Help! opa oma kopen te dure kado's
we hebben weer een verjaardag achter de rug, het was allemaal hartstikke leuk. Een nadeel (en deels terugkerend gegeven): mijn ouders hadden weer eens veel te grote kado's gekocht (twee mega-formaat playmobildozen, echt wel voor 80 à 100 euro!) en eigenlijk ook net het verkeerde; zoon heeft een voorkeur voor ander soort playmobil dan wat hij vandaag gekregen heeft. Je mag een gegeven paard niet in de bek kijken natuurlijk, maar ik vind het wel een beetje pijnlijk. Ten eerste al omdat opa en oma altijd heel grote kado's kopen en de kinderen daar al vanuit beginnen te gaan. Daarnaast hebben ze duidelijk om kado-suggesties gevraagd, en heb ik die duidelijk gegeven. Natuurlijk mogen ze ook wat anders kopen, maar zoon was waarschijnlijk veel blijer geweest met de (veel bescheidenere) kado's die wij hadden voorgesteld. Ik hoop nog dat hier leuk mee gespeeld gaat worden, maar ik vrees een beetje voor de bergruimte die het gaat innemen op zolder, zeg maar... Zoontje zei ook vlak nadat hij het kado had gekregen dat hij graag dat andere had gekregen en welk doosje hij ook leuk had gevonden....(ook al zo pijnlijk. Zoon kan er niet zoveel aan doen, want die is nog maar 4).
Weet iemand wat we hier aan kunnen doen? We hebben al vaker gezegd dat ze niet van die grote kado's moeten kopen, maar het lijkt niet aan te komen. Vooral dat de kinderen al rekenen op grote verwennerij van opa en oma vind ik erg. En nu had ik echt liever gehad dat ze het geld dan maar in de spaarpot hadden gedaan...ik was in staat om de kado's terug te geven, maar dat doe je natuurlijk niet op zo'n moment.
Iets doen met de kinderen
Ik kan me nog goed mijn logeerpartijen bij oma en opa herinneren. Was altijd ontzettend leuk. Echter oma en opa deden nooit echt wat met ons hoor. We speelden daar gewoon de hele dag. Hoogtepunten waren boodschappen doen en in het bos wandelen met de honden. Opa en oma waren natuurlijk een hele andere generatie en geen generatie die veel speelde met de kinderen; ook niet met hun eigen kinderen. We deden nooit spelletjes of zo. En toch heb ik hele warme herinneringen aan deze logeerpartijen.
Mijn andere oma woonde bij ons in huis en speelde ook nooit met ons. Ze was er gewoon. Het beeld dat mij het scherpst is bij gebleven is oma zittend naast de kachel met een bak sperziebonen of aardappels of een verstelwerkje. Oma was altijd bezig. Uitjes met oma waren boodschappen doen of op bezoek bij een van haar kennissen. Dat was inderdaad vooral heel saai. Dat zei ik ook wel eens tegen mijn moeder maar die was daar niet zo van onder de indruk. Gewoon mee en niet zeuren.
Hanne
dat logeren bedoelde ik als een voorbeeld bij de opmerking van Limi die zegt dat bij haar de grootouders geen werkelijke aandacht voor de kleinkinderen hebben. Tuurlijk vind ik het leuk dat de kinderen zich goed vermaakt hebben voor de tv bij opa en oma. En met knex hebben gespeeld. Ze gaan de volgende keer maar fijn nog een keer bij opa en oma logeren. Opa en oma hebben zich wel erg weinig bezig gehouden met de kinderen en de aandacht afgekocht met een beeldscherm en een flinke doos nieuw speelgoed en een heleboel chocola. Dat zou je ook als een andere opvoedstijl kunnen zien, prima. Zo hebben ze mij ook opgevoed en daar heb ik nog steeds last van.
Hanne
Je kunt je blijkbaar niet voorstellen hoe vervelend het is als je als opa en oma opeens wel een duur kado mag kopen voor oudste maar als je vraagt naar het verlanglijstje voor jongste wordt dat een paar hellokittysloffen.
