Gezondheid Gezondheid

Gezondheid

tonny

tonny

07-02-2016 om 12:20

'Prettig weekend!'

'Een fijn weekend!' - het is overal een gevleugeld gezegde. Gisteren viel me ineens heel concreet op dat een weekend in een zorginstelling juist minder prettig is dan de werkweek. Ik was rond etenstijd bij mijn oude moeder en hielp haar met de warme maaltijd. 'Fijn', zei de verzorgende, 'door de week lopen we met z'n drieën en in het weekend altijd maar samen.'

Dat is toch raar! Van de bewoners gaat er echt geen enkele een weekendje naar huis, het zijn er dus exact evenveel als door de week. Voor hen is de zorg minder beschikbaar en wie in het weekend dienst heeft, heeft het extra druk. En dan is er ook nog eens géén activiteitenbegeleiding en géén receptie die losse dingetjes oplost.

'Prettig weekend!'


Ef

Ef

07-02-2016 om 13:21

Ja, typisch..

Typisch weet zo'n maatregel die verzonnen is door management die zelf in de weekenden en de feestdagen geen voet in het verpleeghuis zet.
Idee is dat er in het weekend de bewoners basis-Adl krijgen, dus dat er niet gedouched hoeft te worden, alleen "kattenwasjes" verder lopen er geen artsen en hoeven mensen niet naar activiteitenbegeleiding, dus hoeven ze niet op tijd "klaar" te zijn, zodat je met een man minder zou kunnen. In de praktijk is het juist in het weekend veel drukker, ook is er vaak meer bezoek, met vragen of die je graag even wil spreken.
Het is natuurlijk ook een bezuinigingsmaatregel, in het weekend zijn de personeelskosten hoger vanwege de ORT.

Familiebezoek?

Gaat het verzorgingstehuis er misschien van uit dat familie vooral in het weekend komt en zij dus voor het 'entertainment' en wat verzorging zorgen?

skik

Tonny

Tonny

07-02-2016 om 14:51

Douchen gebeurt sowieso niet dagelijks

Vinden veel mensen ook geen ramp want dagelijks douchen waren ze vroeger nier gewend. Douchen vinden ze zelfs vaak een heel gedoe.

Inderdaad, familie op kunnen helpen met de maaltijden, de afwas doen ( dat doe ik altijd als ik er ben) maar familie blijft niet de hele dag.

Bellen gaan voor toiletbezoek,,bij valpartijen, en voor vele zaken die bewoners niet zelf meer kunnen. Als je miet meer mag/kunt lopen en geen raad weet met drie afstandsbedieningen ( tv, audio, het digitale kastje) en de symbolen niet meer kunt onderscheiden. Als gordijnen/ zonwering open of dicht moet, lichten aan of uit, glaasje water, vestje aan of uit, verwarming hoger - noem maar op. Je merkt al die onbenullige vanzelfsprekendheden pas als ze uit je handen vallen.

Kaaskopje

Kaaskopje

07-02-2016 om 15:36

Sneu

Je hebt helemaal gelijk, het is raar.

Zou personeel het massaal af laten weten als die onregelmatigheidstoeslag beperkt zou worden? Zo werkte ik vroeger altijd op zaterdag. Ik kreeg dan 125 procent van het normale loon, daarvoor kwam ik graag iedere zaterdag werken. Dat was toch een extra dag inkomsten per maand. Tijdens de normale werkdagen, maandag t/m vrijdag, moesten we een of twee keer tot half 10 werken en dat werd niet extra beloond. Het moest, geen keus. In zekere zin vind ik dat als je een bepaald soort werk gaat doen, je de consequenties ook voor lief 'moet' nemen. In de zorg wéét je dat het geen van 9 tot 5 baan is.

Eerlijk is eerlijk, ik zou die onregelmatigheidstoeslag blij aanvaarden hoor. Geld is geld. Maar maken 'we' daarmee zelf de zorg ook niet onnodig duur met gevolgen als minder zorg in het weekend?

Ef

Ef

07-02-2016 om 16:17

Ja daag, Kaaskopje

Onregelmatig werken is slecht voor je gezondheid, je sociale leven lijdt eronder, als bijna het hele land feest aan het vieren is (Koningsdag, kerst) ben je aan het werk, je kan niet zomaar op een club of sportavond, bij weekendjes weg of verjaardagen moet je altijd "kijken of je wat kan regelen op je werk" , sportwedstrijden van de kinderen mis je regelmatig. Weet je natuurlijk als je in de zorg gaat werken, maar ik vind dat er best wat tegenover mag staan bij het niet super riante salaris... Op zaterdagochtend krijg je tegenwoordig trouwens geen ORT meer. Verder vind ik dat zolang er nog dierectieleden en leden van de raden van bestuur zijn die ver boven de Balkenende-norm verdienen, er gouden handdrukken worden uitgedeeld, er door de week in de zorginstellingen kantoren vol mensen zitten met onduidelijke functieomschrijvingen, er niemand op de werkvloer zijn ORT hoeft in te leveren.

