Zorgenkinderen Zorgenkinderen

Zorgenkinderen

Lees ook op
moeder zonder naam

moeder zonder naam

15-01-2009 om 14:24

Wat heeft mijn kind?

Met mijn lieve zoon van 6 gaat het niet goed, hij is vaak boos, gefrustreerd, soms agressief, heeft geen vriendjes meer, luistert slecht, en nog veel meer. We zijn met een onderzoekstraject bezig, vermoeden van autisme of anverwant of NLD.
Gisteren de vragenlijsten ingevuld en zoveel negatieve antwoorden over zijn gedrag: liegen, bedreigen, vechten, het kwam allemaal aan de orde. Met name is zijn gedrag thuis soms niet te handhaven, liegen ook wel bij anderen. Zo heeft hij vandaag tegen de test-psycholoog gelogen over een boek wat hij zou hebben. Op zich onschuldig lijkt het, maar er was helemaal geen reden om te doen, en hij vindt het leuk om te doen. Ik ben zo bezorgd over wat er met hem is, hoe het zal gaan voor hem in de toekomst, ik zit er gewoon van te huilen. Het is afwachten op de resultaten, maar iets in mij vreest voor agressieve gedragsstoornissen.
Iemand optimistische ervaringen? ik wil echt heel graag horen dat het goed komt!

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Pippie

Pippie

15-01-2009 om 19:22

Moeder zonder naam

Goed dat jullie hem laten testen. Het doel daarvan is natuurlijk om hem meer gericht te kunnen begeleiden in zijn leven. Nu lijkt dat dan nog uitzichtloos.

Wij hebben geen ervaring met agressie, wel ernstige woede thuis en ander kind met extreme angst. En we zijn inmiddels al wat verder in het proces. Dat betekent: accepteren dat sommige dingen niet anders zullen zijn. Maar je zal wel merken dat je met een diagnose meer ondersteuning, begrip en duidelijkheid krijgt. En daarmee worden de klachten, het gedrag wel aangepakt.

Onder de agressie die hij laat zien kunnen heel nare emoties zitten die hij nog niet aan kan. Straks zal meer duidelijk zijn.

Sterkte ermee. En blijf hier gewoon schrijven. Het is heerlijk om herkenning te vinden. Soms geen antwoorden, maar steun.

Wanneer heb je de resultaten?

Pippie

Guinevere

Guinevere

15-01-2009 om 20:42

Eens met pippie

Ik ben het helemaal eens met Pippie: het kan drommels goed zijn dat je zoontje zich niet begrepen voelt en mede daardoor totaal niet weet hoe hij zich moet gedragen. Als je een goede diagnose hebt en goede begeleiding kun geven, dan is er een goede kans dat het gedrag van je zoon ten goede zal veranderen. Denk je eens in hoe gefrustreerd hij zich moet voelen doordat hij "anders" is! Ik heb wel eens gelezen dat ODD e.d. mogelijk versterkt kunnen worden door een late diagnose en de bijbehorende frustraties bij het kind. Maar 6 jaar is nog niet heel laat, dus je bent er nog vrij op tijd bij. Houd boven alles vertrouwen in je kind, hij doet het niet voor zijn lol. Probeer gelijkgestemden te vinden (bijvoorbeeld hier), dat helpt echt.
Had hij vroeger wel vriendjes? Zit hij wel op een of andere sociale activiteit?