Kun je je echt niet voorstellen hoe dat voelt? Is het opeens niet raar als je je oudste een heel groot duur kado geeft en jongste een paar sloffen? Dat is toch voor opa en oma precies zo?
Verder stop ik maar met deze discussie.... ik heb maar één oma gekend die al in het bejaardenhuis zat toen ik geboren werd en ik heb nooit ergens gelogeerd. Mijn jongste was twee toen zijn oma's overleden en kan een logeerpartij al niet eens meer herinneren. Ik heb wel mijn schoonmoeder nog net voor ze overleed kunnen uitleggen waarom ik niet wil dat als de één jarig is de ander ook een kadootje zou krijgen maar achteraf was het dat niet eens waard. Wat maakt het uit? Stop met verlanglijstjes maken als opa en oma ze toch niet gebruiken.
Mamahippie
Vroeger mocht ik van mijn oma altijd een uur langer opblijven dan afgesproken.Had mijn oma altijd een lolly in haar tas als ze kwam.Kreeg ik met sinterklaas toch die praatpop waarvoor ik volgens mijn moeder al te oud voor was.Ik mocht bij oma alles wat ik thuis niet mocht.Nu mogen mijn kinderen alles bij oma wat thuis niet mag.Ik heb toen de kinderen klein waren vaak gezucht,maar mijn kinderen hebben straks wel mooie herinneringen aan hun oma .Probeer het zo te zien,Strakjes denken jouw kinderen aan hun oma en opa als de oma en opa van wie ze in de dierentuin het grootste ijsje kregen.Van wie ze tijdens logeerpartijen tv mochten kijken met een doos chocolade erbij.
Jij kan het verspilling vinden,maar dit is iets wat je ouders voor hun kleinkinderen willen doen.Al is het niet jouw manier.Je ouders wilen gewoon een leuke opa en oma zijn op hun manier.
Nou goed
laat ik een voorbeeld geven van dat aandachtsverhaal dat op mezelf betrekking heeft. Ik schilder, aanvankelijk als hobby maar ik begin er nu geld mee te verdienen. Ik had best een kunstopleiding willen/kunnen doen, maar daar hebben mijn ouders nooit positief tegenover gestaan. Ze vinden het wel leuk dat ik zo mooi kan schilderen, daar niet van. Als ik jarig ben krijg ik de meest fantastische schilderspullen van ze (soms ook het verkeerde, wat ik niet kan gebruiken). Ze zijn alleen nog nooit bij een expositie wezen kijken, vragen nooit eens door over het schilderen, wat dan ook. Zelfde verhaal: veel kado's, geen interesse. Mijn ouders zijn vooral leuk als voorziener van middelen, maar een echt gesprek heb ik zelden met ze gevoerd.
De discussie gaat inderdaad een andere kant op
Mamahippie
Die tijd heb ik al jaren achter de rug, ik kon er niet zo mee zitten; iets nieuws er in, iets ouds er uit, zo hield ik het wel bij. De grijns op de gezichten van de opa en oma is veel meer waard en een teleurstelling overleven de kinderen wel.
Dat jij het oa een verspilling vindt omdat je ouders het niet breed hebben, is lief maar niet meer jouw zaak. Je vader wil waarschijnlijk graag delen, het jullie wat makkelijker maken en het is zijn geld. Ik zou zeggen: accepteer, omhels en geniet en wees blij dat ze in je gezin/leven kunnen delen.
Dat ouders niet goed luisteren....ach, ik denk dan maar dat we zelf ook verre van perfect zijn, alleen zijn onze ouders gewend te slikken, vergeten en vergeven en dat moeten wij soms nog leren.
Maar dan
speelt er dus veel meer dan alleen de kado's
Als ik vroeger 3 noten op iemands blokfluitje speelde, dan had ik de week erna een blokfluit in huis, notenschriftje, pen en een lesboek. Soort overstimulatie waardoor ik me gedwongen voelde aan verwachtingen te voldoen.
