voetbalclub ervaring gevraagd

Wat is er mis

Met leren keepen? Misschien heeft jouw zoon een enorm talent daarvoor en schiet hij zo door naar de hoogste regionen!
Mijn tip: Neem je zelf en de hobby van je zoon wat minder serieus. Laat lekker gaan, bemoei je niet met het clubgebeuren als je daar eenmaal op ingezet hebt.
Straks ben je nog zo'n ouder die staat te schreeuwen en te schelden langs de kant...

talent?

Ik vind het gewoon vervelend dat hij de hele wedstrijd in een doel wordt geplaatst, waar niks te doen is en hij staat te koud te zijn. Terwijl de rest wel voetbalt. En nee, hij wil geen keeper worden en is ook geen betere keeper dan de rest. Vandaar dat ik me afvroeg hoe dat bij andere voetbal f-jes gaat.

mag hockey ook?

Hockey is met 7 jaar nog zonder keeper (drie tegen drie). Vanaf de E-tjes spelen ze met een keeper (zes tegen zes). Iedereen komt aan de beurt om keeper te zijn. Als er kinderen zijn die vaker willen keepen, dan mag dat. Ze moeten niets.

Praat met je zoon over wat hij wilt en stap dan samen naar de coach om te vertellen dat hij niet meer wil keepen. Ben je zelf bij de wedstrijd? Dat is wel zo handig.

welkom in die wereld

Je moet heel veel geluk hebben met het team waar je kind invalt maar vaak is het gewoon heel simpel: de kinderen die als beste (of minst slechtste) kunnen scoren staan vooraan, worden het minst gewisseld en hoeven nooit op een andere plek te staan. Het wordt nog erger als dat de kinderen van de coach zijn.

Probeer medestanders te vinden bij de ouders wiens kind in hetzelfde schuitje zit. Spreek de coach netjes aan met z'n allen en maak duidelijk wat je wil. Doet hij er niets aan dan ga je een trapje hoger (zoek even uit wie de coördinatie doet van de Fjes).

tja

Voetbal is nog steeds geen hockey, gemiddeld gezien staat er nog steeds een heel ander soort mens op op te gaan coachen.

Overigens speelt mijn oudste weer een andere teamsport waar ze gelukkig wel samen aanvallen en verdedigen maar waar veel sneller gewisseld wordt en er wat minder gezeur is rond de plaatsen waar je staat maar ook daar heb je plekken voor de wat mindere goden alleen kunnen die goden zich wel ontwikkelen tot een aardige sleutelfunctie.

Hier andersom

Zoon wil juist dolgraag keepen maar een andere jongen heeft die plek al 'opgeëist'. Zelf zat ik vroeger op hockey en werd er netjes gerouleerd totdat we een (vrijwillige) vaste keepster hadden.

geen antwoord voor je, helaas

alleen de gedachte: lang leve korfbal... daar speelt dat probleem niet.

onzin tine

Ook daar kun je problemen krijgen, ik weet er alles van. Hier het probleem gehad dat er te weinig jongens waren, dat de meisjes rond 12 jaar gewoon veel verder zijn in psychische ontwikkeling en niets met de jongens hebben en zich ook ergeren aan de jongens en mijn zoon moesten uitlachen en pesten. Ja, ik heb hier over gesproken en waar de club dat kon hebben ze wel wat geprobeerd maar toen hij weer met maar 1 jongen in een team overbleef heb ik het opgegeven; mijn jongste zit nu met alle plezier op scouting.

Hier niet zo erg

maar wel een beetje.

Jongste zoon heeft gevoetbald vanaf dat hij 5 was (K-tjes) totdat hij naar de C moest, 7 jaar totaal. Hij was best goed, in ons dorpsclubje zat hij al snel in de E1 en daarna D1. Bij de F-jes (en daarvoor) werden de keepers gewoon netjes gewisseld, er waren er wel een paar die graag wilden keepen dus die mochten vaker (en gingen ook naar de keeperstraining). Ook de wisselspelers werden meestal gewoon netjes gerouleerd.

In zijn eerste jaar bij de E heeft hij nog even mogen meetrainen met de regionale selectie. Dat was echt 'haantjes' werk, bij de partijtjes waar de halve training uit bestond werd verwacht dat de jongens zelf bepaalden wie er zou keepen. Mijn zoon was helemaal geen keeper, maar een goede allrounder/spelverdeler. Géén spits, en zeker geen haantje... Hij stond dus (te) vaak op doel, en kreeg daardoor (in mijn ogen) te weinig kans om te laten zien wat hij kon. Hij viel dus af bij het eerste selectiemoment na 4 middagen. Jammer voor hem, maar eigenlijk vond ik die trainingen sowieso niets voor hem juist omdat het zo prestatiegericht was.

