Rug recht houden

de hobby

Hij heeft een hobby en hij houdt van gamen, dat kost geld. Ik zou dus zorgen dat er geen internetverbindig is voor hem, geen telefoonkaart betalen e.d. niets betalen alleen eten geven. Ook geen kleding. Als het goed is gaat hij dan beseffen dat leven geld kost en wordt de prikkel tot werken groter. Je hebt het geld gewoon niet dus jammer dan, niets aan te doen. En dat is toch ook echt zo?

Nee Mieke

Je gaat niet de paniek aanwakkeren bij je kind. Terwijl je ziet dat hij zich er echt niet mee gaat redden.
Aan het werk komen kan een groot probleem zijn, zeker in deze tijd. Ik zou in elk geval mijn rug recht houden tegenover de belasting. Het word steeds gekker, zij bepalen wat jou inkomen zou moeten zijn terwijl dat niet realistisch is.
Er zit niets anders op dan samen proberen zoon aan het werk te krijgen. Samen naar het CWI of hoe het arbeidsbureau in de buurt mag heten en daar informeren wat er mogelijk is. Ik denk als je het samen doet dat er nog veel mogelijk is, maar of dat tot werk leidt is een vraag geen garantie. En als dat niet lukt een uitkering aanvragen, daar komen ook verplichtingen bij als solliciteren. Je staat je kind zo goed mogelijk bij. Maar moeilijk is het wel. Iedereen kan moeite hebben om een baan te vinden maar met PDD-NOS zitten je eigen angsten en rigiditeit in de weg en daar moet je geduldig mee omgaan.
Ik wens je veel sterkte met je zoon, het is niet eenvoudig.
Klemzetten leidt tot angst en paniek, dan gaat hij misschien weer roken of meer gamen.

Rug recht houden

Je kan je rug recht houden Door je steeds te realiseren dat je de maatregelen niet neemt om hem te pesten maar juist om hem te helpen. Ook al ziet hij het misschien niet zo, of moet je eerst wat lastige stappen nemen voordat bet beter wordt, je doet het uiteindelijk om hem zo zelfstandiger te laten worden en te leren zodat hij zoveel mogelijk opgewassen is tegen het volwassen leven.

skik

wel

Ga wel naar het uitzendbureau, en doe dat toch maar eens samen. Hier zijn veel baantjes voor maar een paar dagen en zonder opleiding. Drie dagen even sjouwen, inpakken etc of vorige week kon je drie uur stemmentellen. Als je laat zien dat je dat soort kleine dingen aanpakt houden ze je in het hoofd voor andere dingen. In de huidige arbeidsmarkt kom je toch niet in aanmerking voor vast werk met zo'n c.v. dus eerst iets opbouwen.

Miekemieke

Je kunt zelfs geweld krijgen tegen de ouder omdat zijn 'troost' en sociale contacten, afleiding tegen verveling, informatiebron, weg is en jij bent degene die daarvoor verantwoordelijk is.

zacht ei???

Je moet stoppen jezelf een zacht ei te noemen. Tenzij je dat wil blijven, doe het dan vooral wel.
In alle andere gevallen: maak je keus en hou je roer recht.

Ieder mens maakt iedere dag nieuwe keuzes en kiest voor het bekende of voor nieuw effectiever gedrag!

Maak voor je zoon heel sterk duidelijk wat je minimumeisen zijn en wat de consequenties zijn als er niet aan voldoet.
Schrijft het op, maak bijv. Een gedragscontract met hem. En maak dan samen een plan: wat moet hij wanner gedaan hebben om aan jou eisen te voldoen en wanneer gaan de consequenties in? En hoe lang duren die?

En wat is er voor nodig om te komen waar je moet zijn en wat heb je daarvoor voor hulp nodig.
Consequenties als hij faalt lijkt me een onhaalbare kaart. Mag hij dan de deur gewezen worden of zo?

Geen geld geven

Mijn oudste dochter had ook een periode waarin er geen geld meer voor haar binnen kwam. We hebben haar toen wel eens uit de brand geholpen, maar onze maandelijkse bijdrage voor zak- en kleedgeld is gestopt zodra ze 18 jaar was geworden. Ze had dus geen geld voor kleding en dingen voor de leuk. Op een gegeven moment waren wij het toch wel zat en hebben haar, na een tip van iemand anders, verteld dat ze een uitkering moest aanvragen. De gedachte dat ze aan ánderen verantwoording zou moeten afleggen, waarom ze nog geen werk had, zorgde ervoor dat ze in actie kwam en binnen een week werk had. Bij háár hielp dat dus, maar ik zie dat meer als 'mazzel' dan als oplossing voor iedere ouder met een wat laks kind. Die laksheid hoeft niet voort te komen uit gemakzucht, maar kan ook door angst voor het onbekende komen. Ik ben met AnneJ eens dat het geen zin heeft je zoon min of meer in het nauw te drijven door allerlei geboden en verboden. Je noemt jezelf een zacht ei en ik herken me daar wel in. Ik mopper af en toe wel ergens over, maar ik ben af en toe gewoon te geduldig en aardig, net als jij denk ik. Er moet voor je zoon denk ik een weg gevonden worden wat past bij jouw vriendelijke karakter en het onzekere gedrag van je zoon en ik stel me zo voor dat daar een derde bij nodig is. Vreemde ogen dwingen, zeggen ze wel eens over kleinere kinderen, maar voor grote kinderen geldt dat nog net zo. De tip van AnneJ om maar eens samen bij het UWV binnen te stappen vind ik daarom geen slecht idee.