Nu, als ouder, bekijk ik dat anders en zie dat ze me op hun manier kansen wilden geven, uit liefde enne...de blokfluit haat ik nog steeds 
Succes met je verkoop
Mamahippie
Houd het er maar op dat het geen onwil is maar dat dit gewoon is zoals ze zijn. Mijn ouders lijken op het oog ook zo 'ongeïnteresseerd'. Ze bellen me vooral als ze een probleem hebben, maar vragen dan voor de vorm nog wel hoe het met me gaat. Als er iets dan helemaal niet goed is en ik zeg dat, krijg ik als antwoord 'oh, vervelend. Maar eh, waar ik voor bel, ik heb een brief van zus en zo bladiebla probleem'. Tja, zo zijn ze altijd geweest en dat gaat ook echt niet meer veranderen. Dat is jammer, maar ik kan ze niet veranderen.
Mamahippie
Ik snap het.Maar het is niet zo dat het je ouders geheel net interesseert,ze zijn alleen sociaal niet handig.Praten daar zijn ze niet goed in en proberen dit goed te maken door spullen te geven???Of zie ik het nu nog verkeerd?Sommige mensen hebben het gewoon niet in zich.Heb je ze een keer uitgenodigd om samen naar een expositie van je te gaan kijken??
Ik zie dit ook wel een beetje bij mijn ouders.Die mensen zijn van een generatie,werken,poetsen,stoepje vegen,eten koken,wassen en strijken.Zorgen dat je kind er schoon en fris uitziet,maar spelletjes doen of helpen met huiswerk daar was geen tijd voor.Hobby;s hadden ze niet.Ik had van mijn ouders ook niet naar een kunstopleiding mogen gaan(Daar kun je geen geld mee verdienen)Praten is ook niet hun sterkste kant en daardoor zijn er weleens misverstanden.Ik heb een hobby waar ik veel werk mee heb,maar ook veel plezier.Mijn moeder ziet alleen het werk.Mijn dochter heeft paardgereden ,mijn nichtje zat op een dansschool.Mijn moeder danste vroeger graag,dus ging wel naar de dansuitvoeringen ,maar niet naar de wedstrijdjes van mijn dochter.Daar ben ik erg teleurgesteld en boos over geweest.Mijn dochter ook,kind snapte er ook niks van.Tot mijn dochter een keer in een buitenbak aan het rijden was.Mijn ouders kwamen toevallig voorbij op de fiets en bleven staan kijken.Toen zagen ze hun kleindochter een paar sprongetjes maken en galoperen op een paard.Ze kwamen later meteen langs en waren enthousiast.Ze waren blij dat ze het eindelijk eens konden zien.Wij begrepen het niet en vroegen waarom ze nooit naar een wedstrijdje kwamen kijken.En toen legde ze uit,dat ze gehoord had dat het op maneges altijd vies en modderig was,dat het lang wachten was,staand ,buiten en dat dan het proefje in een paar minuten voorbij was.Dat zagen ze niet zitten.Dus nu komen ze af en toe als het mooi weer is naar een lesje kijken.Ze weten dat daar stoelen staan en ze niet door de modder hoeven.Mijn moeder kan alleen praten over koken en poetsen.Andere dingen die ze zelf niet doet snapt ze niet.
Geld vragen
Om bij een grotere wens te leggen (tv, fiets) kun je altijd zelf later nog bepalen en als het te veel is kun je het verdelen over een langere pseriode (bijv. Iets dat je alleen zomers koopt) bij mijn ouders werkte dat prima, of wij kochten zelf en kregen het geld, wel was het bedrag voor allemaal hetzelfde
Uitjes
Zoiets hebben wij ook eens gehad. Zus en ik wilden onze ouders een dagje uit geven toen mijn vader 65 werd. Daar werd door hem nogal terughoudend op gereageerd, en na lang trekken kwam eruit dat hij er tegenop zag omdat je er dan 'helemaal heen moet rijden'. Dat valt natuurlijk wel op te lossen en toen we dat eenmaal hadden gezegd kwam hij ineens met wel 15 suggesties
Verschil in cadeau bedrag (p)
Ik kan me heel goed voorstellen dat ik het ene kind een veel duurder cadeau geef dan het andere kind. Sterker nog, dat gebeurt hier gerust als het zo uit komt.
