Lastige ex en geen communicatie mogelijk
Hallo,
Ben een alleenstaande vader met een dochter van 9 die bij mij woont. Moeder heeft 2 jaar geleden besloten om te gaan samenwonen met haar nieuwe vriend, waar het inmiddels ook klaar mee is.We hebben gezamenlijk gezag, maar enige vorm van communicatie is niet mogelijk.Door de week is dochter bij mij en elk weekend is ze bij haar moeder. Dit in verband met scholing en het feit dat moeder niet in staat is haar op te vangen door de week.Mijn vermoeden is dat mijn dochter van tijd tot tijd ook aan haar lot wordt overgelaten als ze in het weekend bij haar moeder is.Moeder werkt maar 24 uur en vind het een probleem om haar naar school te brengen en op te halen.Er is niks te bespreken met de ex en zelfs al gaat het om de dochter, wil ze van niks weten.Paspoort maken, krijg gewoon de papieren niet terug.Vakantie's? niet te bespreken.Ouderavonden? niet te bespreken.opvoeding, ziekte, interesse van moeders kant is niks tot nihil.presteert het ook gewoon om 4 weken niks van zich te laten horen.Tenslotte draai ik voor alle kosten op die er gemaakt worden, krijg geen enkele tegemoetkoming vanuit moeders kant.
Ik zit nu met 2 vragen.
Gezien de situatie lijkt het me verstandiger dat ik de volledige voogdij ga vragen aangezien de moeder zichzelf belangrijker vind dan haar dochter en er toch geen overleg mogelijk is.
Verder zit ik te twijfelen of ik jeugdzorg in zal schakelen omdat ik me zorgen maak om mijn dochter die toch echt haar moeder nodig heeft in haar leven, maar die zich daar echt niet druk om maakt.
Heeft iemand zinnige informatie en/of ervaring met deze situatie?
bvd R
Ja hoor....
...ervaring en zinnige informatie....
Er moet heel heel heel wat aan de hand zijn om een ouder uit het gezag te knikkeren. Dit moet objectief aantoonbaar zijn. Haat, ergernis of omdat de ander het makkelijker of beter vindt, is niet voldoende. Je kan bij iedere beslissing waar je niet samen uit komt, de rechter om plaatsvervangende toestemming vragen. Daarbij mogen beide ouders zeggen waarom ze iets (niet) willen voor een kind en wordt (min of meer) objectief vastgesteld welke beslissing in het belang van het kind is, zaken worden ermee geregeld voor je kind en je bouwt een dossier op. Als je een paar keer plaatsvervangende toestemming hebt moeten vragen en gelijk hebt gekregen, dan zou je kunnen hebben dat je verzoek om eenhoofdig gezag kans van slagen heeft.
Jeugdzorg. Als je nou met een probleem wilt gaan en met tien problemen terug wilt komen, dan zou ik jeugdzorg inschakelen. Het is niet zo dat je jeugdzorg kunt inschakelen om de andere ouder te drillen naar hoe jij meent dat het moet. Vanaf het moment van aanmelding ben je de regie kwijt, gaan -als je melding serieus genomen wordt- 'deskundigen' erover hoe het nu verder moet. En dat 'hoe het nu verder moet', kan net zo goed jouw gezamelijke leven met je dochter gaan beinvloeden. Misschien ligt het wel helemaal aan jou in de ogen van de 'deskundigen.' Of wordt je in de categorie 'vechtscheiding' geplaatst. Het kan zomaar zijn dat een melding zich tegen je keert. En geloof me, jeugdzorg is een partij die je als ouder niet tegen je wilt hebben. Een kind moet het wel zo slecht hebben wil het gerechtvaardigd zijn jeugdzorg in te schakelen....dat lees ik hier niet.
Ik zou als ik jou was, inzetten op zelf een veilige basis bieden en opvangen als het kind bij moeder niet krijgt wat het nodig heeft.
bedankt voor je reactie
Dank je Emine voor je reactie.
Daarom had ik zo mijn twijfels bij jeugdzorg. Het feit is nu eenmaal dat ik geen mogelijkheid heb om zelf mijn eigen leven weer op te pakken en een relatie fatsoenlijk aan kan gaan omdat ik een ex heb die denkt alles te kunnen bepalen en als ze haar zin niet krijgt haar eigen dochter in de strijd gooit, waarvan ze weet dat ik daar alles voor doe.
Mijn ex heeft een stempel genaamd NARCIST, niets is zo belangrijk als haar eigen persoon. Daar moet alles voor wijken.