Tonny

Tonny

07-02-2016 om 16:40

Helemaal eens mer Ef

Heb zelf ook gezinsleden die in de zorg werken, onregelmatig werk is onplezierig en ik vind het prima dat dat extra wordt betaald. In het bijzonder omdat je naast de gewone overlast zoals Ef beschrijft ook nog eens intensiever bezig bent dan door de week.

Er gaat trouwens veel tijd zitten in protocollen en rapportages; en het is ook moeizaam dat in sommige instellingen medewerkers zich wel erg strikt aan de regels houden qua huishouding en zorg. Bij m'n moeder wordt eens per week schoongemaakt en wat er daarnaast vies wordt ( en dat is tegenwoordig veel) doe ik zelf. Zorg doet dat alleen als het echt de spuigaten uitloopt.

Al met al ga ik zelden meer op vakantie omdat ik er niet op kan vertrouwen dat bij m'n moeder alles goed verloopt. Alle overdrachten en protocollen ten spijt: degene die haar de dag in helpt is (uiteraard!) iemand anders dan degene die s avonds werkt en ieder heeft een eigen idee waar dingetjes worden weggelegd. Mijn moeder heeft dat overzicht niet meer dus ik ben 'onmisbaar' om verloren/vieze voorwerpen in ere te herstellen. Hoe vaak ik al over de vloer heb liggen dwalen om een half gehoorapparaat of een bril op te sporen, Pfff.

Onlangs ging er zonder overleg heel veel nachtkleding in de was en moest ik op stel en sprong nieuwe nachtjaponnen scoren omdat wasgoed helaas lang weg blijft, Dat valt nog niet mee in Valentijnstijd als alle etalages romantiek en verleiding ademen. Lang leve c&a waar voor een zacht prijsje nog enkele oudedamesnachtponnen met lange mouwen in het rek hangen.

Sorry, ben even knorrig.

Lusithania

Lusithania

07-02-2016 om 16:43

Tonny

Zou je moeder iets beter uit de voeten kunnen met zo'n afstandsbediening?
https://nl.optelec.com/zoeken?search=afstandsbediening&pageNumber=1

Vrijwilligers.

Als het meezit komt er in onze zorginstelling een vrijwilligster opdraven om de verzorgsters te ontlasten. Helpen met het eten, vestje aan vestje uit, maar ook de vaat en beetje opruimen.
Beetje koffieleuten met bewoners die geen bezoek ontvangen is eigenlijk geen tijd voor, je loopt je het leplazerus.
Als je in het weekend wilt helpen is dat inderdaad een extra groot feest, mensen zijn niet makkelijk te vinden.

Tonny

Tonny

07-02-2016 om 17:08

Dank voor je zoekwerk!

Wie weet is dat wat. Vind ik typisch een klusje voor mijn broer ( delegeren he). Het punt is dat de tv aan moet ( ofwel op het toestel zelf, waar ze nu dus niet meer bij kan als ze niet loopt, of met een afstandsbediening) , en apart daarvan dat ook het digitale systeem moet worden geactiveerd - ook met een afstandsbediening.

Hortensia

Hortensia

07-02-2016 om 17:16

Tonny

Lieve Tonny, al heb ik geen ervaring met zorginstellingen zoals die van je moeder, en zitten wij in een heel andere tak van de zorg (en alle instanties die daarmee te maken hebben), ik herken zoveel in wat je schrijft.

Dat je overal bovenop moet zitten, bijvoorbeeld... Breek me de bek niet open.

Ik kan het zo goed begrijpen dat je er af en toe helemaal doorheen zit en wel eens denkt: "Oké, en ik dan...?" Zodat je bijvoorbeeld weer eens op vakantie kunt.

Met een aangepaste afstandsbediening ben je dan echt niet geholpen. Dat is maar een detail van een groot probleem.

Ik wens je heel veel sterkte toe.

Vervanging

Is er vervanging als je op vakantie gaat? Je eigen kinderen kunnen toch wel tijdens jou vakantie de honneurs waarnemen?

Deed ik ook altijd bij mijn oma samen met mijn broer en zus.

