Ontwikkelingsachterstand: wanneer is het ernstig?
Ik maak me zorgen om mijn nichtje van 20 maanden. Ze heeft een behoorlijke ontwikkelingsachterstand. Eerst viel vooral haar achterstand op haar grove motoriek op, nu valt het ook op op andere gebieden.
Ze loopt nog niet, maar staat aan de tafel. Kruipen doet ze wel goed. Ze zegt nog geen woordjes, als je vraagt 'waar is mama?' heeft ze nog geen idee. Ze reageert ook niet op haar naam. Ze klapt wel in haar handjes, maar zwaait nog niet.
Zoals gezegd maar ik mij dus zorgen om haar. Ik weet dat er nog veel kan gebeuren en hopelijk komt het allemaal goed, maar het verschil met leeftijdsgenootjes wordt steeds groter. Ze heeft ook nauwelijks mimiek in haar gezicht, kijkt vaak uitdrukkingsloos. Maakt wel goed oogcontact overigens. Het is een heel lief en makkelijk meisje die je overal mee naartoe kan nemen.
Wanneer spreekt men over een verstandelijke beperking? Is dat al rond 2 jaar of later pas?
Klinkt niet heel schokkend
Mijn jongste was ook zo op die leeftijd, al kon ze wel lopen. Maar praten deed ze niet, hooguit een keer 'mama' of 'da', en ze kon heel erg uitdrukkingsloos in de buggy zitten. Door de kdv-leidsters is ook regelmatig uitgesproken dat ze vonden dat ze zich zo kon afsluiten voor de omgeving en voor zich uit staren. We zijn een keer bij een kinderarts (en orthopedagoog en logopedist, heel rondje) geweest toen ze 22 maanden was. Daar constateerden ze hetzelfde maar spraken de verwachting uit dat het vanzelf goed zou komen. En dat is ook gebeurd gelukkig 
Wat vinden de ouders?
Het gaat om je nichtje, schrijf je. Wat vinden haar ouders van haar ontwikkeling? Hebben jullie het er samen over? Wat zegt het consultatiebureau?
De ouders zouden als ze ook zorgen hebben contact op kunnen nemen met Integrale Vroeghulp. Zij kunnen onderzoeken en evt. adviezen geven.
reactie
Katniss - fijn om te horen, dat hoop ik natuurlijk ook dat het allemaal zorgen om niks zijn.
Tango - ik werk zelf met zorgenkindjes, dus vandaar dat ik hier wellicht nog meer op gefocust ben. Nichtje is op jonge leeftijd door CB al doorgestuurd naar een hele rits artsen, hier is niks uitgekomen en we moeten dus voorlopig afwachten. Ouders hebben wel degelijk zorgen, maar worden telkens weer gerustgesteld door de artsen. Dat is natuurlijk alleen maar positief, dus wellicht moeten we gewoon geduldig zijn.
Ik ook hoor
Het was mijn jongste en mijn oudste was juist heel vlot in haar verbale ontwikkeling. Die kende met 13 maanden minstens 20 kinderliedjes (meer neurieën dan de woorden natuurlijk) en kon met 2 jaar tot 20 tellen. Jongste was dus een heel ander verhaal maar bij het CB viel ze maar nét buiten de normen dus die vonden het allemaal niet zo erg. Omdat wij ons wel zorgen maakten heb ik via de huisarts de verwijzing naar de kinderarts gevraagd. Inmiddels (ze is nu 9) is wel gebleken dat ze slim genoeg is, maar heeft ze nog steeds zo haar eigenheden.
ontwikkelen
Ook zonder dat er duidelijkheid is kun je een kind al helpen met de ontwikkeling. Afstemmen waar ze is en dingen samen doen. Spelletjes, liedjes zingen, de kat aaien, de pop in bed stoppen, boekjes 'lezen' en voorlezen. Wandelen naar de kinderboerderij en op een fietsje zetten. Speelgoed in bad, gum en klei, potloodjes en kleurpotloodjes om te kleuren. De zandbak met vormpjes. Misschien wel een iPad of een babyplaycomputer. Eten dat je zelf kunt pakken in plaats dat het gegeven wordt. Als er echt een beperking is wordt dat met de tijd wel duidelijk en dan weet je dat. Een kind helpen zich te ontwikkelen kan altijd.
Vooral ook opletten of ze het wel goed ziet en hoort, anders dit bij de huisarts weer even laten controleren.
blijvend
Volgens mij heet het heel lang 'ontwikkelingsachterstand tot het blijkt dat het blijvend is. En dat kan je op zo'n jonge leeftijd nog niet zeggen, verstandelijke handicap noemen ze dat nog niet.
