Help! opa oma kopen te dure kado's
we hebben weer een verjaardag achter de rug, het was allemaal hartstikke leuk. Een nadeel (en deels terugkerend gegeven): mijn ouders hadden weer eens veel te grote kado's gekocht (twee mega-formaat playmobildozen, echt wel voor 80 à 100 euro!) en eigenlijk ook net het verkeerde; zoon heeft een voorkeur voor ander soort playmobil dan wat hij vandaag gekregen heeft. Je mag een gegeven paard niet in de bek kijken natuurlijk, maar ik vind het wel een beetje pijnlijk. Ten eerste al omdat opa en oma altijd heel grote kado's kopen en de kinderen daar al vanuit beginnen te gaan. Daarnaast hebben ze duidelijk om kado-suggesties gevraagd, en heb ik die duidelijk gegeven. Natuurlijk mogen ze ook wat anders kopen, maar zoon was waarschijnlijk veel blijer geweest met de (veel bescheidenere) kado's die wij hadden voorgesteld. Ik hoop nog dat hier leuk mee gespeeld gaat worden, maar ik vrees een beetje voor de bergruimte die het gaat innemen op zolder, zeg maar... Zoontje zei ook vlak nadat hij het kado had gekregen dat hij graag dat andere had gekregen en welk doosje hij ook leuk had gevonden....(ook al zo pijnlijk. Zoon kan er niet zoveel aan doen, want die is nog maar 4).
Weet iemand wat we hier aan kunnen doen? We hebben al vaker gezegd dat ze niet van die grote kado's moeten kopen, maar het lijkt niet aan te komen. Vooral dat de kinderen al rekenen op grote verwennerij van opa en oma vind ik erg. En nu had ik echt liever gehad dat ze het geld dan maar in de spaarpot hadden gedaan...ik was in staat om de kado's terug te geven, maar dat doe je natuurlijk niet op zo'n moment.
Tactisch aansnijden.
Fijn dat je zoon zijn mond heeft opengedaan, dat zal voorgaande jaren niet het geval zijn geweest. Misschien dat het kwartje is gevallen. Zelf zou ik doodleuk het bergruimte-argument genoemd hebben. En of ze volgend jaar toch beter kunnen overleggen. Dat je kinderen op grote cadeaus rekenen, daar zou ik me nou niet zo druk om maken. Leuk voor ze toch? En als het voor je ouders ooit een probleem wordt omdat ze het financieel minder goed hebben... boontje komt om z'n loontje.
Soortgelijk
Hier ook te Veel, te Groot, en Net Niet ondanks duidelijke suggesties. Excuus was: dat hadden ze in geen enkele winkel. (Jawel, maar wel erg duur, daarom hadden we 1 ding gevraagd. En daarom kochten zij meerdere neppers.) Ik moet de volgende keer nog duidelijker zijn vlak voor de verjaardagen. Tot nu toe heb ik nog maar eens benadrukt voor de zoveelste keer dat de kinderen tussendoor niks mogen krijgen. Want dat blijft niet bij een autootje. Als je geen maat kunt houden, dan maar helemaal niks.
Als er niet mee gespeeld wordt en het neemt plaats in, zou ik het gewoon op Marktplaats zetten.
Overigens zijn opa en oma hier niet gevoelig voor het ruimteargument, omdat zij hun hele huis volgebouwd hebben. In hun ogen kunnen wij ook nog best tig doosjes opstapelen op zolder. Dus als ze niet luisteren en ik heb er niks aan: marktplaats.
Op marktplaats en. . .
. . . van dat geld (of van je eigen geld) alsnog kopen wat hij graag had willen hebben!
Angela
Niet de enige dus...
Ah, dat kregen wij dus ook te horen: "ze hadden dat niet in de winkels". Wat nou?? Hier liggen de winkels vol met die twee doosjes van 15 euro die zoon graag had willen hebben..... grrr. Ik wou inderdaad dat we het lievelingskado van zoon zelf gekocht hadden, nu hadden we expres niet gedaan omdat opa en oma dat zouden doen. Zucht. Onze kinderen houden van dino's en dierentuindieren, opa en oma van boerderijtjes. Ze hadden dus boerderijspul gekocht, "want daar had hij al wat van".... ja, een doosje wat oma vorig jaar als tussendoortje had meegebracht. Voor de rest hadden we geen boerderijspeelgoed.