Kaaskopje

Jouw kind heeft toch geen pdd nos dus ik snap je tip niet zo goed. Lijkt me dat hier geen sprake is van zomaar een laks kind.

Weet je zoon dat?

"Probleem is nu dat ik in serieuze financiële problemen ben gekomen. Mijn zoon wordt geacht een bijdrage te doen (kostgeld) maar hij heeft geen inkomen."

Wat vind je zoon daarvan? Of heb je het daar niet over met hem?

laks? en Wajong

Ik zie woorden als "laks" langskomen.

Ik zie het meer als "blokkeren". Met de nodige begeleiding (en zelfinzicht bij de autist) is daar vaak wel wat mee te doen, maar dat vraagt een goede, individuele aanpak. Lastig om de ingang te vinden, maar niet onmogelijk.

En nog even dit: autisme is geen reden meer voor Wajong. Dat kun je vergeten. Ook al heeft iemand nog zoveel begeleiding nodig (die er niet altijd is). En de autisten die nu nog in de Wajong zitten hebben waarschijnlijk meer dan alleen autisme.

Zoon

Mijn probleem is NIET dat ik dingen voor hem betaal, zoals internet of kleding. Het probleem is dat ik gedwongen word om 200 euro elke maand extra af te dragen en dat geld niet heb. Hij wordt geacht elke maand 200 euro te betalen als zijn deel van de huur en dat moet ik afdragen.
Met een andere zoon met dezelfde diagnose is een folderwijk een heel drama geworden dus daar ben ik huiverig voor Klussen in huis doet hij al, stofzuigen, de was, koken. Zolang het bekend terrein is red hij zich prima. Zo gauw hij de deur uit moet is het een probleem.
Wat mijn grote probleem is, denk ik, is dat ik het heel moeilijk vind dat hij door mijn problemen nu ineens aan de bak moet. Hij ontwikkelt zich langzaam en ik denk echt dat hij uiteindelijk wel een keuze zou hebben gemaakt. Maar nu moet hij ineens en dat vind hij maar ik ook lastig.
Uiteraard wil ik niks liever dan dat hij zijn eigen leven kan leiden en zijn eigen brood kan verdienen maar hij is van zo ver gekomen en hij heeft meer tijd nodig dan een "normaal" kind.
Mijn therapeute vond dat ik ideeën had over mezelf die niet klopten met de werkelijkheid. Bijvoorbeeld dat ik lui ben. Zij werd al moe toen ik opnoemde wat ik deed Misschien dat ik mezelf ook geen zacht ei moet noemen. Dat dat ook een gedachte is die niet klopt. En keuzes maken: ik word gedwongen tot het maken van een keuze en daardoor moet ik hem dwingen. Dat voelt zo ontzettend verkeerd maar er zijn geen alternatieven of ik zie ze in ieder geval niet
Vandaag heb ik met hem gesproken maar hij deed net alsof hij me niet hoorde. Kleutergedrag om de problemen te ontwijken. De uiterste consequentie is dat ik hem laat uitschrijven van mijn adres. Dat betekent dat hij geen inschrijfadres heeft en dat heeft verregaande consequenties. Daarom heb ik hem ook nu een half jaar gegeven. Dan moet er iets op poten staan.
Zoon vind het voor mij vervelend dat ik in de problemen kom maar ik heb het idee dat hij het voornamelijk mijn probleem vind. Ik krijg er de problemen door, hij niet. Daarom heb ik nu die termijn van een half jaar gesteld in de hoop dat het dan zijn probleem word.
Voorheen kreeg je als je in aanmerking kwam voor een Wajong indicatie een uitkering zonder verdere verplichtingen. Mijn oudste heeft dat gehad. Deze zoon zou daar ongetwijfeld ook voor in aanmerking zijn gekomen maar hij wilde destijds niet.
Mijn jongere zoon heeft nu pas een Wajong indicatie gekregen en krijgt geen uitkering meer van het UWV. Hij moest voor een bijstandsuitkering naar de gemeente. Bij een bijstandsuitkering komen allerlei verplichtingen en voorwaarden en dat is een groot verschil met de Wajong. In het geval van de jongere zoon maakt dat niet uit omdat hij een opleiding volgt maar bij de andere zoon gaat dat waarschijnlijk problemen opleveren omdat hij zich dan aan allerlei dingen moet gaan houden. En dat is altijd al een probleem geweest.
Trouwens Hortensia, mijn jongere zoon heeft alleen autisme en toch gewoon een Wajong indicatie gekregen dus jouw informatie klopt niet. Al is er er uiteraard wel verschil in de mate van redzaamheid tussen autisten.

