Peuter kan geen rust vinden onvrede slapen
Het lukt mijn zoontje van drie niet om zelf te gaan slapen. Hij is altijd erg druk en ervaart alles erg intens. Een jaar geleden is hij gestopt met de speen en sindsdien kan hij niet zelf rustig in zijn bed liggen. Hij komt er continue uit. Ik ben de kamer nog niet uit en hij is er al uit. Niks helpt, rustig uitleggen, stem verheffen etc. We blijven er nu bij totdat hij slaapt en je ziet dat hij zichzelf wakker houdt. Ook is het een sport geworden om ons op de kast te krijgen tijdens dit moment.
Het zorgt ervoor dat onze avond erg kort wordt en het vaak uit de hand loopt waardoor de dag niet leuk eindigt.
Heeft iemand een tip voor mij?
En opnieuw slapen met speen? Of wil hij dat niet? Achteraf waren we met de oudste ook te vroeg gestopt. Toen ze op vakantie in een toilettas een speen vond, viel ze opeens direct in slaap. Na een jaar hebben we toen opnieuw geprobeerd zonder speen, toen was ze er blijkbaar wel aan toe.
dat klinkt heel verleidelijk naar hij is bijna vier en een jaar gestopt. Kreeg ook te horen van het cb dat we iets moesten doen aan zijn mond omdat die vaak open staat.
hij krijgt jullie dus op de kast. Want je zegt dat de avonden vaak niet leuk eindigen. Daar moet je dus in ieder geval mee stoppen. Hoe lastig ook. Ik zou mezelf dwingen rustig te blijven, en hem iedere keer als hij zijn kamer uitkomt terugleggen in bed. Zonder gezelligheid, zonder zonder aandacht, maar ook zonder boze woorden. Ook niks uitleggen. Alleen maar melden dat het tijd is om naar bed te gaan, en m welterusten wensen. En dat desnoods 20 keer op een avond. daarnaast zou ik ( als je dat nog niet doet) zorgen dat je kind in bed ‘iets’ kan doen om m bezig te houden en/of te helpen ontspannen. Een prentenboekje lezen. Of luisteren naar een (slaapverwekkend) voorleesboek. Mijn kinderen deden t altijd heel goed op dikkie dik. Iedere avond dezelfde cd. Met een eindeloze stroom ultrakorte verhaaltjes. Er zijn vast ook genoeg opties aan leuke niet al te hysterische liedjes.
Voor sommige kinderen helpt t ook als je boven blijft rommelen. Niet op hun kamer, maar een beetje in de buurt ergens. Wasjes wegvouwen , strijken, whatever…Maar rust is cruciaal. Hoe lastig ook, leren in slaap te vallen is iets wat ie zelf moet leren. Jij kunt hooguit proberen de fijnste omstandigheden te scheppen. En je opwinden helpt niemand ( en negatieve aandacht is ook aandacht he? Ik werk met pubers. Maar zelfs dan werkt t nog net zo...)
Sterkte. T is lang geleden, maar ik herinner me nog al te goed hoe wanhopig je kon worden van zo’n niet slapende peuter.
Hij is niet bang, of wel? Het is wel de bang-voor-monsters leeftijd.
Misschien helpt een langer avondritueel waarbij je in slowmotion geluiden dempt, het licht etc. Gaat wat prikkels betreft het horen over het zien, of andersom? Hier was na het eten een grote aanloop naar het slapen. We gingen zachter praten, geen tv aan en dan een kwartiertje later werden de lichten gedempt, vroegen kind of hij kon kijken of de slaapkamer in orde is om dadelijk te slapen, alvast een plan maken met slapen: welk boekje lezen we voor en waar wil je zo over dromen? En dan bleef een van ons in de kamer en we schoven steeds meer naar de deur toe. Misschien helpt zoiets. En anders, leen voor de grap eens een lavalamp (geen blauw licht want daar wordt je wakker van) en kijk of dat helpt bij in slaap komen.
Ik ging niet naast het bed van mijn kind zitten, maar op de gang. Als hij uit zijn bed klom, zei ik alleen maar dat hij er weer in moest gaan liggen, verder niets. Dan was de lol er wel vanaf na een tijdje. Hebben jullie een avondritueel waarbij jullie even kort de dag bespreken? Mischien zit zijn hoofd gewoon wat vol.
Klinkt als overprikkeling tgv hoogsensitiviteit.
Bouw genoeg rustmomenten in op een dag om alles te verwerken. Bespreek voor het slapengaan de hele dag. Misschien is meditatie voor kinderen iets voor hem? Of een massage.
Wij hebben ook nog een tijdje ergotherapie gehad voor ons kind. Hij heeft nu oa een slaaptunnel (voor kinderen die te jong zijn voor een verzwaringsdeken)
Er zijn best wat boeken te verkrijgen. Volgens mij vond ik "Hoogsensitief opvoeden" van Melissa Mertens wel ok.
Uiteindelijk is het zelf proberen wat wel of niet werkt.
Accepteren dat slapen gaan nu éénmaal niet zijn sterkste punt is?
En dat erbij blijven tot hij slaapt nu éénmaal noodzaak is?
Op zijn 12de zal je er echt niet meer elke avond naast moeten zitten.
