Ex weigert hulp voor de kinderen

Ms_Z, het escaleert, aan beide kanten. Je kunt alleen aan jouw kant iets doen.
'Ik heb, heel aardig, gezegd dat ik dat juist met hem wilde bespreken...' Het lijkt dan 'heel aardig', maar complimenteer jezelf niet teveel. Was er overleg mogelijk, had hij kunnen zeggen dat de oudste wel mee zou gaan? Nee. Het is dus een vals overleg, zo noem ik dat voor mezelf als mensen zeggen dat ze willen overleggen terwijl je eigenlijk geen keuze hebt.
Communiceer op dat moment duidelijk: oudste is ziek en kan niet meekomen, komt op zaterdag als hij beter is. En dan mag hij doldraaien en zijn advocaat inschakelen zoveel als hij wil. 
Ingewikkeld gedoe met de tas die hij bij jou moet ophalen. Wat zit er in de tas? Kunnen kinderen die niet zelf meenemen naar school? Kan hij niet zelf zorgen voor bepaalde spullen? Nu zorgt dit ervoor dat jullie veel kontakt hebben met elkaar rond de overdracht, en ook ingewikkeld, hij moet eerst bij jou komen, dan naar school, dan weer bij jou....
Vader verschijnt eerst als extra bescherming in het verhaal, maar nu komt hij alleen maar de verhuisdozen brengen. Ex reageert alsof het om die extra bescherming gaat. Dat bedoel ik ook met escaleren. Hij boos, jij boos etc. Hij met de camera, jij gaat alles vastleggen, elke actie roept een reactie op. Het kan stoppen door niet meer te reageren.

Tsjor

TO, zijn er instanties (incl. rechter en Veilig Thuis) die hem of zijn advocaat geloven? Dat lijkt mij het grootste risico.
Daar zou ik mijn aandacht op richten, om dat te voorkomen.

Wat gebeurt er met al die valse (schriftelijke) aantijgingen van je ex, al dan niet via zijn advocaat?
Ik zou die wel steeds weer schriftelijk (evt door je advocaat) (laten) weerspreken.
Misschien helpt het om, niet te overdreven, erbij te vermelden dat hij ‘hysterisch’ of ‘panisch’ reageerde terwijl daar geen aanleiding was gezien de situatie.

Ms_Z: 'Er was dus echt niks aan de hand. Niet aan mijn kant in ieder geval.' Dat is te onschuldig. Vader verschijnt in het verhaal wel als degene die jou moet beschermen tegen hem. Dat betekent dat hij dan het kwaad is. Als dat op een bepaald moment toevallig niet zo is dan wil dat niet zeggen dat de betekenis van het verschijnen van vader op dat moment plotseling verandert. Een paar minuten later zou hij wel weer de beschermengel zijn.
Kun je vader niet gewoon thuis laten? Hij neemt toch alles op met de camera, dus als er iets verkeerd gaat staat het op camera. 
Het overdragen van de spullen is nu weer een moment waarop jullie contact hebben, dus alles wat je kunt doen om dat moment zo kort mogelijk te houden of helemaal weg te laten zou goed zijn. Wat zijn de afspraken? Hoelang zijn de kinderen dan bij hem? Als hij co-ouderschap wil zal hij zich ook als een ouder moeten gaan gedragen, dus dan moet hij zorgen voor spullen voor de kinderen. Als jij in feite het meeste ouder bent, bijvoorbeeld financieel het geld krijgt voor de kinderen, dan zou het jouw zorg moeten zijn inderdaad en dan moet je kijken wat je kunt doen om het zo efficiënt mogelijk te laten verlopen (zelf tas in de schuur zetten?)
Veel van wat je beschrijft is 'op dit moment', in deze fase van jullie relatie. Het is de fase van het einde.Over en weer zullen er verdriet, boosheid, onbegrip en verwijten zijn. Niemand is dan op zijn best. Daarom zou ik ook niet op elk incident gaan reageren middels je advocaat. Ik zou zelf een logboek bijhouden, mocht het ooit nodig zijn om details naar boven te halen of patronen te schetsen, dat ik gebeurtenissen dan vast heb liggen. En eventueel voor mezelf om te analyseren welke momenten het moeilijkste zijn en na te denken over wat ik daaraan kan doen.  Maar staar je niet blind op deze fase. Het gaat erom dat jullie straks allebei een eigen leven krijgen en dat je zorgt dat de start voor allebei zo goed mogelijk is. Focus je op de toekomst. Voor de kinderen is het het beste als allebei de ouders een zo goed mogelijke basis hebben om ouder te zijn. Dat is een huis (gelukkig allebei al), afronding van de oude relatie (moet nog), afspraken over geld en kinderen (moet nog) en wel zodanig dat ieder de kans krijgt om op eigen wijze ouder te zijn. Wat voor jezelf het beste is weet je zelf wel. De kunst is om te bedenken wat voor hem het beste is. Als je die twee in evenwicht krijgt heb je een goede balans voor de toekomst. En dat is voor de kinderen het allerbeste.

