Echtscheiding en erna Echtscheiding en erna

Echtscheiding en erna

Zijlijn

Zijlijn

09-10-2015 om 11:00

Hoe stop je een vechtscheiding?

Vanaf de zijlijn kijk ik hoofdschuddend toe op een vechtscheiding in mijn directe omgeving. Het stel is 8 jaar geleden al uit elkaar gegaan en de definitieve scheiding is ook al 5 jaar achter de rug. Ze hebben een dochter van 10 die nog steeds de speelbal in de strijd van de ouders is. Hun dochter komt bij mij/ons met haar verhalen, en het zijn ronduit schrijnende verhalen. Beide exen vinden elkaar verre van een ideale ouder en laten dat ook aan hun dochter weten (auw!). Zodra er iets gebeurt wat moeder niet leuk vindt, gaat ze naar de politie om een melding of een proces verbaal neer te leggen. Vader gaat dan weer helemaal over de rooie. Soms is het een periode rustig, dan is het weer een periode van rechtszaken die moeder aanspant en waar vader dan weer te heftig in de verdediging schiet. En ondertussen gaat hun dochter er compleet aan onderdoor. Ik heb met de ouders geprobeerd te praten, maar die komen niet verder dan de beschuldigende vinger naar elkaar uitsteken. Beiden hebben bar weinig zelfinzicht als het op deze strijd aankomt. Maar ik maak me zo'n zorgen over hun dochter. Wie heeft er tips, wat kunnen wij deze mensen aanreiken om uit deze strijd te komen? Of gaat dit door totdat het kind volwassen (en diep beschadigd) is?


In mijn tijd.....

Ik heb een rij van broers en zussen die in vergelijkbare situatie hun bed naar ons huis hebben verhuisd.

Bij wijze van rustpunt voor het kind.

Een plaats, een bed, een kast, een luisterend oor en een taak (afdrogen).
Kortom: meedraaien.

Wij (mijn ouders, ik) hebben ons nooit gemengd in de ruzie zelf.
Dat is niet te doen.

Paddington

Paddington

09-10-2015 om 11:20

Lastig

Zeker daar geen van beide ouders stoppen met vechten zo te lezen.

Waar ik meteen aan dacht is het programma "Kinderen uit de knel". Ik weet natuurlijk niet of ze naar je luisteren. Je kunt de ouders ook laten kijken op de site van Villa Pinedo. Misschien als ze lezen hoe het voor kinderen is dat het helpt. Daar staat ook een mooie brief op van kinderen aan ouders. Misschien dat je beide ouders een kopie van die brief kunt geven, zodat ze gaan inzien dat hoe het voor hun kind is.

mirreke

mirreke

09-10-2015 om 11:22

Tja, vechtscheiding is kindermishandeling

Laat beide ouders dat eens lezen:

http://www.dekinderombudsman.nl/92/ouders-professionals/publicaties/nieuwe-aanpak-vechtscheidingen/?id=373

en zien:

http://www.rtlnieuws.nl/nieuws/binnenland/cda-vechtscheiding-kindermishandeling

Maak desnoods eens opnames als het meisje bij jullie is en aan het praten slaat.
Probeer je niet inhoudelijk te mengen, want dat heeft toch geen zin. Tegenwoordig is het bij mediators gebruikelijk dat bij gesprekken/therapie/ruzies de foto van het kind op de tafel wordt gezet, als herinnering van: Kijk, dit is degene waar je het allemaal voor doet...

Ken je het meisje via de school van je kinderen? Dan zou ik het op school neerleggen. Wie weet heeft een school wat meer gezag.

Maar moeilijk hoor. Ik maak hier ook van een klasgenootje van jongste een vechtscheiding mee. Een van de ouders gaat er gelukkig goed mee om, laat het over zich heenkomen, vecht niet (echt) terug, maar het kind gaat echt symptomen van het ouderverstotingssyndroom (PAS) vertonen. Ik ben ook aan het denken wat te doen. Een vd ouders ziet het goed in, de andere totaal niet...