Bijbaan

Helaas, een bijbaan gaat niet helpen. Alles wat ik verdien moet ik inleveren en komt dan nog boven op de bijdrage van de zoon. Nog er van afgezien dat ik afgekeurd ben en helemaal niet kan werken.
Ik heb bezwaar aangetekend en ben nu aan het wachten op de beslissing van de rechter. Als die negatief is gaat het naar de advocaat dus ook dan heb ik nog wat tijd. En die heb ik ook nodig want in zoon is geen beweging te zien. Integendeel, hij lijkt nu helemaal lamgeslagen. Morgen heb ik een gesprek met mijn therapeut en alle andere dingen moeten nu maar even wachten. Eerst even zoon bespreken, misschien weet zij iets.
Dank allemaal voor jullie reacties

wajong

Ik ben blij dat ik me wat dat betreft vergist heb. Ik ken heel wat autisten in mijn omgeving die afgewezen worden en dacht dat dat dus blijkbaar de nieuwe regel was...

Voor de rest herken ik veel van wat je schrijft, vooral wat de financiën betreft. Wat jij schrijft over jouw actuele werkelijkheid is mijn nabije toekomst. En dan heb ik nog een kind dat wel mee wil werken met opleiding en zo, maar een aantal vaardigheden mist die dat vrijwel onmogelijk maken. Hij heeft al maanden een heel klein krantenwijkje direct naast de deur, maar ook dat gaat met horten en stoten. Hij is echt goed gemotiveerd, dat gelukkig wel, maar raakt regelmatig de weg kwijt staat dan voor een hem onbekende deur en heeft heel wat werk om de weg weer terug te vinden. School en opleiding is ook lastig. In het ene vak blinkt hij uit, in het andere vak komt hij niet verder dan een 2. Helaas wel nodig om die startkwalificatie te halen!

Voor de rest denk ik dat je therapeut gelijk heeft, maar vanwege de privacy wil ik daar verder liever niet op in gaan op een openbaar forum.

Vooruit lopen

'bij de andere zoon gaat dat waarschijnlijk problemen opleveren omdat hij zich dan aan allerlei dingen moet gaan houden.'(over de aanvraag van een bijstandsuitkering gaat dit.
Je loopt met zo'n gedachte vooruit op problemen die gaan komen. Wellicht heb je gelijk, maar door die problemen voortijdig op te willen lossen haal je jezelf iets op de hals wat bijna onmogelijk is en haal je de verantwoordelijkheid weg bij waar die zou moeten liggen, in dit geval het UWV of de sociale dienst van de gemeente.
Ik zou toch maar het uitkeringstraject ingaan met je zoon en dan maar zien waar het schip strandt, maar ondertussen wel ervoor zorgen dat je instanties hebt die meekijken en die ervoor betaald worden om dit soort problemen op te lossen. Dus niet vooraf al alles zelf willen oplossen.

Hoe komt het overigens, dat je zoon op basis van een fictief inkomen mee moet gaan betalen? Heb je bijstand en is je jongste kind onlangs 18 geworden? Wat een drama is dat dan.

Tsjor

WSNP

Ik zit in de WSNP en daar gelden normale regels en rechten niet. Als een kind 21 wordt moet en niet studeert moet het een bijdrage leveren aan de huur. In mijn geval 1/3. Heeft dat kind geen inkomen dan wordt er een fictief inkomen vastgesteld. Ik vind het idioot maar het is voor mij heel belangrijk dat ik die 3 jaar WSNP door kom.
Je hebt gelijk dat ik op de zaken voor uit loop. Laat ik het ervaring noemen.
Tot nu toe ontwijkt het kind alle gesprekken en onderneemt geen enkele actie. Maakt mij een beetje moedeloos. Ik bied van alles aan maar hij zal het moeten oppakken.
Ik heb mijn gelijk gekregen van de rechter en een half jaar uitstel. Dat geeft even lucht maar zoon zal nu in actie moeten komen. Een half jaar klinkt lang maar eer je instanties aan de gang hebt is dat zo om.