Valt er nog winst te halen in bepaalde vaste rituelen die misschien helpen om hem rustiger te krijgen voor hij zijn bed ingaat?
Ik had voor mijn meiden zo'n zaklampje met projector. En nu mogen ze af en toe nog even in een boekje lezen. Dat houdt ze rustig. Zeker nu het lang lucht is dan is vroeg op bed lastig.
Lenthe_ schreef op 06-08-2023 om 17:02:
Klinkt als overprikkeling tgv hoogsensitiviteit.
Bouw genoeg rustmomenten in op een dag om alles te verwerken. Bespreek voor het slapengaan de hele dag. Misschien is meditatie voor kinderen iets voor hem? Of een massage.
Wij hebben ook nog een tijdje ergotherapie gehad voor ons kind. Hij heeft nu oa een slaaptunnel (voor kinderen die te jong zijn voor een verzwaringsdeken)
Er zijn best wat boeken te verkrijgen. Volgens mij vond ik "Hoogsensitief opvoeden" van Melissa Mertens wel ok.
Uiteindelijk is het zelf proberen wat wel of niet werkt.
Hoe kom je hierbij nou bij hoogsensitiviteit? Dat ie overprikkeld is kan, maar verder lees je het echt met een bepaald bril. Kind is 3, die zijn in algemeen volgens mij nog sneller overprikkeld.
Hoe laat gaat hij naar bed? Naast overprikkeling zou ook onderprikkeling kunnen. Hier vielen ze met bijna 4 ook slechter in slaap want de dag had niet genoeg uitdaging bij kdv. Eenmaal op school waren ze juist doodop en vielen zo in slaap.
Wij liggen er bij onze 4 en 6 jarige ok naast tot ze slapen. Meestal vallen ze binnen 30 minuten na lamp uit in slaap.
Due-scimmie schreef op 06-08-2023 om 17:54:
Hoe laat gaat hij naar bed? Naast overprikkeling zou ook onderprikkeling kunnen. Hier vielen ze met bijna 4 ook slechter in slaap want de dag had niet genoeg uitdaging bij kdv. Eenmaal op school waren ze juist doodop en vielen zo in slaap.
Wij liggen er bij onze 4 en 6 jarige ok naast tot ze slapen. Meestal vallen ze binnen 30 minuten na lamp uit in slaap.
Ben je dan niet bang dat ze uiteindelijk niet zelfstandig meer kunnen inslapen? Dat je er altijd bij moet blijven?
Bijtje82 schreef op 06-08-2023 om 17:56:
[..]
Ben je dan niet bang dat ze uiteindelijk niet zelfstandig meer kunnen inslapen? Dat je er altijd bij moet blijven?
Nee hoor, ik ken geen puber waarbij de moeder of vader er nog bij ligt 
. Die van ons vielen als baby al aan de borst in slaapt. Dat met ons in slaap vallen hebben we gewoon zo gehouden. Moment dat ze zeggen ik ga alleen slapen komt vanzelf. Op hun eigen tijd komt dat wel, dat was ook zo met andere dingen.
Due-scimmie schreef op 06-08-2023 om 18:48:
[..]
Nee hoor, ik ken geen puber waarbij de moeder of vader er nog bij ligt
Ik heb daar het geduld niet voor denk ik. Een baby vind ik dan nog iets anders dan een 6 jarige. Dat vind ik al vrij oud. Maar een baby kun je bij je houden en wegleggen. Daar ging ik ook niet bij zitten wachten op de kamer.
Ik herinner mij van die tijd dat vaak mijn man boven bleef, een boek ging lezen op onze slaapkamer. In ieder geval was er een van ons heel dichtbij. Ook vaak genoeg dat er kind dan in ons bed naast hem in slaap viel, die we later overtilde naar het eigen bedje. Het is een fase, het is een fase, het is fase.
Toch go with the flow….
Probeer ervan te genieten, dan kost het je ook minder. (en breng je minder negatieve emoties over op hem, zal de hele situatie goed doen!)
Ok, je avonden zijn nu kort, maar hoe erg is dat? (Ik weet het hoor, niet zo makkelijk om die omslag te maken soms)
Hoe meer je ‘er in mee gaat’, hoe korter de periode wrs zal zijn!
(en later kijk je alleen maar vertederd terug en is je ergernis volledig verdwenen)
Het gaat idd over, is een fase enz. (En daarna komt weer een fase
Dus: vind een manier waarop hij krijgt wat hij nodig heeft en jij er toch ook wel bij vaart. Ga af en toe lekker met hem slapen, kun je ook goed uitrusten. Wissel af met je partner, dan maar even minder avonden samen. Enz.
Soms weet je ook gewoon niet wat je kind precies nodig heeft en waarom. Gewoon iets uitproberen kan helpen of simpelweg een situatie doorbreken.
In net wat minder spannende fases hielp het hier goed om afspraken te maken: ik ga nu naar beneden maar kom over 5 minuten kijken, na een poos werd dat: ik kom strakjes kijken. De wetenschap en veiligheid dat ik er weer aan kwam gaf mijn kinderen rust en het zorgde ervoor dat zij niet op hoefden te staan en hun vragen konden parkeren totdat ik kwam.
(en in meer spannende fases lag ik gewoon bij ze of rommelde in de buurt)