Zijlijn

Zijlijn

09-10-2015 om 13:16

Reacties

Ja Mirjam, dat doe ik af en toe al. Als ze erover begint, laat ik haar praten en zeg zelf niet zo veel, behalve dat ik het vervelend voor haar vind. En dat ik het normaal vind dat ze van haar beide ouders houdt.

Paddington, die website heb ik al eens doorgegeven, maar dat namen ze niet serieus. Want die ander doet a, b en c. En dus moet ik wel x, y, en z doen. En vervolgens vergeten ze wat het allemaal met hun kind doet.

Mirreke, dat is te theoretisch. Ze smijten zelf regelmatig met het woord kindermishandeling, terwijl ze zich er allebei aan schuldig maken. Maar dat inzien, is een stap te ver. Zo vreemd, verder zijn het intelligente en redelijke personen.

Zijlijn

Zijlijn, het enige dat je dan nog kan proberen is ze duidelijk maken dat er vandaag of morgen de een of andere hulpverlener naar de jeugdbescherming stapt (in Amsterdam wordt, zo las ik, tegenwoordig bij iedere gesignaleerder vechtscheiding - daarvoor hoef je trouwens niet getrouwd geweest te zijn - een melding gedaan bij Veilig Thuis) en je weet niet wat er dan gebeurt.

Hoewel, waarschijnlijk maakt dat weinig indruk, en is de reactie "goed, dan zal ook de kinderbescherming/jeugdzorg zien dat hij/zij het Helemaal Fout doet"

Groeten,

Temet

Paddington

Paddington

09-10-2015 om 13:46

Eens Temet

Sommige mensen willen het gewoon niet inzien, totdat de bom echt barst.

Misschien dat school nog wat duidelijk kan maken?

Oef en helaas

Je kan niet zo heel veel doen eigenlijk, behalve er zijn voor het kind en proberen of informatie de ogen van de ouders open kan maken. Ik heb net na mijn scheiding een relatie gehad met een man die verwikkeld was in een vechtscheiding. En hoewel ik in het begin erg partijdig was en mijn toenmalige vriend als een hulpeloze slachtoffer zag, kwam ik na een poos tot de conclusie dat inderdaad, waar 2 vechten hebben 2 de schuld.
En de suggestie van Mirreke (opname maken) kan ook tegen jou gaan werken. Misschien dat de ouders het licht zien, maar misschien gaan ze je beschuldigen van bemoeienis en je het meisje niet meer laten ontmoeten. En dan is ze haar luisterende oor kwijt.
School is een optie, en kinderbescherming als laatste redmiddel.
Sterkte. Het is zo naar
Sini

een tikje ot: lezenswaardige stukjes

Zo tussen het forummen door werk ik af en toe ook weleens en nu kwam ik via een omweg op een reuze lezenswaardig blog van een familierechtadvocaat. Met toevallig net stukjes over vechtscheiding en over PAS, vandaar dat ik het hier even meld. Maar ook wat ik verder gelezen heb vond ik de moeite waard.

Hier het stuk over de echtscheiding, via de homepage kom je ook op dat stuk over PAS (en dat dat geen echt syndroom is)

http://www.arianehendriks.nl/#!EN-DE-NIEUWE-HYPE-IS-DE-VECHTSCHEIDING/cmbz/01CD2A47-CCD5-4B56-B24C-D28CE9642E3B

Groeten,

Temet

Ik denk dat niemand de vechtscheiding kan laten stoppen behalve de ouders zelf. Al ga je op je kop staan, huisarts, websites, kinderbescherming compliceren zaken alleen maar verder. Ik zou toch recht op mijn doel afgaan. Niet aanvallend maar luchtig: jammer voor je die vechtscheiding. en me er verder toch van distantiëren. Maar onder vrienden moet je toch weleens iets kunnen zeggen al steun je iemand verder wel, niet in het kwaad natuurlijk. En de kinderen steun je natuurlijk in het contact naar beide ouders.
Uiteindelijk kunnen zelfs ouders dat soms nog wel waarderen dat je hun kind toch steunt naar beide ouders toe. Want men weet het vaak wel, maar het is een raar soort hersenkoorts waar je mogelijk dan maar eens een wenkbrauw over ophaalt maar je zeker niet laat inzuigen.