Aangezien ik en mijn dochter daar last van hebben, wil ik mijn mogelijkheden op een rijtje zetten om te kijken wat ik kan doen om die moeder "wakker " e schudden zodat ze eens gaat nadenken dat datgene waar ze mee bezig is , niet kan. Het heeft geen nut, want ik kan met haar niet communiceren. Misschien dat instanties of uiteindelijk een rechtbank haar eens het een en ander kan verduidelijken.
Doe wat je zelf kunt doen
Probeer het toch zoveel mogelijk los te laten. Je hebt in elk geval een duidelijke omgangsregeling. Als je dochter bij haar moeder is laat je het los.
Plan vakanties tijdig, houdt daarin rekening met de afgesproken omgangsregeling en kondig het tijdig aan. Vraag van haar geen souplesse maar los het zelf op.
Ik kan me voorstellen dat het je heel erg bezighoudt. Over een paar jaar kan je dochter zelf beslissen dat ze meer bij jou wil wonen, dat kun je afwachten.
Echt, je wil geen derde partij als jeugdzorg. Die gaan moeder echt niet tot de orde roepen. Maar die constateren dat vader en moeder er samen niet uitkomen en dan kiezen ze voor 'het belang van het kind'. Je kunt je kind zelfs kwijtraken.
Bovendien kun je opgezadelt worden met roddeldossiers en rechtzaken. Je denkt dat je nu al veel te veel emoties kwijt bent aan de zaak.
Dat is nog niets als je geconfronteerd wordt met de subjectieve verhalen van jeugdzorg en de kinderbescherming.
Dat zijn je vrienden niet.
Laat los en los praktische zaken zo praktisch mogelijk zelf op.
Een paspoort regelen is even vervelend maar als het toch weer rond is kun je er weer jaren mee toe.
Ga zelf naar de ouderavonden van school.
Je blijft geen samenwerking zoeken, je lost het zelf en praktisch op.
Maak geen afspraken op school voor je exvrouw, houdt het gewoon bij jezelf.
alleen je zelf veranderen
en je dochter weerbaar maken.
Waarom zou je vrouw veranderen?
dat is onbegonnen zaak. Je kunt nooit een ander veranderen en als ik het zo lees kun je haar helemaal moeilijk van gedachten doen veranderen.
steek je energie in het oplossen van de problemen en symptomen maar laat de oorzaak bij haarzelf.
gr Angela
Stempel?
Van wie krijgt ze dat stempel? Van jou of van een arts?
dank je voor de reacties.
Angela en Anne en Yeti, bedankt voor het reageren.
Voor de eerste 2 is mij nu wel duidelijk dat jeugdzorg dus echt geen optie is.
De rest neem ik mee in mijn beslissing. Bedankt daarvoor.
Voor Yeti, het is die stempel en geen dat stempel en daarvoor heb ik een heel simpel antwoord.Ze voldoet aan alles wat hieronder staat:
De diagnose narcistische persoonlijkheidsstoornis moet gesteld worden door een psychiater of psycholoog. De stoornis begint in de vroege volwassenheid en komt tot uiting via minstens vijf van de volgende kenmerken:
De persoon heeft een opgeblazen gevoel van eigen belangrijkheid. Iemand overdrijft bijvoorbeeld zijn prestaties of talent en verwacht als superieur behandeld te worden, ook als de prestaties hiertoe geen aanleiding geven.
De persoon is geobsedeerd door fantasieën over onbeperkte successen, macht, genialiteit, schoonheid of ideale liefde.
De persoon ziet zichzelf als uniek of ‘heel speciaal’. De persoon verwacht alleen begrepen te kunnen worden door, of om te horen gaan met andere heel speciale mensen of mensen (of instellingen) met een hoge status.
De persoon verlangt naar extreme bewondering.
De persoon heeft een gevoel bijzondere rechten te hebben. Hiermee wordt bedoeld dat iemand een onredelijke verwachting heeft van een uitzonderlijk welwillende behandeling van anderen. Of iemand verwacht dat een ander automatisch meegaat met zijn of haar verwachtingen.
De persoon maakt misbruik van anderen om zijn of haar eigen doelen te bereiken.
De persoon heeft een gebrek aan empathie; hij of zij is niet bereid de gevoelens en behoeften van anderen te erkennen of zich daarin te verplaatsen.
De persoon is vaak jaloers op anderen of denkt dat anderen jaloers zijn op hem of haar.