moeder zonder naam

moeder zonder naam

15-01-2009 om 21:03

Pippie en guinevere

Dank jullie voor de reactie.
Ik denk dat jullie gelijk hebben ,dat het komt doordat hij zich op dat moment geen raad weet, wat betreft disproportionele woede en soms agressie. Ik zie ook wel wat het is dat het veroorzaakt, ik zie de aanleiding wel. Er gebeurt iets en dat maakt hem boos en hij kan er niet mee uit de voeten. Maar hij zegt ook doodleuk over zichzelf dat hij gemeen is, zonder blikken of blozen.
Ik heb altijd wel een onderbuik gevoel gehad met hem, in de kleuterklas werd dat sterker, maar sinds groep 3 gaat het mis. Ik denk ook dat hij in de klas op allerlei fronten overvraagd wordt, op nivo, in de omgang met anderen en vooral overprikkeling. Hij heeft het ook altid heel druk in zijn hoofd.
Ik begrijp ook dat ODD ed. niet op hele jonge leeftijd al heel duidelijk zichtbaar is, dat begint pas bij 8-9 jaar.
Vroeger had hij zeker vriendjes, maar die haken nu af. Hij zit op kleutergym, dat ging moeizaam qua gewenning en er naar toe durven, maar hij vindt het heel leuk. En uiteraard zwemles. Ik hoor van clubjes en andere ouders van speelvriendjes nooit iets van die aard over hem overigens. Het is vooral thuis, in veilige omgeving, afreageren. ik denk ook dat NLD veel meer voor de hand ligt en dat daar zijn gedrag uit voortkomt.
Maar met die vragenlijst in mijn achterhoofd denk ik soms toch weer wat anders.

De wachttijden voor diagnose zijn helaas wel lang, ong 8-10 weken na laatste onderzoek (laatste onderzoek volgende week). Het is echt belachelijk en ik heb me suf gebeld, ook ver buiten de regio. Maar bij de meeste instellingen kon ik pas na 8-10 weken een intake komen doen. En dan nog wachten op onderzoeken en rapporten.

Dank jullie voor de morele steun, ik zal hier zeker vaker komen!

Pippie

Pippie

16-01-2009 om 09:30

Alvast aan de slag

Ja, dat kan lang duren he. Ook weer herkenbaar. Probeer wel nu al voor jezelf stappen te ondernemen. Je hoeft niet op de diagnose te wachten om de benadering van je kind te veranderen. Je kan nu al zoveel doen. Ook na de diagnose zal het meeste op jou terecht komen.

Probeer in hem te vinden wat hij nodig heeft. Bespreek dat ook met de leerkracht. Het valt mij op dat hij vertelt dat hij 'gemeen' is. Hoe hij het ook zegt, hij heeft dat zo voor zichzelf geconcludeerd. Hier ligt al een belangrijke stap: hij is meer dan dat. Iedereen heeft wel een gemeen deel in zich. Wat je al kan gaan doen is hem kennis te leren maken met wat hij nog meer is. Je je kan gemeen doen, maar ik ken je ook als een jongen die...... en noem maar op. Waarschijnlijk heeft hij genoeg positieve kanten. Met mijn zoontje heb ik een soort boekje gemaakt met alle dingen die bij hem horen. Ook een paar minder goede. Maar het grootste deel was toch echt al die andere dingen. En dat hoefde niet eens 'goede' dingen te zijn. Ook als: is gek op lego etc.

Bespreek met de leerkracht hoe je de prikkels nu al wat kan verminderen en hoe hij een (andere) structuur kan krijgen. Wij hebben dat ook voor onze zoon gedaan. Hij gaf aan dat hij druk in zijn hoofd was. Waarom dan een diagnose afwachten.

Afijn, de boodschap is eigenlijk: actie naar jezelf, niet afwachten. Ook na de diagnose komt het op jouw schouders.

Pippie

Guinevere

Guinevere

16-01-2009 om 10:03

"gemeen"

Even over dat hij zegt dat hij "gemeen" is. Volgens mij is dat de conclusie die hij getrokken heeft, omdat hij zelf veel moeite heeft met zijn gedrag. Kan me ook voorstellen dat iedereen hem voortdurend op de huid zit. Zijn conclusie: "Ik zal dus wel gemeen zijn. Nou, dan ben ik in elk geval íets, en houden ze rekening met me."
Probeer inderdaad tot hem door te dringen: Jij bent een leuke, lieve aardige jongen, maar door de drukte in je hoofd kun je niet altijd zo doen als andere kinderen. Dat betekent NIET dat je gemeen bent, dat betekent wél dat het voor jou moeilijker is om lief te doen. En wij (papa en mama) en de dokter willen jou gaan helpen. Dan wordt het gemakkelijker voor jou om te luisteren en liever te doen voor anderen. IK weet dat jij een lieve jongen bent!
Je zegt dat hij druk in zijn hoofd is, hoort dat niet vooral bij ADHD? En ken je de site balansdigitaal?

