Abortus delen met leidinggevende?
Hoi. Ik ben er dit weekend erachter gekomen dat ik zwanger ben ondanks condoom. We hebben nooit gemerkt dat het lek was, dus de schok is groot. We hebben al 2 kinderen van 4 en 1 en we hebben altijd het gevoel gehad compleet te zijn met onze 2 kinderen. Desondanks vind ik het een hele heftige beslissing en ben ik ontzettend verdrietig en bang. Deze week heb ik een afspraak bij de abortuskliniek en ik ben benieuwd wat jullie zouden zeggen op mijn werk? Ik weet dat ik gewoon kan zeggen dat ik griep heb, maar ergens denk ik ook: moet ik het niet vertellen aan mijn leidinggevende? Het voelt zo groot en kan me deze week moeilijk concentreren. Maar er is ook veel schaamte bij mij. Wat hebben jullie gedaan die in een soortgelijke situatie zaten?
Je kunt ook zeggen dat je een medische ingreep moet ondergaan en je ziek moet melden en in het midden laten waarvoor het is.
Gebruikersnaaminvullen schreef op 18-03-2024 om 14:35:
Je kunt ook zeggen dat je een medische ingreep moet ondergaan en je ziek moet melden en in het midden laten waarvoor het is.
Dat zou ik ook doen. In het verleden heb ik dat ook wel gedaan, toen ik een ingreep moest ondergaan die ik privé vond.
Sterkte gewenst, lijkt me geen gemakkelijke situatie.
Ligt helemaal aan de band met je leidinggevende denk ik. Ik zou het niet direct delen, maar het aanpakken zoals Gebruikersnaaminvullen voorstelt. En als je het gevoel hebt dat je het niet aankan, of huilbuien hebt of weet ik het wat, kun je het altijd nog vertellen. Of gewoon de tijd nemen, je ziek melden en thuis blijven zo lang je nodig hebt.
Sterkte, kan me goed voorstellen dat het een schok is.
PS: Ik weet niet wat je overweging is bij de keuze voor (alleen) condooms als anticonceptie, maar ik zou eens bij de huisarts langs gaan voor iets veiligers. Dit wil je niet nog een keer meemaken denk ik zo...
Je hoeft helemaal niets te zeggen.
Als je compleet bent, kan je man overwegen zich te laten steriliseren.
Dit is nou precies de reden waarom je niet verplicht bent te vertellen wat je mankeert. Je zou het ook nog op een ‘poliklinische buikoperatie’ kunnen houden of nog vager: ‘een kleine geplande medische ingreep’. En dan de geschatte hersteltermijn vermelden. Meer niet.
Ik heb leidinggevenden gehad waar ik het aan zou vertellen, en ook lg’s waar ik het zeker niet aan zou vertellen.
Dus alles valt of staat met wat voor persoon dat is. Je bent het iig niet verplicht, doe gewoon wat goed voelt.
Iedereen heeft zijn eigen mening rond abortus.
Ik zou geen polemiek willen opstarten of dat ze elke dag aan de telefoon hangen en dus voorlopig zwijgen.
Eventueel zou ik het wel achteraf - als gelijk welke beslissing genomen is - vertellen.
Het kan nog wel wat psychische na-effecten hebben immers.
Met zo een gevoelig onderwerp als abortus zou ik het voor mezelf houden. Ik heb later nog wel eens commentaar van mensen gekregen op die beslissing en dat kan me dan nog steeds raken. Als je zegt dat het medisch is en privé kunnen mensen ook wel een emotionele nasleep van het ziekmelden verwachten. Geen gebroken teen dus maar wat wel laat je in het midden.
Gewoon medische behandeling idd waar je mogelijk een paar dagen van moet herstellen (zou het in het midden laten wanneer je weer er bent, misschien ben je in de dagen erna toch enorm emotioneel). Ik zou er verder niets over zeggen, gaat niemand wat aan. En je leidinggevende kan er ook niets mee. Beïnvloed niet je functioneren en hij heeft er ook geen invloed op. Hou het zakelijk.