De persoon is arrogant of toont hooghartig gedrag.
Hopelijk heb ik je hiermee je vraag beantwoord..
een diagnose is pas een diagnose als ie gesteld is door een psychiater.
jij ziet heel veel symptomen maar dat maakt het nog niet tot een diagnose.
gr Angela
Stempel
Ik had een waarschuwing van mijn advocaat dat een rechter niets kan met jou observaties van de tekorten van de andere ouder. Begrijpelijk wel eigenlijk.
En de dingen die je in een narcist ziet zijn algemene menselijke eigenschappen. Het kan zo erg zijn dat het tot een scheiding komt daardoor maar het kan ook zomaar dat jij dat allemaal uitvergroot en het daardoor als veel ernstiger ervaart.
dat vermoedde ik al
het feit dat je NARCIST met hoofdletters schreef en niet de correcte term ('narcistische persoonlijkheid') gebruikte, gaf voor mij al aan dat dat jouw mening is. En die telt niet.
Sneu om anderen te verbeteren als je zelf niet eesn weet hoe het zit.
Het woord stempel kan zowel onzijdig als mannelijk zijn. Zowel de/die als het/dat stempel is dus juist.
Nog sneuer om als leek anderen een labeltje op te plakken. Het stempel van narcist kun je aan de halve wereld geven als je afgaat op testjes en opsommingen van het internet.
Ik neem zelfverklaarde psychologen als jij niet serieus. Je odnergraaft alleen je eigen verhaal ermee.
volledige voogdij vragen
Vragen staat vrij natuurlijk, maar er is geen rechter die daarin mee zal gaan. Moeder zorgt elk weekend voor haar dochter, schrijf je zelf. En er is geen (officiële) diagnose. Dus is er, vanuit de rechter gezien, geen enkele reden om mee te gaan in jouw idee dat alleen jij de voogdij zou moeten hebben.
wat zijn
je concrete problemen?
Waarom kun jij geen leven opbouwen, en zelf geen relatie aangaan?
Uhu uhu uhu
"Voor Yeti, het is die stempel en geen dat stempel en daarvoor heb ik een heel simpel antwoord."
Volgens mij moet je 'geen' vervangen door 'niet.'
Pas op dat je een ander niet verwijt wat je zelf doet, zoals in dit kleine voorbeeld. Zou zomaar op kunnen gaan voor dat je ex niet zou kunnen communiceren.
Ook met mij zou het lastig communiceren zijn als ik voor narcist werd uitgemaakt en iemand mij uit de ouderlijke macht zou willen laten gooien en jeugdzorg op mijn dak wilde sturen.
(heej, nou je tzegt, tis precies wat mijn ex deed....ik kan je er twee dingen over zeggen: uiteindelijk werd gezien dat hij het puur deed om zijn ex te treffen en de kinderen nemen hem de ellende die hij veroorzaakte zo kwalijk, dat ze hem haten.)
Jeugdzorg
Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet alle reacties doorgelezen heb maar wat ik als eerste las was negatief over jeugdzorg.
Ik ben zelf vader in een vechtscheiding en eindelijk is jeugdzorg erbij. Ik vraag mij altijd af waarom mensen altijd zo negatief doen over jeugdzorg, komt dat door de berichtgeving in het nieuws? Denk er dan om dat je alleen d slechte dingen hoort in de media. Je raakt de regie kwijt zegt men, merk daar nog helemaal niks van hoor, ze zijn met ons bezig dat wij eens gaan leren normaal met elkaar te leren communiceren en we maken vorderingen al gaat het langzaam en zijn het kleine.
Dus bij deze, ik kN jeugdzorg aanraden, dat "geklooi" in je eentje maakt misschien nog wel meer kapot, want ondanks dat (volgens jou) moeder weinig belangstelling heeft, het blijft moeder!
Narcist
Nu wel alles gelezen en ja hoor daar is de narcist weer! Schei toch uit!
In een scheiding is de ex altijd een narcist en borderline komt ook graag voorbij. Dan heeft iedere ex ook nog een stukje autisme en zo is de ex dus totaal geen partij om een kind op te voeden, denkt weer de andere ex. Het cirkeltjes denken.
Stap daaruit!!
En nog wat jeugdzorg betreft, ze worden neergezet als een stelletje kinderrovers, dit alleen bij hardnekkige ouders die blijven denken dat datgene wat zij doen het beste is voor het kind maar het kind eigenlijk uit het oog verloren zijn.
