na jarenlang eenouder ineens coouder, belang van kind?
Mijn ex en ik zijn uit elkaar sinds dochter 4 maanden is, inmiddels is ze 7 jaar. Ze heeft in de weekenden enigszins moeite om naar haar vader te gaan, er zijn periodes dat ze erg veel moeite mee heeft. Nu wil haar vader met mij gaan praten over co-ouderschap. Natuurlijk sta ik open voor een gesprek. Mijn vraag is vooral is het in het belang van dochter als ze gewend is haar hele leven al alleen bij haar moeder te wonen en een omgangsregeling heeft met haar vader ineens naar gedeelde huisvesting gaat?
Ja, goed voor kind
Normaal gesproken, als vader geen problematisch leven leidt (dakloos, verslaafd e.d.) is het goed voor een kind om evenveel contact met vader als met moeder te hebben. Van twee mensen leert ze meer over hoe je in het leven kunt staan, oplossingen voor problemen, e.d. Tenminste, zo leg ik het mijn kinderen uit: Ik doe mijn best jullie goed op te voeden. Maar mijn manier is niet per se de beste manier. Een andere manier kan even goed of beter zijn. Kinderen pikken uiteindelijk (als ze volwassen zijn) uit de manieren die ze aangeleverd hebben gekregen dat wat zij het beste vinden of wat het beste bij ze past. Hoe meer voorbeelden, hoe beter. Je kunt ook leren van de fouten die anderen maken.
Ja, het zal voor alle partijen wennen zijn. Veranderingen brengen tijdelijk wat onrust, maar dat betekent niet dat het niet goed is. Het gaaat om het einddoel. Je kunt voorstellen het contact met vader op te bouwen. Hebben jullie nu een 12-2? Dan kun je bijvoorbeeld voorstellen dat je elke maand een dag aan die 2 toevoegt, totdat jullie op 50-50 zitten.
zelfde als nicky.
Hier is de omgangsregeling al meerdere malen gewijzigd omdat dat beter uitkomt. Nog niet in aantal uren vooral in de verdeling van de dagen over de week.
Zie zo'n regeling dan ook niet als vaststaand gegeven maar als iets dat past bij de levensfase van kind en ouders, daarom is het juist goed om regelmatig te evalueren wat bij de huidige levensfase en het kind past.
Juist een mooi leeftijd
om dat op te starten.
Voor jullie kind een prachtige manier om een betere band te krijgen met haar vader. Het kan een echte verrijking zijn.
Dat je kind moeite heeft om naar haar vader te gaan, zou heel goed kunnen liggen aan het feit dat het een verandering is. Mijn dochter gaat graag naar haar vader, maar het moment van wisselen blijft ze lastig vinden. Bij haar vader is haar leven zo anders dan bij mij. In mijn ogen helemaal niet slecht.
Bij hele jonge kinderen is het vaak beter om vooral bij 1 ouder te zijn, maar de andere ouder wel vaak te zien. Ze is nu 7 schrijf je, dan is het prima om week om week te hebben.
Het voorstel van Niki73 om het rustig om te bouwen naar een 50-50 vind ik heel erg goed. Alleen ik zou het nog wat rustiger doen. Eerst twee keer de maandag erbij en zo iedere keer een dagje.
Kortom ga het gesprek aan met je ex. Vraag wat hij er voor een beeld bij heeft. Kijk, naast de omgangsregeling, ook naar andere afspraken zoals: doktersbezoek, kappersbezoek, is hij ook bereid om dochter naar sport te brengen, willen jullie afspraken maken over bedtijd, of laat je elkaar daar vrij in, wie regelt de kleding enz.
Fijn dat je er niet direct onwelwillend tegenover staat. Ik word er altijd blij van als mensen echt kijken naar hun kind. Compliment daarvoor!
mwaoh
Waarom heeft je kind er moeite mee om naar haar vader te gaan in het weekend? Ligt dat aan de omstandigheden daar of omdat ze iets achter moet laten in het weekend wat ze leuk vind (clubjes, vriendjes)
Ik zou het eerlijk gezegd maar zo laten en kijken of in ieder geval de weekenden bij haar vader iets prettiger kunnen worden.
mischien
'Ze heeft in de weekenden enigszins moeite om naar haar vader te gaan, er zijn periodes dat ze erg veel moeite mee heeft'
Misschien gaat de omgang met haar vader wel beter als ze er vaker is en meer vertrouwd is met de situatie bij hem thuis.
langzaam opbouwen
Kun je het met eerst wat lange weekenden proberen? Een vakantieweek misschien?
Je dochter is het niet gewend om langere tijd bij haar vader te zijn en als je dan ineens naar 50/50 gaat is dat ook niet echt prettig.
Wat ik (persoonlijk) dan wel zou doen is de regeling bij wijze van uitzondering en op proef voorstellen zodat je niet meteen zwart op wit zet dat je naar een 50/50 co-ouderschap toe gaat werken.
mis nog steeds het belang
Bedankt voor jullie opmerkingen, ik zie dat jullie er allemaal erg positief over zijn. Ik heb een co-ouderschap van kinderen van een vriend van erg dichtbij meegemaakt en ik vond die kinderen altijd heel zielig. Kleding die dan weer bij de 1 dan bij de ander lag. Eigenlijk niet echt ergens echt een thuis. Het vergt planmatig erg veel van kinderen.