Ef

Ef

07-02-2016 om 17:33

Herkenbaar, Tonny

Inmiddels werk ik zelf niet meer in een zorginstelling, maar in de wijk, maar hiervoor heb ik in verschillende zorginstellingen gewerkt. Spullen die kwijtraken is vaak een groot probleem, zo'n afdeling is soms net de bermudadriehoek, er verdwijnt van alles. Niet iedereen is even zorgvuldig met de spullen van bewonders; bij het afhalen van het bed verdwijnt een ondergebit in de waszak, iemand wordt onder de douche geholpen en bij het haren wassen blijkt ze haar hoorapparaat nog in te hebben, hardnekkige urinelucht in de kamer, blijkt er al dagen een vuile inco onder het bed te liggen, aangepast bestek van de ergo komt in de prullenbak terecht, enz.. Het is ergerlijk en irritant, kost ook een hoop tijd en geld, en de bewonder is de dupe.
Soms helpt het iets om briefjes op te hangen in de kamer: hoorapparaat graag in het doosje op het nachtkastje, gebit graag in het bakje op de watafel, maandag en donderdag schoon nachthemd..
En verder toch maar aan blijven kaarten, vraag of ze het in een werkbespreking willen bespreken, want het is wel een mentaliteitsprobleem..

Tonny

Tonny

07-02-2016 om 17:33

Zo is dat hortensia

Al die kleine lastige dingetjes bij elkaar! Dat overal bovenop moeten zitten is zo vermoeiend. Natuurlijk is er een evv-er maar die heeft ook vakantie/vrije dagen en in een paar dagen gebeurt er van alles.

Ja MarSy, mijn kinderen inschakelen, maar die werken allemaal fulltime en wonen niet dichtbij haar. 'S Avonds na achten is er niet veel te doen qua zorg, dan gaat oma naar bed.
Er is een gepensioneerde nicht die nu geregeld komt, maar die moet daar een heel eind voor reizen. Hartstikke lief van haar!! Helaas hebben we verder weinig beschikbare familie.

Kaaskopje

Kaaskopje

07-02-2016 om 18:49

Directie

Verder vind ik dat zolang er nog dierectieleden en leden van de raden van bestuur zijn die ver boven de Balkenende-norm verdienen, er gouden handdrukken worden uitgedeeld, er door de week in de zorginstellingen kantoren vol mensen zitten met onduidelijke functieomschrijvingen, er niemand op de werkvloer zijn ORT===

Oh daar zit zeker wat in!

Mijn dochter verdient overigens nu al meer dan ik. Ik vraag me soms wel af waarom dat als onrechtvaardig laag salaris wordt gezien.

Effe zo

Effe zo

08-02-2016 om 09:34

Ik werk ook

in de zorg, op een kleine woonvoorziening met in totaal 5 personeelsleden voor de avonden/weekenden en 3 voor de nacht. Je werkt altijd in je eentje, elke dag, ook feestdagen,verjaardagen,weekenden.

Er zijn 8 cliënten. Die je van top tot teen verzorgd, samen mee kookt, eet, en elke avond of ochtend worden gedoucht, naar bed brengt met een liedje of een verhaaltje,de was, de boodschappen, de dokter, tandarts, fysio, clubjes, taxi's regelen, medische zaken regelt, overleg met familie, artsen, cursussen, vrijwilligers regelen, maar ook onderhoud zoals tuin, afval, een bel die het niet doet bijvoorbeeld...rapporten schrijven, overdragen, medicatie bestellen en controleren,kamers schoonmaken, douche, toiletten,enz enz enz. Al die dingen doe je in je eentje.
Ook hier in het weekend gaan er weinig naar huis, maar krijg je juist visite van familie, waardoor je nog méér werk hebt, want dan ben je gelijk ook koffie en thee juf. En worden er tussendoor gesprekken gevoerd en regeldingen gedaan, die doorgegeven worden door familie.

Ik heb een goed diploma, kan en weet best veel, werk de benen uit mijn lijf, we zijn al 12 jaar een hecht team waarin goed wordt overlegd en waarbij we elke dienst alles doen zodat de volgende die komt het rustig kan overnemen en verder kan gaan waar de ander is gestopt.

We hebben allemaal dezelfde opleiding gehad, behalve de nachtploeg. Soms werken we ook 's nachts als er een collega ziek is en er geen vervanging is.
Wij met zijn vijven verdienen per uur 15,68 per uur.

