Samengesteld gezin en wederzijds privacy
Sinds 4 jaar woon ik mijn mijn dochter van 15 jaar samen met mijn vriend en zijn zoon van 11 jaar. Mijn vriend heeft co-ouderschap 45-55 met de moeder.
Prima geregeld dus. Zoon komt net zo graag bij ons als bij zijn moeder. Zij hebben een gezamenlijke bankrekening waar schoolkosten, kleding en andere belangrijke zaken van betaald worden. Ook prima.
Mijn vriend en ik bespreken alles mbt de opvoeding van de kinderen. Ik ben niet bij belangrijke gesprekken van zijn zoon, zoals op school of artsen e.d. aanwezig, maar ik ben wel op de hoogte daarvan. We voeden elkaars kinderen op en dan is dit niet meer dan normaal.
Wat betreft de privacy gaat het wat minder prima. Moeder heeft vanaf het begin van onze relatie het idee dat zij op de hoogte moet zijn van alles wat wij met en in ons gezin doen. Wanneer wij op vakantie gaan, vind ik het prima dat zij weet waar en wanneer we weg zijn. Het is haar zoon, dus ze heeft het recht te weten waar we op vakantie gaan. Zoon vindt het ook leuk om dit met zijn moeder te delen, zodat hij haar vanalles kan laten zien. Dit werkt andersom ook zo, mijn vriend wil ook graag weten waar zijn zoon is, tijdens de vakantie en wanneer.
Ik vind het vervelend, maar accepteer, dat moeder in de weekenden in de ochtend belt met haar zoon met de vraag wat wij met ons gezin gaan doen, met wie, wanneer, hoe lang en waarom.
Het gaat me alleen te ver dat zij in dezelfde periode als wij op vakantie gaan, in hetzelfde dorp, in het appartement praktisch naast ons. En daarover maanden lang haar mond houdt, erover liegt wanneer wij daar naar vragen, nadat wij er viavia achter zijn gekomen.
Het gaat me ook te ver dat zij het recht neemt om ons huis binnen- en tevens rond te lopen, samen met haar zoon, terwijl wij niet thuis zijn en hier ook niet van op de hoogte zijn. (Hij heeft een sleutel, om alvast te wennen voor als hij naar de middelbare school gaat)
Dit zijn slechts een paar voorbeelden van het gebrek aan privacy van haar kant.
Normaal gesproken houd ik me op de achtergrond en gaat de communicatie alleen tussen mijn vriend en zijn ex, maar in deze gevallen heb ik haar een bericht gestuurd met de vraag of zij dit niet meer wilde doen en onze privacy zou willen respecteren. Hierop kreeg ik diverse verwensingen naar mijn hoofd gegooid, die ik hier niet zal herhalen....
Zijn er meer mensen die tegen dit soort 'uitdagingen' aanlopen en adviezen hebben hoe hiermee om te gaan, want ik heb al vanalles geprobeerd, negeren, er tegenin gaan, er juist op in gaan (tegenoverstelde effect....) en proberen het naast me neer te leggen.
Ermee om leren gaan lijkt de beste oplossing, maar dat is wel verschrikkelijk moeilijk....
maar
Wat vind je vriend hiervan? Als hij het ook een probleem vindt moet hij dit oplossen, als hij dit geen probleem vindt moet je bij hem zijn. Ik zou haar nooit een bericht hebben gestuurd maar dat mijn vriend laten doen.
Heeft zij zoveel vrije dagen dat ze twee vakanties kan nemen?
In ieder geval het vakantieadres niet meer geven
Ik zou haar zoon niet meer vertellen naar welk dorpje jullie gaan of welke accommodatie. Land en streek is voldoende. Voor de bereikbaarheid is het ook niet nodig. Jullie hebben vast een mobiele telefoon.
Verder eens met Jamie. Je vriend moet het oplossen.
Je verzoek vind ik heel redelijk.
het is zoals het is
lijkt me. Ik vind het erg sneu van en voor die vrouw trouwens. Maar blijkbaar functioneert ze zo, lijkt me niet dat je daar iets mee kunt. Niet meer iig dan dat je hebt geprobeerd. Meer kun je niet doen, niet zonder de zoon in de knel te laten komen.