Later bij de D2 heeft hij één jaar een trainer gehad die echt veel minder leuk was, toen hadden ze al wel een vaste keeper trouwens. Zoon werd juist omdat hij zo allround was overal ingezet, en had nooit een vaste plek in het veld. Heel af en toe mocht hij voorin spelen en deed dat dan best goed, maar dat was dan als er vaste voorspelers niet konden. Het laatste jaar in de D1 was bijna net zo, maar dan met een trainer die dat openlijk zo deed en daar juist ook zijn waardering voor uitsprak, dat hij blij was dat hij zoon overal kon inzetten (van laatste man tot rechtsbuiten tot centrale spelverdeler, alleen niet als scorende spits) en dat zoon zich op die manier zo waardevol voor het team maakte. Dat maakt echt een wereld van verschil!

Mijn ervaring is overigens dat klagen bij de coach vrijwel nooit helpt, zeker niet als 'buitenstaander' zonder langdurige band met de club (lees 'ouder van jeugdlid die zelf nooit gevoetbald heeft'). De coaches zijn vrijwilligers die het meestal naar beste eer en geweten doen, en in het beste geval zelf 'begeleidt' worden vanuit het bestuur. Maar deze vrijwilligers werken ook vanuit een overtuiging dat wat zij doen ze altijd al zo gedaan hebben en altijd goed was. En als er vanuit het bestuur weinig of niets over gezegd wordt (vrijwilligers zijn echt heel erg schaars!) dan sta je als ouder behoorlijk machteloos. Als je met meer ouders bent sta je wel sterker, wij hebben één keer collectief gevraagd om een vader/coach niet meer toe te laten als coach, die stond echt te schelden en tieren tegen zijn eigen F-jes (inclusief zijn eigen zoon).

@barvaux

jee, ik schrik van je verhaal. Ik kan het zo niet rijmen met wat ik bij mijn dochter in het team zie. Idd ook maar 3 jongens dus dochter speelt regelmatig jongen, maar dat leidt echt helemaal nooit tot problemen. Wel soms gekissebis om inzet, maar dat is niet afhankelijk van geslacht of plek/rol in het veld (aanvallen/verdedigen). Maar als ik jouw verhaal lees, nee, dan is de lol er idd snel af.

maar sowieso

In de sport die oudste doet spelen ze tot en met de D met meisjes als dat moet en dat is dan net de grens. Vanaf elf jaar vind ik dat meisjes en jongens gewoon een paar jaar niet meer bij elkaar passen. De meiden gaan puberen en de jongens zijn met hele andere dingen bezig en dan werkt het niet lekker naar één doel. Vanaf een jaar of 14/15 gaat het waarschijnlijk beter.

Hangt vaak van de coach af

Marjolein64:
"wij hebben één keer collectief gevraagd om een vader/coach niet meer toe te laten als coach, die stond echt te schelden en tieren tegen zijn eigen F-jes (inclusief zijn eigen zoon)."

Is het jullie gelukt om die coach niet meer toe te laten?

Toen mijn zoon bij de F-jes voetbalde werd hij ook vaak als keeper ingezet omdat hij de beste was in keepen. Hij kon veel ballen tegenhouden. Hij zweefde als het ware naar die bal. Maar hij wilde ook eens een keer voetballen. Elke keer werd hij toen overgehaald om toch weer te keepen... gelukkig werd er wel naar hem geluisterd en kon hij gewoon voetballen. In de spits deed hij het ook redelijk. En ik zie ook dat men kijkt wat je kan. Als je niet veel presteert op het veld dan laten ze je eerder op de reservebank zitten. Gelukkig kwam er bij de D'tjes verandering in, iedereen werd ingezet.

Bij de E en de D-pupillen waren er wel van die fanatieke coaches die veel schreeuwden, maar daar konden ze wel mee leven. Inmiddels heeft hij het veldvoetbal bij de B-junioren ingeruild voor zaalvoetbal. Dat was zo'n 3 jaar geleden. Hij ziet het als een hobby en het heeft voor hem geen doel om een topvoetballer te worden.

Het beste is om samen met jouw zoon een gesprek met de trainer aan te gaan dat hij het keepen niet zo leuk vindt en graag weer wil voetballen. Het is toch de bedoeling dat je alles van die sport leert, toch? Als jij als moeder erbij bent kan het wel helpen.

Sta je ook vaak langs de lijn bij trainingen en wedstrijden?

Klopt..

Maar dat zijn dingen die eenmaal gebeuren.