Als ik zie dat het management ruim het dubbele verdiend, de kookdienst heeft afgeschaft, zodat je met alle zintuigen op scherp staat te koken, want epilepsie aanvallen rond die tijd van een cliënt, agressief gedrag tussen bepaalde cliënten de niet bij elkaar kunnen zitten, omkleden van cliënten voor de sportclubjes, tassen, geld, pasjes klaarleggen voor cliënten die naar muziek of toneelclubje gaan, ondertussen sta je op te letten dat er niet eentje aan de kookplaten zit en de pannen al leeg eet en dan eten pureren, eten geven, hapje voor hapje, zorgen dat ze aan tafel zitten, medicatie uitdelen en ook zorgen dat de medicatie in wordt genomen, aftekenen, opruimen, taxi bellen waar ie blijft, enz enz, al die dingen doe je alleen, omdat de kookdienst van 5 tot 7 is afgeschaft en er is niemand die helpt. Geen vrijwilliger en geen ouders.
Maar management krijgt het dubbele en vindt dat je het wel alleen kan.
Het kan ook. Maar ik ben gesloopt na 3 avonddiensten. Ik werk tot 23.30 uur. Ort is afgeschaft op de zaterdagochtenden. Veel is niet hoor.
Ik geniet van het werk, hou van mijn cliënten met heel mijn hart, we doen alles voor en met ze,maar het is zwaar en met 5 autisten met een verstandelijke beperking op baby/peuterniveau heb je veel geduld nodig en moet je goed kunnen kijken naar lichaamstaal en ik vind zoals we nu moeten werken door alle bezuinigingen, het ten koste gaat van de cliënt.
Ik hoef geen hoger salaris, ik zou er iemand bij willen hebben, zodat je ècht alle tijd hebt om goed te kijken wat iemand je duidelijk wil maken met zijn gestotter en gehaper en zijn mimiek. Wij kennen ze goed en weten het meestal wel wat diegene wil of bedoelt, maar het is gewoon niet goed om zijn of haar wensen 'in te vullen' vanwege tijdsdruk.
Zo even klagen hoor

Angela67

Angela67

08-02-2016 om 09:44

effe zo

Wat een ontzettend goede, duidelijke beschrijving van de situatie geef je! (en hoe triest het financiële plaatje i.r.t. management). Ik ben gedurende vijf jaar regelmatig bij mijn vader geweest in een gesloten afdeling (demente bejaarden), dus ik herken enige zaken wel.
Valt er voor jullie iets te winnen om toch hulp vanuitfamilie of relaties te gaan organiseren, bijvoorbeeld op de spitstijden? Al was het maar 1 of 2 keer per week die kookdienst op vrijwillige basis te laten invullen? Ik zou daar zelf best voor openstaan. Ik weet niet natuurlijk wat jullie al geprobeerd hebben, of wat evt wel of niet mag, maar je beschrijft zo duidelijk waar de knelpunten liggen dat dit best wel tot een actieplan kan leiden.
gr Angela

Half a twin

Half a twin

08-02-2016 om 10:02

effe zo

Duidelijke omschrijving en wat triest dat hoge heren achter een bureau ver weg van de werkvloer de kookdienst wegbezuinigen, zonder dat ze zich realiseren wat de gevolgen daarvan zijn.
Ik herken die regeltjes maken om te bezuinigen wel. Ik werkte ooit in een ziekenhuiskeuken waar vanwege de invoering van HACCP allerlei processen op schrift gesteld moesten worden. En toen hogerhand dat onder ogen kreeg kwamen er allerlei orders om geld te besparen.
Om 10.00 uur ging de aardappelketel zacht aan en dan gingen de koks koffie drinken/ontbijten. Na de pauze ging de ketel wat hoger en was dan tegen elven aan de kook. Rond 11.10 waren de aardapp en ls gaar en kon er gepureerd worden voor gemalen voeding, mixvoeding enzovoort en dan starte de verdeelband om 11.30. De bobo had even thuis gekeken denk ik en hij vaardige een bevel uit dat de ketel pas om10.40 aan mocht dat scheelde 40 minuten energie en dat 7 dagen in de week. Daarmee kon hij €xxxxxx,00 besparen, hoera!
Wat hij zich niet realiseerde is dat meer dan 80 kilo aardappelen een langere aankooktijd nodig heeft dan die 800 g in zijn eigen keuken. Zeker in de weekenden met maar 1.5 echte kok voor zowel de aardappels als de groentepartie was dat stress alom om tijd klaar te zijn. Het hele ziekenhuisproces was tenslotte zo ingericht dat vanaf 11.45 de maaltijden boven kwamen. Te laat starten liet overal op de afdelingen zijn sporen na in de processen op de afdelingen, waar in het weekend ook met veel minder personeelgewerkt werd.

Managers voor hun aanstelling eerst 6 weken mee laten draaien op de werkvloer, laten zien hoe het gaat, dat ze niet op rare bezuinigingsmaatregelen gaan zitten broeden, zou dat wat zijn?

effe zo

effe zo

08-02-2016 om 10:09

Juist!!!

"Managers voor hun aanstelling eerst 6 weken mee laten draaien op de werkvloer, laten zien hoe het gaat, dat ze niet op rare bezuinigingsmaatregelen gaan zitten broeden, zou dat wat zijn?"

