Stoom afblazen [zwemfeestje zonder oplettende ouder]

aanwezig blijven:ja

maar mee het water in bij net 9-jarigen, weet ik niet of ik dat zou doen.
Ze hebben A en B zeg je, dan zou ik wel zicht op ze houden, maar niet meer mee het water in gaan. Daar hebben ze tenslotte dat zwemdiploma voor.

Maar dat zou ik dan ook aan een ouder die het expliciet vraagt zeggen.

Vreemd verhaal van dat zwembad

Ik heb nog nooit meegemaakt dat de regel zou zijn dat kinderen onder de 10 jaar altijd begeleiding moeten hebben. Mijn zoon was onder de 10 toen hij met zijn zus ging zwemmen. Wel genoeg diploma's.
Hij was 8 jaar toen hij een zwemfeestje gaf. Geen eisen van begeleiding in het water. Natuurlijk hebben wij meegekeken als ouders omdat we ons verantwoordelijk voelden voor het groepje. Maar in het water zijn we niet geweest.

Ik denk dat die vader mag verwachten dat negenjarige kinderen zichzelf redden in het water als ze A en B hebben. Zelf zou ik in een golfbad nog wel meekijken.
Maar jij hebt expliciet aangegeven dat je het belangrijk vindt dat ouders erbij blijven. Dan moeten ze dat ook doen als ze dat toezeggen.

De vraag is nog of vader begrepen heeft dat jij letterlijk 'in' het water bedoelde. Als Nederlandse ouder zou ik dat nooit toezeggen. Wel dat ik toezicht zou houden.

Diploma's

De vader van 't vriendje is niet op de hoogte welke diploma's zoon al dan niet heeft en daar stond ook geen vraag over in de uitnodiging. Ik merk dat ik moeite heb dat de vader niet eerlijk is geweest, het zwembad niet de juiste informatie gaf en achteraf heb ik geen goed gevoel over de veiligheid van m'n zoon.Ik was blijven kijken, vooral omdat het om een groepje (stoerdoenerige) jongens gaat.

Hoewel zoon A en B heeft, vonden wij toch echt dat hij extra zwemles nodig heeft deze zomer. Hij ligt te diep in het water waardoor hij z'n hoofd bijna achterover moet houden (en sneller water binnen krijgt). Hij moet moeite doen om recht in 't water te liggen. Vandaar de extra lessen.

vertrouwen

Ik vind dat je weinig vertrouwen hebt. Weinig vertrouwen in zwemschool (die diploma's afgeeft) weinig vertrouwen in ouders die feestje geven (je vraagt iets 3! keer?) en in zwembad (je belt om veiligheid te checken). Maar bovenal weinig vertrouwen in zoon.

Aanstelleritis

Je zoon heeft zijn B-diploma. Kennelijk vind jij dat hij nog niet goed kan zwemmen maar die diploma's geven ze niet zomaar weg. Bovendien zijn ze niet in open water gaan zwemmen, maar in een zwembad waar badmeesters zijn. En ze zijn geen kleuters meer. Ik vind je reactie nogal overtrokken dus.

skik

Ja vind ik ook.

Denk ook dat die vader een keer in het water gekeken heeft, je kind zag zwemmen en dacht: ach, ik vind het best... Die redt het wel.

Skik

Skik, ik vind dat je aan het invullen bent en overtrokken reageert, sorry.

Toen zoon zijn B kreeg werd er gezegd dat ook na het diploma er veel geoefend moet worden. Dat nam opa graag op zich (ik zwem niet graag) maar afgelopen zomer kreeg hij steeds water binnen en zijn we op ons vakantieadres met hem in het zwembad gaan zwemmen. Dat ging al beter maar mijn partner en ik vonden dat het beter was weer naar zwemles te gaan (dat zijn de professionals), lijkt mij).

Ik weet niet of een diploma een garantie voor het leven is. Ik zou het graag aannemen maar er is duidelijk verschil tussen afgelopen zomer en het zwemmen ten tijde van het diploma.