Maar nee, andere zoon had ook een kado van 80 euro gehad op zijn verjaardag, dus dan moet deze ook veel en groot krijgen. (Andere zoon had overigens wel precies gehad waar hij van droomde maar nooit gedacht had dat te krijgen).
Nog zoiets inderdaad: hier nemen opa en oma (oma eigenlijk) ook vaak net iets te grote kadootjes mee tussendoor, en vaak ook net niet het goede. En dan maar roepen tegen mij: ja, ik weet echt niet wat jouw jongens leuk vinden hoor, jij moet maar zeggen wat we moeten kopen. Of: ze hebben al zoveel speelgoed, ik weet niet wat ze allemaal hebben. Straks koop ik iets dubbel! Aaargh....
En waarom?
waarom zouden ze dat doen, die grootouders? Van mijn moeder kan ik het deels verklaren, die is aardig koopziek (en heeft vroeger nooit speelgoed gehad). Maar waarom kopen ze dan weer niet wat je hebt gevraagd, terwijl ze expliciet zeggen dat je precies moet aangeven wat ze kado zullen doen?
Bonnetje erbij?
Lastig toch, die hardhorende ouderen ! Misschien kan je vragen of ze voortaan het bonnetje meegeven zodat desnoods kan worden geruild?
Tegen teveel geven lijkt wel geen kruid gewassen. En ondertussen steeds die verhalen in de media van ouders die teveel verwennen... Grootouders zal je bedoelen!
Groeten,
Temet
Hier
juist veel kleine troeperige dingen en veel te vaak of stapels boeken (echt stapels !!! je wil niet weten hoeveel kinderboeken er hier in huis liggen, vaak helemaal niet leuke of op de leeftijd). Dat de kinderen inmiddels al bijna met hun hand uitgestoken bij de deur staan (show me the presents !) vind ik inmiddels niet erg meer. Andere opa en oma doen dat niet.
Inmiddels zijn ze wel bereid de dingen te kopen die we voorstellen, ik geef dan over de email erbij hoe en waar ze het kunnen kopen, vaak online, dat scheelt hun weer een rondje zoeken (beide zijn ze fysiek wat aan het aftakelen).
Gisteren was het overigens weer heel leuk, allebei een doos stiften en verder niets.
Voor de grote dingen heb ik een aantal jaar geleden gezegd "mooi om hier bij jullie te laten dan hebben jullie wat als de kinderen weer komen". Sindsdien zijn de kado's dus plat geworden (boeken) of klein (en te veel van een ellendige kwaliteit die dus na een paar keer spelen weer de vuilnis in verdwijnen). Oh en sinds een tijdje word ik ook overstelpt met allerlei kortingsbonnen die ze fanatiek overal vandaan halen.
Laten gaan
Ik zou proberen om het gesprek hierover aan te gaan. Niet nu gelijk maar op een rustig moment. Er zijn in feite twee punten die je vervelend vind: 1) de cadeaus zijn te groot/te duur en 2) de cadeaus zijn niet passend. Mij lijkt argument 1 het meest belangrijk en ook het meest objectief. Je zou in het gesprek aan kunnen geven dat je geen verwende kinderen wilt, dat je niet wilt dat de kinderen het alleen maar leuk vinden als opa/oma komen alleen omdat ze cadeaus meebrengen en je dus niet de koppeling opa/oma cadeaus wilt. Ik zou het gesprek zo veel mogelijk op mezelf en de kinderen betrekken. Afhankelijk van opa/oma kun je of heel duidelijk zijn of het meer suggestief laten zodat ze zelf op het idee van minder en minder grote cadeaus komen.