Maar met onze autisten niet te doen, hahaha, die schrikken zich rot zo'n vreemde vent over de vloer! Nee, grapje, maar ik vind echt dat er eerst maar eens goed moet gekeken worden, wat je nou eigenlijk echt staat te doen als je werkt. En voor wie of wat doe je het nu? Wij doen het echt niet voor het geld, gewoon niet, we hebben iets ingeleverd omdat we best een luxe positie hebben voor de cliënten. En om te kunnen blijven bestaan en ze niet te 'dumpen' in grotere instellingen hebben we het maar geaccepteerd zoals het nu is.

We moeten er niet aan denken dat 'pietje' in bed wordt gelegd zonder zijn lievelingssokken en dat ene speciale liedje die we zingen. Dat soort kleine dingetjes, of aanrakingen op een plek die ze wel kunnen verdragen en die lach die je krijgt, daar doen we het voor, die ogen! En ja natuurlijk gebeurd dat ook in grotere instellingen, echt waar, maar wij willen onze 'kinderen' niet kwijt

Effe zo

Effe zo

08-02-2016 om 10:12

Angela

Ja...we hadden een vrijwilliger, maar die vond het eigenlijk te veel en lastig met de tijden thuis. Snap ik ook!
Maar er wordt wel altijd op vrijdag door sommige ouders gekookt! En met Kerst doen we ook samen met ouders van alles en dat maakt het ook wel weer speciaal en heel fijn.

Maar dat het weg is bezuinigt vind ik ook onbegrijpelijk.

Angela67

Angela67

08-02-2016 om 10:17

migranten?

vrijwilligerswerk door migranten die voldoende ervaring hebben in deze branche? Hebben jullie een vacature uitstaan bij een vrijwilligersbank misschien? Ik snap dat het zoeken naar goede vrijwilligers ook tijd kost, maar misschien is het management daar wel voor te porren . . .?
dat je tijdelijk wat extra betaald personeel mag inhuren zodat jullie een goede vrijwilligerspool mogen opbouwen voor de 'facilitaire'zaken, die iets meer losstaan van het directe contact met de bewoners? Daar vast nog best wel een positieve business case van te maken?
Groet,
Angela

Anno

Anno

08-02-2016 om 11:10

mijn

Mijn vriendin doet zoiets als hier wordt voorgesteld.
Tussen 11 en 13 uur en van 16 tot 20 uur.
Ze wordt niet betaald, maar is werkzoekende en heeft zo sinds kort bij de instelling 16 uur betaald werk gevonden in de schoonmaak.
Het is te zot voor woorden hoe hard het personeel moet werken en hoe de ouderen/gehandicapten daar onder moeten lijden.

In mijn vorige baan was het ook zo. De bobo's verzinnen iets, maar hebben, ondanks meedraaien op de vloer 2 weken, geen idee hoe de uitvoering er uit komt te zien. Knappe koppen, maar overleg met de uitvoerenden zou al zo'n stuk kunnen schelen. Daar lopen namelijk ook gewoon intelligente mensen rond die weten hoe iets werkt.
Als team zou je veel meer kunnen bereiken en meer effectief kunnen besparen zonder er een kruideniersmentaliteit op los te hoeven laten.

Hortensia

Hortensia

08-02-2016 om 11:24

vrijwilligers en bemoeienis van bovenaf

Het probleem met vrijwilligers is, dat die werk gaan doen waar mensen vroeger voor betaald werden. Zoals die afgeschafte kookdienst. Dan loop je het risico dat je hetzelfde krijgt als die ontslagen straatveger uit (ik dacht) Den Haag, die met behoud van uitkering gedwongen... de straat moest vegen.

Ik ben het verder helemaal met jullie eens dat er een bovenlaag is die beslissingen neemt over zaken waar ze eigenlijk weinig praktische kennis over hebben, maar daar wel dik voor betaald worden. Ik wil niet de ontevreden, klagende Nederlander uithangen, maar jullie verhalen zijn duidelijk genoeg. Het geldt voor de zorg in zijn geheel.

Ik wijs dan niet alleen naar een groep onwetende managers (waarbij ik zeker weet dat er ook managers rondlopen die wél weten wat er speelt en daarnaar handelen), maar ook naar de overheid met hun ondoordachte "hervormingen". Ingrepen van bovenaf, waar mensen zitten die geen idee hebben wat ze aanrichten, soms zelfs bewust officiële adviezen in de wind slaan. Hierdoor zijn veel mensen flink in de knel gekomen. Zorgvragers, mantelzorgers en "de werkvloer" die het allemaal maar rond mag krijgen.