Nimbo

Nimbo

09-10-2015 om 14:08

kun je een statement maken

samen met het meisje? Misschien samen naar haar ouders een brief schrijven waarin ze vertelt hoe het voor haar is. En misschien duidelijke concrete verzoeken doen.
Ik zat ook te denken aan iets zoals tijdelijk uit huis of zo, maar dat drijft het te veel op de spits en het is de vraag of het meisje daarbij gebaat is. Biedt haar aan dat ze bij jou altijd terecht kan als je dat nog niet gedaan hebt?

Het lijkt me wel pijnlijk om dit te zien gebeuren zonder dat je veel akn doen. Wel fijn dat ze jou nog heeft!

Zijlijn

Zijlijn

09-10-2015 om 14:43

Meer reacties

Temet, hier is sprake van een rasechte vechtscheiding.
Sini, ik heb van begin af aan gezien dat 2 mensen een situatie heel anders kunnen beleven en beschrijven. Hier zijn alleen verliezers. Opnames maken ga ik zeker niet doen. Als hun dochter wil dat ik iets met haar ouders bespreek, wil ik dat wel doen, maar alleen als zij erom vraagt.
Nee, het huis uit is geen oplossing. Het meisje wil ook gewoon graag bij haar ouders wonen. Ze wil alleen al dat gedoe niet.
AnneJ, hersenkoorts, dat is het juiste woord denk ik.

Zijlijn

O, ik twijfel er ook niet aan hoor. Mijn posting zou inderdaad die indruk kunnen wekken, dat was de bedoeling niet. Ik vond dat stukje met name zo aardig trouwens vanwege het eerste deel ervan, hoe eerst de symbiotische relatie in de mode was, en nadien het onveilig gehechte kind, en nu de vechtscheiding. En dat laatste is wel een zorgwekkende tendens als je het koppelt aan wat ik eerder opmerkte, namelijk dat het wel voorkomt (hier in Amsterdam bijvoorbeeld) dat iedere vechtscheiding standaard wordt doorgemeld naar de kinderbeschermers (of jeugdzorg, of Veilig Thuis - stom genoeg weet ik niet eens precies hoe die zich tot elkaar verhouden). Als zo'n beetje alles als vechtscheiding wordt gezien dan loopt straks de helft van de Nederlandse kinderen bij jeugdzorg...

Groeten,

Temet

mirreke

mirreke

09-10-2015 om 16:53

Inderdaad angstaanjagend

Temet...

Tja, dat van die opnames... ik zou het zelf denk ik ook niet doen. Maar een kind zal je denk ik ook niet snel om hulp vragen...

Ik vind het zelf ook enorm akelig om aan te zien...

EKC

Natuurlijk zit er een risico aan wat ik nu ga zeggen, maar ik zou dan het risico nemen, liever dat dan machteloos aan de zijlijn toekijken.

Je kunt het risico nemen en beide partijen uitnodigen bij jou, aan hen duidelijk maken wat je ziet (noteer zo zorgvuldig mogelijk incidenten), aangeven dat je daarover geen discussie wil,en vervolgens aangeven wat het probleem is volgens jou en dat dat moet stoppen en wel direkt.
Een mogelijkheid is om een EKC bij elkaar te roepen. Dat kun jij in gang zetten. Zoek de mogelijkheden even uit, bel eens op, kijk wat de gemeente kan doen etc.

Dus het gesprek heeft dan de lijn: dit zie ik gebeuren, willen jullie zo doorgaan? En als je dat niet wil, dan wil ik jullie helpen om het op te lossen en afspraken te maken door middel van een EKC.

Het risico is dat je kontakten en vriendschappen verliest en dat er agressie naar jou toe komt. Maar dan heb je in elk geval iets gedaan in plaats van machteloos aan de kan toekijken.

Tsjor

mirreke

mirreke

10-10-2015 om 10:57

Trouwens helemaal vergeten

Kijk eens hier: villapinedo.nl

Voor kinderen van gescheiden ouders. Met forum voor kinderen. Plus ook info voor ouders. Speciaal ook voor vechtscheidingen. En natuurlijk de kindertelefoon. Laat haar anders eens de aflevering van klokhuis over de kindertelefoon zien.
Ik denk dat je het meisje zelf wel meer in haar kracht kunt zetten (wat n jargon).