Ik zou het zakelijk houden, onafhankelijk van de band met je leidinggevende. Ik kan me wel heel erg goed voorstellen dat je verdrietig en bang bent en dat deze week qua werk af te schrijven is, en ik snap dat je daar misschien een de neiging van krijgt om je situatie te willen uitleggen. Ik denk dat het belangrijker is om compassie met jezelf te hebben, en samen met je partner de tijd te nemen met je emoties rondom de beslissing. -Zonder agenda hier- je bent wel al helemaal zeker van je beslissing? Want er is ook niets mis met daar wat meer tijd voor nemen als je dat nodig hebt. Sterkte met alles, is hoe dan ook niet leuk.❤️🩹
Bedankt voor de fijne reacties. Hier heb ik wat aan. Ik laat het voor nu maar even vaag. Ik ben normaal vrij open met mijn collega’s en leidinggevende en ik geloof niet dat ik een veroordeling van haar hoef te verwachten. Misschien veroordeel ik mezelf nog wel het meest voor deze keuze en schaam ik me te veel om het hardop uit te spreken. Ik kan nauwelijks het woord abortus uitspreken of ik barst al in huilen uit. @gelebloem, ik vind het moeilijk, de twijfel is er. Ik ben bang dat ik het mezelf niet kan vergeven. Maar ik vind het moederschap nu al enorm zwaar soms en verlang naar tijd voor mezelf. Daarbij heeft de hectiek van 2 kinderen al z’n weerslag op mijn relatie met m’n vriend. Nog een kind maakt dat er niet beter op. En ik gun mijn kinderen een stabiel gezin met vader en moeder samen. we hebben de tijd nodig om daaraan te werken. Mijn vriend wil het ook niet meer, ook omdat ik bij mijn vorige zwangerschappen negen maanden lang extreem misselijk ben geweest en hij de zorg moest dragen voor het grootste gedeelte voor onze eerste.
het helpt me merk ik om het van me af te schrijven. Nogmaals bedankt dat jullie de moeite hebben genomen om mij advies te geven.
Abortus is nogal een omstreden onderwerp. Iemand kan daar nog wel eens onverwachte denkbeelden over op na houden. Dat zou zomaar je carrière ook nog kunnen schenden.
Dus tenzij je vooraf bekend bent met het standpunt van je leidinggevende, niet doen.
Ik zou dit niet met je leidinggevende delen. Het is toch een gevoelig onderwerp. Eerlijk gezegd zou ik dit denk ik enkel met mijn man delen als de situatie zich voor zou doen.
Wat een moeilijke situatie.. 
Ik zou het ook niet direct met je leidinggevende bespreken, maar heb je (afgezien van je man) wel iemand waarmee je dit kunt bespreken? Een goede vriendin? Of je huisarts?
Je verstand zegt abortus maar je schrijft zelf al dat je twijfelt. Je hart zegt dus iets anders. Neem geen overhaaste beslissing, maar praat er alsjeblieft over met iemand die buiten jullie eigen gezin staat. Ik heb teveel verhalen gehoord van vrouwen die een abortus lieten uitvoeren om rationele redenen terwijl ze er diep van binnen niet van overtuigd waren dat dat de juiste keuze was. En dat heeft soms best heftige psychische gevolgen voor hen gehad. Neem daarom alsjeblieft de tijd om je gedachten en gevoelens te bespreken met een buitenstaander, om meer helderheid te krijgen voor jezelf, er achter te komen wat jij nu echt wilt.
Oh ach wat een lastige tijd voor je! Ik snap je overweging, in een ideale wereld zou je open mogen zijn over deze moeilijke situatie.
Zelf zou ik het denk ik niet delen maar ik heb niet in de situatie gezeten. Ik zou het denk ik alleen met vertrouwelingen delen. Stel je voor dat je leidinggevende niet reageert op de manier die jij prettig vindt, dan is na dit hele gebeuren naar je werk gaan wel lastiger. Bovendien hoef je helemaal geen medische info te delen.