Ik heb deze vraag drie keer gesteld aan de vader omdat hij met een zwaar accent spreekt waardoor ik me afvroeg of hij de vraag wel begrepen heeft. En dus niet omdat ik hem op de pijnbank wilde leggen. Niettemin heeft hij drie keer kunnen nadenken over het antwoord. Daar kan ik niet van o paan, dat is duidelijk. Dat wist ik vantevoren ook niet. En.soms willen mensen vanuit hun cultuur liever niet zeggen dat ze iets niet weten of kunnen en misschien speelt dat hier wel mee. Daar heb ik bij mijn vraag geen rekening mee gehouden. Wel had ik in 't achterhoofd dat deze mensen misschien niet zelf kunnen zwemmen en/of het gevaar van water niet kennen (verdrinken gebeurt namelijk in stilte).

Bij het zwembad ga ik het eens navragen. Ik weet dat het beleid veranderd is na dat een kind gereanimeerd moest worden of had ik een medewerkster aan de lijn die ook maar wat zei. Hoe dan ook, zij horen informatie te verstrekken die klopt. En wat zij mij vertellen, daar mag ik vanuit gaan. Of moet je op je hoede zijn dat iedereen maar wat zegt en/of liegt? Nou, sorry zo sta ik niet in 't leven.

Hoe dan ook, mijn zoon gaat niet meer met deze ouders mee, zwemmen of wat dan ook.

En nog even een kleine aanvulling

Als iemand mijn kind mee uit zwemmen neemt en ik vertrouw het niet, ga ik zelf mee. Echt niet dat ik dan de verantwoording bij een ander neerleg. Dat risico zou ik dan echt niet willen lopen.
Het is nou niet zo dat er niks op het spel staat, hè.

tja

Als je echt zo weinig vertrouwen hebt in het kunnen van je zoon, moet je altijd en overal zelf bij hem blijven.

Een 9 jarige met 2 diploma's in een zwembad met badmeesters plus een ouder die even gekeken heeft of het ging... Ik zie echt niet hoe en waar je zoon dan in gevaar is geweest.

Kortom: je overdrijft. Ik denk dat je jezelf en vooral ook je zoon een groot plezier doet door dingen wat meer los te laten. Het is geen kleuter meer...

mee eens

Je kúnt niet van ouders verwachten dat ze er de hele tijd bij zijn, dat kan niet met zo'n groep dus als jij vindt dat jouw kind niet veilig is met andere kinderen in een zwembad had je je kind niet moeten laten gaan. Stel dat vader wel in het water was: hij kán geen groep kinderen in de gaten houden. Het is echt geheel jouw verantwoording, die kun je niet op ouders of een zwembad afschuiven. Die denken allemaal: ok B-diploma + 9 jaar = voldoende!

als de vader dat had gezegd, was hij niet meegegaan. Weer wat geleerd, niet van anderen op aan kunnen. Wijze les, dank jullie wel voor jullie input.

onzin Mara

Die vader heeft niets verkeerd gedaan en heeft niet gelogen. Jij hebt een verkeerde beeldvorming van in de gaten houden.

Jij dacht dat die vader de hele tijd naast je zoon in het zwembad zou staan. Die vader heeft gedaan wat alle ouders doen.je zwemt wat mee. Loopt rond. Zit in een stoel met de voorraad koekjes en pakjes drinken. Helpt zoekt geraakte vriendjes te vinden etc. Gewoon zoals op elk ander feestje.

Beetje flauw om nu te zeggen dat hij onbetrouwbaar is en je kind nooit meer mee mag. Er is toch niets gebeurd?

Spuit elf

Volgens mij ben ik het eens met de meerderheid. Mijn kinderen mochten pas naar zwemfeestjes toen ik voldoende vertrouwen had in hun zwemkunsten. Dat ging min of meer gelijk op met het alleen met vriendinnetjes naar het zwembad mogen. Toen ik zelf een zwemfeestje gaf heb ik vooraf geïnformeerd of iedereen tenminste een zwemdiploma had, omdat ik de verantwoordelijkheid niet wil voor kinderen die niet kunnen zwemmen. De gemiddelde 9-jarige is slecht af als hij afhankelijk is van mijn zwemkunsten om hem te redden.

In de gaten houden

In de gaten houden, opletten en er bij blijven zijn hele ruime begrippen. Je kan dat opvatten als constant naast het zwembad staan en de kinderen de hele tijd in het oog houden maar je kan ook een ruimere opvatting hebben van in het zwembad aanwezig zijn en niet tussendoor naar huis gaan bijvoorbeeld. Dus in de cafetaria zitten kan ook zijn er bij blijven. Je bent dan immers wel in het zwembad aanwezig.
Daarnaast spreekt deze man ook niet heel goed Nederlands dus dan is er vlug een communicatie misverstand.