Zijlijn

Zijlijn

14-10-2015 om 09:05

EKC

Sorry, ik ben een paar dagen offline geweest.
Ik wist niet wat een EKC is, maar ik heb wat gegooglet. Ik zou het wel zien zitten. Het meisjes zelf is niet iemand die graag op de voorgrond treedt, ze vindt het heel moeilijk haar eigen wensen op tafel te leggen. Bang dat ze papa of mama kwetst. Dus ik denk dat zij niet staat te springen. Maar ik kan natuurlijk vragen of ik het woord namens haar mag doen. Ja, er zitten risico's aan, maar er zitten ook risico's aan niets doen.
Bedankt voor het idee.

wees aanwezig

ik ben zelf een vader in een vechtscheiding en dat wat ik mis zijn mensen die onpartijdig de regie gaan voeren. in mijn geval en ik denk in de meeste heb ik mijn wereld, mijn beleving, mijn waarheid. maar dat geld ook voor mn ex.
ik kan nog niet zien waar maar beide hebben we niet gelijk, kloppen onze werelden niet en zijn onze waarheden geen absolute waarheden. daarom zijn wij ook niet in staat om zelf de regie te blijven voeren.
wat ik het meeste verafschuw zijn de mensen die zich er zogenaamd niet mee willen bemoeien, er niet in betrokken willen worden en zich zogenaamd afzijdig houden. ik vind het vergelijkbaar met dat er iemand in het water ligt en iedereen kijkt toe hoe iemand verdrinkt en niemand doet iets.

Zijlijn

Zijlijn

16-10-2015 om 10:09

Eddeped

Fijn om te horen dat ook jij, die de situtie van binnenuit begrijpt, ingrijpen zou aanraden. Ik weet alleen niet of ik door moeder geaccepteerd word als onpartijdig, ik ben namelijk van het "kamp" van vader (sorry, ongelukkige beeldspraak). Voor mij doet dat er niet toe. Het gaat hier om een situatie die opgelost moet worden en om een kind dat klem zit. Moeder wil nog wel met mij praten, dus er is een kans. Ik ben informatie aan het inwinnen.

Ik zou jou ook aanraden je licht op te steken op Villa Pinedo. Ga eens kijken of je de strijd van jouw kant kunt staken, in het belang van de kinderen. De oplossing moet ergens beginnen, en hopelijk is dat bij jou.

Afzijdig

Je zou graag de verantwoordelijkheid bij een ander leggen Eddeped Helaas is dat niet de oplossing want er zijn 2 kampen. Welk kamp zou je graag de beslissingen laten nemen?
Het is niet alsof er een koning Salomon of zoiets bestaat, of iemand die ' objectief' kan vaststellen wie van de ouders zich goed of niet goed gedraagt en wat er dan moet gebeuren. Dus het is geen laffe afzijdigheid, maar verstandig ernaast staan en niet meegaan in het verketteren van de ander.
Het is nou eenmaal jou verantwoordelijkheid en eigenlijk kan niemand die van jullie tweeeen overnemen of afpakken. Jij bent die relatie aangegaan.

Zijlijn

Zijlijn

16-10-2015 om 14:10

Waarheid

Eddeped, je zult moeten accepteren dat elk zijn/haar eigen waarheid heeft. Zijn/haar eigen beleving van de dingen. Zijn/haar eigen duideling van situaties. Je moet niet willen proberen de ander te corrigeren. Loslaten, echt loslaten. Elk de verantwoordelijkheid voor zijn/haar eigen daden en meningen gunnen, ook al ben je het nog zo oneens. Aan beide kanten. Het is jullie nahuwelijk, jullie kind(eren), jullie verantwoordelijkheid. Neem jij de jouwe eerst eens op. Jij en je ex kunnen geen vrienden meer zijn, maar je kunt wel beleefd en voorkomend, zelfs vriendelijk met elkaar omgaan. Ook als dat niet meteen beantwoord wordt. Echt, het kan. Doe het, in het belang van jullie kind(eren). Wees geen idioot, wees de good guy.