Als het dan nog niet lukt dan zou ik het laten gaan. Het is uiteindelijk geen ruzie waard en echt belangrijk is het ook niet. Ik snap de ergernis. Dat zou ik zelf ook enorm hebben. Proberen te relativeren dat is het enige dat je dan nog kan. Je kan hun houding niet veranderen maar wel je eigen houding.
Dat de kinderen de cadeautjes niet zo leuk vinden dat vind ik minder belangrijk. Overigens verbaas ik me dan wel weer over een 4 jarige die een bepaald soort playmobil niet leuk vindt. De meeste kleuters die ik ken vinden alles geweldig op het moment dat ze het krijgen. Daarna ligt het misschien wel in de kast te verstoffen omdat het toch niet zo passend is maar op het moment van krijgen vinden ze het altijd geweldig.
Maar goed dat heeft er verder niet zoveel mee te maken. Je kan natuurlijk suggesties blijven doen en dan maar hopen dat opa/oma het een keer opvangen.
Verder kan je weinig zonder hierover ruzie te krijgen en dat lijkt me nou echt de energie en het gedoe niet waard.
Playmobil (o.t.)
Jongste had voor haar verjaardag ook Playmobil gevraagd. Opa en oma hadden twee bescheiden doosjes gekocht en toen kwamen mijn zus en zwager met een enorm pak binnen. Zus mompelde een beetje beschaamd dat haar man het cadeau had gekocht, waarop jongste zei dat oom A dan wel vaker haar cadeau mocht kopen 
Het was vervolgens wel een beetje genant dat de pakjes van oma en opa op tafel verdwenen zonder dat ze er nog naar keek. Uiteindelijk heeft ze de doosjes pas een week later opengemaakt.
Jillian
je hebt helemaal gelijk. Het is inderdaad niet de moeite waard om er ruzie over te maken (maar dan dus niet minder lastig om duidelijk te maken dat we echt niet te spreken zijn over deze kado's
.
Overigens vindt 4-jarig zoontje momenteel zijn kado's op zich wel leuk (dus zo erg is het ook niet), maar hij liep niet over van enthousiasme. Hij had wel degelijk verwacht íets te krijgen van wat hij bij opa en oma in de playmobilcatalogus had aangekruisd (er ontgaat hem niks, slim jongetje). Het was ook weer niet zo dat hij maar 1 dingetje wilde hebben en verder niks; ik vrees alleen dat zijn eigen wensen niet duur genoeg waren. En daar erger ik me inderdaad dood aan.... grrrr.
Maar goed.
Re: playmobil (o.t.)
oh, dat is ook wel herkenbaar ja.... wij hebben dan weer vrienden die een nogal ruim budget hebben voor verjaardagskado's. Ik had een keer voor 1 van onze kinderen een kadosuggestie gegeven van iets dat op dat moment heel voordelig bij de action lag; kochten ze er gelijk van in de serie en hun kind kwam met wel hele dure kado's aan op het feestje (wat bij de speelgoedwinkel bij elkaar wel tegen de €40,- zou hebben gekost).
Dat was natuurlijk niet mijn bedoeling, maar dat heb ik ze naderhand ook wel gezegd en dat snapten ze toen wel. Ze hadden alleen in het hoofd dat ze hun budget nog moesten/konden volmaken. Gekke gewoonte
Tussendoor
Tussendoor zien ze niet als kado's, geloof ik.
Dan komen ze hier en zeg ik er wat van, maar dan wuiven ze het weg. Dan moet ik het maar op zolder zetten, want dat deden zij vroeger ook. Helaas hebben we het over een kofferbak vol met kartonnen dozen met tweedehands lego. Zeg maar 3x lopen. De legogeest is helaas uit de fles. Ze hebben nog vanalles en ze kopen nog vanalles van marktplaats, en dat willen ze allemaal hierheen brengen. En het is allemaal meer van hetzelfde: na de stortvloed aan little people emergency voertuigen, playmobil emergency voertuigen, krijgen we nu de lego emergency voertuigen. Ze onthouden niet dat ze er al 10 gegeven hebben en blijven maar gaan.