Mijn dochter is zelf nu elke week een dag bij vader en dan om het weekend van vrijdag tot zondag. Daarbij ook de helft van de vakanties. Het gezin daar is erg druk, hij heeft na mijn dochter nog 3 kinderen gekregen met zijn nieuwe vrouw. Mijn dochter heeft daar niet echt een eigen plekje.
Het is niet dat ik er totaal afwijzend tegenover sta maar merk dat ik mijn dochter haar belang nog niet zie. Heb van de week terloops wel eens gevraagd of ze niet wat meer bij papa wil zijn, daar wat vaker naar toe wil. Ze zei toen heel resoluut nee ik wil bij jou zijn. Toen ik vroeg of ze dat om mij zei of omdat ze dat voor zichzelf wilde zei ze nogmaals heel resoluut, ik wil dat het zo blijft zoals het is.
Heb er ook al gesprek gehad met haar vader, gevraagd hoe hij het voor zich ziet, hoe dat gaat met school als de andere kinderen naar de ene school gaat en de andere naar een andere school. Je kan namelijk niet op 2 plekken tegelijk zijn. Dat het gevoelsmatig ook vreemd is voor mij dat zijn vrouw voor mijn dochter zorgt(hij werkt dan namelijk) als ik gewoon thuis ben en dochter om de hoek bij mij op school zit. Ik werk wisselend en heb het zo geregeld dat ik zoveel mogelijk zelf voor mijn dochter zorg. Vader heeft als enig argument dat zijn gezin niet compleet is zonder dochter. Dat begrijp ik helemaal, ik vind het ook niks aan als zij er niet is, maar ik zie daar nog steeds niet haar belang in.
Moeilijk besluit
het hoeft toch niet 50/50 te worden?
Het kan toch gewoon 'een beetje meer'?
Zelf had ik als kind ook co-ouderschap. Dat was helemaal niet zielig, want beide ouders waren mijn ouders en wilde ik niet missen. Ik was (samen met mijn zus) de halve week bij de een, en dan fietste ik op woensdag naar de ander. En dan om het weekend. Kleren had ik overal, ik geloof wel dat er een beetje op werd gelet wat waar was. Muziekinstrumenten was soms wat lastiger maar kwam ook altijd goed (werd vaak gebracht). Ze woonden maar 3 km uit elkaar dus dat was fietsafstand.
Ja, ik moest altijd even omschakelen maar tussendoor school hebben is daar best handig voor.
Verder leerde ik dat meerdere manieren van opvoeden goed konden zijn, ik zag het wat meer van een afstandje. Dat vond ik wel handig.
Ik had overigens wel bij beide ouders een eigen plek (soms wel samen met een stiefzus of een zolder samen met mijn zus, maar altijd een stuk van mezelf).
Het werd pas zielig toen één van mijn ouders 70 km verderop ging wonen en ik moest kiezen.
Als je iets aan een kind vraagt krijg je bijna altijd antwoord in joy oordeel te horen ook als je zegt je mag ook naar papa...
Het is helemaal niet erg als vriendin van papa voor je dokter zorgt, lijkt me juist fijn als ze het samen oef kunnen vinden. ...
Dat is bij mijn dochter ook zo....
En ik ben blij dat ze ook daar kan zijn en zich veilig voelt ook bij haar.
Want de band van stiefmoeder en stiefvader zijn ook enorm belangrijk.
zeker
Zeker is die band belangrijk en ik stimuleer dat ook altijd, dat ze haar lief en leuk mag vinden en dat ik het fijn vind als ze het bij papa fijn vind etc. Wat dat betreft kunnen we goed met elkaar communiceren etc...
Misschien eerst maar eens een beetje, op den duur...
Overigens is het niet zo dat ik er oordelend tegenover sta en dat dit ook niet in mijn vraag te horen is naar haar, dat weet ik echt zeker.
Ik vind het alleen maar prettig als ze graag naar haar vader gaat.
nee Marjo
'Het vergt planmatig erg veel van kinderen.'
Dat ben ik niet met je eens. Het vergt planmatig veel van de ouders, die mogen het niet afschuiven op de kinderen.
Wel een beetje
Mijn dochter (16) was het van de week echt zat en snauwde dat wij zo nodig moesten scheiden en zij met de ellende zat. Haar eigen fiets (met grote transportmand) was stuk, dus nu moest ze op haar leenfiets boeken, instrument, laptop en schoenen meenemen. Natuurlijk had ik aangeboden om ze te brengen maar dat wilde ze niet omdat haar vader in de stress schiet als er rond etenstijd ineens 'mensen' voor de deur staan.
Ze heeft ook wel eens gezegd dat ze zich afvraagt hoe het zou zijn om maar 1 huis te hebben. Het is dus niet helemaal ideaal, maar ik denk toch de beste optie na gewoon getrouwd blijven.
precies Vesper
Ja, eens met Vesper. Natuurlijk is het wel eens goed balen allemaal. Ook toen ik nog niet tussen mijn ouders moest kiezen toen ik bijna 12 was (au), dus toen ze nog bij elkaar in de buurt woonden en er co-ouderschap was, was ik er heus niet altijd blij over.