Overigens ken ik zelf niet anders van zwemfeestjes dat de moeder/vader op een strategische plaats ergens gaat zitten met drinken en lekkers. Zwemfeestjes zijn hier meestal niet in het saaie gemeente bad maar in een zwemparadijs met glijbanen en dergelijke. Vanaf de zitplaatsen heb je dus geen enkel overzicht over alle baden. Kortom, alleen kinderen mee die goed kunnen zwemmen. Dat hoeft er technisch niet mooi uit te zien maar ze moeten zich wel goed kunnen redden. Anders kan je inderdaad beter je kind niet mee laten gaan.

Begrip

Mara, ik heb wel begrip voor jou.

Iedereen die zegt: "dat kan je niet van ouders op een feestje verlangen dat ze het water ingaan", gaan voorbij aan het feit dat jij dat juist uitdrukkelijk met de vader hebt besproken. En omdat hij het had toegezegd, ben jij niet meegegaan (of heb jij je zoon niet thuisgehouden).

Dus ik begrijp jouw frustratie wel ten aanzien van die toezegging van die vader.

Maar inderdaad: les geleerd. Deze man spreekt OF slecht Nederlands OF komt uit een cultuur waar nee zeggen niet zo gebruikelijk is en zegt dus ja, maar doet nee. Of beide .

Wel ben ik het met de anderen hier eens, dat je niet kunt verlangen dat een ouder op een feestje 1 kind continu *in het water* in de gaten houdt. Dus zou ik dat ook niet meer aan een andere ouder vragen.

En iedereen die makkelijk doet over "tjee, hij heeft zijn B en kan dus zwemmen", doet naar mijn mening te laconiek. Je B-diploma halen, betekent in mijn ogen ook niet altijd dat een kind *dus* een tijd na het halen van het diploma nog goed genoeg kan zwemmen.

En daarnaast kunnen er ook ongelukken gebeuren, zelfs als kinderen wel goed genoeg kunnen zwemmen. Maar ja, je kunt je kinderen niet voor alle gevaren behoeden, dus dat betekent... loslaten.

Tsja

Misschien ben ik een rare maar als ik de zwemkunsten van één van onze kinderen niet vertrouw gaan ze niet naar een zwemfeestje of disco zwemmen oid. Jammer de bammer. Ik wil er gewoon geen spijt van krijgen. En zwemmen is hier ook een vaardigheid die onderhouden moet worden, ook na diploma's oefenen dus. Zoals ik jouw verhaal lees had ik ofwel zoon verboden ofwel aangeboden mee te gaan (en me zwaar op de achtergrond te houden). Misschien dat ik met een jonger kind was gaan vrijzwemmen om dezelfde tijd ofzo.
Of je kind kan zwemmen is verantwoordelijkheid van zijn ouders, niet die van de gastheer, wat gastheer ook zegt en verstaat bij opletten.
Dat je geschrokken bent snap ik maar ik zou vooral naar mezelf kijken en lekker veel met je zoon gaan oefenen-naast de zwemlessen die hij krijgt.

Cultuur

Ik denk echt dat het een cultuurdingetje is. Vader heeft of de vraag niet begrepen of gewoon sociaal wenselijk ja gezegd en nee gedaan.
Overigens zijn sommige mensen van andere culturen ook makkelijk met dit soort dingen. Afgelopen juni gingen we met het voetbalteam van mijn zoon zwemmen met 9, 10 en 11-jarigen. Enkele jongens waren vantevoren al in het zwembad, waarvan 1 jongen van 9. Achteraf bleek hij al de hele middag in het zwembad te liggen, maar had dus geen zwemdiploma hoorde ik toen ik hem naar huis bracht. Hij was zelf met vriendjes gekomen, ik denk achterop bij iemand op de fiets. Ouders waren niet in de buurt geweest. Echt apart vond ik dat.
Als ik zelf een kind zou hebben dat niet goed zou zwemmen zou ik inderdaad ook zelf meegaan. Zoon van inmiddels 11 hier zwom ook nooit echt geweldig. Met het voetbalzwemmen was ik mee en zag hem opeens zo vrij in het water dat ik er toen wel vertrouwen in had hem alleen te laten gaan. Kracht speelt hierin zeker een rol. Hij is nu groter en sterker dus nu gaat het beter.