Kijk door de ogen van het kind! Niet je eigen ogen want die zijn vertroebeld
Mogelijkheden
R., ik denk dat je allereerst moet beginnen met het accepteren van de situatie zoals die is. Maakt niet uit wat voor verklaring er is: jullie zijn gescheiden, je dochter is bij jou door de week en heeft een weekendomgangsregeling met moeder. Als je vergelijkingsmateriaal wil zoeken, kijk dan bij de situatie van veel gescheiden vrouwen.
Dat betekent ook dat je zelf oplossingen moet zoeken voor de combinatie werk en zorg. Je hebt geen moeder-de-vrouw meer waar je op terug kunt vallen, je moet het zelf oplossen. en die oplossingen zijn er ook.
Het betekent ook dat je zelf de zorg draagt voor zaken als ouderavond etc. Als ex meekomt is dat mooi, maar het gedrag van je ex is niet je primaire zorg, wel je kind en daarvoor is die ouderavond bedoelt.
Heb je daarvoor volledige voogdij nodig? Nee, bijna iedereen redt het met gedeelde voogdij. Voor problematische zaken kun je vervangende toestemming bij de rechter vragen. Een rechtszaak over een voogdijkwestie heeft enorme impact, niet alleen op alle spanningen van nu, maar ook op de toekomst van je kind. Zoals vaders het vaderschap niet hoeven te verdienen in de ogen van moeder, zo hoeft een moeder het moederschap niet te verdienen in de ogen van vader. Ze is de moeder van je kind, je bent daar zelf bij geweest. De omgang is lastig, maar er zijn maar een paar puntjes waar dat echt problemen oplevert (paspoort).
Wat betreft je zorgen over wat er in het weekend gebeurt, er zijn hier al heel veel draadjes van vrouwen die zich zorgen maken over kind-bij-man. De stelregel is toch: als je gescheiden bent ben je gescheiden en ga je niet meer over iemand anders zijn/haar leven. Tenzij er duidelijke aanwijzingen zijn dat het kind ergens in gevaar is of mishandeld wordt. Maar dan op het niveau dat je de politie erbij zou willen halen.
Er is wel een ander punt: je ex zal een bijdrage moeten leveren in de kosten. Ik hoop dat je al geregeld hebt dat de kinderbijslag en eventueel het kindgebonden budget op jouw naam staat en dat je kind op jouw adres is ingeschreven (heb je haar toestemming blijkbaar niet voor nodig). Als er geen afspraken zijn gemaakt over het betalen van kinderalimentatie, dan zou je dat wel moeten doen en dat zal dan via de rechter moeten. In elk geval moet het vastgelegd worden. Voor de berekening ervan zou ik een objectieve maatstaf kiezen (trema-normen, niet zelf gaan doen, maar iemand laten doen) en geen behoeftelijstjes, want dan raak je verzeild in discussies over het paar schoenen dat een meisje nodig zal hebben als ze 16 is.
Ik denk dat je de grootste slag al kunt maken als je accepteert dat de situatie is zoals die is: jij draagt de grootste verantwoordelijkheid voor de dagelijkse zorg voor je kind, en daarnaast hebben jij en je kind nog te maken met een moeder, die ook daadwerkelijk de ouderlijke macht heeft, maar waar je in de praktijk niet zoveel van kunt verwachten. Geen steun, maar ook niet zoveel last (behalve dan het paspoort). Praktisch gezien zijn er bijna overal oplossingen voor, de emotionele stap is vaak het grootste probleem. Eén groot voordeel heb je: het wordt enorm gewaardeerd als vaders de zorg voor hun kind op zich nemen. En voor je kind kun je blijkbaar een stabiele situatie bieden. Daar ligt de allergrootste winst.
Tsjor
Acceptatie en loslaten
Als je de situatie hebt leren accepteren en loslaten en zelf de regie neemt over dat stuk waar je dochter bij jou is dan heb je kans dat je weer ruimte krijgt voor een nieuwe relatie.
Baas worden over je eigen emoties. Valt niet mee. Moet ook gewoon wat zakken. En dat kan best lang, soms jaren, duren. Geef het tijd.
Och Eddeped....
Ooit had ik net zoveel vertrouwen in jeugdzorg als jij nu. Tot ik ermee te maken kreeg. Jeugdzorg, partij om kinderen te beschermen, stelde alles in het werk om mijn kinderen uit te leveren aan hun mishandelende vader, die hiervoor nota bene veroordeeld was. En over wie objectief was vastgesteld dat hij in onbegeleide vorm een gevaar vormde voor zijn kinderen. En voor mij trouwens. De ots is er gekomen om de communicatie tussen hem en mij te begeleiden en om te kijken of begeleid contact mogelijk was.
