Ik weet het even niet meer
Geen idee of het goed doe. Mijn puber van 15 kan zichzelf al een tijd helemaal niet vermaken. Geen belangstelling voor sport, geen hobbys, weinig vrienden. En hij kan de verveling alleen maar bestrijden met 'schermen': gamen, telefoon en laptop.
Het liefst vanaf het moment dat hij uit school komt totdat hij gaat slapen.
Alle andere ideeën van tijdsbesteding (huiswerk, klusjes, sport, hobbys etc.) worden resoluut van de hand gewezen. Huiswerk maakt hij zelden, het gaat goed genoeg op school.
Al een tijd is er continue strijd: ik wil niet dat hij uren achter elkaar achter een scherm zit. Hij weigert iets anders te doen, want: niet leuk.
Gevolg: super-boos kind, probeert steeds toch een scherm te bemachtigen, waar ik dan (want consequent
weer achter aan ga om het te verbieden.
Hij wil zelf óók liever iets anders doen, maar weet niet wat.
Ik wil dat hij in elk geval op schooldagen 's middags tot het warme eten iets anders doet. 's Avonds kan hij doen wat hij wil (gamen), vòòr het naar bed gaan moet hij de telefoon inleveren (wil hij niet).
In de weekends en vakanties laten we het redelijk vrij, dat houdt in dat hij dan dus uren per dag achter een scherm zit.
'Als zijn klasgenoten en vrienden mogen wel doordeweeks gamen'.
Mijn vraag is nu: is dat zo? Mag dat bij jullie? Hoe gaan jullie om met kinderen die zelf niets (meer) kunnen bedenken om te doen? Ik kan hem toch niet dwingen te gaan tennissen of knutselen? Ben ik te streng?
Nou ja, dat zijn een hele hoop vragen... Ik hoef niet op elke vraag antwoord.
Vast dank voor het meedenken.
Deal
Ik zou een deal maken. Als zoon regelmatig doucht, wekelijks afgesproken klusjes doet (niet de hele tijd wat anders vragen) en zelf op zijn huiswerk let, dan zou ik het schermgebruik vrij geven.
Je wilt echt niet de hele tijd strijd met een puber die langzamerhand ook zelf de ruimte moet krijgen om zijn leven in te richten.
Maar goed, dat is voor iedereen blijkbaar anders.
Hier heeft het goed uitgepakt.
Er zijn ook gewoon veel leuke en informatieve en sociale dingen te vinden en te doen op sociale media.
En je kunt altijd even informeren of er soms een sport of activiteit is waar je zoon plezier aan zou hebben buiten de deur. Al is het maar een lanparty.
Mijn zoon wil nog weleens zomaar een uurtje gaan longboarden, zeker nu het mooier weer wordt.
Ik zou het zelf ook niet anders kunnen want ik kon vroeger urenlang boeken lezen en dat werd door mijn ouders ook niet beperkt. Als ik maar inderdaad aan de rest van mijn leven toekwam.
En heel vreemd, maar ik regelde dat gewoon helemaal zelf op die leeftijd. Ik krijg dan ook weleens een benauwd gevoel als ik denk aan al die pubers die nu zo op hun huid gezeten worden.
Mijn pubers mogen gewoon gamen zolang het goed gaat met de cijfers. Als die omlaag gaan grijp ik in en ik stuur ze ook wel eens even naar buiten voor wat frisse lucht als het te gortig wordt maar dat is vooral in de vakantie.
Laat hem een baantje zoeken, mijn puber van 13 loopt sinds kort krantjes eens per week.
hier ook
School, hygiëne en voldoende slaap zijn belangrijk, dus die dingen moeten. Voor de rest mag er heel veel, zolang die eerste drie dingen maar niet in de knel komen.
Ikzelf zat vroeger trouwens ook altijd met mijn neus in de boeken. Hartje zomer, iedereen buiten, ik op de bank in de woonkamer. Heerlijk, dat hield ik uren vol.
Daar zal hij blij mee zijn...!
Ik ben natuurlijk van plan jullie reacties serieus te nemen en eventueel mijn 'beleid'aan te passen.
Tja... misschien zit ik er teveel boven op. Maar toch... de hele tijd achter zo'n beeldscherm... Eenzijdig, slecht voor je nek e.d., zo weinig energiek. Maar ja, dat vind ik.