Er wordt telkens gezegd dat de zorg te duur is, maar hoeveel van dat geld gaat daadwerkelijk rechtstreeks op aan zorg op zich? En hoeveel gaat er in de bovenlaag (en dure adviesbureaus) zitten? En vooral: hoeveel gaat er zitten in het oplossen van de problemen die ontstaan door ondoordachte bezuinigingen en hervormingen? Zie het verhaal van die manager die vond dat de aardappelen maar later op moesten. Gevolg: een domino-effect aan problemen.

Neem als voorbeeld hoe de transitie in de zorg erdoorheen gejast is. Zelf heb ik niet met een dementerende moeder of instellingen te maken, maar wel met WMO, Jeugdzorg en PGB's. Ook daar moest zo nodig ondoordacht in gesneden worden want het kostte teveel (en oh ja, we "fraudeerden" allemaal zo massaal...). Per 1 januari 2015 is het helemaal veranderd, zwaar tegen de adviezen van alle betrokken partijen in, het ging namelijk veel te snel. Maar nee, het moest per 2015 ingaan.

En het ging mis. Het ging verschrikkelijk mis. Soms haalt het de krant, meestal niet. Maar het ging op uitgebreide schaal gruwelijk mis.

Er wordt telkens vanuit Den Haag geroepen dat het nu bijna helemaal goed gaat, maar het gaat voor veel mensen nog steeds afgrijselijk mis. Ook in ons gezin is het één lang drama, vooral omdat de gemeente eigenlijk nog steeds geen idee heeft hoe het nou precies werkt, er is teveel veranderd in te korte tijd.

Wat het aan manuren heeft gekost om telkens de boel weer vlot te trekken, ik voel me bijna schuldig hierover. Als het één (eindelijk) is opgelost komt het volgende probleem weer. Op dit moment lopen er weer een paar zaken fout die moeilijk vlot te trekken zijn. En omdat mijn ene kind binnenkort de nodige veranderingen zal meemaken waarbij het WMO hard nodig is, zie ik een nieuwe bui nu alweer hangen.

Het is allang niet meer de vraag óf het fout gaat, maar wáár het fout gaat. En wat ik dan uit de kast moet trekken om het weer recht te krijgen. Gaat wéér een boel manuren kosten om de koppen bij elkaar en de neuzen één kant op te krijgen. En dat kost dus extra geld, want die mensen die erbij betrokken zijn werken niet voor het minimum loon. Geld, dat had kunnen worden gebruikt om die aardappelen weer eerder op te zetten.

Ons "geval" is geen uitzondering. Ik zie het op grote schaal fout gaan, soms met schrijnende, levensingrijpende gevolgen voor de zorgvragers en hun mantelzorgers. Mijn ervaring en die van mijn directe omgeving zijn dan wel zoals ik al zei, vanuit de WMO, WLZ en zo. Maar het sluit naadloos aan op de verhalen die ik hier lees over instellingen en ook ziekenhuizen. Over Tonny en haar moeder. Over personeel dat op de tenen moet lopen.

Oorzaak: ingrepen "van bovenaf". Management of overheid.

Het kost uiteindelijk meer geld dan dat het oplevert. En op een mooie dag concludeert iemand: "De zorg kost teveel geld. Laten we de boel eens op de schop nemen, hier wat wegsnijden, daar wat korten, want die zorg kost veel te veel." En dan begint het feest opnieuw.

Nee, niet de zorg kost teveel. De ondoordachte bemoeienissen van bovenaf kosten teveel.

Effe zo

Effe zo

08-02-2016 om 11:38

Management

Het is vooral politiek. De instelling heeft te maken met de gemeente nu. De gemeente bepaald wat er en hoeveel er bezuinigd moet worden. Het management moet snijden, om te kunnen blijven bestaan.
En we moeten steeds meer, maar krijgen minder. Minder tijd, minder middelen en minder geld. Niet alleen wij, maar dus ook de cliënt.

Mensen die blijven volhouden dat je je eigen zaken moet regelen en zelf verantwoordelijk bent, we een participatiemaatschappij moeten zijn of worden,vullen eerst hun eigen zakken, maken dan regeltjes en wijzen daarna met hun vinger. Dat is mijn mening. Daar is niet tegenaan te werken.

Ik vind het schandalig dat er bijvoorbeeld geen taxi meer komt voor een bepaalde cliënt omdat de gemeente vind dat ze niet zonder begeleiding in de taxi kan, maar we hadden een begeleider, maar die is wegbezuinigd. Dus totdat we een nieuwe vrijwilliger hebben gevonden, mag ze niet die taxi in.
Nieuw regeltje.

