Wanneer, waarom en hoe genieten jullie van je puber(kinderen)?

Zo veel

Het entousiast ratelen over weer een avontuur in minecraft, het slaperige snoetje aan de ontbijttafel, de trotse glimlach na een lastige paardrijles, het hardop meezingen met de muziek. Inderdaad de kleine dingen.

Samen

Kopje thee drinken met dochter en kletsen over haar meisjesdingen als haar verven en de sociale interactie met vrienden en vriendjes en de kat. We kijken nu af en toe samen naar filmpjes over de communicatie van de kat en af en toe roept ze me even als ze iets met de kat doet of observeert.
Samen op jacht naar haarverf.
Met zoon discussieren over het jongerenloon en het minimuminkomen en de verhoging daarvan. Hij tegen, ik voor.

Zoveel

Ha Sneeuw, ik herken je vermoeidheid!

Maar, echt, als je goed oplet zie je toch zooooveel leuke momenten?

Absolute top is als ik bij mijn slapende puber ga kijken en een kus geef. Soms praat hij in zijn slaap of wordt hij half wakker. Heerlijk.

Vaak roept hij voor het slapen gaan dat hij nog een kus wil.
Gisteren zei hij uit zichzelf dat ik er zo mooi uitzag.
Als ik iets voor hem doe zegt hij "dank je wel" en omhelst hij me. Zegt dat ook als ik hem eerst overhoord heb, vervolgens ontdek dat hij het helemaal niet goed kent, push om nogmaals en harder te leren en dan na de 2e overhoring als hij het een stuk beter kent en ik hem complimenteer, zegt hij dan heel lief "dank je wel". Is hij toch blij dat hij het beter kent, terwijl hij eerst natuurlijk baalde dat ik hem "uitfoeterde" dat hij het helemaal niet goed kende. Geweldig!

Geluksmoment voor mij zijn alle momenten dat puberdochter die helemaal niet spraakzaam is, WEL iets vertelt! Soms dat ze een goed cijfer heeft of iets van school. Maar ook helemaal geweldig is dat ik soms ook goede gesprekken met haar heb, en dat ik denk "wauw" wat is ze al wijs. En "wauw" wat kan ik met haar een goed gesprek voeren.

En regelmatig denk ik wat trots ik toch op mijn kinderen ben, dan ze het zo goed doen, op school (cijfers, niet extreem goed hoor, maar gelukkig ook geen kantje boord), sportend en sociaal.

Ach, als je de positieve dingen wilt zien, dan zie je ze echt wel. Dus meer oefenen .

En als je het op een dag moeilijk hebt en je kan geen positieve dingen van die dag bedenken/vinden, denk dan aan positieve dingen van even eerder. Heerlijk om positief over je kinderen te (blijven) denken. En om het hen ook te blijven zeggen, ondanks al die opvoedende, minder leuke momenten. Tegenover elke negatieve opmerking zouden geloof ik 5 positieve moeten staan...

Series en films

Oudste dochter en ik zijn allebei gek op series en films. We hebben een aantal series die we samen kijken en dan kunnen we niet wachten tot de volgende aflevering er op is! Ook ben ik momenteel een boekenreeks aan het lezen n.a.v. haar tip. Ook hier kunnen we lekker over kletsen.

Dat aansturen

Kan sowieso misschien wel wat minder als de kinderen alle drie al puber zijn. Over groente opeten begon ik niet meer. Huiswerk maken roep ik 1 keer, daarna is het de verantwoordelijkheid van mijn dochter. Dat gaat wel eens mis, komt ze met een 4,2 thuis. Leermomentje ... Daarna is het wel weer samen trots zijn op de 8 die ze de keer erna haalt!

Klinkt als

Dat je wellicht er iets teveel bovenop zit? Sussen? Doe ik niet. Los het zelf maar op zolang ze niet fysiek worden. Aansturen? Mijn kinderen zijn nog niet helemaal puber. Oudste is 12. Etenstijd is echt wel rustmoment en ook ontbijt in de weekeinden. Ik geniet dan echt van de gesprekjes en wij hebben ook poep en pies humor en ja dat mag ook aan tafel. Soms komen de kinderen gewoon ongelooflijk lollig uit de hoek. En net als Evelien zo'n zoon heb ik ook alleen nog wat jonger. Veel omhelzingen en dank je wel. Misschien iets meer afstand nemen en iets meer regie bij hen. Kun jij weer genieten van de leuke dingen

Onverwacht contact

Als ik ineens weer deel mag zijn van de wereld van mijn 15-jarige, die erg in de 'mijn ouders zijn stom' fase zit. Zo'n spontaan gesprek in de auto bijvoorbeeld. Of dat ik met hem mee 'mag' naar de Primark, als hij nieuwe kleding nodig heeft. En dan ook nog van te voren met hem maar lunchen, in het Openbaar, in een lunchroom in de stad.. En dat ie dat ondanks al zijn gemopper nog stiekem leuk vindt ook..

gesprekjes

zo maar ineens na een training, met dochter op rand van mn bed.