Ik ben benieuwd of er ouders zijn die dit (ook) (nog?) niet goed vinden, en hoe zij hun kinderen tot iets anders 'zetten'. Nou ja, de vraag stellen is 'm beantwoorden: dat lukt natuurlijk niet. Of toch wel?
Benieuwd ja
Daar ben ik ook wel benieuwd naar. Ouders van echte pubers dan. Ouders van jongeren kinderen hebben vaak nog het idee dat ze dingen nooooiiiiiit goed gaan vinden.
Het enige voorbeeld in mijn hoek, tja kinderen met autisme, liep uit op vechtpartijen (afpakken van platforms wekte uiteindelijk agressie op), politie, jeugdzorg en opname. Geen school, geen thuis.
Herkenbaar
Zoon hier zit ook het liefst achter zijn pc in zijn vrije tijd. Hij moet hard werken voor school, wat hij ook doet, en heeft niet zo megaveel vrije tijd over naast zijn baantje. Wel gaat hij 2x per week 2 uurtjes naar sport/hobby maar verder treft hij vrienden vooral op internet in games. Ik zou dat ook liever anders zien maar tja.....zoon is niet zo'n mensenmens en zolang hij 't goed doet op school en verder goed in zijn vel zit laat ik het gaan. Op tijd naar bed gaat hij ook wel, dat is ook belangrijk idd. Vroeger hebben we hem best veel gestimuleerd om meer contact te zoeken, meer met vrienden af te spreken ed maar zoon heeft daar niet zo veel behoefte aan. Dus dat hebben we los gelaten. Hij zit trouwens niet alleen maar te gamen, hij leest veel op informatieve sites en houdt het nieuws bij bijv. Ik was vroeger eigenlijk ook zo, wat op mezelf, veel thuis en mijn moeder maar pushen om me de deur uit te krijgen. Heb ik geen fijne herinneringen aan. Zo'n moeder wil ik ook niet zijn. Dus binnen bepaalde kaders heb ik dat bewust los gelaten.
Niet onbeperkt
Het zou van mij zeker niet onbeperkt mogen. Wij hebben wat televisie betreft al jaren de regeling alleen in het weekend en de vakantie. Voor de computer is het beleid minder strak omdat niemand er echt misbruik van maakt. Mijn kinderen hebben genoeg andere bezigheden. Als ze echter nergens anders meer aan toe zouden komen dan zou ik het zeker beperken.
Het is wat anders als ze daarnaast huiswerk maken, een bijbaantje hebben en sporten. Echter als ze alleen maar willen gamen en nergens anders belangstelling voor hebben zou ik me zorgen maken. De vergelijking met lezen vind ik dan ook niet opgaan. Lezen is veel nuttiger, het stimuleert de hersenen op een hele andere manier. Gamen werkt verslavend. Gamen heeft een bepaald effect op de hersenen waardoor de werking verslavend kan zijn. Er is niks mis met gamen als hobby. Er is wel wat mis met nergens anders belangstelling voor hebben en geen enkele interesse meer hebben voor de buitenwereld. Dat lijkt me eerder op een beginnende verslaving en het helemaal vrij laten lijkt me niet de juiste manier om daar mee om te gaan.
Ik zou dus inderdaad het gamen doordeweeks verbieden bijvoorbeeld en in de weekenden meer vrij laten.
Of je zou hem game tijd kunnen laten verdienen als hij ook andere dingen gaat doen (bijbaantje, sporten, klussen in en rond het huis)
Oja
Zoon hier kookt 1x per week voor het gezin. Niet zijn grootste hobby maar in overleg is hij daarmee accoord gegaan. Ook omdat ik graag wil en het belangrijk vindt dat hij leert koken. Misschien ook iets voor jouw zoon? Het eerste jaar kookten we samen en bedacht ik wat er op tafel zou komen. In middels kookt hij zelf en bedenkt ook wat we gaan eten.
Generatiekloof?
Ik zat vroeger de hele dag met mijn neus in een boek, zo vaak dat mijn moeder er gek van werd en dan weer het boek uit mijn handen griste. Zij vond dat ik geen sociaal leven had, dat ik te weinig mensen zag, dat ik verder niets deed... Behalve huiswerk dan. Het was verschrikkelijk irritant dat gebemoei...