Dus zou ik afstand gaan nemen. Proberen de telefoontjes niet meer te 'horen'. Het is niet jouw probleem. Zoon neemt iemand mee in huis, tsja, het is ook zijn huis.
Vakantie, lastig, daar zou ik iets op verzinnen. Toch maar op het laatste moment boeken, oid. Of (door vader) toch nog eens duidelijk laten weten dit niet te willen.
Zoon is 11 en gaat wrs op korte termijn afstand nemen. Lijkt me dat het probleem vanzelf minder wordt.
Hier keerje gebeurd
Dat moeder van mijn stief in ons huis rondliep terwijl wij niet thuis waren. Gelukkig zaten mijn man en ik volledig op één lijn en heeft hij haar gelijk heel duidelijk uitgelegd dat wij dat echt onwenselijk vonden. Dat van die vakantie lijkt mij ook vreselijk.
Ik ben het niet eens met maria dat je het moet accepteren (en begrijp ook niet wat ze bedoeld met afstand nemen, maar dat terzijde). Het is ook jouw thuis en jij hebt daar zeker wat over te zeggen.
Ik weet niet hoe jouw relatie met de moeder is maar als die goed genoeg is lijkt het me een idee om een gesprekje met alle ouders (heeft moeder een partner?) te hebben en met elkaar in gesprek te gaan over wat fijn en goed gaat en wat beter kan. Aanvliegen vanuit het gezichtspunt: ik kan me voorstellen dat het niet voor iedereen zo is en dat het daarom niet in je opkomt maar ik vind het niet fijn als iemand ongenodigd door mijn huis loopt als ik niet thuis ben dus wil je dat ajb niet doen.
Qua vakantie lijkt me verzwijgen idd het beste. En als zoon doorvraagt waar jullie heen gaan zeg je dat een paar opties hebt openstaan en nog een beslissing moet nemen.
Ik vind het
op zich bijzonder dat je in je verhaal totaal niets over je vriend zegt. Je zou toch zeggen dat hij hier ook een duidelijke mening over heeft.
Ook feit dat jij dan die moeder belt en er helemaal niets gezegd wordt over dat je dit eerst met vriend besproken hebt of dat het uberhaubt door jou gedaan wordt....apart.
Je zou kunnen denken wat doet het ertoe voor het verhaal, maar als jouw mening niet gedragen wordt door je vriend heb ik eigenlijk het gevoel dat je niet direct het recht hebt dit zelf op te lossen. En dat je er goed aan zou doen dit eerst eens met je vriend te bespreken... of als hij er geen mening over heeft wat dit dan zegt over jullie relatie en de relatie die hij achter de rug heeft met de moeder van zijn kind?
afstand
Steef, ts gaf toch al aan dat communiceren met de moeder niet loopt?
Ik zou niet wetem wat je dan verder nog kunt, zonder het voor de jongen heel moeilijk te maken.
Afstand; precies wat ik zei; bijv zo'n ergerlijk telefoontje niet meer "horen', niet 'opslaan'.
Oog om oog dan maar?
Ik persoonlijk zou twijfelen tussen acceptatie of ook eens een keertje gezellig met stiefzoon mee naar haar huis.
Haar vakantie torpederen zou mij te ver gaan. Dat zou ik dan weer jammer vinden van mijn vakantiedagen. Al zou het wel een stunt zijn.
Waarschijnlijk zou ik voor de goede vrede accepteren dat ze wel eens door mijn huis zou lopen en zou ik stiefzoon voor de rest qua planning niet meer mededelen dan strikt nodig. Ooit zal ie ook wel genoeg krijgen van dat geneus van zijn moeder lijkt me...
Wat een apart mens.
Hmm tja
Mijn ex heeft ook wel eens een vakantie geboekt, met zijn hele familie, naar hetzelfde hotel als waar ik zat. Zelfs met deels overlappende periode. Daar was ik niet blij mee maar mijn dochter vond dat ik er geen probleem van moest maken. Uiteindelijk was het wel fijn voor haar dat ze iedereen erbij had, en niet twee keer een paar honderd kilometer extra in de auto hoefde.