"In het zwembad"

"Vandaag toch maar opnieuw het zwembad gebeld en gevraagd naar het beleid: onder de tien kom je er niet in zonder begeleiding die mee het zwembad ingaat"
Ik denk dat je dit op 2 manieren kunt opvatten nl. mee het gebouw in of ook echt het water in. Zou daar niet een misverstand kunnen zitten? Zeker vanuit het zwembad? Ik denk nl. dat je als ouder beter toezicht kunt houden vanaf de kant dan vanuit het water.

inderdaad tabitha

Dat dacht ik ook al. Je hebt mee het zwembad in, mee het bad in, mee het water in, mee de zwemgelegenheid in en daar op een stoel zitten, mee zwemmen, met vier volwassenen midden tussen een groep van 8 zwemmen... je hebt wel honderd gradaties en als TS vraagt aan die man of hij mee het zwembad in gaat of wat dan ook kan hij ook weer iets anders bedoelen.

Mee het water in had ze niet moeten vragen, je gaat als volwassene niet mee het water in bij die leeftijd, dat is niet cool

Meestal

Bij de zwembaden hier in de buurt moeten kinderen zonder diploma zwembandjes om en er moet een ouder/begeleider ín het water zijn. Bij een van de zwembaden mogen kinderen jonger dan 10 alleen naar binnen onder begeleiding van een volwassene, maar die hoeft dan niet mee het water in. Ik zou dat in zo'n geval ook omschrijven als 'ja, ik ga mee het zwembad in'.

Jij leert wel wat apart, vind ik

Hoezo leer je hieruit dat je niet van anderen op aan kunt? Wat je zou kunnen leren is dat je met zaken als veiligheid geen risico's moet nemen. Als jij vindt dat je kind ondanks zijn twee zwemdiploma's dusdanig slecht zwemt dat hij onder constante supervisie moet staan, moet je hem niet naar een zwemfeestje laten gaan.

Het is namelijk gewoon geen doen wat je vraagt. Die grote kinderen schieten van hot naar her, die kun je echt niet in de gaten houden. Wij hebben ook weleens een zwemfeestje gehouden en wij gaan dan op een centrale plek zitten en tellen koppies. En zolang is het groepje regelmatig voorbij zie vliegen is het goed. Meer kun je niet doen. Verantwoordelijkheid van de ouders dus.

jij denkt misschien

van binnen dat je de verantwoordelijkheid van je slecht zwemmende zoon hebt overgedragen aan een in jouw ogen niet betrouwbare man.
De fout heeft zich al eerder voorgedaan: een kind dat niet goed zwemt geef je niet mee aan iemand die je niet (goed) kent.

Het feit dat je het hem 3 keer vroeg, het zwembad belde, geeft aan dat je niet naar je eigen stem/instinct hebt geluisterd om hem niet mee te laten gaan.
Daar zou je les in moeten zitten.

Tip!

Ik zie het helemaal voor me . Jij bent waarschijnlijk een heel voorzichtige oplettende ouder die ervan baalt dat anderen zo nonchalant omgaan met de veiligheid van (andermans) in dit geval jouw kind. De vader is een vader die allang geleerd heeft om los te laten en ervanuit gaat dat alles gewoon goed gaat. Mijn advies aan jou is: LOSLATEN!!!! hoe moeilijk en irritant je het ook vindt. Je zult dit namelijk steeds vaker tegenkomen. Geloof me, ik herken het en vind dit ook lastig aan het groter en zelfstandiger worden van mijn kinderen. Vertrouwen hebben in anderen, vertrouwen hebben in je kinderen en ja er kan altijd iets gebeuren. Jij als ouder zal je kind niet altijd kunnen beschermen tegen alle gevaren. Toen mijn jongste dochter 8 was ging ze naar een zwemfeestje. Het was een discozwemfeest voor kinderen van 8 tot 12. Er mochten GEEN ouders mee naar binnen. Ik schrok me helemaal te pletter. Heb dit ook gezegt zo van: ojee geen ouders erbij? De vader lachte toen (charmant) naar mij en zei toen "loslaten mamma". Ja zei ik toen zuchtend en toen moest hij hard lachen. Het is allemaal goed gegaan en ze heeft een super tijd gehad. Er zijn natuurlijk wel grenzen aan wat ik accepteer. Voorbeeld. Dochter ging met oma mee naar het strand toen ze 5 was. Ik zou ze daar ontmoeten. Zie ik dochter alleen in de zee en oma zit in een strandtent aan de koffie met haar rug naar de zee gekeerd. Ik was toen echt boos. Ik zeg dus niet dat je alles maar goed moet vinden maar ga ervan uit dat jij overdrijft met bezorgd zijn. Is het toevallig je oudste kind?

het kan ook nog

dat de vader wel een aantal keer bij het bad is komen kijken maar dat je zoon hem niet gezien heeft.