Maar wie moet die vrijwilliger regelen? Wij. Krijgen wij daar extra tijd voor? Nee. Krijgen wij geld voor extra personeel? Nee. De politiek zegt dan dat ouders of familie meer moet doen. Doet familie dat? Nee. Of er is niemand meer over van familie of familie woont 200km verderop. Deze 8 wonen namelijk niet voor niks meer thuis en hebben ook nog eens ernstige gedragsproblemen. Ouders kunnen zo'n kind niet meer áán, die zijn op!

Het is goed hoor om veel zelf te regelen, om een zelforganiserende instelling te zijn, als er toch ook wordt meegedacht vanuit de politiek en die ook met oplossingen komen voor gevallen die niemand hebben om te helpen. Vrijwilligers zijn er wel, maar lang niet geschikt. Je moet gevoel hebben voor de cliënt, de cliënt moet een veilig en vertrouwd persoon om zich heen hebben, anders krijg je echt een soort oorlogssituatie...Een oude man van 90, maar met zijn hersenen nog allemaal op een rijtje, kan je in een auto zetten met een vreemde om even naar de dokter te gaan, dat kun je niet doen met een man van 25 met een verstandelijke beperking, knetter autistisch en op peuterniveau, zonder familie en vrienden. Dat soort dingen. Daar loop je tegen aan. Dat kost zoveel energie, tijd en geld en een heleboel tijd om hem/haar weer rustig te krijgen als het toch gebeuren moet.

Effe zo

Effe zo

08-02-2016 om 11:44

hortensia

Ik ben het met je eens!

Angela67

Angela67

08-02-2016 om 11:47

gemeenteraadsleden

Als ik in jullie schoenen stond zou ik nog wel de relatief kleine actie willen uitproberen om een combinatie te maken van de postings van Effe Zo en Hortensia en daarmee de gemeenteraadsleden van Effe zo's gemeente op de koffie te vragen op spitsuur, als ook familie er is.

laat ze zien hoe het eruit ziet. en dat je niet eens tijd hebt om vrijwilligers te werven/in te werken.

dat is het enige voordeel van de 'participatiemaatschappij': het wordt lokaal besloten dus je kunt ook lokaal reuring maken.

gr Angela

Hortensia

Hortensia

08-02-2016 om 12:15

Effe zo

Twee zielen, één gedachte. Ik kan ook een hele rits voorbeelden noemen. Van die jonge studente met een progressieve ziekte waardoor ze rolstoelafhankelijk werd. Ze moest een aangepaste rolstoel - kreeg ze niet, vond de gemeente onzin. Ze is afhankelijk van thuiszorg - krijgt ze niet waardoor haar huis vervuilt.
Van een alleenstaande gehandicapte moeder bij wie ook van alles mis gaat. Ze heeft de zorg over een autistisch kind voor wie ze met heel veel moeite een woonvorm heeft gevonden. En toen besloot de gemeente dat die wel met minder indicatie toe kan, waardoor hij weer noodgedwongen thuis woont. De moeder zelf moet ook keer op keer vechten voor haar zorg. Haar oudste dochter moest op haar 18e uit huis, omdat de gemeente vond dat zij haar moeder maar moest helpen (zowel uitgebreide huishoudelijke zorg als lichamelijke verzorging, dus meer dan een keertje vaker stofzuigen). Zeer uitgebreide zorg die niet met haar eigen werk en studie te combineren was.
Van de ouders van een meervoudig gehandicapt kind die uitgebreid moeten omschrijven wat hun taken inhouden. Een soort schema maken. Dat is onmogelijk. De ene dag zijn ze continu in de weer omdat het kind weer epilepsie heeft. De andere dag reageert het kind slecht op nieuwe medicatie waardoor ze aan de diarree is (het kind zit al in de puberteit dus "spuitluier" is een understatement). Soms heeft het kind ook een goede dag, maar dat moet je niet hardop zeggen want dan word je gekort in je zorg.
Mijn vader die zijn scootmobiel maar niet kreeg maar wel een hoge eigen bijdrage moest betalen (ik heb gezegd dat hij gek was: eerst die scootmobiel, dan betalen!).

In mijn geval, en dan beperk ik me tot 2016: een indicatie die niet is doorgegeven aan een zorgverlener waardoor er geen voldoende zorg meer wordt verleend. Ik heb de indicatie wel binnen en doorgestuurd, maar nee, het moet rechtstreeks van de gemeente komen want ze wilden geen risico lopen (en dat snap ik ook wel weer). Dus is er al bijna anderhalve maand te weinig zorg.
Een bepaalde voorziening die was toegewezen maar die bijna de mist in ging omdat de gegevens verkeerd waren doorgegeven door de gemeente (aan de coulance en medewerking van de leverancier is te danken dat het toch is goedgekomen).
Een kind met PGB dat sinds 2016 geen PGB meer heeft omdat de gemeente het budget niet beschikbaar heeft gesteld aan de SVB (er is een herindicatie tot eind dit jaar, daarna moet zijn autisme maar over zijn - wat zegt dit over de kennis van degene die de indicatie afgeeft).
Een WMO-medewerker die weigert in gesprek te gaan over de hierdoor ontstane problemen "want alles gaat goed".