Zoon die erg ontvlambaar is en die ik zie schakelen naar stand neutraal
De humor aan aan tafel die soms zooo droog is.
Samen TV kijken naar de spelprogramma's als "weet ik veel"of de jongens tegen de meisjes

En dr bovenop zitten, soms....maaar steeds minder! Eten.. ik waarschuw, zorg dat je af en toe wat groenachtig binnen krijgt er zet regelmatig een bak fruit of een smoothie voor zijn neus.
Maar ik herken t absoluut hoor het beu zijn van soms wel 40 x iets roepen: jongens...de badkamer,was etc!! Aarrghh!! bv Zondag alle was weg... maandag weer 7 handdoeken in de was.

Fijn!

dat een aantal van jullie het herkennen. En leuk om te lezen waar jullie van genieten. Fijn dat jullie dat delen op dit forum!

En Evelien: ik heb geoefend hoor, vandaag! Mijn dochter heeft heel lief mijn zoon geholpen met zijn huiswerk. En daar heb ik, bewust, van genoten!

En guara, ruzies sussen, dat moet ik helaas regelmatig toch doen. Mijn jongens zijn nogal fysiek ingesteld. En de jongste is sterker dan oudste, de oudste kan dan erg gefrustreerd raken. Nou ja, dan moet ik me er wel mee bemoeien... zo min mogelijk, zo laat mogelijk, maar toch.

En ja Lilian1, 40 keer iets roepen, de badkamer, schone kleren in de was mikken (ruimt zo lekker op voor hen!), ja, al die dingen dus.

En ja, ik vind het erg leuk dat ze graag iets lekkers voor zichzelf maken, lekkere smoothies, leuke salade. Maar wel jammer dat ze alle spullen daarna gewoon laten staan. Ik weet nooit of ik dan blij moet zijn dat ze zo gezond en leuk iets voor zichzelf klaar maken óf boos omdat ze de zooi laten staan. Meestal doe ik het allebei: "fijn kind, dat je zo goed voor jezelf zorgt, jammer dat je de bende laat liggen". En vaak ruim ik het dan toch maar even voor ze op....

In het verpleeghuis

Had mijn moeder het (40 jaar later!) het nog over de onbestaanbare zooi die mijn zussen maakten als ze kookten. Dat ze dan heel trots waren dat ze gekookt hadden en dat dan álle pannen vies waren, en dat zij natuurlijk niet af gingen wassen, want zij hadden al gekookt.
Maar ze zei het ook met een glimlach, het was ook een fijne herinnering geworden aan een huis vol levendigheid.

Dochter van 14...

.....die soms hand in hand met mij over straat loopt (in een vreemde stad natuurlijk) en mij dan nadoet: " Ohhh, daar is dat lieve kleine warme zachte handje weer....."

En....

...ik hoor mijn eigen moeder dat nóg zeggen!

één op één aandacht

Hoe groot ze ook zijn, het is heerlijk om iets te zoeken wat jullie allebei leuk vinden en dan gewoon met die "lange lummel" gezellig met zijn tweeën op stap te gaan. De één houdt van dierentuinen en de ander houdt van musea en terrasjes. Af en toe zo nodig om even uit die (soms) negatieve pubermodus te komen. Op zo'n dag worden er ook geen onderwerpen besproken waarover gezeurd kan worden, zoals huiswerk en school(wat ik naar zijn mening teveel doe)

gisteravond

ik was de schone was aan het wegvouwen, en kwam een sok van mijn dochter tegen. Die bleek ze gestopt te hebben: met een prachtige rode draad waren er drie steekjes en een knoopje door de stof aan de voorkant van de teen gezet. In een grijs met gele sok!

Dan smelt ik.

Like

Een like voor jouw posting van mij Yeti.....geweldig!

foto

Een foto die ik van dochter kreeg doorgeappt op haar verjaardag. Foto was op het schoolplein gemaakt door haar beste vriendin. Met vijf meiden (vriendinnen) zaten ze in de zon en dronken ze nep-champagne die door BFF was meegenomen. Dochter stralend en gelukkig. En er dan toch aan denken die foto naar mij te sturen, zo lief. Daar schieten de tranen me van in de ogen.