Maar ja, een beperking van de tussendoortjes betekent dus idiote hoeveelheden op een verjaardag....
Voorgoed genezen
Mijn schoonouders waren voorgoed genezen nadat ze met een enorme doos aankwamen voor kerstmis, waar onze kinderen niet naar hebben omgekeken. Het was heel mooi, maar jongste kon er niets mee en oudste vond het saai. Het was ook nog eens heel groot..
We hebben op een gegeven moment gevraagd of we het op marktplaats mochten verkopen. Sindsdien houden ze zich keurig aan onze suggesties
Zij bepalen het bedrag
dus dat zou me niet veel uitmaken. Als ze 80 euro voor een kind uit willen geven, prima. Wat me wel zou storen is dat voor dat grote bedrag iets gekocht wordt wat niet echt in de smaak valt. Daar zou ik het gesprek over aangaan en dan inspelen op: zo zonde van het geld, voor dat bedrag zou Pietje liever iets anders hebben. Vind ik niet ondankbaar, maar meer meedenkend naar hun toe. Zij willen toch dat hun kleinkind blij is met de cadeautjes die ze geven? Dat kan je toch gewoon tegen ze zeggen?
Hier is een tante die mij altijd vraagt zelf iets te kopen voor de kinderen, zij geeft mij dan het geld, omdat ze dan zeker weet dat ze iets geeft waar de meiden echt blij mee zijn (of ik moet een keertje een misser maken natuurlijk).
Misschien kun je
Aanbieden om het de volgende keer zelf te halen en dat zij dan wel het bedrag bepalen. Dan heb je in ieder geval wel wat je kind wilt hebben. Als ze dan als bedrag 80 euro noemen, kun je altijd nog zeggen dat je dat wel erg veel vindt.
Hier vragen mijn schoonouders dit inmiddels zelf, of ik wat wil kopen. Zij bepalen dan het bedrag (geen 80 euro, maar meestal 20, is prima natuurlijk).
Tussendoor kopen doen ze wel en dan geen speelgoed maar veel teveel snoep o.i.d. Met Sint een keer 2 kolossale speculaaspoppen, dat eet een kind toch niet. Ik heb ze maar meegenomen naar mijn werk waar ik toevallig een cursus had
Limi
o wat erg zeg, dat je (schoon)ouders met zoveel spul aankomen. Mijn ouders hadden ook nog vanalles bewaard van uit mijn kindertijd en dat is hier ook heen gegaan. Met de lego waren we wel blij overigens. Gelukkig hebben mijn ouders iets tegen op tweedehands, anders was marktplaats ook niet veilig vrees ik.....
Wat wij dan weer hebben is dat ik en mijn man dan ook weer speelgoed voor onze verjaardag of van Sinterklaas krijgen. Met lego vinden we dat nog niet zo heel erg (we spelen zelf ook wel graag met lego) maar ik moest ook een keer verhinderen dat mijn man een gigadoos knex van de sint kreeg. Die staat nu bij mijn ouders thuis, voor als de kleinkinderen komen spelen. Of gezelschapspelletjes: we hebben een keer voor sinterklaas een bepaald spel kado gevraagd en toen kregen we dat spel en ongevraagd gelijk alle uitbreidingen erbij.
Haha ja
Mijn man heeft ook wel eens speelgoed gehad. Ik vier expres mijn verjaardag niet meer - alleen vanwege hen eigenlijk.
Het is inderdaad moeilijk met lego, want dat is leuk. Maar zelfs daarbij kan het te ver gaan. Mijn zoontje kreeg tegen de 40 straatplaten voor zijn verjaardag (met alle andere dingen, dus niet alleen dat). Die kwamen echt niet alleen van hun zolder, en dat vind ik dus bizar.
