7 oktober 2020 door Giulia Califano
De eerste woordjes van een kind, weerspiegelen die zijn of haar prioriteiten? Ik had er eigenlijk nooit zo over nagedacht maar als ik naar Ella’s vocabulaire kijk, kan ik er niet omheen. De woordjes die ze begrijpt én uitspreekt laten heel duidelijk zien waar haar prioriteiten liggen!
Allereerst bij eten. Overduidelijk. Na ‘mama’ en ‘papa’ was haar eerste woordje ‘ham’. En dat voor een kind dat overwegend plantaardig wordt opgevoed. Maar ‘ham’ betekende eten en ondanks dat ze inmiddels ook ‘ete’ zegt, blijft ‘ham’ favoriet. ’s Ochtends knuffelen we nog even in bed nadat ze bij mij heeft gedronken. Als ze eenmaal begint te mopperen, vraag ik: ‘Ella, wil je eten?’ ‘Ham!’ en ze rent naar de deur.
Haar lievelingsfruit? Dat is ‘naan’. Banaan dus. Het woord fruit kent ze maar al te goed, want daar is ze dol op. Maar haar favoriet is absoluut banaan. ‘Naan?’ klinkt het als ze met een wijzend vingertje richting de fruitschaal loopt.
Ella is dol op eten en dat blijkt dus ook wel uit haar woordenschat. Grappig, want als halve Italiaanse ben ik opgegroeid met hele gesprekken over eten. Wij Italianen zijn óf aan het eten, óf we praten over eten! En ons kwart Italiaantje Ella dus ook.
Nu vind ik praten over eten niet eens zo verwonderlijk. En ook dat Ella al gauw het woordje ‘poe’ (poes) leerde, verbaasde me niets. We hebben immers twee katten en daar is ze helemaal weg van! Doordat ze nog maar twee tandjes heeft is de s een beetje lastig, maar ze weet overduidelijk wie ‘poe’ is!
Dat ze echter ook zo gauw ‘Nijn’ en ‘beebee’ zou zeggen, had ik niet aan zien komen. Zelf waren we niet per se fan van Nijntje en we hadden er ook niets van gekocht. De paar spullen die we in huis hadden, waren cadeautjes. Maar op de een of andere manier heeft Nijntje zo’n enorme aantrekkingskracht, dat Ella al een paar maanden vol liefde ‘praat’ over haar favoriete konijntje. Ze weet waar de boekjes van Nijntje liggen en komt ze onder begeleiding van ‘nijn, nijn, nijn’ enthousiast naar ons toe brengen. De manier waarop ze dat woordje zegt spreekt boekdelen. Ze is dolverliefd op Nijntje!
Maar hoe ze op ‘beebee’ komt? Ze heeft met kerst een pop gekregen en zo 1 à 2 keer per week komt die even uit de kast. Ik vertel haar dan wel dat dit een baby is, net zoals ik dat zeg wanneer ze in de supermarkt naar baby’tjes wijst. Tot zover mijn uitleg over baby’s, maar sinds een paar weken roept Ella tegen elk kindje dat ze ziet (zowel live als op televisie): ‘beebee’! Laat ik dat maar zien als een teken dat ze andere kindjes leuk vindt. Een goed teken!
Sociaal is ze sowieso. Al vanaf zo’n 8 maanden geeft ze kusjes en inmiddels ook dikke vliegkussen. Maar het woord kus? Daar heeft ze geen behoefte aan. Zwaaien kon ze pas veel later, maar ‘doei doei’ is inmiddels wél ingeburgerd. Het ziet er werkelijk hi-la-risch uit hoe ze wegloopt, met haar handje wappert en ‘doei doei’ zegt. Ik lig regelmatig in een deuk!
Sinds een paar weken maakt ze het helemaal bont. Ze vindt het een fantastisch spelletje om de wc-deur open en dicht te doen als ik even ga plassen. Onder begeleiding van ‘ditj’ (dicht) doet ze de deur dicht en zodra ze die weer opent is het: ‘haaai’! En weer ‘ditj’. En open: ‘haaai’! Inmiddels doet ze ook boekjes ‘ditj’ en kastjes ‘ditj’. En als we weggaan is het deur ‘ditj’ en ‘doei doei’!
Echt, ik blijf het maar zeggen: wat is deze fase leuk! Onze kletsende dreumes leert zo ongeveer elke week een nieuw woordje en zo leer ik weer waar haar prioriteiten liggen. Ze weet waar de wc is, weet haar knijpfruitjes feilloos te vinden in het keukenkastje naast de koelkast en als ik haar vraag of ze haar schoenen gaat halen, rent ze direct naar de gang, komt terug met in elk handje een schoentje en ploft op haar billen om ze aan te doen. Ze is soms boos wanneer haar eten ‘p’ (op) is, maar als ze genoeg heeft gegeten is ze ‘kla’!