Tsjor

De kans dat je zo’n (heel) logboek ooit juridisch gaat gebruiken, is klein. En dat een advocaat het in zijn geheel zal willen lezen is helemaal niet waarschijnlijk. Ze zien je aankomen, hebben wel wat beters te doen! Maar het zou kunnen dat er ooit een verhaal wordt opgedist, waar jij dan ook een versie van hebt en waar je aanknopingspunten in vindt om aan te tonen dat het niet klopt wat hij zegt.

Het zou moeten gaan over welke feiten zich hebben voorgedaan. Zonder oordelen. Als je wil aankaarten dat de man een alcoholist is, zul je met feiten moeten komen. Als je wil aantonen dat hij liegt, zul je met feiten moeten komen. Je gaat die verhalen niet in het wilde weg rondstrooien.

Hoe gebruik je zo'n logboek? Op de eerste plaats is het voor jezelf, zodat je incidenten kunt beschrijven en je het op die manier kwijt kunt. Op de tweede plaats is het voor je eigen analyse: is er een patroon, op welke dagen gaat het vooral mis, is er iets wat je daaraan kunt veranderen. 
Eventueel kunt je het gebruiken bij de mediation: ik heb gezien dat we elke vrijdag een probleem hebben, want,,,, dus dat moeten we oplossen.
Dan zijn er de gesprekken met Veilig Thuis als die al beginnen. Daar laat je ook niet het hele logboek aan lezen, maar je kunt dan wel een overzicht geven, een samenvatting, met data en een korte beschrijving van het incident. Mocht je kunnen aantonen dat er alcohol in het spel is, dan zou Veilig Thuis de plek zijn om dat aan te kaarten.
Juridisch gezien gaat het in familierecht niet over bewijslast. Er is geen advocaat en rechter die een uitspraak gaat doen over de vraag of deze meneer een alcoholist is. Voor de rechter zou uit je logboek alleen een overzicht van incidenten interessant zijn (feitelijk dus, met data) en mocht het tot een rechtszaak over de kinderen komen, dan is interessant wat jij gedaan hebt voor de kinderen. Dus niet de beschrijving hoe moeilijk het voor ze is, maar de vraag wat heb je daarmee gedaan en is dat goed gegaan of niet. Een feitelijk overzicht van je hulpvraag en het hulpaanbod.
Met andere woorden een logboek is op de eerste plaats voor jezelf en op de tweede plaats is het een soort agenda, waaruit je met name feitelijke gegevens zoals data kunt destilleren, mocht dat nodig zijn in kontakten met instanties.