Een van mijn zoons zit inderdaad wel vaak op het net, maar er zijn wel voorwaarden aan, zoals goed werken voor school, baantje, dat soort dingen. Bovendien heeft hij op deze manier bijzonder veel contact met zn vrienden, spreekt vloeiend Engels, heeft ook internationaal overal contacten, leert heel veel over andere onderwerpen en zoekt veel (ook over schoolonderwerpen) zelf uit, weet inmiddels een heleboel over computers en het bouwen ervan, noem maar op.
Als ik naar mezelf kijk toen en naar hem nu, dan weet ik wel wie antisocialer is, en hij is het niet hoor.
Ik vind het wel een beetje generatiekloofachtig als je stelt dat lezen beter is blablabla, en gamen eigenlijk alleen maar slecht. Gamen leert je beter focussen, stimuleert je fijne motoriek, werkt als een stress outlet en ik vond ook nog dit:
https://tweakers.net/nieuws/69666/onderzoek-spelen-actiegames-leidt-tot-snellere-beslissingen.html
en vooral ook dit:
http://www.rtlnieuws.nl/nieuws/opmerkelijk/gamen-goed-voor-kinderen
Wat ik wel doe, en dat is gewoon omdat ik weet hoe moeilijk het is om ergens mee te stoppen: ik heb de modem zo ingesteld dat het internet van de jongens op een bepaalde tijd uitgaat. Dat kun je op je modem instellen en wordt per ip-adres bepaald.
Geen gezeur, het gaat per apparaat anders uit. Mobielen later uit en vroeg weer aan vanwege de roosters, computers eerder uit enz.
Mijn moeder had vroeger ook van die bevliegingen, en mocht ik ineens een week niet lezen omdat ze het slecht voor me vond (can you imagine). Ik vond dat toen zo vreselijk, en ook als ik eraan terugdenk griezel ik nog na, dat ik me altijd heb voorgenomen om het zo nooit te doen.
OH, en dit vinden jongeren ervan: http://www.eenvandaag.nl/uploads/doc/Rapport%20gamen.pdf
Nou ja, en ook geen ip-adres maar mac-adres
Dat was dus onge-edit...
Wat ons echt een hoop rust bracht was het instellen van de internettijden op de computers. Iedereen weet waar hij/zij aan toe is, ik heb nooit gezeur want ze weten ook vantevoren wanneer het internet eraf gaat.
Volgens mij kun je dat op alle modems inmiddels wel instellen. Je moet alleen het MAC adres (en dus niet IP-adres) weten van de betreffende computer. Dat kun je zo opzoeken.
In de gebruikershandleiding van je modem staat beslist hoe je 'time rules' (zo heef het bij mij) kunt instellen.
Mirreke
Er zijn nog steeds geen klinieken die een leesverslaving behandelen omdat lezen gewoon niet verslavend is. Gamen werkt echter wel verslavend. Dit omdat gamen iets doet met het beloningscentrum in je hersenen. Dat houdt niet in dat het niet ook leuk kan zijn maar ik zou absoluut letten op tekenen van verslaving. Nergens anders interesse in hebben en enorm obsessief hier mee om gaan zijn tekenen van verslaving.
Lezen is echt een heel ander soort activiteit. Heeft weinig met een generatiekloof te maken want ik lees zeer graag maar ik hou ook van gamen. Juist daarom zie ik heel goed het verschil tussen beiden activiteiten.Ik ken ook mensen die echt alleen maar gamen en niks anders doen. Die zichzelf en hun omgeving compleet verwaarlozen, geen baan hebben etc.
Dat is zorgelijk en dat is wel degelijk iets om als ouder op te letten.
Veel gamen is niet het probleem. Het is wel een probleem als iemand er obsessief mee bezig is en nergens anders meer belangstelling voor heeft.
Ja grappig
Stelling: heb je afspraken met je ouders over hoeveel uur je mag gamen?
Ja 10 procent
Nee 89 procent
Geen mening 1 procent
Stelling: 'ik heb regelmatig ruzie met mijn ouders over de tijd die ik aan gamen besteed'.
Eens 6 procent
Oneens 92 procent
Geen mening 2 procent
En dit zijn niet zomaar jongeren, maar gamende jongeren.
Geenidee
Je stelt de vraag en je leest hier antwoorden: bespreek met hem dat je hem vrij laat in gamen als hij x, y en z doet, dus in jouw geval een baantje zoeken, cijfers allemaal boven de 5,5 eens in de week voor het eten zorgen etc.
Ja Nur
Helaas is het eenzijdig verbieden en schermtijd beperken meestal niet de oplossing.