Voor wat betreft de visite. Mijn kinderen mogen hier best iemand binnenvragen, ook/zeker hun andere ouder. Dan gelden wel dezelfde regels als voor ander bezoek, dus niet rondneuzen in mijn spullen of slaapkamer.
Wel aangeven waar je naartoe gaat
maar pas de dag dat je vertrekt of de dag daarvoor.
Verder wordt ik er al moe van dat de ex van mijn vriend zich bemoeit met wat wij eten en welke boeken de kinderen lezen. Als mijn vriend dan aangeeft het niet goed te vinden dat zijn zoontje van 11 GTA speelt, dan moet hij zich er niet mee bemoeien.
Persoonlijk begrijp ik dus heel goed dat je zegt ik gedoog al dat zoon zoveel contact heeft met zijn moeder om te vertellen wat jullie gaan doen die dag.
Bij ons is de andere ouder binnenhalen op dit moment 'not done'. Dat heeft te maken met het gebrek aan vertrouwen dat er tussen de exen is. Misschien als de verstandhouding beter is. Voor de kinderen hoop ik van wel.
rol van vriend
Ik denk dat het niet helpt in de verstandhouding als jij er wat van gaat zeggen. Dat is de rol van jouw vriend, of vindt hij het allemaal goed?
Volgende vakantie gewoon een regio vermelden: zuid Frankrijk, Toscane, etc. Kleine kans dat ze precies op dezelfde plek uitkomen als jullie. Want dat lijkt me inderdaad vreselijk.
@Krullevaar
Dat ben ik met je eens. Ieder heeft recht op zijn eigen ex, zeggen wij wel eens gekscherend. Ik communiceer niet met die van hem, hij niet met die van mij.
Als er iets is dat mij irriteerd dan praat ik daarover met mijn vriend. Is hij het met mij eens, dan neemt hij daarover contact op met zijn ex.
Ik zou het niet zo vaag houden. Dus wel echt het adres doorgeven, maar dan pas laat.
Helaas hebben wij aan de hand gehad dat er een ongeluk gebeurde, dochter brak haar arm bij mij op vakantie. De volgende dag was haar vader er, voor haar natuurlijk erg fijn.
nodig?
De vraag is of een precies adres echt nodig is. Iedereen heeft toch een mobiel en als er iets aan de hand is dan bel/app je elkaar en ben je zo ter plaatse. Zeker in het geval van deze nogal opdringerige mevrouw zou ik een jaartje vaag blijven. Ook als signaal. Misschien dat het het jaar erop wel weer kan.
@ Stunnie Bun
Misschien ben ik niet duidelijk genoeg geweest, maar mijn vriend en ik zitten volledig op 1 lijn. Hij communiceert altijd met haar, want idd ieder zijn ex. Deze keer hadden we besloten het een keer anders te doen, dat ik onze irritatie naar haar zou communiceren, met de hoop dat het nu wat duidelijker aan zou komen. Want het is ook mijn huis, dit had weinig tot niets te maken met de opvoeding van hun zoon. Helaas hielp dit dus niet....
Daarnaast is ze welkom in ons huis als ze hun zoon afzet, zij mag gewoon binnenkomen. Dit ook om de lieve vrede te bewaren voor de kinderen. Het ging puur om het feit dat zij naar mijn idee, het recht nam om vrijblijvend en zonder overleg in ons huis rond te wandelen. zelfs mijn schoonouders bellen als ze ons huis binnen komen en wij zijn er niet....
loslaten
De algemene teneur hier op forum is doorgaans dat gescheiden ouders het wel en wee van hun kinderen los moeten laten als ze bij de andere ouder zijn. Ik ben het daar van harte mee eens. Het zou mij dan ook hogelijk irriteren als mijn ex de kinderen steeds zou bellen met de vraag wat wij gaan doen en met wie. Omgekeerd zou het ook niet in goede aarde vallen als ik me er mee zou bemoeien wat mijn ex met de kinderen doet. Als het al nodige is dat mijn ex in mijn huis zou zijn als ik er niet ben - bijvoorbeeld omdat een kind hier iets nodig heeft en het niet kan vinden- dan laat hij dat weten. Omgekeerd hetzelfde. Ik denk dat de ex van vriend van TS haar kind niet wil en kan loslaten.