Wat ik wil zeggen

Ik snap opeens waarom er toch nog altijd kinderen in zwembaden verdrinken: men gaat er vanuit dat een diploma een garantie is voor goed zwemmen en daarom een garantie is tegen verdrinking. Dat lijkt logisch maar dat is niet de praktijk. Vraag dat maar eens na bij de toezichthouders in het zwembad. Er is natuurlijk niet voor niets toezicht in zwembaden (en desondanks zijn er verdrinkingen) ondanks dat je een zwembad alleen toegankelijk is voor mensen die een diploma hebben.

Daarnaast zijn er, besef ik mij door deze gebeurtenis, Nederlanders of Medelanders, die van huis uit niet voldoende bekend zijn met de gevaren van water, uit delen van de wereld komen waar nauwelijks water is en zelf geen diploma hebben (en zelf daarom naar mijn idee niet kunnen inschatten wat de zwemkwaliteiten van mensen en kinderen zijn). En die daar uit schaamte of sociale wenselijkheid ed liever een gewenst antwoord geven ipv een realistisch antwoord.

Dat je als ouder wegloopt kan natuurlijk ook vooral omdat er toezicht is. Of het goed is en goed genoeg, dat hoef je je toch niet af te vragen? Daar is toch een diploma voor?!? Zogenaamde zekerheid. Ik zelf vind dat nou enigszins naïef.

Als ikzelf een zwemfeestje zou houden, zou ik bij iedereen eerst navragen of die een diploma heeft. Want niet elk kind heeft dat ook op deze leeftijd. En ik zou niet weglopen. Zeker niet als er een moeder had gebeld met vragen en ik had toegezegd. Nu zat er ook een kind met autisme in de groep die om de haverklap explodeerde omdat iemand aan een speelding kwam. Dat wist ik gisteren nog niet maar dan zou ik zeker hebben blijven kijken.

En dat vinden we allemaal acceptabele argumentatie tot .... er een kind verdronken is. Dan wordt er gewezen naar het zwembad dat steken heeft laten vallen. Dan ligt het aan hun.

Nu kan mijn zoon zwemmen, niet zo goed als bij het afzwemmen, maar ik vind dat er wat toezicht nodig is en onder die voorwaarde mocht hij mee. Dat weet de vader. Ik dacht dat ik daarmee goed zat maar dat was toch wel anders. Daarin ben ik naïef geweest. En behoorlijk geschrokken. Dat gebeurt ook niet meer.

Al dat gepraat over loslaten: natuurlijk laat je als ouder los. Dat zijn ook de momenten om trots te zijn. Loslaten gaat in stappen. Maar dan moet je wel in kunnen schatten wat je kind kan en waar het nog wat toezicht kan gebruiken, bijv. Hij kan wel zelfstandig brood smeren voor zijn broodtrommel en huiswerkmaken, een boodschap doen etc. Maar zwemmen, daar moet hij nog wat extra aan werken.

Om van mijn vraag nu iets heel anders te maken, vind ik nogal ver gezocht.

Verder wil ik iedereen bedanken voor hun serieuze, al dan niet opbouwende, dan wel vurige, dan wel randje hatelijke berichten en invullingen die richting vooroordelen opschoven. Ik ga 't eens laten bezinken.

Dank allemaal.

speak for yourself

je hele reactie is doorspekt van wat jij vindt en wat jij zou doen.
Gezien de berg reacties hoop ik dat het jou duidelijk is dat het jouw mening en inschattingen zijn. Dat betekent misschien dat je wel vaker van mensen dingen gaat verwachten m.b.t. je kinderen die zij nooit zullen kunnen waarmaken. Als je het dan bij jezelf houdt, in plaats van hele posting te vullen dat anderen het moeten doen zoals jij, dan heb je zelf ook een rustiger leven volgens mij.

En dan deze zin: "En dat vinden we allemaal acceptabele argumentatie tot .... er een kind verdronken is." Wie is die "we"? ik geloof niet dat dat op mij slaat . . .

gr Angela