Maar (ik citeer Vesper Lynd) 'de beste optie na gewoon getrouwd blijven', of vanuit het kind gezien: als je ouders dan toch gescheiden zijn, wil je ze allebei en daar zitten natuurlijk ook nadelen aan.
bird nesting
Voor de kinderen is de beste optie, na gewoon getrouwd blijven, uiteraard bird nesting. De kinderen blijven in het ouderlijk huis en vader en moeder verhuizen om de week.
Adriana
Dat lijkt mij echt afschuwelijk, voor mij als ouder. Bovendien onleefbaar als een van de ouders een viespeuk is en de ander smetvrees heeft. Plus, waar laat je je nieuwe gezin?
birdnesting
Haha dat is al helemaal geen optie meer, zoals je kon lezen zijn mijn ex en ik al mijn hele dochter haar leven al niet meer bij elkaar. Beiden hebben alweer een eigen leven opgebouwd. Maar idd het zou wel een goede optie zijn. Vind 1 thuis ook veel beter voor een kind
Adriana
'De kinderen blijven in het ouderlijk huis en vader en moeder verhuizen om de week.'
Dat zouden mijn kinderen nooit willen, een hele week alleen van hun vader in een huis 
van = met
Dat zouden mijn kinderen nooit willen, een hele week alleen met hun vader in een huis
Niet perse ideaal
Mijn schoonzus is ook gescheiden en zij en haar ex hebben een poos co-ouderschap gehad. De kinderen vonden het echter niet fijn. Zowel zij als haar ex hadden vrij vlug een nieuwe partner. Kinderen waren de ene week bij de een en de andere week bij de ander. Afstand was ongeveer 15km maar de school was min of meer in het midden dus wat dat betreft wel te doen. De kinderen gaven aan dat ze het idee hadden dat ze nergens echt thuis waren. Ze vonden het niet leuk om steeds een week van het ene gezin deel uit te maken en dan weer naar het andere gezin. Omdat er bij de vader ook stiefzusjes aanwezig waren en dat ook niet helemaal klikte hebben de kinderen er voor gekozen om bij hun moeder te gaan wonen en de vader regelmatig te bezoeken. Ze zijn hun vader nog steeds best vaak (1 weekend per twee weken plus gemiddeld twee doordeweekse dagen) maar hun thuis is nu echt bij de moeder. Zij vinden het prettiger om een enkel huis te hebben. Daar kan ik me ook van alles bij voorstellen.
Als het nu goed loopt en je dochter aangeeft dat ze het zo prima vindt zou ik het niet veranderen. En het lijkt mij ook wat onzin dat de stiefmoeder voor de kinderen gaat zorgen terwijl jijzelf gewoon thuis bent. Als die situatie nu zo groeit dan is het zo maar nu is het wel wat vreemd geforceerd. Je kan eventueel wel de omgangsregeling wat uitbreiden of flexibeler invullen. Ik zou echter niet perse naar een 50/50 regeling toegaan als het nu goed loopt.
Veranderingen
Veranderingen brengen aanvankelijk altijd weerstand met zich mee. Dat is bijna een natuurwet. Dus ja, als je je dochter vraagt wat ze wil, dan wil zij dat het zo blijft zoals het nu is. Maar als jullie als ouders overeenkomen dat ze meer tijd bij vader gaat doorbrengen (en inderdaad, dat hoeft niet per se 50-50 te zijn), dan zal ze daar ook aan wennen.
Ik vind wel dat je van vader kunt eisen dat hij een eigen plekje voor haar maakt. Ze kan best een kamer delen met een stiefbroertje of zusje, maar ze moet dan in die kamer wel haar eigen dingetjes hebben (bed/kast etc.) en daar zelf zeggenschap over hebben. Een kamerscherm en een nieuw bed met nieuwe lakens (in overleg met dochter uitgezocht natuurlijk) kunnen al wonderen doen. Altijd "op visite" zijn, dat lijkt me niet wenselijk, en zo klinkt het nu wel een beetje. Vaders huis moet ook/meer als thuis gaan voelen.
Overigens zie ik een héél groot belang van je dochter door meer tijd in het nieuwe gezin van vader door te brengen: ze leert zich staande te houden in een gezin waar de aandacht en de prioriteiten onder 4 kinderen verdeeld moeten worden. Dat zijn complexe vaardigheden waar ze haar leven lang nog plezier van gaat hebben. Denk maar aan je staande houden in een groep collega's, in een nieuwe schoonfamilie e.d. Hoe los je dan lastige situaties en conflicten op? Dat zijn situaties die ze als enig kind niet gaat tegenkomen. Daarnaast leert ze de gezelligheid van een groot gzin kennen. Vlak dat ook niet uit!
Het is een rijkdom voor haar om beide te mogen ervaren: enig kind zijn én een groot gezin, waar ze niet op bezoek is maar deel van uitmaakt.