Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
" Het is trouwens niet zo dat alleen de gezinsvoogd bepaalt of dochter ergens weg gaat, dit gaat ten allen tijden in overleg met ons, wij hebben gewoon gezag. Als wij zouden bepalen dat bijv de zorg ernstig tekort schiet en wij zouden dochter weghalen, dan zou de gezinsvoogd alleen met een hele goede onderbouwing via de rechter haar weer terug op die plek kunnen plaatsten."
Het is mooi en terecht dat de gezinsvoogd alles in overleg met jullie doet en zo hoort het ook. Maar juridisch is het wel degelijk zo dat een muhp betekent dat de GI de verblijfplaats van het kind bepaalt, en niet de ouders. Als jullie je dochter weghalen zonder instemming van de GI, dan is er sprake van onttrekking van het kind aan het over haar gestelde opzicht, dat is in beginsel strafbaar. Het zal in een situatie als die van jullie niet tot vervolging komen, maar toch.
Die ots is bij jullie gewoon complete flauwekul. Een ots is nodig voor de situatie waarin de ouders de hulp die nodig is voor het kind niet vrijwillig accepteren. Daar is bij jullie geen sprake van. Een ots betekent dat het ouderlijk gezag op een aantal punten wordt ingeperkt, en daar was bij jullie helemaal geen noodzaak voor.
Zo begrijpelijk dat ze zo moe is. Ik denk dat jullie dat ook zijn. Hopelijk helpt de ophoging van de medicatie, zodat er meer rust komt in haar hoofd. Wat een dilemma’s en keuzes die jullie moeten maken, zo moeilijk allemaal. 
Wat fijn dat dochter zelf om medicatie verhoging vraagt . Wil dat zeggen dat ze verneemt dat de medicatie wat gaat helpen? In ieder geval lijkt ze wat open te staan voor hulp .
ze heeft om ophoging gevraagd omdat de medicatie nog niets deed, maar ze wel nog meer last aan het krijgen is van de schimmen en stemmen.
Ciska hoe gaat het nu?
Ciska, ♥️
Een goedemorgen.
Dochter heeft niet echt een goede week achter de rug. Vakantie, maar een half ingevuld dagprogramma. Begeleiders die hun eigen plan trekken, veel spanning, en dit wordt ook door de 1 op 1 niet goed opgepikt. En ze laten nog altijd teveel keuzes bij dochter liggen.
Sinds lange tijd dan ook weer aan automutileren gedaan omdat ze anders haar spanning niet weg kreeg.
Dochter geeft ook aan dat ze haar niet snappen, en dat ze ook te weinig samen met haar doen, terwijl dit echt duidelijk in haar dagprogramma staat.
Mentor is hier echt druk mee bezig, vele mailtjes en gesprekken met het 1 op 1 team, maar op de 1 of andere manier loopt het nog steeds niet goed.
Dus gisteren maar weer een mail gestuurd naar mentor hierover.
Dochter belde vorige week huilend op dat ze zo’n heimwee heeft.
Afgelopen vrijdag hebben we een informerend gesprek gehad met de organisatie die de 1 op 1 misschien gaat geven. Wel een goed gesprek gehad, maar nog veel vragen omtrent uitvoering, die heb ik gisteren maar op papier gezet en gemaild.
Dochter lijkt wel voorzichtig positief te zijn met de info die we daar tot nu toe over hebben gehad. Ik ben erg benieuwd hoe dit verder gaat.
Zilvergray, hoe gaat het nu met jou dochter?
Ciska78 schreef op 07-05-2024 om 09:38:
Een goedemorgen.
Dochter heeft niet echt een goede week achter de rug. Vakantie, maar een half ingevuld dagprogramma. Begeleiders die hun eigen plan trekken, veel spanning, en dit wordt ook door de 1 op 1 niet goed opgepikt. En ze laten nog altijd teveel keuzes bij dochter liggen.
Sinds lange tijd dan ook weer aan automutileren gedaan omdat ze anders haar spanning niet weg kreeg.
Dochter geeft ook aan dat ze haar niet snappen, en dat ze ook te weinig samen met haar doen, terwijl dit echt duidelijk in haar dagprogramma staat.