Sloffen vs een fiet is misschien extreem, maar wat ik bij de generatie boven mij zie is dat ook kleine verschillen niet mogen. Als oudste in de speelgoedwinkel iets uitkiest wat 5 euro goedkoper is dan wat jongste uizoekt moet er dus voor 5 euro iets bij gezocht worden. Of ze nu iets leuks kan vinden of niet. En ik weet nog van vroeger dat mijn tante altijd een cadeautje en wat snoepjes gaf om zo altijd op exact het zelfde bedrag uit te komen. En dat doet ze nu nog, alleen zijn de snoepjes vervangen door postzegels 
. Ik heb voor m'n verjaardag dus een boek en 20 postzegels gekregen...Lief wordt gewaardeerd, maar alleen het boek was ook meer dan genoeg geweest.
Dat paard....
Ik vind inderdaad dat je een gegeven paard niet in de bek mag kijken. Heel goed leermoment voor de kinderen, deze grootouders die consequent te veel, te groot en verkeerde cadeaus geven. Als moeder zeg je het een keer, je zegt het nog een keer tegen de grootouders. Dat had niet gehoeven, het is echt te veel, jammer dat hij er niet zo veel meespeelt, hij had gehoopt op.... En dan is het klaar.
Dit zijn de grootouders die dit kind heeft. En ouders en kleinkinderen moeten het daarmee doen. En de ouders gaan nu aan het kind leren daarmee om te gaan: netjes bedanken en doorgaan met verder leven.
Yvonne
Yvonne
Ja, mee eens, i herinner me mijn tante en oom vroeger, zelf geen kinderen, die (goedbedoeld) altijd net het verkeerde meenamen. Een nachthemd in gruwelijke kleuren en dan zo geschmockt dat je als een opgebonden rollade wakker werd met dat nachthemd zes keer om je heen gedraaid, dat werk. Maar ach, tante (92) is gevallen, ligt in het verpleeghuis, ik ga maar even een mooie kaart sturen. Dat is dan vast net niet de goede kaart, maar he, het is goed bedoeld.
Verspilling
Er zit toch in die gedachte aan verspilling iets vreemds. Wat doen opa en oma met de rest van hun geld? Misschien geven ze dat wel allemaal uit aan chocola/krasloten/lelijke porseleinen beeldjes, wat dan ook. Dat stoort blijkbaar minder. Het kadogeld wordt dus meer als 'jullie' geld gezien dan de rest van het geld wat de opa en oma uitgeven. Dat is toch wel 'toe-eigenen van de portemonnee van een ander' zou ik zeggen.
Daarentegen kan ik me bij de frustratie van alleen materieel vs. niet op andere manieren getoonde interesse van alles voorstellen. Maar dat staat dus los van wat opa en oma doen met hun geld.
Verspilling
als opa en oma hun geld helemaal uitgeven aan chocolade/krasloten en (in mijn ogen) lelijke porseleinen beeldjes is dat geen verspilling. Ze worden er zelf nl blij van.
Als ze mij die porseleinen beeldjes gaan geven vind ik het wel verspilling, het belandt nl rechtstreeks in de vuilnisbak.
Dat ik het verspilling vindt betekent overigens niet dat ik het ook zeg. Zoals ik mijn zoon altijd voor houd. Als je een knalroze balletrokje voor je verjaardag krijgt mag best denken 'wat een pruts cadeautje, hadden ze niet wat leuks kunnen kopen', maar je zegt netjes 'dank je wel'.
