Dochter op kamers, hoe en wat

Ja/nee

Als de reistijd niet veranderd en ze wil toch op kamers dan zou ik het haar verantwoording vinden. Ze schiet er qua tijd niets mee op, alleen de zelfstandigheid lokt denk ik.
Dan is de afstand huis-HBO ook niet zo groot dat ze wel op kamers moet.
Tegen mijn dochters heb ik gezegd, als je op kamers moet vanwege de afstand, dan dragen wij bij in de kosten, maar als het alleen is om uit huis te zijn, dan mag ze de kosten ook zelf ophoesten.

Wel op kamers

Als student mocht ik vroeger wel op kamers, ook al woonden mijn ouders 5 km verder.
Mijn ouders hebben zelfstandigheid altijd gepromoot. Een 18-jarige die zelfstandig woont is juist goed voor de ontwikkeling. Dat is al voldoende voordeel.
Het was toen wel zo dat ik dan een beurs voor uitwonenden kreeg. De financiële gevolgen voor mijn ouders waren daaroum niet zo groot.
Hoe ik het met mijn kinderen ga doen, weet ik nog niet. Ik denk dat ik wel zou bijdragen in de kosten als dat financieel haalbaar is.

Zelf uitzoeken

Voor het principe zou het niet uit moeten maken wat je zelf kunt missen, maar in de praktijk doet het dat wel.

Ik vind op kamers gaan wel nuttig, maar in een andere stad niet zo. Je bouwt dan ook weinig op qua sociaal leven met studiegenoten. Ik zou dan zeggen dat ze nog maar eens verder moet zoeken in de studiestad. Je kan ook beginnen op een kamertje van 10 m2 als je per se wil. Is ook een mooie graadmeter voor hoe hard ze het echt wil, als het beslist een mooie etage met een vriendin moet zijn zou ik het verlangen naar zelfstandigheid wat minder serieus nemen.

Laat haar zelf maar eens een begroting maken. Het sterft van de websites over op kamers en budgetten en voor jezelf zorgen, dus informatie te over.
Als ze die heeft kan ze zelf ook een voorstel doen voor de financiering van een en ander, en daarbij natuurlijk zelf uitzoeken wat de IBG bijdraagt. Dat uitzoekwerk kun je achteraf met haar nalopen, maar dat hoef jij niet op voorhand voor haar te doen.

Groet, Ellen

Destijds

Toen mijn dochter op kamers wilde, wat ik me goed kon voorstellen, wilde (en ging) ik ook toen ik 20 was, was het voor haar ook geen noodzaak. Zij stelde toen zelf voor meer te gaan werken zodat ze het zelf kon betalen, want het leek haar niet terecht dat wij moesten betalen voor iets wat zij wilde. En zo is het ook gegaan, zoalng ze studeerde betaalden wij alles wat met de studie te aken had en de rest bekostigde ze zelf. Maar ja, je dochter stelt gelijk wel een aantal eisen, dus misschien moet ze idd nog even wachten

Kopen?

Tsjonge, ja, wat een prijzen durven ze te vragen voor een kamer.... Maar dat was in mijn studententijd ook al zo (alleen dan in guldens .
Dus momenteel ben ik aan het overdenken of het voor dochterlief misschien verstandig is iets piepkleins te kópen. Wellicht samen met mij (tante Agaat)?
Voorlopig zal ze eerst moeten bewijzen dat het lukt en loopt op haar opleiding - ze heeft alweer plannen om 'door te stromen' omdat het 'zo makkelijk is en ze alles al weet'. Ja, de eerste weken....
Maar als dat er werkelijk van komt ben je natuurlijk niet zo snel weer van een gekocht onderkomen af....
Ze heeft nu een eigen inkomen waarvan het betalen van een klein hypotheekje moet lukken.

Meer?