Jeetje
da's inderdaad bizar. Dat ze niet inzien dat het niet leuk meer is zeg. Wat moet dat kind dan nog krijgen voor zijn volgende verjaardag? Wij hebben iets dergelijks (wel een stuk minder extreem hoor) gehad met houten spoorbaan. Onze oudste kreeg een flinke set van opa en oma toen hij 3 werd; hartstikke leuk, werd heel veel mee gespeeld. Vervolgens kreeg hij bij toeval bij een andere gelegenheid nog een hoop spoorbaan, dus toen hadden we ineens al best veel. Maar tegen sinterklaas hadden opa en oma ergens een aanbieding gezien die ze niet konden laten liggen, en kwam er nog een hele partij bij (en dat in een maand tijd, want zoon is in november jarig...). Hoefden we gelijk nooit meer houten spoorbaan te kopen, weg kado-idee voor de komende jaren, zeg maar.
Afijn, dat klinkt alsof we er helemaal niet blij mee waren, maar dat was dan ook weer niet zo, meer weer een geval van geen maat houden.
Slecht voorbeeld?
Wat is er mis mee om je kinderen te leren dankbaar te zijn met de cadeaus die ze krijgen? Het is een cadeau, dus niet aan de ontvanger om te bepalen wat het is.
Ik kan me nog voorstellen dat je niet wilt dat kinderen voortdurend overladen worden met cadeaus. Maar deze gelegenheid was ik een verjaardag begrijp ik. Opa en oma geven een cadeautje dat past bij de leeftijd (playmobiel). Ik vind jullie erg ondankbaar overkomen. Het zou niet in mijn hoofd opkomen om zo met wèlk cadeau dan ook zo om te gaan. Dat doe je als volwassene toch ook niet?
O, ik wel
Als iemand mij vraagt naar bijvoorbeeld specifieke titels of schrijvers van Engelstalige misdaad die ik voor mijn verjaardag wil, en ik geef dat heel duidelijk door, zeg maar 5 waar ze uit kunnen kiezen voor het geval er iets niet is, en ik krijg van die persoon dan een streekroman in het Nederlands, dan vraag ik mij toch wel allerlei dingen af hoor. Als het directe familie was zou ik toch op zijn minst vragen waarom ik een lijstje heb gemaakt....
Mamahippie
Bij de oudste hadden we dus de lego. Bij de jongste de houten trein. Gevraagd, superduidelijk: een gebouw, station, of remise e.d. van de houten Thomas de trein. Onderaan duidelijk geschreven GEEN rails of treintjes, want daar hebben we al meer dan genoeg van.
Dus hij kreeg een houten treinset van de aldi met heel veel rails.
Waarom vragen ze dan nog wat de jongens willen hebben?
Gelukkig spelen ze wel met de rails en het anonieme stationnetje, maar hij blijft aanwijzen welke hij nog wil van Thomas....
Niks meer met dankbaarheid te maken
het verpest de relatie wel een beetje in deze zin. Opa en oma komen ook alleen maar de kado's brengen op de verjaardag en lijken verder niet erg geïnteresseerd in andere dingen, heel raar. Ze gaan ook altijd weer na 2 uurtjes weg (terwijl ze niet in de buurt wonen). verder:
1) de kinderen rekenen opa+oma=grote kado's
2) de aardigheid gaat er aardig af als opa en oma altijd met kado's aankopen van €80,- of nog meer. Dat is geen 'cadeautje' meer. Of ze kopen gelijk alles van een bepaald soort lego wat er op dat moment in de winkel ligt (hebben we ook wel eens gehad. Kinderen kregen bij 4 achtereenvolgende bezoekjes aan opa en oma elke keer een legodoos).
3) ik vind het bovendien jammer dat áls er al een groot kado wordt gekocht, dat het dan niet hetgeen is wat er op het lijstje stond (nu stonden er ook geen grote kado's op het lijstje. Beetje zonde van het geld...
Inderdaad, limi
en dat is dan zo suf. Want zelf ga je ook niet zomaar die thomastreintjes kopen (er is immers al zoveel speelgoed en het kind is net jarig geweest.) We zullen hier eens aankijken hoe het met de playmobil gaat.... maar we denken dat we in de voorjaarsvakantie toch een uitje gaan doen in combinatie met een bezoekje aan de speelgoedwinkel voor dat ene playmobildoosje van een tientje, wat ie zo graag had gewild. Oudste mag in de vakantie toch wat kopen van zijn zakgeld.