moeder zonder naam

moeder zonder naam

16-01-2009 om 10:34

Op school al aan de slag

Op school hebben ze het snel opgepakt en zijn ook erg meewerkend. Hij krijgt al RT voor concentratie, al langere tijd en volgende week is er een afspraak om het handelplan te bespreken voor hem de komende tijd. Scheel misschien dat de RT naast haar werk een eigen praktijk heeft met oa NLD kinderen. Hij zit op een vrije school, of dat gezien zijn problematiek het beste is, komt hopelijk uit de onderzoeken naar voren.

Dank je wel voor de goede tip van het boekje, ik schrok ook heel erg toen hij dat van zichzelf zei. Wat ik erg moeilijk vind, is dat hij moeilijk benaderbaar is over dat soort situaties: op het moment maar ook later. Als hij er iets over zegt kan hij het wel goed verwoorden. Hij is natuurlijk ook nog wel erg jong, voor zoveel zelfreflectie. Hij ziet ook nog niet dat het hem heel erg kan helpen dat we onderzoeken doen enzo. Dat snap ik wel, maar dat maakt het wel moeilijker.

MZN (moeder zonder naam)

mzn

mzn

16-01-2009 om 10:50

Guinevere

Balansdigitaal ken ik al, ik denk niet dat hij ADHD heeft. Testen moeten dat uitwijzen, maar als ik zelf naar kenmerken kijk, dan ligt ADHD minder voor de hand dan bijv. NLD. Daar hoor drukte in hoofd, concentratieproblemen ed ook bij.
Ik/wi geven zoveel mogelijk positieve aandacht, we zeggen ook, zonder (negatieve) aanleiding, dat we hem lief vinden, dat hji dingen goed kan, etc. Ik hoop dat hij dat ook oppikt. Maar ik denk dat je gelijk hebt dat hij veel op de huid wordt gezeten. En ongetwijfeld ook thuis. Ik kijk wel eens naar de onderwerpen wäar wij thuis opletten, en sommige zouden we los kunnen laten. Ik probeer daar ook echt op te letten. Andere dingen vind ik dat ik moet blijven aanspreken, bijv. zijn gedrag naar zijn broertje. Ik zie wel dat het hem dan teveel wordt maar sommige dingen kunnen gewoon niet. En alhoewel de afspraak ik dat als hij erg boos is, hij een plekje kan opzoeken om even tot rust te komen, dan nog is het voor hem heel moeilijk om dat ook te doen op dat moment, ook al herinner ik hem aan die afspraak.
Maar ongetwijfeld heel bekend voor een heleboel andere ouders.

moeder zonder naam

moeder zonder naam

16-01-2009 om 10:51

Moeder zonder naam = mzn

In navolging van onze Volendamse topband, leek het handig deze afkorting te gaan gebruiken! Typt wat sneller