Toen mijn broer als 6 a 7 jarige bij een voetbalclub ging (zo'n 37 jaar geleden) vond hij in eerste instantie de kikkers op het veld interessanter dan de bal. Hij was eigenlijk op voetbal gegaan omdat zijn vriendjes destijds er ook op gingen.
Gevolg: hij zat meer op de reservebank dan dat hij speelde. Uiteindelijk heeft mijn vader hem ervan af gehaald.

Nog een ander incident:
Toen mijn zoon bij de D-pupillen speelde kwam er ook een vriendje van hem op voetbal. Hij bakte er niet zoveel van en werd uitgelachen of uitgescholden door de andere jongens. In dit geval had de trainer moeten ingrijpen en dat deed hij niet. Het enige wat hij deed was hem in zijn eentje apart zetten met een bal om het gericht trappen te leren. De andere jongens speelden een wedstrijd tegen elkaar (training).
Dat gebeurde elke keer. Die jongen wilde niet meer, maar hij moest van zijn vader naar dat voetbal. Uiteindelijk ging hij ervan af.

Jaren later kwam ik die jongen weer tegen en ik was verrast dat hij weer voetbalde en dat ging goed! Toen was hij ongeveer een jaar of 14, waarschijnlijk zat hij toen bij de C-junioren. Het lag toch echt aan de begeleiding van de trainer...

Zo min mogelijk mee bemoeien

Ik loop inmiddels als wat jaartjes mee bij de voetbalclub van mijn jongens. Mijn ervaring is: zo min mogelijk mee bemoeien. Kinderen alles zoveel mogelijk zelf op laten lossen en positief blijven.
Maak er een gezellige ochtend van met de andere ouders (ook al zijn het jouw types niet) en hou de toon altijd positief. Het zijn namelijk altijd dezelfde ouders die zeuren over leiders. Ligt het niet aan de leider, dan ligt het aan het team en anders ligt het wel aan de andere spelertjes. Zo krijgt je kind nooit plezier erin.
Voetballen is namelijk ook leren accepteren en incasseren. Heel leerzaam dus. En als er een positieve sfeer is dan zijn zaken als eerlijk wisselen prima bespreekbaar met leiders.

voorbeeld: leider van onze jongste zoon gaat altijd voor de winst (daar plagen we m ook mee). Dus als het op het laatste moment spannend is, dan houdt hij graag achter het slot op de deur en wisselt hij een bepaalde jongen liever niet. Dat snap ik wel. Op een gegeven moment was het iedere wedstrijd spannend en dan klopt het eerlijk wisselen niet meer. Toen hebben we voorgesteld om die jongen steeds als eerste wissel te zetten omdat we begrijpen dat hij m wil laten staan als het er om hangt. Opgelost. Dit kunnen we gerust tegen hem zeggen omdat we laten merken dat we waarderen dat hij iedere week weer op pad gaat met onze jongens.

Voetballen

Onze 7 jarige heeft drie jaar gevoetbalt. Tot de f1 afgelopen jaar. Toen stond hij met twee jongens meer ernaast dan erin. Geen eerlijk wisselbeleid. Het was een prestatieteam volgens de trainer. Ehh we hebben het hier over 7 en 8 jarigen. Raar genoeg speelde de kinderen van de trainers wel altijd want dat waren de ' talenten'.
Na een paar maanden had zoon het er helemaal mee gehad. Hij gaat volgende week beginnen met tennisles, eens even helemaal wat anders

Monique

Ja, die scheldende en tierende vader/coach was het jaar daarna alleen nog maar ouder-langs-de-lijn, geen coach meer. En gelukkig bij een ander team. Maar eea hangt natuurlijk wel af van of er alternatieven zijn, en helaas is het aantal vrijwilligers wat iedere zaterdag op pad wil nogal beperkt.

'Fanatieke coaches die veel schreeuwen' hoeft geen probleem te zijn, het gaat erom wat ze schreeuwen... Hoewel een coach die vooraf goed bespreekt wat de bedoeling is, en tijdens de wedstrijd positieve aanwijzingen roept natuurlijk voor alle partijen veel prettiger is. Dat hebben we gelukkig ook meegemaakt, dus het kan echt.

dan is badminton toch fijn

er mag alleen op vastgestelde momenten gecoached worden. Op het moment dat de 1e speler 11 punten bereikt en tussen de sets.

Maar hier ook gedoe hoor, om de opstelling. Team bestaat uit tenminste 4 personen. Onder de 11 mogen de jongens en de meiden nog willekeurig opgesteld worden. ik heb 2 meiden en 3 jongens in mijn team. Als er meiden voldoende zijn moeten die de dames partijen spelen. Maar als ik maar 1 meisje mee heb, dan zullen de jongens toch echt af en toe tegen een meisje moeten spelen. En daar hebben sommigen wat moeite mee. En dan krijg je de ouders op je dak. Terwijl je naar eer en geweten de partijen indeelt zodat het leuke partijen worden ipv afgeslacht worden.