Mentor is hier echt druk mee bezig, vele mailtjes en gesprekken met het 1 op 1 team, maar op de 1 of andere manier loopt het nog steeds niet goed.
Dus gisteren maar weer een mail gestuurd naar mentor hierover.
Dochter belde vorige week huilend op dat ze zo’n heimwee heeft.
Afgelopen vrijdag hebben we een informerend gesprek gehad met de organisatie die de 1 op 1 misschien gaat geven. Wel een goed gesprek gehad, maar nog veel vragen omtrent uitvoering, die heb ik gisteren maar op papier gezet en gemaild.
Dochter lijkt wel voorzichtig positief te zijn met de info die we daar tot nu toe over hebben gehad. Ik ben erg benieuwd hoe dit verder gaat.
Goedemorgen Ciska, wat vervelend dat de begeleiding er nu weer zo bij inschiet.
Vreselijk dat ze zich onbegrepen voelt, en zich weer genoodzaakt voelt te automutileren 
. En juist bezig zijn helpt in haar spanning; herkenbaar! Zo sneu dat ze heimwee heeft, dat breekt je hart 
. Goed dat je je vragen mailt!
Ik lees toch tussen de regels door vooruitgang bij je dochter klopt dat?
Knuffel
Ciska78 schreef op 07-05-2024 om 09:39:
Zilvergray, hoe gaat het nu met jou dochter?
Lief dat je het vraagt.
Met dochter gaat het eigenlijk heel goed, we merken wel nu met de spanning rondom de schoolexamens dat de stress en dus ook de depressieve gevoelens weer toenemen.
Dus tussen het studeren door zorgen voor veel afleiding, sinds kort gaat ze met haar vader wandelen (iets wat ze voorheen nooit wou),
dat geeft toch wat ontspanning en lukt het haar hoofd redelijk leeg te maken. Of in de pauzes ovenbroodjes maken, zodat ze zichzelf beloond met wat lekkers
en iets leuks heeft om naar uit te kijken.
Voorlopig blijft het een ding hoor, maar we zijn al zo enorm blij met deze vooruitgang;
dat het haar gelukt is het leven weer op te pakken en dat ze weer postitief de toekomst inkijkt.
Ik vroeg me af of dit in het lange draadje al eens voorbij is gekomen: https://www.parnassiagroep.nl/hoe-wij-helpen/online-hulp/temstem
Het is een app, gratis. Mijn broer heeft het een tijdje gebruikt en was daar positief over.
Tsjor
Wat ontzettend fijn Zilver
Spannende periode weer Ciska .
Roos55 schreef op 08-05-2024 om 10:44:
Wat ontzettend fijn Zilver
Dank je wel Roos 
vooruitgang, tja, ik weet het niet. Medicatie lijkt voorzichtig wel iets te doen, maar nog niet genoeg. Dochter wil graag een verhoging maar de medicatie die ze nu heeft is eetwekkend verhogend en dat vind ze echt niet fijn, wat we snappen want eten en aankomen is al een hele tijd een probleem.
Dus ik ga, in overleg met dochter, een mailtje naar de psychiater sturen met de vraag waarom voor deze is gekozen en of er ook een andere kan die niet die bijwerking heeft.
Ik hoop zo dat die organisatie wat voor ons kan betekenen, want dochter ziet daarin wel een iniminie lichtpuntje voor de toekomst, dus duimen voor een ja op de offerte en duimen oo snel een andere woonplek.
Gisteren hebben we haar verjaardag gevierd en wat een verschil met vorig jaar. Waar we vorig jaar haar niet eens hebben gezien, wilde dochter dit jaar een “verrassingsfeestje”. (Wel afgebakend van 12 tot 15)Met beide opa’s en oma’s en een vriendenstel. Maar, en eigenlijk hadden we dat moeten weten, dit waren toch teveel mensen bij elkaar en helaas trok dochter dit niet. Ze heeft een hele slechte middag gehad . Na het eten zijn we nog even met een rubber bootje op het Veluwemeer gaan varen en dit hielp wel om weer even te ontprikkelen.
zo moeilijk, want je wil graag datgene doen wat dochter graag wil, maar eigenlijk hadden we kunnen voorspellen dat dit teveel gevraagd zou zijn.