Toch bonnetjes?
Iemand stelde het in een eerder berichtje al voor, maar ik zou toch de volgende keer eens vragen om het bonnetje, dan kan het geruild worden voor het kadootje wat je kind echt wil hebben. Uiteindelijk (omdat jullie het uiteindelijk na een tijdje alsnog kopen) komt het kadootje er alsnog en krijg je steeds meer speelgoed in huis, en je hebt dan ook minder een 'zonde van het geld' gevoel. Als je het vriendelijk vraagt, valt misschien voor hun meteen ook het kwartje, dat als ze niet kopen wat er gevraagd wordt, het geruild wordt.
Ik snap de schrijver die zegt dat kinderen dankbaar zijn met wat er gegeven wordt, maar als het constant het verkeerde is, dan is het ook niet leuk meer.
Proberen te ruilen
Er zijn speelgoedwinkels die daar niet zo heel erg moeilijk over doen. Ik zou proberen om die ene doos om te ruilen voor de gewenste playmobiel en de rest aanvullen met wat andere cadeau's of een cadeaubon ofzo. Ben jij van je ruimteprobleem af, kind krijgt wat het wilde en opa en oma leren er misschien ook nog wel wat van...
Ruilen is in dit geval ook weer lastig....
....want ouders hebben de kado's gekocht in Duitsland. Werkelijk waar; ze konden 'hier niet vinden' wat er op het lijstje stond en zijn vervolgens wezen supermarkten in D en daar de plaatselijke speelgoedwinkel leeggekocht, Met nog het argument erbij "daar is het speelgoed veel leuker".
Laatst
Toen opa en oma laatst vroegen wat er op de wenslijst stond (geen verjaardag maar een beloning voor een goed rapport) hebben wij naar voren gebracht dat cadeautjes leuk zijn maar dat een dagje uit met opa en oma iets is dat je je leven lang echt niet meer vergeet. Daar hadden opa en oma wel oren naar en er is nu een dagje uit geregeld. Zelf gedaan ook .. door opa, oma en de kleinkinderen. Wij hebben er niets aan hoeven bijdragen.
Misschien is het een idee?
Dit ga ik doen
we zullen volgende week maar weer eens (voorzichtig) duidelijk maken dat we niet zoveel en van die grote kado's willen. Dat hebben we al wel vaker gedaan, maar het valt nog wel eens verkeerd bij m'n moeder. Krijgen we weer een hoop geklaag dat ze het nooit goed doet en ze ook niet meer weet wat die kinderen willen hebben, enzovoort. En tot dusver ging ze vrolijk door met kopen en heeft het niet veel geholpen, helaas. Maar een uitje met opa en oma kunnen we wel eens voorstellen!
maarre om even terug te komen op het ruilen.... zouden jullie dat echt doen? Zo'n kado niet uit de verpakking halen en om het bonnetje vragen, gewoon tijdens het feest? Lijkt me ook niet goed voor de sfeer op de verjaardag....
Kado "dicht" laten en bonnetje vragen
Ja hoor, dat zouden wij dus wel doen. Vooral omdat wij de regel hebben dat bepaalde kadootjes sowieso dicht blijven tijdens het feest, gewoon, omdat het dan te druk is, en we niet willen dat er stukjes kwijt/kapot oid raken. Dus zeker zaken met kleine onderdeeltjes, lego/knex en/of playmobiel, laten wij ook bij voorkeur dicht voor de volgende dag.
En bonnetjes vragen, ja hoor! Je wilt als gever toch vooral dat je kado in goede aarde valt? en dat de krijger er blij mee is? Nou, dan kan soms een bonnetje nodig zijn om beide doelen te bereiken.
Ik ben daar niet zo moeilijk in. Mijn (schoon)ouders gelukkig ook niet!
Ik hoop
dat jullie nu aantekeningen maken, en het later als oma veel beter gaan doen