Verdrinken

Maar ik zal wel nadenken wat je kunt doen als ouders zich op die manier misdragen. Hoe kun je ze dan desondanks steunen? Want ik kan me goed voorstellen dat je je er, ook al doe je het zelf, wel heel radeloos onder voelt. En dan helpt het niet als mensen je negeren of niet willen aanhoren of je verhalen in twijfel trekken en zich er voor afsluiten want het is ' je eigen keus'.
Ik denk als scheidende ouders zich gesteund voelen dat ze misschien ook beter in staat zijn om hun kinderen te gaan steunen. Dus mogelijk is er best wel een goede rol voor omstanders.

Zijlijn

Zijlijn

16-10-2015 om 18:49

Anne

Die rol is er zeker. Natuurlijk praat ik met beide ouders, gewoon, alledaagse babbels. En als er dan echtscheidingsperikelen aan de orde komen, dan zeg ik ook dat ze het best rustig kunnen reageren, emoties eerst laten zakken en dan pas die mail beantwoorden bijvoorbeeld. En ik plaats dingen in perspectief, aan beide kanten. "Is het nou werkelijk zo'n ramp als dit en dat gebeurt?" bijvoorbeeld. Ik vraag ze ook hun kind voor ogen te houden als ze weer eens ten strijde trekken. Normaal gesproken zou dat denk ik voldoende zijn. Maar in dit geval lukt dat vaak niet. Bijna elke reactie zit boordevol oude emoties en frustraties. Hersenkoorts, ja het lijkt erop.

Oplossing

Wij zaten bij omgangsbegeleiding en daar heb ik het volgende idee geopperd om tot een gedegen zorgregeling te komen:
Jeugdzorg is de gespreksleider, onpartijdig!
Elke ouder schrijft onderwerpen, wensen op die deze behandeld/besproken wilt hebben, deze onderwerpen worden elk op een appart briefje geschreven en in een grote bokaal gestopt.
Om enige suggestie van partijdigheid te voorkomen doet de gespreksleider later eventueel aanvullende onderwerpen er aan toe voegen zodat voor de ene ouder nooit helemaal duidelijk is of het gekozen onderwerp nu van de andere ouder of van de gespreksleider afkomt.
De gespreksleider kiest blind 2 onderwerpen. Ouders krijgen dit mee met de opdracht erover na te denken, en een oplossing te bedenken, daarbij ook nog een alternatieve oplossing mocht oplossing 1 niet kunnen.
Na 2 weken komt men bij elkaar en worden de 4 oplossingen naast elkaar gelegd en de eventuele overeenkomsten eruit gehaald. Ik denk dat het grootste probleem dan al opgelost is.
Omdat ouders vaak niet meer met of tegen elkaar kunnen praten is dat dan ook niet meer toegestaan, alle conversatie loopt via de gespreksleider. Als dat goed gaat kan men later proberen weer tegen elkaar te praten.
Jeugdzorg ging helaas niet in op bovenstaand plan.

Eddeped

Moeten jullie nog zoveel praten dan met elkaar?

Tsjor

Tsjor

Eigenlijk over van alles nog. We hebben een uitspraak voorlopigige voorzieningen, wanneer deckinderen bij wie en dat we de vakantie in onderling overleg moeten regelen. Maar dat laatste doet m'n ex alleen met de grote vakantie. En verder niks. Op een soort vrijwillige basis bij jeugdzorg omgangbemiddeling maar ook hier zeer star en tijdrekkend gedrag. Er is geen communicatie, en contact met oudste is al verbroken, ach eigenlijk te veel bagger

Overleg Eddeped

Als overleg niet mogelijk is dan maak je goede afspraken en je doet je best je eraan te houden ook al betekent dat weleens dat je je in een bocht moet wringen. Je kijkt wat jij goed doet. De valkuil is om van ouders, die niet voor niets gescheiden zijn, te vragen om te 'overleggen' terwijl ze dat niet meer kunnen. Betere taakverdeling is dan een goede oplossing. Als de verhoudingen mogelijk later gekalmeerd zijn kun je daar altijd weer nieuwe afspraken over maken, maar je probeert zo efficient mogelijk te zijn.
Verdeel gewoon de zorgtijd zonder mogelijk overleg en houdt je daaraan. Dat is dan al moeilijk genoeg.