Maar eigenlijk maakt toch niet uit hoe je het noemt? Ze kan beter geholpen worden: fysiotherapie, logopedie en vooral: kijken hoe het komt dat ze achter loopt (kinderarts, verwijzing via de huisarts)?
En praat er gewoon over met de ouders, als ze er zelf over beginnen. Die zien het en de toekomst is ook eng als je niet weet waar het schip strandt 
En pas af en toe op, ook als ze 'lastiger' wordt, mijn zoontje was al snel een soort paria waar grootouders niet op durfden te passen. Ook nu hebben ze het erover dat hij later in een inrichting komt. Dit is niet wat een moeder vrolijk stemt kan ik je wel zeggen. Het is fijner dat het kind gewoon erbij hoort en dat de zorgen gewoon benoemd worden.
reactie
Dat was mijn vraag ook: wanneer weet je of het blijvend is of dat ze het nog zal inhalen? Met 2 jaar? Met 3 jaar? Met 4 jaar? Wellicht zijn er hier ouders van zorgenkindjes die kunnen vertellen hoe het bij hun verliep.
Fysio heeft ze uiteraard al, logopedie doen ze nu nog niet omdat het eten wel goed gaat. Op andere gebieden kan je inderdaad zelf oefenen met spelletjes, maar je wilt eigenlijk gewoon bevestiging dat het wel goed komt/zit.
prognose
Prognose vergelijken heeft niet zoveel zin. Jij wil graag zekerheid, maar die is er niet. Ik heb mijn verhaal hier wel eens neergepend, staat vast wel ergens in de archieven. Bij mijn kind werd pas na 2,5 jaar duidelijk dat er wat was, voor die tijd was er niets aan de hand.
Maar dat is mijn verhaal en er zijn legio oorzaken waardoor jouw nichtje een achterstand heeft. Vaak is de oorzaak een chromosoomafwijking of het is epilepsie, een stofwisselingsziekte of bv autisme - dat kan je op het blote oog moeilijk van elkaar onderscheiden bij zo'n jong kind.
En ook al krijgt ze een diagnose, dan zegt dat nog niks.
Dus ik kan je niet helpen. Niemand kan zeggen dat het wel goed komt. Jij kan op die manier de ouders niet 'troosten'. Je kan er alleen maar zijn voor ze.
Update
Nichtje is inmiddels 2 geworden. Zorgen blijven. Stapt langs tafel, maar is nog lang niet stabiel genoeg om aan de hand te lopen. Praat niet, zegt inmiddels mama/papa maar niet speciaal gericht aan de ouders. Snapt de bedoeling van een vormenstoof nog niet. Moeder maakt zich zorgen, maar artsen zien vooralsnog geen aanleiding voor verder onderzoek.
Wat denken jullie? Is dit zorgelijk?
nog steeds
Ik denk dat alle bovenstaande reacties ook bij je update gelden.
Ik denk dat het pas echt gaat spelen als ze naar school gaat.
Gezien eerdere ervaringen van een moeder hier op het forum zou ik goed nadenken voor je haar naar een peuterspeelzaal doet.
De consequentie kan zijn dat je dan doorgestuurd wordt naar speciale voorzieningen. Dat kan wat mentale voorbereiding vragen.
Ondertussen toch maar de huisarts op de hoogte blijven houden en zonodig laten doorverwijzen als er zich nieuwe ontwikkelingen voordoen.
audiologisch centrum
Huisarts kan best doorverwijzen naar een audiologisch centrum ivm de taal/spraakachterstand. Ouders moeten daarover hun zorgen uitspreken. Op zo'n audiologisch centrum kan onderzoek plaatsvinden (ook de oren)- het zijn korte onderzoeken, in twee uur ben je klaar. Zo'n centrum verwijst dan door naar speciale schooltjes (voor taalachterstanden) of medisch kinderdagverblijf, of kinderdagcentrum of whatever.
Zo is dat bij ons ook gaan rollen. Pas later kwam er medische noodzaak. Ouders kunnen ook contact op nemen met vroeghulp.
Want de ontwikkeling moet natuurlijk wel NU zoveel mogelijk gestimuleerd worden en niet gaan wachten tot het 4 jaar is. Er moet niet gewacht te worden tot er meer duidelijkheid of een diagnose is.
Geef dit maar door.
Welke artsen?
Welke artsen zien geen aanleiding voor verder onderzoek? En als het kind al door de relevante specialisten (kinderarts, fysio, logopedie, orthopedagoog) is gezien, hebben ze niet aangegeven wanneer de ontwikkelingsachterstand wel zorgelijk is?