Het ontwikkelen van de rest van het leven is vaak het probleem en daar zou je aan moeten werken. Dan wordt de schermtijd op den duur vaak ook wel minder.
Overigens denken ouders veel vaker dan jongeren zelf dat ze 'verslaafd' zijn. In mijn omgeving een kind dat door ouders naar de Jellinek werd gestuurd waar geconstateerd werd dat kind niet verslaafd was.
Trouwens
Volgens dezelfde link van Mirreke:
Stelling: vind je zelf dat je teveel gamet?
Nee 79 procent
Ja, iets teveel 19 procent
Ja, veel teveel 2 procent
Stelling: vind jij jezelf gameverslaafd?
Ja 3 procent
Een beetje 17 procent
Nee 80 procent
Pubers weten het wel van zichzelf. Daar kun je beginnen als je er zorgen over hebt en iets wil bieden als ouder (niet verbieden maar bieden)
Gamen en beeldscherm
Wat ik zelf lastig vind aan het beperken van beeldschermgebruik is dat er zoveel verschillende dingen gedaan worden met de computer, dat allemaal 'beeldscherm' is: niet alleen gamen, maar ook filmpjes kijken op youtube, muziek luisteren en nieuwe muziek ontdekken, met mensen uit de hele wereld over je specifieke interesses praten in het Engels, tekenen en ontwerpen, filmpjes maken en monteren, dingen opzoeken, etc.
Minecraft bijvoorbeeld, mijn zoon zit op een openbare server waar hij, met anderen samen, vooral bouwt. En soort lego+ Vind ik persoonlijk erg leuk.
Met bovenstaande bezigheden kun je gemakkelijk een hele dag doorbrengen. Nee, dan beweeg je niet, maar je creeert wel. Vind ik ook belangrijk.
Wat fijn
dat jullie allemaal de moeite nemen om te reageren, dankjewel!
En ja, ik kan er denk wel iets mee. Voorwaarden stellen lijkt me goed, cijfers, misschien een baantje en vooral een keer in de week koken. Dat kan een leuke bezigheid worden en is voor mij ook handig. En zolang als mijn kind niet verslaafd lijkt (is totaal niet aan de orde) zou ik het dan meer los kunnen laten. Want het schermen heeft zeker ook goede kanten, en ja zelf je tijd in kunnen vullen is ook belangrijk. Nu nog even met mijn partner bepreken...
Bedenk goed
Wat je gaat doen als je kind niet oplevert wat je nu van hem gaat eisen. Het klinkt mij ook wat al teveel als voor wat hoort wat in de oren.
En hoe ga je dat afdwingen dan?
Probeer dat toch zoveel mogelijk in het verlengde te zien van wat je nu van hem vraagt en wat al een gedoe kan geven. Dat goed doen, dat voelt ook eerlijk naar je puber toe, moet genoeg zijn.
Een puber die nog nooit gekookt heeft een keer per week laten koken vind ik persoonlijk wat al te heftig. Dan zet je jezelf op voor dwang.
Vraag niet teveel en alleen zaken die voor hem haalbaar zijn en redelijk.
Niet vragen om het vragen maar zodat hij zelf zijn leven zo goed mogelijk in balans houdt. Dus houdt rekening met wat hij zelf wil.
Over aantal douchebeurten valt echt te onderhandelen.
Werkjes naar redelijkheid. Een puber die niet van koken houdt wordt een drama.
Bedenk, liefst samen met je puber, hoe hij het gaat doen als hij dreigt te blijven zitten. Laat hem zelf bedenken hoe hij het dan gaat aanpakken. De een wil een vaste gametijd, de ander eerst huiswerk dan gamen, maar dan krijg je ook weer dat ze zaken gaan afraffelen.
Doe een beroep op zijn motivatie en denk mee, denk niet in plaats van.
en weet je
je kunt gezamenlijk een beslissing nemen, daarnaar handelen maar ook de afspraak maken dat jullie over 2 maanden nog eens praten en kijken hoe het gaat. Dus je het 'recht' voorbehouden dat het evt ook aangepast kan worden. Dat geeft je wellicht voldoende houvast om nu zaken los te laten. En dan ook echt los te laten . . . Misschien creëert het veel meer ruimte (en effect) dan je denkt. Want dingen die je niet uitspreekt hebben ook effect op zijn houding.
gr Angela
Wat doet hij?