Opleidingsplan

Kijk eens op de site van de club. De meeste clubs hebben wel een opleidingsbeleidsplan oid. Bij onze vereniging staat daar duidelijk in dat bij de F'jes continu van plek gewisseld moet worden en dat er juist nog geen vaste keeper mag zijn. Echter de coach is doorgaans een goedwillende vader die gewoon keihard wil winnen en denk dat zijn eigen zoon de toekomstige van Persie is. Dus die houdt vaak vast aan een vaste opstelling en zet zijn eigen kind in de spits. De leiding van de club vergeet doorgaans de vader ook op zo'n beleidsplan te wijzen.
Je kunt dus wel op zo'n vader af gaan en aangeven dat je het geen goed plan vindt en de club ook niet zoals je in het beleidsplan staat. Helpt dat niet, dan kun je iemand die boven hem staat aan spreken. Bij ons heb je ook per leeftijdscategorie een hoofdtrainer die de trainers en coaches aanstuurt.

Amk (ot)

"Maar als ik maar 1 meisje mee heb, dan zullen de jongens toch echt af en toe tegen een meisje moeten spelen. En daar hebben sommigen wat moeite mee"

Waarom is dat? Omdat die meisjes het minder goed kunnen, of omdat die het juist wel goed kunnen en ze niet van een meisje willen verliezen? Of hebben ze helemaal geen reden behalve dat ze niet willen?

Hier geen ervaring trouwens, zoon schopt nog geen deuk in een pakje boter en heeft gelukkig al een hele tijd geleden bedacht dat hij niet van voetbal houdt, wat het hele gezin veel gedoe bespaart (en dochter zit vooralsnog op karate)

Groeten,

Temet

F-jes: jongensteam tegen meisjesteam

Hee, je haalt allerlei herinneringen weer naar boven!
Toen mijn zoon in de F-pupillen was kwam het wel eens voor dat zijn team tegen meisjes moesten spelen. En dat vonden ze niet leuk. Zij gingen ervan uit dat meisjes niet konden voetballen.. maar het zou ook zomaar kunnen zijn dat zij zouden winnen?
En dat gebeurde ook! Zij waren toen niet te genieten!

Deze combinatie heb ik alleen bij de F-jes gezien. Bij de hogere groepen (vanaf de E-pupillen) kwam het niet meer voor dat jongens tegen meisjes moesten spelen.

Maar AMK had het over badminton.. daar is het blijkbaar normaal dat jongens en meisjes tegen elkaar spelen? En daar zullen ze toch mee om moeten leren gaan.

meisjes vs jongens

http://www.knvb.nl/competities/amateurvoetbal/gemengdvoetbal

Grappig wel, ik voetbalde in het midden van de jaren 80 en ik heb nooit tegen een jongensteam moeten voetballen. Wij hadden dus ook een compleet meidenteam.

Grappig

Oudste heeft ook wel eens tegen meisjes gevoetbalt, maar dat ging om enkele meisjes in een jongensteam.

Oefenwedstrijdjes tegen meisjes

Mijn zoon heeft vorige jaren wel eens tijdens een training tegen meisjes gespeeld. Ze waren toen rond 9-11 jaar.
Hij vond het helemaal niets. Meisjes waren minder fanatiek, hadden minder inzet en nog een heel rijtje van dat soort dingen. De jongens wonnen altijd ruim.
Nu geeft hij training aan 7-jarigen. Het zijn jongens. Hij ziet om zich heen meisjesteams en vaak doen ze gezamenlijk oefeningen of een wedstrijdje. Hij is heel blij dat hij jongens traint. Die werken harder en zeuren niet zo

moni

Ging het bij jou niet over hockey?

Voetbal

Beste,

Het belangrijkste is dat uw zoon verschillende sporten beoefend.
Enkel vol proppen met voetbal is op deze leeftijd eerder negatief.
Af en toe een andere spelletje of sport kan enkel maar een positief effect geven op zijn motorische ontwikkeling.

Groeten,
Dimitri

Dimitri

"Het belangrijkste is dat uw zoon verschillende sporten beoefend"

Nog even los van de spelfout: belangrijk voor wat? Waarom is dat zo essentieel?

En heb je soms een geldboom in je tuin? Voor de meeste sporten moet een tenue worden aangeschaft. Daar ben je dan mooi klaar mee als ouder, als je je kind op meerdere sporten moet doen.

Groeten,

Temet