Tsjor

De kinderen op de eerste plaats zetten, het juiste doen voor de kinderen is niet de strijd aangaan met je ex. Daarmee bedoel ik dat, hoe zeer hij ook de strijd opzoekt met jou, jij daar niet in mee moet gaan en dat doe je nu wel. In mijn ogen laat je je veel te veel beïnvloeden en op de kast jagen door zijn fratsen. Je gaat er volledig in mee en schiet in de verdediging. Je laat je sturen door hem en je klinkt erg afhankelijk. Zorg dat dat stopt door de regie te nemen over jezelf en je eigen leven zodat je er kunt zijn voor je kinderen. Laat hem lekker alles aan elkaar liegen tegen de halve wereld en hysterisch doen. Nou en? Wat heeft dat met jou te maken? Waar ben je nu eigenlijk bang voor? Dat ‘ze’ hem geloven en je kinderen af gaan pakken? Het klinkt misschien gek, maar de instanties hebben veel ernstigere en schrijnender gevallen waar ze zich druk over moeten maken dan zo’n (in hun ogen) simpele vechtscheiding. En waarom maak jij je nog druk over zijn problemen? Vanwege de invloed dat dat mogelijk heeft op de kinderen? Je bent niet meer met hem samen dus laat de illusie los dat je over de scheiding heen nog steeds kunt bepalen en regelen wat er met je kinderen gebeurd in zijn gezin. Geloof me, dat kun je niet. Stop maar met dat te proberen, het scheelt enorm veel frustratie en daardoor heb je weer meer energie om er voor je kinderen te zijn. Want áls de problemen van hun vader invloed hebben op de kinderen dan hebben ze jou, je troost, luisterend oor en een veilige stabiele omgeving bij jou hard nodig, zonder dat jij oordeelt en de zaak verergert door de strijd aan te gaan en je ex proberen op te voeden. 
Zorgen voor je kinderen betekend in dit geval ook zorgen voor zo min mogelijk contact momenten. Want bij veel contact momenten gaat het mis en dat krijgen die kinderen allemaal mee. Daar kun jij echt iets aan verbeteren voor hen. Dat gedoe met die tassen ophalen bij jou. Dat kan toch echt anders hoor. Koop extra sets kleding voor bij vader. Kost een hoop geld ja, jaren lang, maar het scheelt wel ellende en brengt rust. En hou je gewoon aan de omgangsregeling. Je bent mega onduidelijk naar de kinderen op deze manier. Hij is hun vader en kan dus ook voor zijn kind zorgen als het ziek is. 

Ms_Z schreef op 15-12-2023 om 18:38:

[..]

Bedankt voor je lieve reactie! Het is ook erg lastig, het is erg veel. Het is momenteel bijna té veel. En dat is jammer, want ik voelde me zo ontzettend sterk de laatste tijd. 

Ik denk dat hij juist moeite heeft met dit punt. Hij wil je zien als iemand die niet zonder hem kan. Die nodig is. En nu je je veerkracht laat zien valt dat hem tegen. Dus gaat hij nog vervelender doen.

Sterkte!

Ms_Z schreef op 15-12-2023 om 13:27:

De man is er op uit om me te breken. Ik heb nauwelijks nog bewegingsvrijheid in mijn leven. Elk telefoongesprek (ja, we bellen nog steeds, hij heeft me namelijk op alle andere manieren geblokkeerd en er moet wel eens iets besproken worden over de kinderen) wordt opgenomen en in elk telefoongesprek probeert hij me zo uit de tent te lokken dat ik boos word en dat hij het zielige slachtoffer lijkt. Meestal lukt dat niet, soms nog wel (stom, ik weet het, ik moet dan gewoon ophangen als ik merk dat ik kwaad word).

Bel ik hem, dan hangt hij rustig midden in een zin op, waardoor ik meerdere keren moet bellen om één simpele vraag te stellen. Met deze belgegevens heeft hij een valse aangifte gedaan bij de politie en heeft hij beweerd dat ik hem stelselmatig bedreig, lastigval (ik wil alleen maar contact over de kinderen)

En verder? Verder zet de man mij ook in de rechtbank neer als leugenaar.

Hij maakt me kapot. Onterecht en onnodig, mar hij maakt me kapot.

Wat kan ik hier nog mee?

Serieus, STOP met bellen en communiceer enkel nog via e-mail of whatsapp bij dringende vragen. Laat deze boodschap door je advocaat overbrengen richting zijn advocaat. 

Zijn probleem dat hij jou heeft geblokt en dus geen berichten van jou ontvangt, dan deblokkeert hij je maar! Zo niet, dan kun jij iig bewijzen dat het express blokkeren van enige communicatie niet bij jou ligt. Ben het met Tsjor eens dat jij je nog veel teveel door hem laat opleggen hoe eea geregeld of besproken wordt, neem hem deze macht af.

Ook wat Tsjor schreef over de tas die hij steeds komt halen voor de kinderen. Fijn dat de overdracht op school plaatsvindt, is er door die tas tóch weer een extra moment gecreëerd dat jullie met elkaar geconfronteerd worden. Ook dit zou anders kunnen lijkt mij, want wat gaat er allemaal in die tas en voor hoeveel dagen? Hij zal er toch niet aan gaan ontkomen ook zelf te zorgen voor de dagelijkse kleding/spullen voor zijn kinderen of verwacht hij dat enkel jij alles steeds blijft meegeven en kopen? Ook prima, maar dan zal daar financiële vergoeding tegenover moeten staan vanuit hem. Laat de rechter dat dan maar bepalen als hij het vertikt.