Ik geloof dat er hier na werken / school / huishouden / muziekles / bezoekjes praktisch niks zonder scherm wordt gedaan door ons alle drie.
Wat ook inhoud dat dochter van 10 uren en uren schermt.
Ik kijk wel wat ze doet. Dat is niet zich alleen maar verliezen in een spel en daar obsessief mee bezig zijn. Het gaat van muziek luisteren tot klokhuis kijken en van minecraft spelen tot vlogjes van pubers kijken. Ze verzint dingen die ze wil weten of in minecraft wil bouwen, schrijft vellen vol plannen, zoekt informatie op (ok, vaak over minecraft, maar wel met doorzettingsvermogen, als het miet in Engelstalige filmpjes),mchat met anderen. Kortom: gevarieerd.
Volgens mij is het hartstikke leuk wat ze doet en ik voel geen enkele behoefte om het in te perken zolang ze ook nog voetbalt, muziek oefent, met vriendinnen kletst enzovoort.
boek
Hoe zijn de afspraken dan tot nu toe geweest over het beeldschermgebruik?
Ik denk wel dat 'we' het zelf in de hand hebben door die dingen te kopen en beschikbaar te stellen. Ik zou hier ook niet blij van worden eerlijk gezegd (maar ik heb nog geen verslaafde puber)
Je kan hem ook een boek programmeren geven, laat hem dus wat 'nuttigs' leren op de computer.
(Minecraft is volgens mij bouwen, maar er komen ook monsters e.d. langs die je moet verjagen)
Toch waarschuwen
Ik heb een stiefzoon die van dat ie opstaat tot hij gaat slapen op de computer zit. Resultaat...geen 1 vriend!
Ik heb ook een neefje met dezelfde verslaving. Resultaat: al een paar keer geopereerd aan de handen omdat hij voortdurend dezelfde bewegingen maakt op toetsenbord en met muis. En ook 1x geopereerd aan de rug vanwege het scheef hangen op een stoel.
En wat met zijn slaappatroon? Slaapt hij voldoende én goed? Of is hij iemand die slecht inslaapt of veel wakker wordt?
Overdaad schaadt!
Zolang je zoon vrienden heeft waarmee hij buiten gaat en/of uitgaat, is er op sociaal vlak geen probleem.
Mijn stiefzoon heeft een probleem met omgaan met anderen. Hij beseft het echt niet wanneer hij andere misbruikt. Hij snapt ook de geldige redenen niet waarom er iemand kwaad op hem is.
En ook op zijn gezondheid letten. Beter wat bewegen tussendoor!
Eventueel sluit je een kamer af waar de computer en/of gsm liggen?
Charlie, kip of ei
Als ik dit lees vraag ik me af of hij geen vrienden heeft omdat hij zoveel games speelt of zoveel gamed omdat het hem niet lukt om aansluiting te vinden. Ik zou eerst iets aan dat laatste doen.
Hier ook heel veel beeldschermen
2 puberzoons (15 en 17) die behalve schoolwerk als het nodig is en muziek niets anders doen dan 'iets' op een scherm. Veel gamen, maar ook you-tube filmpjes kijken, programmeren, en intussen chatten met veel vrienden, van school en daarbuiten. We hebben de beeldschermtijd inmiddels helemaal vrijgegeven, met als enige voorwaarde dat ze goed functioneren op school. Dus ook uit zichzelf enigszins op tijd gaan slapen, en indien nodig op tijd daarvoor stoppen met gamen (dan kijken ze vaak nog wel even filmpjes). Maar schoolwerk doen ze gelukkig meestal uit zichzelf en de cijfers zijn heel behoorlijk, ook muziek oefenen doen ze (veel!) uit zichzelf, soms tot wanhoop van mijn man want het maakt best veel herrie (oudste drumt en speelt basgitaar, jongste speelt hoorn). Oja, ze beginnen nu ook allebei meer dingen te ondernemen met vrienden IRL, een middag/avond jazzfestival, avondje uit, eten/filmavond met een groepje vrienden. Dat ze dat *nu pas* beginnen te doen heeft meer te maken met de fysieke afstand tot alles wat er te ondernemen is dan dat ze er eerder geen behoefte aan hadden. Bijna alles is hier minimaal een uur fietsen (ook school). Gisteravond was jongste om 11 uur thuis en oudste om 2 uur. Nog heel schappelijke tijden denk ik, zeker in een lang weekend, al is het wel even wennen geweest in het begin.
