten dat het Duitse systeem zo in elkaar zit. Ik was op dat moment hoogzwanger en we waren te laat met het zoeken van een alternatief. Nu is ze de oudste in de groep en S. vertelde ons dat ze geen kinderen van twee jaar gaat aannemen, omdat zij na een jaar toch weer weg gaan. Toen ik dat hoorde, barstte ik thuis in huilen uit. Ik vond het zielig voor mijn meisje dat ze het hele jaar in een groep vol baby’s zou zitten. We zijn meteen op zoek gegaan naar andere opvang. Ik heb vijf kinderdagverblijven in de buurt bezocht en allen zeiden dat er hoogstwaarschijnlijk alleen plaats is vanaf augustus, mits we hoog op de wachtlijst staan. Want die is er ook.
Gelukkig staan we al ruim een jaar op de wachtlijst en lijkt onze dochter het naar haar zin te hebben op de kinderopvang. Ze speelt met de andere kindjes en heeft zich gevonden in de rol van oudste. Ze zijn ontzettend lief voor haar en zelfs onze zoon is vanaf het nieuwe jaar welkom in de groep. We zijn blij dat we gezien de schaarste een opvang in de buurt hebben gevonden. Toch kan ik niet wachten tot het augustus is en we onze twee kinderen op hetzelfde kinderdagverblijf kunnen zetten, waar ze kunnen spelen met leeftijdsgenootjes en niet om de haverklap thuis moeten blijven.