Pippin

Pippin

16-01-2009 om 11:52

Nog wat dingetjes

Hoi MZN, misschien heb ik nog een paar tips voor je die alvast kunnen helpen tijdens het wachten op de diagnose.
Gewoon dingen die bij ons werkten, waardoor het leven een beetje dragelijker werd.
Zorg dat je zoon positieve een-op-een aandacht krijgt van jullie. Elke dag even samen spelen bijvoorbeeld. En dan niet gaan opvoeden.(dat kwartiertje dan hè?) Hij is de baas en jij volgt. Dat is echt leuk om te doen. Samen lego bouwen bijvoorbeeld(ik mag altijd de moeilijke blokjes zoeken ), samen koken bijvoorbeeld, laat hem kiezen.
Ik lees ook dat hij veel conflicten heeft met zijn broertje, nou, dat is inderdaad herkenbaar. Wat bij ons heel erg geholpen heeft, is om heel veel dingen in regels vast te leggen. Dus: wie het eerst op de pc mag, wie bepaalt wanneer wat er op de tv is, wie zit waar aan tafel, wie zit waar op de bank. En dan was bij ons de truuc, ze zoveel mogelijk uit elkaar houden. Niet te gelijk in de gang jas en schoenen aantrekken, niet te gelijk in de badkamer, niet naast elkaar zitten, van elkaars spullen afblijven, geen commentaar op elkaars gedrag. Het bleek dat zusjelief namelijk heel erg goed wist hoe ze bij haar broer een boze bui moest veroorzaken. Hij ontplofte vervolgens, kreeg heel veel correctie van ons en moest naar zijn kamer, zij knipperde een paar keer met haar wimpers en kwam ermee weg. Achteraf schokkend, maar ik had hetzelf niet door.
En verder nog: belonen. Als een kind vast zit in negatief gedrag WEET het vaak zelf niet meer wat hij aan het doen is, wat nu de bedoeling was. Wat je wel van hem wil. Hij kan simpelweg niet anders. Dus, als hij zich beheerst, dat gelijk benoemen: 'Ik zag dat je bijna boos werd, maar je deed niets, knap van je hoor!' Op het vervelende af, hebben wij gezegd wat zoon allemaal goed deed. ('wat heb je goed gegeten, wat speel je leuk, wat goed dat je je kleren al aan hebt....enz.) Maar dat helpt wel hoor. Want er gaan altijd dingen wel goed.
Pippin (nee, niet Pippie ) die er weer een lang verhaal van gemaakt heeft, maar ik kan er wel uuuuuren over praten, dus je bent er nog goed vanaf afgekomen...

Sandra

Sandra

16-01-2009 om 13:54

Ook wat dingetjes

Ik denk ook even mee...

Hier werkt gerichte 1-op-1 aandacht meestal ook goed. Even lekker positief samen iets leuks doen. Spelletje, boekje lezen, gewoon wat kletsen. Ook knuffelen (stevig!) is voor mijn zoon belangrijk, kan hij ook helemaal rustig van worden.
Boosheid en frustratie herken ik ook. Zit vaak veel onbegrip en angst achter. Kind verwerkt prikkels anders dan anderen en dat zorgt soms voor veel stress. Mijn zoon kan exploderen als iemand hem per ongeluk aanstoot, of een hard geluid maakt. We proberen veel rust voor hem te creëren, en vooral heel voorspelbaar te zijn. De wereld is soms verwarrend voor hem, dus thuis en bij ons moet het in ieder geval veilig zijn. Vaste regels, vast stramien, hij moet weten waar het aan toe is en zich veilig kunnen voelen. Probeer ook voorspelbaar te zijn in je reacties.

Sterkte ermee

moeder zonder naam

moeder zonder naam

21-01-2009 om 21:07

Up date

De laatste dagen gaat het gelukkig weer wat beter. Hij zit lekkerder in zijn vel, is ook uitgeruster (bleek ook heel zenuwachtig te zijn voor een familiefeest afgelopen weekend), en hij heeft zelfs een hele middag zelf gespeeld (met zijn gebrekkig inzicht 4 lego autos van tekening nagebouwd, ik ben zo trots) en vanmiidag met een vriendje. Goed voor zijn ego!
En vandaag ook een goed gesprek gehad op school, hij mag oordopjes in gaan doen om beter te concentreren, hij krijgt wekelijks een gesprekje met juf om aan te geven hoe hij het vind gaan en het voor hem beter kan gaan, en nog alerter op plagen.
Kortom, ik heb weer vertrouwen. Dank voor jullie steun!

Pippie

Pippie

22-01-2009 om 10:05

Mzn

Wat goed om dit te horen. Vasthouden he! vAnuit hier kan je idd lekker aan zijn goede ego werken. Zodat hij weer stevig in zijn schoenen komt.

Aardig dat je dat ook even komt vertellen.

Pippie

Christientje

Christientje

26-01-2009 om 16:26

Ik lees mee...

