lastige relatie met ouders
Ik heb een lastige relatie met mijn ouders.. ze waren vroeger heel erg van de stempel 'wij zijn ouders dus wij bepalen wat er gebeurt' waardoor er dus makkelijk over mijn mening en gevoel gewalsd werd.
Even paar voorbeelden: als een vriendinnetje bij mij had gelogeerd, en ik even wegliep om bijv naar de wc en als ik dan terugkwam zei het vriendinnetje 'je moeder vroeg of ik nog nachtje mag blijven slapen leuk he!!' terwijl ik dat helemaal niet wilde omdat ik ook echt tijd voor mezelf nodig had/heb, mijn moeder zei dat dan bewust wanneer ik er even een paar tellen niet ben. Ik wilde dan niet aan het vriendinnetje laten merken dat ik dat eigenlijk niet wilde. Als ik dan een moment had met mijn moeder alleen zei ik wel dat ik het niet leuk vond, maar dan reageerde ze met 'maar IK bepaal wie hier blijft slapen en wie niet'. dit is heel vaak voorgekomen. Ook heeft mijn moeder wel eens speelgoed van mij weggegeven aan anderen zonder dat ik het wist, dat een vriendinnetje bij mij kwam 'Ik mocht deze hebben van je moeder zo lief!!' en dan had ze mijn skeelers in haar handen. Of dat ik een keer op school kwam en een vriendin kwam naar me toe dat mijn moeder tegen haar moeder had gezegd dat ze met ons mee mocht op vakantie. En zo kan ik wel tig voorbeelden bedenken.
Toen ik uit huis was, ging het beter maar ook dan waren er dingen die ze bewust achterhielden. Zo hadden ze mijn bed zelf genomen zonder dat ik het wist, waardoor ik na een avondje stappen met mijn toenmalige vriend naar mijn ouderlijk huis ging (wat zij wisten) en wij ineens met onze mond vol tanden stonden dat wij in mijn ouders bed moesten slapen. Als ze dit allemaal van tevoren zouden overleggen is het allemaal geen probleem, dat heb ik ze heel vaak gezegd, maar ze overleggen nooit iets omdat ze bang zijn dat ik er een gedoe van maak of het anders wil. Ik kan wel altijd bij ze terecht, mocht ik bijv financieel hulp nodig hebben dan zouden ze me altijd helpen. Maar dat zorgt er ook voor dat ze vinden dat ik niet mag klagen want 'we helpen je altijd'.
Mijn probleem nu: ik ben zwanger en ik durf straks mijn kind wel bij mijn schoonouders achter te laten, want zij overleggen altijd alles netjes. Maar mijn ouders niet. Ik ben bang dat zij niet aan afspraken gaan houden of geen rekening houden met wat ik of mijn man belangrijk vindt. Tegelijkertijd doen ze wel veel voor ons en wil ik ze niet te kort doen.
Waterdropssss het komt inderdaad vaker voor dat als het merendeel van het gezin meer tegen extravert zit (en met name de ouders) en de meer introverte kinderen alleen zijn of in de minderheid dat dit veel onbegrip en onvrede kan geven. Zelfs dat dit voor autisme aan wordt gezien. Dat is echt geen leuke positie als kind. Ouders hebben dan vaak ook meer een klik met de extraverte kinderen als ze dat zelf ook zijn en dat kan er dan voor zorgen dat het introverte kind zich alleen voelt staan en onbegrepen. Als dat niet doorbroken wordt, wordt de situatie steeds meer gepolariseerd.
Iedere ouder zou zich dan wat meer moeten verdiepen in de verschillen die er nu eenmaal zijn en de behoeftes die er nu eenmaal uit voorvloeien.
Jouw ouders konden dat niet. Ik zou er ook niet vanuit gaan dat ze dat nu wel kunnen dus de kindjes lekker bij je houden en ze niet daar aan bloot stellen. Laat ze achter bij iemand waar jij een goed gevoel bij hebt. Altijd! Het is jouw kind.