Ik trof een echte pro-vader-anti-moeder-muts geloof ik. Voor ik het wist werd ik beticht van het willen weghouden van de kinderen bij vader en van 'kennelijke leugenachtigheid over het verleden.' En dat maakte mij een kindermishandelaar. Immers moeders die kinderen zonder reden bij vader weghouden.....Pas veel later bleek dat de jeugdbeshcermer handelde uit een eigen overtuiging, die niet zozeer met 'mijn' zaak te maken had en daar de waarheid aan aanpaste en naartoe redeneerde. Mijn ex maakte daar dankbaar gebruik van. Hij had maar 1 doel, mij treffen. Man, wat heeft dat een leed gekost.
Ik zeg niet dat het bij jou slecht zal lopen. Ik hoop zelfs van niet. Maar ik vind het wel erg dat je hier even generaliseert dat het alleen slechte ouders overkomt die het belang van hun kidn neit voor ogen hebben. Niet alleen word oa ik daarmee voor slechte ouder uitgemaakt, het leed dat mijn kinderen en mij is aangedaan wordt ook ontkend.
Er liggen zoveel rapporten, over wat er mis gaat in de jeugdzorg. Maar wie met jeugdzorg te maken krijgt, hoeft niet te rekenen op begrip. Als je jeugdzorg tegen je hebt, ben je stront, voor alles en iedereen. TErwijl het een leed is dat met maar weinig te vergelijken is.
Het is maar net wie je treft. En wie je ex is.
Ik moest het even kwijt. Succes met jullie traject.
Ja wonderlijk Ed
Je kunt het treffen. Hopelijk heb jij wel een 'match'. En kunnen jullie wel profiteren van de geboden hulp op het gebied van de communicatie.
Persoonlijk zou ik het liever praktisch houden.
En prive hulp zoeken. Want als het even niet meezit dan wordt de hand die je helpt de hand die je straft.
Eigen risico.
bekende problematiek
Je problematiek komt me bekend voor helaas.
Het belangrijkste is dat ze bij de moeder het nog wel goed hebben.
Als ze niet wilt meewerken aan een paspoort, dan kan je vervangende toestemming vragen bij de Rechtbank. Als je alles zelf moet betalen, dan kan je de hoofdverblijfplaats naar je eigen adres laten verwijzen door de Rechtbank. Hetzelfde geldt overigens ook voor de alimentatie.
Zelf bureau jeugdzorg inschakelen dat zou ik niet doen (ze nemen je als vader overigens toch niet eens serieus bij zo'n aanmelding)
Bij dergelijke zittingen zou ik ook niet over moeders geestestoestand beginnen. Die komt dan vanzelf wel aan het licht. De raad van de kinderbescherming zou weleens moeten adviseren aan de Rechtbank, maar als ze het bij jou gewoon goed hebben, dan is er niets aan de hand.
sterkte...
Positief over jeugdzorg
Ja Anne en emine , ook ik ken de slechte verhalen over jeugdzorg en je moet het inderdaad treffen. Ik heb toevallig andere hulpverleners afgelopen dinsdag gezien en even gesproken maar wat een zuurpruimen kunnen er tussen zitten.
Wat ik er mee wilde zeggen is dat je altijd maar negatieve verhalen hoort over jeugdzorg, dat het kinderrovers zijn en dat blijf ik gewoon niet geloven. Tuurlijk, je kan de pech hebben dat je de dwaas krijg da's meer dan vette pech maar ook ik sta tegenover een ex die in haar woede de kinderen inzet in haar strijd. Dit gebeurt heel subtiel dat het voor mij heel moeilijk is om er de vinger op te leggen. Het gaat er mij niet om om jeugdzorg te gebruiken om mijn ex dwars te zitten, ik hoop mede met jeugdzorg mijn ex tot een bepaalde samenwerking te krijgen. Ik zal nooit willen dat m'n dochters bij haar worden weggehaald, ondanks dat het de verkeerde kant opgaat met m'n oudste dochter.
Bedankt
voor je nuancering.
Vertrouwen
Vertrouwen zal je in elk geval niet tegenzitten in de samenwerking. Dat is al positief. En als het dan toch anders loopt kun je hier altijd nog wat teruglezen of een tip opdoen.