Asa
Helemaal eens met Yvonne, Fio en Asa. Mijn kinderen krijgen van mans kant van de familie meestal kleding (is traditie) en dat is zelden een schot in de roos. Te klein, valt uit elkaar in de wasmachine, levensgevaarlijke knoopjes op babyspul, schelle kleuren, plastic stoffen. Maar de intentie is zo enorm lief en goed. Ik bedank dus hartelijk, bewonder uitgebreid, maak nog een foto van kind met kledingstuk en hoppa, het verdwijnt onderin een la. Als de kinderen trouwens een keer speelgoed krijgen, is het ook steevast van dat made-in-China-spul wat binnen 24 uur kapot is. Ik vind de bedoeling echt veel belangrijker dan het cadeau zelf of het geld wat eraan uitgegeven is.
En net als Asa zou het mij meer dwars zitten dat er verder niet zoveel belangstelling is. Al is de aard van het beestje niet meer te veranderen op de leeftijd die grootouders hebben, dus acceptatie en vreugde zoeken binnen die kaders lijkt me zinvoller.
Mamahippie
Over logeren: Mijn jongens mochten altijd logeren bij hun opa en oma, een dag of drie, want zij woonden ver weg. De dag bestond uit lego, veel lego, lekker eten, tv kijken etc. De jongens zijn nu 15 en 20 en bewaren er warme herinneringen aan. Is dat niet het belangrijkste?
Zet jezelf opzij
Mamahippie, ik denk inderdaad dat er meer dingen spelen. De teleurstelling in je ouders als ouders is er één. Ik kan me goed voorstellen dat dat blijft knagen. De teleurstelling in je ouders als grootouders is een andere. Hier ben ik het eens met Fiorucci: het gaat er niet om hoe jij hun handelen ervaart, het gaat erom wat je kinderen hiervan vinden. Probeer het niet teveel met je blik van teleurgesteld kind te zien. Jouw kinderen kunnen hun relatie met hun grootouders heel anders ervaren.
n@nny
Lost zichzelf op
Hier kwamen soms ook cadeaus die niet helemaal 'het' waren, in bulk soms. Action ook.
Maar de bedoeling was goed en het was een fase. Kinderen zeiden op een gegeven moment dat ze voor iets heel groots spaarden, en vroegen daar geld voor. En kregen dan daarnaast wat kleins.
Iedereen blij.
Oma genezen...
Mijn schoonmoeder kwam niet vaak maar ze bracht altijd wat geld mee voor de kinderen, voor in de spaarpot. Ooit maakte ze de opmerking dat zij de oma van de centjes was. Tot de kinderen bij de deur al met de handen klaar stonden van kom maar op met het geld.... Hahahaha dat ging haar toch echt te ver. Wij hebben er smakelijk om gelachen want zo had ze het graag gewild (en gekregen). Sindsdien krijgen ze nog steeds geld maar ze legt er geen nadruk meer op. En de kinderen zeuren er ook niet om. En wij hebben er niks voor hoeven doen, het loste zich vanzelf wel op...
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Oma genezen...
Mijn schoonmoeder kwam niet vaak maar ze bracht altijd wat geld mee voor de kinderen, voor in de spaarpot. Ooit maakte ze de opmerking dat zij de oma van de centjes was. Tot de kinderen bij de deur al met de handen klaar stonden van kom maar op met het geld.... Hahahaha dat ging haar toch echt te ver. Wij hebben er smakelijk om gelachen want zo had ze het graag gewild (en gekregen). Sindsdien krijgen ze nog steeds geld maar ze legt er geen nadruk meer op. En de kinderen zeuren er ook niet om. En wij hebben er niks voor hoeven doen, het loste zich vanzelf wel op...
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Geld versus aandacht
Hier ook een opa en oma die hun "liefde" in geld uitdrukken. Kado's koop ik tegenwoordig voor ze en zij geven mij dan het geld. Er wordt nauwelijks gekeken wat ik ervan heb gekocht. Wel willen ze het liefst dat het in een grote doos zit .
Vroeger kochten ze het zelf en waren het ook vaak vreemde dingen. Prima, dankjewel zeggen en blij kijken .