Anne j

In theorie zou dat mooi zijn, in de praktijk lukt dat niet.
Om tot goede afspraken te komen moet je met z'n tweeën zijn, toch?
Als er eentje dat niet wilt, als die ene eigenlijk helemaal geen gedeelde zorgregeling wilt? Als die ene eigenlijk die andere totaal uit het leven wilt?
Het probleem is dat men er maar direct en altijd maar van uitgaat dat er met iedereen valt te communiceren, mijn ex doet dan ook wel net alsof en zo op het eerste gezicht lijkt het een redelijke vrouw, maar in staat om te zorgen dat we weken over een onbenullig onderwerp bezig zijn waardoor de grotere zaken nooit aan bod komen (dit is mijn ervaring bij gesprekken bij jeugdzorg, jeugdzorg wilt maar niet zien dat dit bewust wordt gedaan)

Ja daarom Eddeped

Je verandert het onderwerp Eddeped. Je exvrouw wilde niet overleggen, dat wisten we al.
Dan lijkt het me juist handig dat je ophoudt met overleggen.
En als er nu met jeugdzorg samen geen betere afspraken te maken vallen kun je naar de rechter om het vast te laten leggen.
Dat wil niet zeggen dat je probleem dan opgelost is. De kans is groter.
Maar blijven hangen in je exvrouw die zo tegenwerkt gaat je zeker niet helpen.

mirreke

mirreke

18-10-2015 om 10:47

Maar annej, stoppen met overleggen en wat dan?

In feite word je dan als ouder geband, toch? Als je te maken hebt met een andere ouder die jou zelf geen plek gunt in t leven van je eigen kinderen. Ik kan me zo voorstellen dat ouders een bepaalde periode de gelegenheid krijgen samen een plan te maken. Lukt dat niet dan wordt een regeling opgelegd. Ieder de helft. Klaar. Degene die tegenwerkt krijgt een mindere regeling.

Ed, je idee van briefjes in een bokaal is zo geconstrueerd. Dat moet je helemaal niet willen. Veel te veel gedoe, om futiliteiten waarschijnlijk.
Kijk eens op villapinedo.nl. Voor tips of zo. Hoe oud zijn je kinderen eigenlijk?

Mirreke

Vila pinedo ken ik, ben groot fan! (Als je dat zo mag noemen) heb het een en ander hier geleerd ook.

Ik ben zeker van mening dat als er steun, support, aandacht vanuit de omgeving is dat het een hoop kan schelen.
Meepraters, jaknikkers of zwijgers om je heen daar heb je niks aan, die verharden de strijd enkel maar. Ik heb er eentje in mijn omgeving, als die het met mij eens is weet ik dat ik verder moet zoeken naar een oplossing.

Ik vind ook dat ouders in een (vechtscheiding) diemlanger dan 6 maanden duurt als ontoerekenings vatbaar en onbekwaam moeten worden beschouwd. (Ja, ik ook) en dat anderen de regie gaan voeren. Wat iemand al eerder zei ieder 50/50 en dit is de norm. Verziek je de boel volgt waarschuwing, geldboete, gezagmindering.
Nu is het meer een spel, tactiek, strategie, toneelstukje.
Jeugdzorg/ jeugdteam denkt al heel snel dat de oplossingligt in eenhoofdig gezag, dat dat rust geeft, en tja veelal zijn dat vrouwen die daar werken, zelf moeder en gescheiden.
In mijn geval, ik kan met 100 voorbeelden komen dat wat m'n ex doet dat dat valt onder manipuleren van kinderen of treiteren van ex, jeugdhulpverleners kan alleen maar roepen dat ik moet veranderen, dat ik heel lelijk over moeder denkt, mijn denken moet veranderen, respect voor moeder moet hebben enz enz.
Het is vechten tegen de bierkaai en daar wil ik mee stoppen maar wordt er telkens weer ingetrokken.
Een scheidsrechter zou dan uitkomst bieden.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.