In de regel geldt (werd ons verteld door de logopediste) dat met 2,5 jaar de taalontwikkeling moet zijn gestart. Wij mochten het dus met onze net 2-jarige die nog niet sprak een half jaartje aankijken.
audiologisch centrum ed
Mijn zoon was 1.5 jaar dat hij met logopedie en fysiotherapie in het ziekenhuis is gestart.
Bij het audiologisch centrum kunnen ze inderdaad veel opsporen en als er iets uitkomt krijg je hulp vanuit het audiologisch centrum aangeboden. Deze zijn vaak verbonden of werken samen met centra die weten hoe ze met kinderen die een taalontwikkelingsstoornis of problemen met het gehoor om moeten gaan. Mijn zoon is met bijna 2 jaar naar een speciale peuterschool van de NSDSK gegaan. Hier hebben ze veel taalaanbod gedaan en mede door de gebaren die ze daar ook leren kon hij zich snel beter uiten.
Sinds een tijdje is ook iemand op facebook actief die iets met gebaren doet. mocht het interesseren staat hieronder de link.
eens met katniss
WELKE artsen zeggen dat? De consulatatiebureauarts wellicht? Ik zou verder gaan zoeken, straks is het iets waarbij het van belang was dat je er vroeg bij was en als ze nu niets kunnen vinden maken ze wel een afspraak voor over een x aantal maanden om het in de gaten te houden.
artsen
Nichtje is onder behandeling van kinderarts, neuroloog, oogarts, orthoptist en fysiotherapeut. Dus ze zit al volop in het specialistische traject. Bij de artsen moet ze telkens over een paar maanden terugkomen, ze zien wel een duidelijke ontwikkelingsachterstand maar nog geen reden voor verder onderzoek. Alleen was de achterstand eerst vooral motorisch en wordt die nu ook steeds duidelijker op andere gebieden en vandaar ook mijn zorgen.
Kinderarts
Ik zou de ouders adviseren te vragen aan de kinderarts of neuroloog wanneer er hulp voor de spraak/taal gezocht moet gaan worden. Mogelijk zijn ze inderdaad eerst met het motorische stuk aan de slag gegaan en komt dit later. Zo te horen loopt ze inderdaad op alle gebieden wat achter maar ontwikkelt ze zich wel.
De opmerking van Annej over de peuterspeelzaal vind ik (weer) bangmakerij. Waarom zou het zo erg zijn als een psz adviseert naar een gespecialiseerde voorziening te gaan en waarom moet je je daar mentaal op voorbereiden. Zeker weer uit angst voor BJZ. Ik zou echt niet wachten tot ze op school zit met het stukje spraak/taal aan te pakken. Dan ben je echt al behoorlijk te laat. Er zijn peuterspeelzalen waar extra nadruk gelegd wordt op de spraak/taal ontwikkeling. Dit is vaak gericht op kinderen van buitenlandse ouders maar dat hoeft niet. Kinderen gaan dan een extra dagdeel naar de peuterspeelzaal en doen dan heel veel spraak/taal spelletjes zodat de spraak en het taalbegrip beter op gang komt. Dit zijn de VVE (vroegtijdse voorschoolse educatie) speelzalen of peuterTAALspeelzalen.
aangeven
Op een gegeven moment wordt bij een algehele ontwikkelingsachterstand wel eea in werking gezet: mri/E.E.G./bloedonderzoek (genen, stofwisselingsziekte). Dit was bij ons kind zo, maar er was ook aanleiding want hij ging achteruit in zijn ontwikkeling en dat was heel zorgelijk.
Ouders moeten gewoon bij een volgend bezoek aangeven dat het niet alleen motorisch meer is en vragen wat de volgende stap is.
En ook de taal stimuleren (naar Kentalis?). Ik weet evt. ook nog wel wat boeken (om zelf aan de slag te gaan etc.) als je dat wilt.
hoi (zorgenkindje)
ik ben een moeder van een meisje van 2 jaar en 2 maanden. Ze heeft een ontwikkelachterstand.
ik heb veel gezocht naar info die beetje hetzelfis als mijn dochter en jou verhaal van je nichtje is bijna hetzelfde als hoe me dochter nu is. Ze loopt net sinds 3 weekjes eindelijk zelf maar geen woordjes enz, snapt dingen niet. Klapt wel in haar handjes maar wijst of zwaait nog niet.
binnenkort uitslag van dna onderzoek. Mag ik vragen hoe het met je nichtje nu is? Is het goedgekomen heeft ze alles ingehaald? gaat ze naar speciale onderwijs of normale school. Hoe doet ze het verder. het is lang geleden deze topic maar maak me zorgen, en hoop toch dat je reageerd