Maar nogmaals, als eerste zou ik dus gaan stoppen met dat telefonisch contact!

Snap dat het een erg verdrietige situatie is hoor, het is allemaal makkelijker gezegd dan gedaan, maar zoals het nu gaat gaat het ook niet langer lijkt mij. Sterkte 

vanaf de scheiding had mijn zoon zijn tas al bij zich bij de wisseling. Voor hem was het zelfs de duiding wie hem kwam ophalen die dag toen hij 2 was. 
Dus ik zou daar mee beginnen, hoeft hij niet meer bij je aan de deur te komen, einde controle moment.
Je kinderen zijn echt niet de enigen met gescheiden ouders, de scholen zijn er tegenwoordig wel aan gewend kinderen met grotere of extra tassen.

Ms_Z schreef op 16-12-2023 om 08:55:

Tsjor, ik snap je, echt waar. Maar het zit toch echt anders. We hebben het hier over een man die dus zélf altijd zijn moeder stuurde en die zélf heeft gevraagd of er van mijn kant niet iemand bij kan zijn. Mijn vader doet niks, heeft hem nooit bedreigd… Ik snap deze man gewoon niet.

En ik ben niet degene die dit verhaal vol met onwaarheden op papier heeft gezet naar de advocaat hè, dat is hij. Ik deed niks, helemaal niks.

Dat hele psychologische deel snap ik en ik ben er ook druk mee. Ik werk aan mezelf en ik werk aan het stap voor stap verwerken van wat hij kapotgemaakt heeft. Degene die ook wel eens een gesprek met de psycholoog zou kunnen gebruiken, is deze man zelf.
overigens, nog teruggrijpend op 1 van je eerdere posts: nee, ik probeer hem niet meer te veranderen. Ik vind echter wel dat ik hem mag aanspreken op zijn verantwoordelijkheid als vader. Als hij alcoholist wil zijn, laat hem alcoholist zijn. Maar als mijn kinderen daar dan weer de dupe van zijn, gaat het wat mij betreft te ver. (Ja, hij heeft een alcoholprobleem en ja, natuurlijk ontkent hij dat. Ja, daar heb ik hem begin dit jaar regelmatig op aangesproken en ja, daar hadden we ruzie over. Ja, hij benadeelt de kinderen daarmee want ja, hij zit regelmatig met z’n dronken kop achter het stuur. En ja, dat vind ik gevaarlijk)

Heel simpel gezegd: Nee. Daar is de situatie nu toch helemaal niet naar? Waar jij zorg voor moet dragen is jezelf en je kinderen en zorgen dat je met elkaar zonder al teveel kleerscheuren van deze situatie af komt. Dan kun je wel overal wat van vinden en overal wat van willen zeggen, maar bedenk jezelf nou eens hoeveel nut dat heeft? Wat heeft dat je tot op dit moment gebracht? Je hebt in die zin geen enkele invloed in wat voor vader hij de aankomende jaren gaat zijn en jij bent nu voor hem de persoon waarvan hij helemaal niks meer aanneemt. Dat moet je jezelf realiseren. Pick your battles. 

Ik snap je best, en het is natuurlijk gigantisch lastig; Had je geen kids met deze l de behanger gehad, dan had je zo'n eikel nooit meer te woord gestaan. Ik snap dat wel. Maar je hebt nou eenmaal wel kids met hem en daar zul je naar moeten handelen.

Laat hem maar razen, laat hem maar beschuldigingen blijven gooien, laat hem zich maar constant voor lul zetten. Je hebt blijkbaar de uitspraak van de rechter al aan je kant ( m.b.t. alimentatie) en ook de politie geeft aan je te snappen en je te geloven. Wat ben je dan nog meer nodig? Installeer inderdaad voor de zekerheid een ring deurbel en voor de rest: Gewoon normaal reageren en rationeel blijven. 

Dit soort mensen zijn namelijk alle rationaliteit voorbij en zullen compleet in de stress schieten als je gewoon rationeel blijft reageren op emotionele acties. Dat is het allerbeste wat je kunt doen. Direct het LBIO inschakelen voor alimentatie. Hij wil het hard spelen, dan moet je het, op een rationele manier, hard terug spelen.