Zoon wil niet meer naar school
Mijn 1 na oudste zoon, volgende week 5, zit in groep 2, wil sinds een week niet meer naar school. En dan bedoel ik: drama 's ochtends, zo erg dat mijn man hem naar school moet dragen. Als hij hoort dat hij naar school moet begint hij te huilen wordt boos en roept dat hij ziek is. Hij heeft er nog nooit eerder last van gehad.
Thuis is hij heel erg dwars, luistert niet, zoekt ruzie met zijn zusje, als mijn moeder hem op school ophaalt loopt hij weg en in zijn eentje naar huis. Kortom, niks mee te beginnen.
Een aantal dingen kunnen meespelen: ben zelf onlangs geopereerd en heb 8 dagen in het ziekenhuis gelegen en nog steeds herstellend. En hij heeft een juf die hem misschien niet ligt. Mijn oudste had deze juf vorig jaar en dat was ook niet altijd prettig. Ze kan soms wel erg streng of boos overkomen. Ik weet van een klasgenoot van oudste dat hij thuis helemaal opgebloeid is sinds hij deze juf dit jaar niet meer heeft. En mijn oudste lijkt school nu ook prettiger te vinden, Dus wie weet ligt het daaraan.
Alleen, ik krijg niet uit mijn zoon wat hem dwars zit. Zo moeilijk! Dat hem iets dwars zit is wel duidelijk.
Hoe zouden jullie dit aanpakken? Ik weet het even niet meer. Ik wil hem best een paar dagen van school thuishouden, maar misschien maakt dat het juist erger.
Juf
Ik vind dat je juf dit moet weten en er hard mee aan de slag moet gaan. Natuurlijk zullen jouw operatie en zijn aanstaande verjaardag meespelen, maar dit is toch ook wel extreem. Vooral omdat die juf dus ook al niet zo sterk uit de bus kwam bij je andere zoon. Het lijkt mij dus een situatieoverschrijdend probleem. Ik weet niet hoe betrokken de directie, of de bouwcoordinator op jullie school is, maar misschien kunnen die een rol spelen? Ik kan me voorstellen dat ze de interactie tussen jouw zoontje en deze juf eens observeren.
Waarschijnlijk is die juf sociaal-emotioneel een beetje zwak. Vandaar dat ze langer moet doorkleuteren. 
)
Enne, dat thuishouden, misschien kun je ervoor kiezen om hem tijdelijk halve dagen te laten gaan. (of is dat geen doen?)
Niet thuishouden
Want dat is zo lastig terug te draaien.
Wel een middag thuishouden of met heel uitgebreide uitleg, maar kleuters hebben heel veel moeite met snappen waarom ze nou weer wel naar school moeten (niet alle kleuters maar veel kleuters bedoel ik, voor mensen weer gaan reageren 
.
Verder probeer vertrouwen te houden dat je er achter zult komen. Vaak is praten niet de weg. Maar vroeg of laat gaan jullie hier ook weer uitkomen. Probeer die gedachte vast te houden.
Andere vaste punt is bij kleuters met dit soort problemen om naar hun hele dagritme te kijken. Of daar dingen zijn veranderd, of alles duidelijk en voorspelbaar is geweest de afgelopen tijd... inkoppertje dat daar het nodige is gebeurd waardoor hij zijn ijkpunten kwijt is.
Verder bedenk dat heel veel kinderen in groep 2 opeens moeilijkheden maken met afscheid en naar school gaan. Gaat vaak vanzelf over.
Dan de juf en je twijfels erover. Moet je ook wat mee. Maar weer op een apart spoor. Het kan namelijk zo zijn dat je zoon problemen met haar houdt, ook als hij weer wel naar school durft te gaan. Het een sluit het ander niet uit.
Kortom mijn advies: probeer zijn ritme zo overzichtelijk mogelijk te houden. Schrap alles wat je schrappen kan aan onduidelijkheden, laat opblijven enz... bedenk dat er ook nog net een brusje bijgekomen is.
En gun het tijd! (makkelijk gezegd, ik weet het, maar vette kans dat er niet één oorzaak en dus ook niet één oplossing is. Het blijft een kleuter!)
Praten met juf
Ik zou toch vragen op school of er misschien iets gebeurd is waardoor je zoontje zo van slag is.
Soms is het probleem niet eens zo groot. Mijn zoont heeft dit als kleuter ook eens enkele dagen gehad. Ik begreep er niets van. Toen bleek dat hij erg bang was voor een nog al dominant meisje die ook nog eens een stuk groter was. Toen Juf dat wist heeft ze daar wat meer op gelet en hierin wat gestuurd, angst grotendeels over, zoon ging weer blij naar school.
Praten met juf inderdaad
Ik vind het ook heel zielig hoor. En ik heb hem maandag thuisgehouden, vandaag niet (het is vandaag creche en bso dag, heb echt even een dag rust nodig, even geen kinderen om mee heen). Ik vind het een moeilijk dilemma, wel of niet thuis houden. Het is inderdaad net wat rodebeuk zegt, als ik hem thuis houd verwacht hij dat hij de volgende keer weer thuis mag blijven en zal hij een nog groter drama schoppen. Ik zal eens kijken of er iets in zijn dagritme is veranderd. Ja een hoop natuurlijk want ik haalde en bracht hem altijd van en naar school en dat doe ik al 3 weken niet, hij moet ineens 4 dagen overblijven ipv 2. Omdat ik nog veel pijn heb en niks kan hang ik veel op de bak ipv actief in de weer. Mijn moeder logeert hier 3 dagen in de week om mij te helpen op de dagen dat de jongsten niet op de creche zitten.
Als ik het zo opnoem is het inderdaad wel veel allemaal voor hem en dan ook nog zijn verjaardag op komst (oh, joepie straks begint dat Sint gedonder weer, zucht), alleen dat hij daardoor zo anti-school is, hm ik weet het niet.
Gisteren zei hij wel ineens tegen mijn man dat hij niet naar school wil omdat hij steeds werkjes moet maken. En dat kan ik me ook voorstellen. Hij heeft er een hekel aan om opdrachtjes te doen. Hij trekt liever zijn eigen plan en wil zich door niemand laten vertellen wat hij moet doen. Gaat hij het misschien nog moeilijk mee krijgen.
Zijn juf mag ik op zich wel geloof ik. Ze kan alleen erg boos uit de hoek komen en daar kunnen kleuters van schrikken. Inderdaad wat Pippin zegt, ik moet er toch wat mee met zijn juf. Ik vraag me soms oprecht af wat ze voor de klas doet en het volgende moment komt ze heel leuk over. Erg afhankelijk van haar buien. Ze is dus onvoorspelbaar.
Ik moet dus inderdaad een gesprek met haar aan. Dat zal toch pas volgende week zijn, want ik ben nog niet eens in staat om naar zijn school te lopen.
Oja, rodebeuk, hij gaat wel op tijd naar bed, gewoon lekker vroeg, rond 7 uur. En zijn brusje is inmiddels ruim 8 maanden oud, zou nu pas de reactie van hem komen? Hij is overigens stapelgek op zijn broertje.