Dit stoorde me allemaal niet zo. Ieder zijn ding, prima. Wat me wel stoort, of raakt, is dat ze niks van onze kinderen afweten. Rapporten, hobbies, interesses, het interesseert ze geen biet lijkt t wel. Ik begrijp het dat mn kinderen zijn gestopt met vertellen. Er kwam toch geen respons.
Deze desinteresse vind ik veel moeilijker dan "verkeerde" of te dure of te goedkope kado's.
Speel het spel mee
Soortgelijke ervaringen hier. Soms slaat de gever de plank mis, nou jammer dan. Ik vind dat zelf niet erg en dat leer ik mijn kinderen ook. Ontvangen, vriendelijk bedanken en daarna kun je je plan trekken (marktplaats of ruilen , met of zonder bon, of in de kadootjes-doos om weg te geven aan een ander).
Wat ik wel minder prettig vind is dat de gever wil checken of het kadootje wel gebruikt wordt. Dat hoor je mijns inziens net zo min te doen, als iets aan te merken hebben op het kado. Gegeven is gegeven en de ontvanger mag zelf bepalen wat hij er vervolgens mee doet. En of dat nou op marktplaats zetten is, of naar de kringloper brengen, je hebt geen zeggenschap meer over het kado als je het hebt weggegeven.
Dat gaat hier wel eens anders: een armbandje wat dochter kwijt is geraakt, schilderij wat ik niet heb opgehangen, kleding die zoon niet wil dragen, een laptop (over dure kado's gesproken) die nog nauwelijks gebruikt wordt voor schoolwerk, maar met name voor computerspelletjes. Er wordt regelmatig naar gevraagd en daar kletsen we maar een beetje omheen. Bij alles bedenk ik me maar dat het met goede bedoelingen gegeven wordt, en ja, er zit ook een soort "vragen om waardering" bij.
Voor de topic opener: ik zou stoppen met lijstjes maken, ze houden zich er toch niet aan. Laat ze. Het zijn maar kadootjes. En koop vooral zelf voor je kinderen wat ze het liefste willen, dan raken ze ook niet teleurgesteld als ze het niet van opa en oma krijgen.
Wilma
... dat van die rapporten en interesses van de kinderen waar ze niets vanaf weten, is hier ook zo. (op de verjaardag van jongste nog, oudste liet zijn rapport zien. commentaar: "ach, ik heb mijn leesbril niet bij me. Nouja jongen, hier heb je wat kleingeld" en zoon krijgt 5 euro. Jongste krijgt naast zijn grote dozen playmobil natuurlijk ook nog 5 euro).
En uit dat gebrek aan interesse, of het gewoon totaal niet luisteren komt denk ik dan ook weer voort dat ze dus het 'verkeerde' kopen en het niet tot ze doordringt dat wij niet van die grote kado's hoeven.
Maar ik ben er alweer overheen hoor. Jongste heeft 2 dagen gespeeld met de playmobil en nu staat het er een beetje te verstoffen. Grappige is wel dat hij van tante een bijpassende set boerderijplaymobil heeft gekregen
Andere grootouder gesproken
een kennis, in dezelfde leeftijd van mijn ouders.
Hij vond dat grootouders ervoor zijn om de kinderen vreselijk te verwennen, maar als de kinderen alleen maar aan kado's denken bij opa en oma, dat leek hem wel jammer. Maar dat zijn eigen kinderen wat tegen zouden hebben op de verwennerij, dat maakte niet uit, ze deden het lekker toch. Overigens moest hij zijn vrouw toch regelmatig verbieden alsmaar kadootjes te kopen voor de kleinkinderen, want zij maakte het wel erg bont ook
Sluit me aan bij kaatje
Amen...
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Mamahippie, rapport
Hier krijgen mijn kinderen rapportgeld als de andere kleinkinderen (op een andere school!) hun rapport krijgen. Als onze kinderen hun rapport krijgen, zijn ze niet geinteresseerd. Erg jammer, k heb leuke kinderen .