Ik lees (en leef) met je mee. Mijn zoontje is nu 5 jaar en we zitten in hetzelfde traject. Wij staan aan het begin van een lange weg, bevinden ons momenteel in de testfase. Vrijdag krijgen we de resultaten, maar er zijn vermoedens dat het om nld gaat.
Ik heb dus nog geen ervaring voor je, struin echter het internet af op zoek naar ervaringen etc.
Het is moeilijk, aan de ene kant ben ik opgelucht dat het nu een naam krijgt, maar aan de andere kant wil ik dit niet, ik wil dat hij gewoon is zoals andere kinderen, een gelukkig en blij en vrolijk ventje. Het is moeilijk, het is zwaar, maar ik ben optimistisch, we gaan er komen.
Christientje

mzn

mzn

26-01-2009 om 20:08

Christientje

Dag Christientje

Wat ontzettend onzeker allemaal, vind je niet? WAt er wellicht met onze kinderen is, hoe daar mee om te gaan en met name hoe de toekomst zal zijn. Ik denk dat dat mijn grootste zorg is, hoe zijn volwassen leven eruit ziet. Ik put moed uit de gedachte dat we er heel vroeg bij zijn (5 jaar is nog vroeger!)en dat dat alleen maar meer mogelijkheden biedt voor leren, sociale vaardigheden, bijspijkeren etc.
Vrijdag krijg je de uitslag, dat is snel. Wat waren voor jullie redenen om te laten testen, wat zagen jullie in jullie zoon?

Groet

MZN

Christientje

Christientje

26-01-2009 om 22:19

Mzn

Omdat mijn dochter pas laat leerde praten, was ik er bij mijn zoontje heel alert op, dat hij wel tijdig probeerde te praten. Toen hij 2 jaar oud was en alleen maar 'mama mama' kon zeggen, ben ik met hem naar een logopediste gegaan. Daar heb ik 3 jaar gelopen, met minimaal resultaat. Iedereen die ik sprak (arts, therapeut, mensen in mijn omgeving) zeiden 'eens leert hij praten.' en hoe hard ik ook riep 'er is meer aan de hand !' niemand die mij serieus nam. In het najaar 2008 kwam er iemand op mijn pad (therapeutisch logopediste) die tegen mij zei 'joh, wat is er met jouw kindje ? er is meer met hem aan de hand dan alleen een spraakprobleem.' hehe, eindelijk iemand die mijn mening deelde. En toen is het snel gegaan, testen testen testen en vrijdag komt er een conclusie uit. Dit is pas de 1e conclusie hoor, want daarna zullen er doorverwijzingen volgen voor meer testen, maar goed, dan weet ik in elk geval wat er met hem aan de hand is. Ik roep al zolang dat er iets aan de hand is, maar ik wist zelf natuurlijk ook niet wat dat dan zou zijn. Hoe vaak ik niet heb geroepen 'hij heeft een vorm van autisme' of 'het lijkt op adhd maar dat is het niet !' afijn, iedereen zei 'het komt wel goed.' maar nu blijkt dat dit dus een vorm van autisme is en dat is er en dat komt niet goed, daar groeit hij niet overheen en dat is natuurlijk slikken.
Met zijn volwassen leven probeer ik niet bezig te zijn, ik ga me dan zorgen maken en dat wil ik vooralsnog niet. Net als het feit dat hij eens op het v.o. terecht gaat komen. Ook dat schuif ik voor mij uit. We moeten eerst de basisschool doorlopen en ik richt me nu op groep 2. Daar zit hij nu in. De juf wil hem een jaartje extra laten kleuteren, dus na de zomervakantie nogmaals groep 2 laten doorlopen. Intussen is uit de cito toetsen gebleken dat hij boven gemiddeld scoort, dus of een jaartje extra kleuteren verstandig is ? Hij komt dan nogmaals, voor het 3e jaar dus, in groep 1/2 terecht, terwijl hij dan toch 6 jaar oud is. En ik weet het niet hoor, waar ik verstandig aan doe. Nog maar een aantal gesprekken voeren de komende tijd met school.
Hoe kwam jij er achter bij jouw kindje ?
Carla

