10 december 2010 door Justine Pardoen
Vandaag start onze winterstop; eind januari gaan we weer door. Een korte periode van zakelijke en persoonlijke bezinning.
Ontspan met ons mee! En smul nog even van de laatste scoop van dit jaar, die we hieronder prijsgeven (in het 'derde bedrijf' van ons kerstsprookje).
Toegevoegd op 17 december: een belangrijke kerstboodschap van onze fan Daniel Lechner.
Een kerstsprookje in drie bedrijven
Eerste bedrijf. Het waren de donkere dagen voor kerst. De wereld werd op zijn kop gezet door de openbaarmaking van honderdduizenden geheime documenten van Amerikaanse ambassadeurs.
Het volk smulde. Maar politici spraken er schande van, en diplomaten waarschuwden dat dit grote gevolgen zou hebben voor de relaties tussen landen. Diplomatie vereist immers vertrouwelijkheid. En als die geschonden wordt, zal niemand meer zijn mond open doen. Met alle gevolgen van dien.
Hoe heeft het zo ver kunnen komen? Na de aanslag op de Twin Towers was alles in het teken van terrorismebestrijding komen te staan. Amerika was ijverig enorme hoeveelheden gegevens gaan verzamelen, en digitaliseren, en koppelen, en uitwisselen. Vooral die uitwisseling was belangrijk, om te komen tot betere samenwerking.
Het onbedoelde gevolg was dat er zóveel mensen betrokken waren geraakt bij het systeem, dat de beveiliging eronder leed. Want je kunt systemen nóg zo goed beveiligen, maar de mens blijft de zwakste schakel. En hoe meer mensen, hoe meer zwakke schakels.
Tweede bedrijf. Buiten werd het ijzig koud, maar binnen was het warm. En toen zagen we het licht.
Zoals Amerika sinds de Twin Towers een obsessie heeft met terrorisme, zo heeft Nederland sinds Savannah en het Maasmeisje een obsessie met kindermishandeling. De Pavlov-reactie is identiek: zo veel mogelijk gegevens verzamelen (in dit geval van ouders en kinderen), digitaliseren, koppelen, en uitwisselen. Zelfs de risico-signalering is hetzelfde. Code oranje: wees alert! Code rood: alarm!
Gelukkig liggen al die gegevens die ze van ons verzamelen nog niet op straat, maar je kunt erop wáchten. Wat er met die cables van de Amerikaanse ambassadeurs is gebeurd, gebeurt vroeg of laat natuurlijk ook met onze gegevens. Dat is echt onvermijdelijk. Ook al omdat de beveiliging nóg beroerder is. Van de systemen die op dit moment in gebruik zijn voor het Elektronisch Kinddossier, is er nog geen enkel systeem gecertificeerd.
Maar ook zonder dat er vooralsnog iets is misgegaan, heeft de WikiLeak-affaire iets interessants opgeleverd. "Ambassadeurs zullen niets meer vertellen, omdat ze niets meer in vertrouwen kunnen zeggen", piepten de bobo's. Dat geldt ook voor ouders. Die zullen hun mond stijf dichthouden, of oneerlijk gaan antwoorden, als het consultatiebureau hen vragen stelt als:
Derde bedrijf. De redactie van Ouders Online tuigde een kerstboom op en stak de kaarsjes aan. De lichtjes twinkelden vrolijk en het kantoor vulde zich met dennegeur. En wát lag er de volgende ochtend onder de boom...?
Medewerkers van het consultatiebureau moeten allemaal een stuk tekenen, waarin ze verklaren dat ze de vragen die ze aan ouders moeten stellen, niet openbaar zullen maken. Die vragen zijn dus geheim. Maar sinds WikiLeaks is niets meer geheim. Dat bleek weer eens toen wij het pakje openden dat onder onze kerstboom lag...
We wensen iedereen heel fijne feestdagen en alvast een heel gelukkig nieuwjaar! Eind januari ziet u ons weer terug.
P.S. Bekijk de kerstboodschap van onze fan Daniel Lechner:
