Pubers en familiebezoek
Ik heb 3 kinderen tussen de 14 en 17. Pubers dus. Die hebben niet altijd zin om mee te gaan naar de verjaardag van oom, tante, neef, nicht etc. Naar oma en opa gaan ze meestal wel mee want ja, die zijn oud en een van de twee is wat dementerend en hoewel ze dat raar en moeilijk vinden, realiseren ze zich wel dat die nu nog weet wie ze zijn maar dat dat ook zo over kan zijn. Bij de rest gaan ze af en toe mee, als ze kunnen.
Maar naar 1 oom en tante krijg ik ze niet mee. En die 2 zijn er het meest van allemaal op gesteld dat ze meekomen. Waarom die dat willen, weet ik niet want de kinderen van de aangetrouwde tak, zeg maar, komen ook nooit mee. Ze hebben zelf kinderen die een jaar of 5 jonger zijn. Binnenkort worden we weer verwacht op te komen draven. Geen feest, gewoon alleen de familie. De vorige keer zijn de kinderen na lang aandringen van mij mee geweest, dus nu zijn ze er weer een keer of 3 vanaf, is hun redenatie.
Hoe doen jullie dat?
net een reactie neergezet, die is niet goed gegaan
Maar als ze niet willen, niet dwingen! Er zijn op deze leeftijd genoeg andere dingen om strijd over te hebben. Belangrijke dingen.
Wees blij dat ze mee gaan naar opa en oma. Bij de familie kun je gerust zeggen dat kinderen op die leeftijd nu eenmaal eigen dingen te doen hebben en andere dingen willen.
Af en toe is voldoende
Ze gaan al vaker mee naar Opa en Oma dan naar de rest van de familie.
Ze doen het helemaal goed.
oh ja....
Wat ik wel eens tegen mijn puber zeg;' Niet gek opkijken als ze straks ook niet op jouw verjaardag komen he?"
Moreen
en daar heb je jouw puber nog mee? Dat zou ze hier echt niet interesseren, die zijn niet zo materieel ingesteld maar gaan gewoon mee als we op visite gaan. Als ze niet willen hoeven ze niet meer mee (16 en bijna 14). Toevallig gaan we straks weer naar familie en oudste baalt alleen van het missen van de TDF....
barveaux
Ja tot voor kort had ik hemdaar nog mee, ja. Maar ik denk eigenlijk dat dat nu ook wel over is, omdat hij steeds meer gaat werken, met andere dingen bezig is en nu een vriend heeft waar hij het maar druk mee heeft....
Maar wie weet helpt zo'n opmerking daar nog wel?
Ik weet nog wel dat mijn zoon enthousiast zat op te noemen wie er nog op zijn verjaardag zou komen, (en ik notabene nog vertederd zat te luisteren naar zoveel naastenliefde) totdat ik begreep dat hij zat te tellen: van die krijg ik ongeveer zo veel, van die krijg ik dat....
dus Barveaux
die van mij is dus nogal materialistisch ingesteld , ja... Helaas. Ik kan zelfs niet zeggen ;' Dat doet ie anders nooit!!!"
Maar daarnaast is hij ook best heel lief hoor, ook voor anderen.
Niet meer mee
Ook hier gaan de pubers vaak niet meer mee. Zeker niet als er leeftijdsverschil is met de neefjes/nichten zou ik ze niet verplichten.
Die ene oom en tante verwachten dat ze meekomen? Tja hun kinderen zijn 5 jaar jonger, maar die gaan over 5 jaar dus ook niet meer mee (denk ik), alleen beseffen oom en tante dat nu nog niet.
Heb hier soms ook wel last van dat anderen, die verwachten wat mijn kinderen verplicht zouden moeten doen. Dat bepaal ik zelf wel.
Niet
Naar ooms, tantes, neefjes en nichtjes, wat een waslijst. Niet verplichten. Wees blij dat ze nog mee gaan naar oma en opa.
Wel
Hier moeten ze wel mee. Mijn man vindt dat belangrijk (ik heb weinig familie). Een keer niet mee is ok maar in principe gaan ze gewoon mee naar familie dingen. Voor mijn man is dat nu eenmaal belangrijk dus hij geeft ze daarin eigenlijk geen keuze. Vind ik prima hoor. Ze mogen ook best eens iets voor een ander doen.
Oma's en opa 's zou sowieso geen vraag over zijn. Ik verwacht dat ze hun oma (de enige die ze nog hebben) vaak bezoeken. Een verwachting die 8k nooit heb uitgesproken overigens want ze snappen zelf ook wel dat dit belangrijk is. Ik ben dus niet blij dat ze op bezoek gaan bij oma want dat vind ik zeer normaal. Ik zou me wel afvragen wat er mis is met ze als ze niet naar hun oma zouden gaan en waar ik fout ben gegaan in de opvoeding.
De uitjes naar mijn mans familie worden door hem georganiseerd en hij stelt het op prijs dat we allemaal mee gaan.
Opa en oma
Puberdochter van 14 gaat hier ook wel mee naar opa's en oma's en naar andere verjaardagen als ze zin en tijd heeft. Vaak moet ze ook huiswerk doen o.i.d. dus dat is een goed excuus. De meeste neven/nichten zijn een stuk ouder dan zij dus daar heeft ze niet echt iets mee, 1 neefje is weer veel jonger en vindt ze ook niet echt interessant.
Ik vind het leuk om te zien dat ze bij haar opa en (stief)oma nog heel trouw is. Laatst ging ze een keertje mee terwijl dat van ons echt niet hoefde. Zoon was toen uit logeren, dus van ons mocht zij ook best thuisblijven maar ze vond het wel gezellig.
Dus eigenlijk vind ik het wel prima zo. Dwingen zou ik zeker niet doen. Als ze af en toe wel mee gaan is dat toch prima?
jaina
Dat jullie dat zo doen mag je best zelf weten. maar waarom indirect over anderen oordelen die dat anders doen? Jouw opmerking dat je je af zou vragen wat je verkeerd hebt gedaan in de opvoeding als ze niet meegaan, vind ik niet nodig.
Moreen
Ik zou dit niet opvatten als een opmerking dat anderen niet goed opvoeden. Jaina vertelt dat haar man dit heel belangrijk vindt en dat zeer uitstraalt. Als pubers dat niet oppakken, dan ziet ze dat als een tekort in HUN opvoeding.
De andere reacties gaan over ouders die bezoek aan familie door pubers niet zo belangrijk vinden. Die voeden dus anders op, bewust. Zij doen niets verkeerd want hun opvoeding past bij hun mening.
Dwingen werkt niet
Waar ik 6 jaar geleden nog vond dat de kinderen gewoon mee moesten zonder gezeur, 7 en 4 jaar oud kijk ik nu ook wel naar de waarde van het bezoek afleggen voor de kinderen. Aan de ene kant hebben de opa en oma maar 2 kleinkinderen, die van mij, dus zijn ze helemaal op elkaar aangewezen. Alle anderen die daar komen zijn 70 plus. Man en ik en schoonzus en zwager worden geacht te helpen met verzorging van alle bejaarden, allemaal koffie met taart allemaal een drankje met hartige hapjes. 25 man in een huiskamer waar het al eivol is al er nog geen 20 man binnen is.
Van mij mogen de kinderen dan thuis blijven, opa en oma hebben er ook meer aan als ze eens komen op een tijdstip dat er wel iets te praten valt.
Ook bij bezoek aan vrienden vraag ik mij af of het leuk is voor de kinderen. Ik heb bijvoorbeeld 1 vriendin waar de andere gasten bijna allemaal dochters hadden en dan ok nog flink ouder dan mijn zoon. Hij voelt zich daar echt alleen. Inmiddels zijn er wat jongentjes geboren in de vrienden/familiekring van mijn vriendin maar die zijn een heel stuk jomger dan mij zoon. Tijdens een gewone verjaardag blijft hij thuis Het zijn mijn vrienden, niet de zijne.
zo maak ik per gebeurtenis een afweging wel of niet mee.
af en toe
pubers van 18 en 16 gaan af en toe mee naar ooms en tantes, rijden dan apart en komen even langs.Wordt wel minder want ze werken allebei in de horeca,dus moeten vaak werken als er een feestje is. Oudste ging laatst wel even alleen naar opa en oma dat wordt erg gewaardeerd omdat ze dan echt even kunnen praten. Mijn vader kan t dan veel beter volgen. Vandaag is vriend van oma jarig, hier is t tentamen/examenweek dus ze rijden zelf even apart een half uurtje op en neer.
Dwingen doe ik niet, ik vraag wel of ze af en toe even gaan.Bij schoonmoeder is t om de week op zondag bij elkaar komen, dan gaan ze zo om en om even. Als ik dan tussendoor even op en neer rijdt naar mn ouders gaat er regelmatig iemand effe mee.
Zelf beslissen
Dochter gaat altijd braaf mee. Tot een paar jaar geleden was ze zelfs aan mij vastgelijmd door angsten. We hadden een belangrijk familieuitje en ik had zelfs zoon weten over te halen ook weer een keer mee te gaan. Voor deze gelegenheid.
Echter dochter meldde ineens dat ze niet meeging want tijdens de diplomauitreiking had ze een afspraak gemaakt met een paar andere tieners om samen naar een meertje te gaan om te chillen en af te koelen.
Nou, dat vond ik natuurlijk niet goed! Het is je familie! Soms moet je die voorrang geven en je kunt nog de hele zomer met je vrienden in meertjes springen maar dit familie evenement is nu.
Maar je moet het maar zelf weten. Ik vind het niet goed, maar jij gaat er over.
Dochter in tranen, ze wilde voor zichzelf kiezen maar ook dat ik het ermee zou zijn. Nou nee. Dat hoort erbij. Je doet iets dat je moeder niet leuk vind. Dan heb je gemengde gevoelens! Dat hoort erbij, leer ermee te leven! Goede oefening voor je.
Voor mijn dochter vond ik het geweldig dat ze voor zichzelf koos. En een opmerkelijk keerpunt. Eindelijk puber! Uit angst is ze geneigd iedereen te vriend te willen houden en dat kan nou eenmaal niet altijd.
Pubers zijn hier het probleem niet
Die gaan altijd vrolijk en opgewekt mee, gaan zelfs uit school spontaan langs bij opa & oma, en zeker als die de kinderen van mijn broer of zus ook nog op bezoek hebben. Manlief is wat minder van de familiebezoekjes, dus die krijgt van mij de vrijheid om af en toe zijn snor te drukken . Hij heeft nog maar weinig familie, enig kind en zijn ouders overleden. Van beide kanten wel ooms en tantes en neven nichten, maar daar heeft hij weinig mee. Overigens heb ik ook weinig met mijn ooms en tantes en neven en nichten. Maar mijn ouders en broer en zus met alle aanhang zien we dus wel regelmatig. En dat is dus niet zozeer een kwestie van opvoeden, ze vinden het gewoon zelf gezellig. En we wonen allemaal in de buurt, dus we hoeven ook geen uren in de auto of zo.
Ik denk dat ik wel een soort minimum had ingesteld als ze geen zin zouden hebben gehad in familiebezoek. Afspreken hoe vaak ze mee moeten. Bijvoorbeeld wel naar verjaardag van opa, oma en de neven en nicht, maar niet naar verjaardag ooms en tantes.
Het is normaal
Lieve Myrthe,
Ik ben ook een tiener en ik kan je vertellen, de meeste tieners vinden visite gewoon saai, ik vind mijn eigen verjaardag voor de familie ook niet leuk, je zit alleen maar beleefd te doen. Echt voor de meeste tieners is het een opluchting als ze niet mee hoeven naar de familie en de opa's en oma's zijn meestal een ander geval, ik ga met plezier naar mijn opa en oma, maar niet naar de familie. Het kab er ook aan liggen dat er bijvoorbeeld niemand met hun intresses of van hun leeftijd is, daardoor wordt op visite alleen maar 3 uur stilzitten en beleefd zijn. Het gaat wel weer over en je hoeft je er echt geen zorgen over te maken..
Veel succes
'je zit alleen maar beleefd te doen'
Tja. Die tijden kent het leven vaak, soms meer dan je lief is. Het is goed als je het leert, en ouders doen er goed aan hun kinderen dit te leren ontwikkelen.
Maar overdaad schaadt.
Nee hoor, geen moeten
Mijn dochters hoefden vanaf een bepaald moment niet meer mee naar familie en zelfs niet naar opa en oma, maar nu ze volwassen zijn, zijn ze prima in staat tot sociale verplichtingen die soms saai zijn. Van verplicht opzitten bij familie wordt volgens mij geen een puber beter en degene waar ze mee naar toe moeten ook niet. Je voelt namelijk altijd dat zo'n puber er geen trek in had.
Wat heb ik fout gedaan als ze niet naar oma willen?
Ik heb me heus wel eens afgevraagd, of wij er te gemakkelijk mee omsprongen. Ik voelde me wel eens schuldig naar (schoon)oma toe. Mijn man een stuk minder. Oma kon namelijk wel eens teleurgesteld reageren als de kinderen niet mee waren. Wij bedachten daarom 'nuttige' en 'noodzakelijke' redenen voor hun afwezigheid. Werk, leren voor een proefwerk, sport, weekend met scouting, e.d..
Ik heb mogelijk ook niet het goede voorbeeld gehad. Onze familie woonde te ver weg om er constant maar voor de deur te staan en omgekeerd ook niet. Er gingen maanden voorbij zonder de familie te zien. Als kind én puber vond ik het altijd erg gezellig als de familie kwam en ik vond het ook leuk om daar heen te gaan. Ik kon zelfs boos worden als ik eropuit gestuurd werd om taart te halen, met het gevaar dat ze er al waren voor ik terug was. Ik krijg langzaam maar zeker het gevoel dat ik daarin best apart was). Maar toch vind ik dat je als ouders niets fout doet als je kinderen niet zoveel zin hebben in bezoeken aan familie. Met tegen heug en meug ergens moeten zitten, creëer je naar mijn idee alleen maar een diepere afkeer van dat soort verplichtingen.
maar waarom
moet je dat dan leren, dat beleefd opzitten?
Nou misschien
dat je dan leert dat het helemaal niet zo erg is om eens iets voor een ander te doen ook al vind je het zelf niet zo leuk. Gewoon even een keer jezelf opzij zetten om een ander een blij gevoel te geven en laten zien dat je niet alleen maar aan jezelf denkt.
Of omdat je later in het leven nog veel vaker iets moet doen dat je niet zo leuk vindt, maar waarin je wel geacht wordt mee te werken en te luisteren?
Of omdat je familie er niet altijd als vanzelfsprekend zal zijn en je daar pas achter komt als het te laat is en je dat niet meer in kunt halen.
School is meestal ook niet leuk, stil luisteren, onthouden, doen wat de leerkracht zegt, je huiswerk maken, zeurende ouders, lokkende vriendschappen of compter.
Gewoon omdat je soms in het leven dingen doet die niet zinvol lijken op het eerste gezicht, maar wel zinvol zijn.
Eens hoor
Ik vind ook dat kinderen best wat tegen hun zin moeten doen. Maar die levenslessen kunnen uit meer gehaald worden dan een hele middag bij iemand op een stoel zitten. Misschien ben ik een rare, als ík ergens op visite ben en de kinderen van mijn vrienden zitten er de hele tijd bij, dan krijg ik wel eens de neiging om te denken 'heb je niks ánders te doen?'. Als wij visite hebben waarbij het beleefd is voor de kinderen om er toch even bij te gaan zitten, dan doen ze dat, maar na een poosje mogen ze van mij weg. Als je ergens ánders op visite bent, is die mogelijkheid er niet en dan wordt het een lange zit als de gespreksonderwerpen je niet boeien.
beleefd leren opzitten
waarom je dat moet leren? Nou, omdat zulke situaties in je sociale leven geregeld voor kunnen komen, en het handig is als je je dan aangenaam weet te gedragen, ook als je van binnen niet echt warm loopt voor een bepaalde gelegenheid/ontmoeting/vergadering/overleg/personeelsbarbecue/etcetera.
zinvol
Maar waarom is het dan zinvol om naar bv. opa te gaan als je helemaal niks met opa hebt, maar alleen maar omdat hij er straks niet meer is? Wat ga je dan precies missen als hij er niet meer is? Je hebt geen band en gaat die ook niet meer krijgen. Of wat mis je precies als je niet op de ene verjaardag vol bejaarden bent geweest?
Ik ging altijd graag naar mijn ene opa en oma trouwens, we gingen ook wel zonder onze ouders. Maar stel dat ik er geen band mee had gehad, wat had ik daar dan moeten doen? Alleen om later te kunnen zeggen 'ik had een opa en daar zat ik wel eens op een stoel'?
Het lijkt me alleen zinvol als je een goede band hebt en opa doet als je er bent ook zijn best om je te vermaken.
Gaat
Gaat een directeur je later vermaken op een saaie vergadering, moet je met hem een band hebben om daar te verschijnen? Soms doe je iet omdat het nodig is, zinvol is, ook al zou het alleen al zinvol voor de ander of een groter geheel zijn, of zodat je leert dat je best doen of inzet tonen vaak een beter gevoel geeft dan geen zin hebben en egoistisch zijn en je er makkelijk van af maken.
In mijn ogen gewoon een stukje fatsoen en niet als reden dat je gewoon geen zin hebt.
Pug
Ik merk dat ik een beetje een naar gevoel krijg van jouw opmerking
"Of wat mis je precies als je niet op de ene verjaardag vol bejaarden bent geweest?"
Bejaarden zijn ook mensen, weet je? Het helpt soms om ze niet als een homogene groep te zien, maar als individuen met ieder een eigen karakter, verleden, en interesses. Hetzelfde dus als "een kamer vol mensen van 30" of welke leeftijd dan ook. Met sommige kun je een aardig gesprek voeren, met andere ben je zo klaar.
Ik zou bijna zeggen: meng je eens in zo'n gezelschap en verbaas je erover hoe ontzettend leuk mensen van hoge leeftijd kunnen zijn.
familie
Ik ben blij dat mijn kinderen wel vaak meegaan naar opa en oma en een straf vinden ze dat (meestal) niet. Opa en oma hebben verhalen over de oorlog, opa heeft een interessant beroep gehad waar hij smakelijk over kan vertellen (en zeker hoe opa nu is, komen veel van die verhalen over "vroeger" weer boven), opa en oma staan nog volledig in het leven, kunnen over veel meepraten. Opa en oma zijn geen abstracte figuren, cartoons maar mensen van vlees en bloed die op hun beurt ook naar onze kinderen luisteren en soms een verfrissende blik op de zaak hebben. Geen zeurs. En dat vind ik ook wel leuk om te zien want zo waren ze vroeger een stuk minder.
Van mij hoeven de kinderen niet mee, naar opa en oma gaan ze vrijwillig mee. Opa en oma verwachten het niet en zijn daarom oprecht blij als ze meekomen. Het zou denk ik anders zijn als ze verplicht mee zouden moeten. En dat is dus bij een oom en tante zo.
Ik heb besloten het zo te laten en af en toe iets meer benadrukken dat ze al een tijdje niet zijn geweest en kijken of ze dan meegaan.
als je geen band hebt...
... kun je altijd moeite doen die alsnog te krijgen. Oprechte belangstelling voor een ander en rustig luisteren (!) doet iedereen goed.
Ik deel Nanny's irritatie als iemand 'bejaarden' als een homogene groep ziet. Dat zijn ze niet, evenmin als mensenkinderen van welke leeftijd dan ook!! Op een dag ben je zelf wellicht ook bejaard - en nog steeds compleet verschillend van je buurvrouw die in hetzelfde jaar geboren werd.
n@nny
Ik ben geen puber Ik vind het best leuk bij bejaarden. Maar ik kan me wel voorstellen dat een puber er weinig aan vindt als er verder alleen maar onbekende oudere mensen zijn, en je eigen opa/oma weinig tijd voor je heeft.
Maar bromvlieg, ik ben het niet met je eens dat je nog een band met je opa/oma kunt opbouwen als je bv 15 bent en je opa/oma is 75 en die heeft nog nooit iets van interesse in je weten los te maken. Tenminste, ik zou dat wel apart vinden. Tegen die tijd weet je als kind toch wel waar je mee te maken hebt. Oprechte belangstelling moet wel van twee kanten komen. En als dat niet zo is, dan ben je er toch wel klaar mee als je 15 bent, en de leeftijd komt dat je een beetje zelf mag bepalen dat je niet meer mee wil.
Overigens ben ik een luisteraar en ben het er ook niet mee eens dat het iedereen goed doet 
Mijn kinderen gaan in ieder geval, als ze de puberleeftijd bereiken, niet hoeven opzitten of verplicht luisteren. Ik krijg er een beetje zo'n beeld bij van kinderen die alleen maar gezien mogen worden en niet gehoord. Ik zie nu al waar ze later niet mee naar toe willen. Bij sommige familie zitten ze de hele tijd op hun schermpje en bij de andere familieleden praten ze en doen ze mee en talen ze niet naar schermpjes.