mzn

mzn

27-01-2009 om 20:43

Extra kleuteren

was voor onze zoon bij nader inzien toch niet heel slecht gewest, denk ik nu. Hij is een vroege leerling, en het toch wel wat jong zijn (ook al was hij schoolrijp) maakt het er nu niet makkelijker op. Dus ik zou het overwegen als ik jou was. De kinderen uit zijn klas die wel 3 jaar gekleuterd hebben, staan wel wat steviger in hun schoenen nu.
Ik had bij onze zoon ook al langer een gevoel van hier klopt iets niet. Alhoewel niet van die sterke aanwijzingen als jij noemt. Wat bij hem heel erg opvallend was: niet tot spel kunnen komen, wegdromen, niet bereikbaar zijn, afhankelijkheid van volwassene en heel veel praten. In de kleuterklas was heel opvallend dat hij heel erg lang heeft moeten wennen, maar dat lukte toch wel. Hij had wel 2 jaar dezelfde kleuterjuf dus dat scheelde.
Sinds de zomer naar groep 3 en toen was het vrij snel zorgelijk: zwakke rekenvaardigheden, alhoewel het erg wisselt, veel drukte in zijn hoofd ervaren, moeilijk overzicht bewaren, bijna niet concentreren, passieve houding in de klas, niet naar school willen (net nog een zware huilbui gehad voor morgen), moeilijk aansluiting vinden/contact leggen, taken nauwelijks zelfstandig uit kunnen oefenen. We zitten nu in de testen, in maart de IQtesten en dan in april resultaat. Dan wel ook definitief, in principe hoeven dan geen testen meer. Hij is ook erg faalangstig, bang dat hij het niet goed doet. Soms denk ik ook wel aan een vorm van autisme, dan weer NLD en soms ook wel NLD. Hij wordt op school in ieder geval erg overvraagd.
Ik hoop dat je vrijdag een goede uitslag krijgt! Succes ermee.

Niet extra kleuteren

Ik zou beslist niet extra kleuteren. Ik zie te vaak om mij heen dat door extra kleuteren de problemen eigenlijk alleen naar voren worden geschoven ipv aangepakt. Als een kind een handicap heeft zal dit beslist niet overgaan door extra kleuteren. Dan heb je alsnog hulp nodig en ben je ondertussen een jaar verloren. Kinderen met een handicap hebben vaak MEER tijd nodig om bepaalde schoolse dingen te leren. Door de aanvang daarvan uit te stellen krijgen ze niet meer tijd vergeleken bij 'gewone' kinderen, maar juist minder omdat je een jaar kwijt raakt van de 'gevoelige' leeftijd ervoor.
Ook kan het voorkomen dat het kind doordat het ouder is zich bepaalde vaardigheden uit groep 3 al eigen gemaakt heeft waardoor er het jaar erop geen onoverkomelijke problemen zijn. Vooral als het een intelligent kind betreft. Hierdoor wordt adeguate behandeling nog een jaar langer uitgesteld (en over het algemeen betekend uitstel van aanpak een minder goede prognose) en in groep 4 loopt het volledig vast.
Een andere overweging die je moet maken is dat soms de manier van aanbieden van de stof door school voor het kind vanwege zijn handicap niet geschikt is. Zittenblijven helpt daar ook niet tegen. Ipv het anders te proberen krijgt het kind meer van hetzelfde, wat eerder ook al niet geschikt was.
Wat ik verder het allerstomste van kleuterverlengen vind is dat het meestal in januari al wordt beslist. Er wordt niet gelijk een plan gemaakt hoe kunnen we dit kind de tweede helft van het jaar helpen, maar van te voren beslist dat ie het toch niet gaat redden. Maanden gaan verloren in afwachting van het zittenblijven in plaats van dat er concreet een vinger uitgestoken wordt. Er wordt geen moeite meer voor gedaan, het kind wordt minder gestimuleerd, want het zal toch zittenblijven. Het 'hoeft' niet en dus 'hoeft' de juf er ook geen energie meer in te steken en 'hoeft' er ook geen oplossing te worden bedacht voor de problemen die het kind heeft.
Groetjes Jessica