Tirza, je bedoelt 'meer kinderen'? Ja, ik heb er nog een, wel veel jonger. Die moet nog aan het VO beginnen...
Dus het leukste is dat ik inderdaad dat huisje als pied-a-terre zou kunnen gebruiken. Eh, maar dan wel door-de-week, omdat ik in diezelfde stad werk en ook erg baal van de dagelijkse files heen, en weer terug. Door-de-week is dochter er natuurlijk ook, dus dan moet ik maar op een matrasje?
Ik denk dus meer aan dat dochter tzt dat piep-huisje kan verkopen, en als ze er redelijk lang heeft gewoond zal er geen verlies zijn. Misschien zelfs winst.
Wat me tegenvalt is dat in de stad waar we dat peiphuisje zoeken er veel 1-kamer-studio's te koop worden aangeboden: eoa inversteerder die een loeigroot pand opkoopt en dat verbouwt tot allemaal studiootjes om ze dan per stuk te verkopen.
Wat heb je nu aan een 'studio' van 3x4 meter, douche/toilet/keuken delen met de andere studio's? Dan kan je maar beter een kamer huren en lang zoeken voor eentje die een redelijke huur vraagt...(denk ik).
Verder waak ik ervoor dat ze niet in een achterstands- of probleemwijk terecht komt. Dat zal haar alleen angst bezorgen waar ze niet goed mee weet om te gaan. Ze moet wel naar haar 'huis' durven fietsen en daar durven boodschappen doen.
Verder weg naar een piephuisje zoeken vind ik geen optie. Dan kan ze net zo goed hier blijven wonen.
Dus ik blijf de woningmarkt er wel in de gaten houden. Voor een wat ruimere 1-kamer-woning (groter dan 3x4) incl. keukenblok, een douche en toilet, of iets wat zelfs 2 kamers heeft.
Verder zou een optie 'anti-kraak' zijn. Alleen zou die voor mijn dochter niet goed werken. Je hebt dan immers niet de zekerheid hoelang je daar kan blijven. Ze zou gaan balen als ze elke 6 maanden zou moeten verhuizen.

Hmm, kopen

Mijn vriendin had vroeger een klein huisje dat haar vader had gekocht. Zij moest dat samen met haar oudere zus delen. Voor mijn vriendin was dat echt een belasting, zij had het liefste gewoon net als iedereen op kamers gezeten, en niet in het huisje van haar ouders. Ik denk dat ze het helemaal verschrikkelijk had gevonden als haar moeder ook nog weekendjes 'gezellig' in haar huisje had vertoefd. Het gedwongen samenwonen met haar zus heeft er in geresulteerd dat ze nog steeds (meer dan twintig jaar later) een vrij slechte relatie met haar zus heeft, zij hebben toen gewoon teveel op elkaars lip gezeten en teveel van elkaar meegemaakt.
Trouwens, haar ouders bedoelden het natuurlijk goed, lekker makkelijk voor de kinderen, in een goede buurt, enz. enz. Maar mijn vriendin schaamde zich er bijna voor tegenover haar vrienden. Later ging haar zus verhuizen en toen had ze telkens een huurster erbij. Ook deze verantwoordelijkheid vond ze erg zwaar, en de verhoudingen waren ook altijd een beetje scheef (medebewoonster maar ook dochter van de huisbaas). Voor de goede orde, ook toen was ik haar vriendin al.
Zelf woonde ik gewoon op kamers in dezelfde stad, ook mijn geboortestad trouwens. Mijn ouders hebben er nooit moeilijk over gedaan dat ik op kamers wilde in dezelfde stad waar zij (en ik dus ook) al woonden. Ik kon dan ook regelmatig naar huis komen, hoefde niet persé het hele weekeinde, of alleen maar in het weekeinde.
Heerlijke tijd gehad. Ik vind het zelf alleen maar te stimuleren dat kinderen zelfstandig willen wonen. En die luxe neigingen verdwijnen vanzelf als ze zien wat het allemaal kost.

Marmar

Ik bedoelde inderdaad meer kinderen Ik had het over familieleden van mij met een kind of 4, 5. Kijk, dan héb je ook wat aan zo'n huisje.
En dat weekend: dat was een grapje Ik woon in de provincie en studeren doen ze hier in de Grote Stad, vol met boeiende dingen. Daar wil ik dan in het weekend wel effe aan snuiven )

Tirza

Mirreke....

Het is niet mijn bedoeling dat ík dat huisje ga kopen, maar dochterlief dat zélf doet. Met een beetje steun van mij, meer mentaal nog dan financieel. Dus dan wordt het dochter's huisje en zij is dan eigenaar.
Een van de redenen dat ik aan zo'n oplossing denk is omdat ze aangeeft beslist niét met anderen in één woning te willen wonen/leven. Een studentenhuis oid komt dus volgens haar niet in aanmerking. Ze heeft een vorm van autisme, dus haar hang naar 'geen anderen in mijn leefomgeving' is vokomen duidelijk. Daarnaast zal het ook voor iemand anders heel moeilijk worden om met haar in 1 huisje te wonen. Hoewel.... onder studenten komen nerdachtige einzelgangers wel vaker voor net zoals andere opmerkelijke types.
Tja, ik was lang geleden ook studente en woonde op een piepklein kamertje in een studentenhuis met allemaal andere mafketels......(achteraf gezien dan, hè Al die mafketels zijn, voor zover ik weet, behoorlijk goed op hun pootjes terecht gekomen.