Guinevere

Guinevere

31-01-2009 om 11:14

Yep jessicah

Ja, eens met Jessicah. Dat is precies de reden dat wij ons ADHD-ertje vorig jaar hebben doorgeduwd naar groep 3. Hier leert hij tenminste de dingen die hij in zijn verdere schoolloopbaan nodig heeft (lezen en schrijven). Dat het moeizaam gaat heb ik liever dan dat hij nog een jaar met blokken bezig is. Desnoods moet ie maar een jaar langer in groep 3 of 4 blijven, als hij maar léért. Ik moet wel zeggen: het maakt wel uit hoe een kind zich voelt. Mijn kind was doodongelukkig geworden als ie groep 2 nog een keer had moeten doen.
En lang kleuteren kan voor sommige scholen inderdaad een makkelijke oplossing lijken, ipv te gaan uitzoeken wat dít kind nodig heeft. Had mijn kind langer gekleuterd, dan was ie volgend jaar tegen precies dezelfde concentratieproblemen aangelopen als dit jaar. Want dat probleem lost zich niet op met langer kleuteren.

mzn

mzn

01-02-2009 om 18:05

Christientje

Hoe was het gesprek vrijdag? Als je het tenminste op het forum wilt vertellen.

Groetjes

MZN

Christientje

Christientje

01-02-2009 om 19:51

Mzn

Hoi,
Afgelopen vrijdag waren we bij de therapeutisch logopediste, die een verslag heeft gemaakt en nav haar observaties denkt aan NLD.
Echter, zij mag geen officiele diagnose stellen, hiervoor moeten we naar de psycholoog. Hier kunnen we eind maart terecht.
Onze ambulant begeleidster denkt aan Asperger en de IB-er op school denkt ook aan Asperger.
Ik heb zelf geen idee. Ik besef dat de term autisme eruit zal komen, maar verder durf ik er niets over te zeggen. De enige die een diagnose mag stellen is de psycholoog, dus we moeten wachten tot eind Maart.
Het gesprek zelf was op zich goed. De therapeutisch logopediste stelde voor om met borsteltherapie te starten. Ik lees hier op het internet positieve verhalen over.
Dankjewel, Christientje

mzn

mzn

02-02-2009 om 11:52

Christientje

Tja, NLD en asperger hebben veel dezelfde kenmerken, nog niet echt duidelijk dus. Toch dacht ik altijd dat nld geen autisme is, juist omdat kinderen met NLD graag contact hebben met anderen (itt autisme) maar niet weten hoe. Ik ben zelf ook aan het twijfelen om nu al iets te doen voor onze zoon, met name hoe hij zijn frsutraties en boosheid beter mee om kan gaan. Maar elke aandoening heeft zijn eigen aanpak nodig, dus we wchten toch maar op een diagnose (als die er komt). Soms twijfel ik ook wel eens aan NLD, hij kan soms zo boos zijn en anderen pijn doen dat ik ook wel eens denk aan ODD of zo. Hij doet dat als iemand anders hem pijn doet, bijv. tijdens het stoeien met een vriendje. Hij snapt/ziet dan echt niet dat het een ongelukje is en slaat direct terug. Echt heel frustrerend voor iedereen. Ik wijs hem vooraf er al op dat als er iets is, hij naar mij moet toekomen, maar op het moment kan hij dat dan niet toepassen. Overigens op school wel. Daar krijgt hij ook wel eens een klap, maar dan gaat hij naar de juf. Hij zal daar niet snel terug slaan.
Groet

Moeder zonder naam

Christientje

Christientje

02-02-2009 om 19:40

Onderzoek?

Hoi,
Hoezo weet je niet of er een diagnose komt ? Je zit toch in een onderzoekstraject ? Door wie wordt je kind nu onderzocht ?
Christientje

mzn

mzn

03-02-2009 om 09:39

Hoi
het kan toch ook nog zijn dat er niets uit de onderzoeken komt? Of in ieder geval niets concreets genoeg voor een diagnose? Biv. dat er wel kenmerken zijn maar niet voldoende voor een diagnose. Kan toch ook nog?

Christientje

Christientje

03-02-2009 om 14:43

Eh...

Niets uit de onderzoeken komt ?
Oef, zo ver heb ik werkelijk (!) nog niet nagedacht. Ik ben er tot nu toe vanuit gegaan dat er hoe dan ook een diagnose volgt na het onderzoek van de psycholoog.
Christientje

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.