Over 2015 zwijg ik maar. Uitgeprint op A4 in normaal lettertype levert dat 8 kantjes tekst op (in telegramstijl zelfs). En dan heb ik het alleen nog maar over de gemeente; over het SVB en het Zorgkantoor (om de zaak voor 2014 af te handelen) kan ik ook nog wel het nodige vertellen. Over de jaren voor 2015 ook. Over wat dit met me heeft gedaan en nog steeds doet, ook. Het heeft mijn eigen gezondheid een flinke knauw gegeven. Stress kan namelijk nare dingen doen in je lijf.

En dan zijn wij nog tamelijk lichte gevallen. Die invalide kennis met autistische zoon is veel heftiger. Dat meisje dat in een rolstoel zit waar ze alleen maar zieker van wordt ook. Die ouders van dat meervoudig gehandicapte puberkind, ik zou niet met ze willen ruilen, daar zijn mijn problemen nog peanuts bij.

De bezuinigingen in de zorg hebben al een ravage aangericht. Steeds meer dementen die de weg kwijt zijn (soms letterlijk, zo heb ik er laatst eentje in mijn straat gevonden, het beste mens was ook nog behoorlijk kribbig, gelukkig was de politie er in 2 minuten). GGZ-patiënten die doordraaien (en hup, daar ontploft weer een gevel uit een appartement, en denk aan de moordenaar van Els Borst die sméékte vastgezet te worden omdat hij voelde dat het mis ging).

En niet alleen de zorgvragers zijn hiervan de dupe. Ook de mantelzorgers en de zorgverleners. En uiteindelijk een groot deel van de maatschappij. Want je zult maar naast zo iemand wonen die zijn gevel uit zijn appartement blaast, of een verwarde bejaarde die vooral 's nachts loopt te spoken, of neergestoken worden door iemand die wanen heeft waarvoor hij eerder al om hulp had gesmeekt.

Hortensia

Hortensia

08-02-2016 om 12:23

Angela67

Ik ben bang dat de mensen die zulke maatregels erdoor hebben gejaagd, ziende blind en horende doof zijn. Kijk maar hoe Van Rijn reageerde vorig jaar, toen echt niet meer stil te houden was dat er honderdduizenden (officieel door Per Saldo gezegd) gedupeerden waren door zijn hervormingen m.b.t. PGB. Hij bleef maar hangen in zijn mantra over "vermoedelijke fraude". Blame the victim. Als moeder van een paar PGB-klantjes heb ik dit als bijzonder kwetsend en beledigend ervaren.

Wat mijn makke met de gemeente betreft: ik ben gelukkig gezegend met een paar goede contacten in het hol van de leeuw. Maar zelfs zij bonken af en toe met hun hoofd tegen de muur om zoveel halsstarrigheid. Dat er gewoon glashard ontkend wordt dat er problemen zijn terwijl ik die goed kan aantonen met alle bewijzen, mailwisselingen, schriftelijke bevestigingen van betrokken externe partijen (die ik ook niet benijd, want zo kun je toch niet werken?) etcetera.

En je zult maar niet die contacten hebben. Dan hang je helemaal.

Dat is de mentaliteit bij degenen die er de ergste puinhoop van maken. Ik mag geen diagnoses strooien, maar het ruikt naar narcisme. Het ligt altijd aan een ander. De mensen moeten maar meer gaan mantelzorgen. Harder werken. Denken in mogelijkheden (terwijl de tools die je daarvoor nodig hebt uit handen worden geslagen, zowel bij de zorgvragers als bij de instellingen en het personeel). Ze overdrijven. Terwijl zij degenen zijn die er zo'n bende van hebben gemaakt. Zowel vanuit de overheid als vanuit de leiding.

tegengeluid en een voorstel

Ik ben dus zo'n manager in de zorg. Waarvan ongetwijfeld binnne mijn organisatie wordt gedacht dat ik bezuinigingen doorvoer terwijl ik geen verstand heb van de praktijk, maar ondertussen mn zakken lekker vul. Wat veel mensen niet weten is dat ik een aanstelling heb voor 34 uur maar per week gemiddels 60 uur werk. In het weekend, bijna iedere avond. 24/7 bereikbaar ook nog eens. Als ik dat even doorreken kom ik op een netto uurloon van nog geen 11 euro.

Zullen we stoppen met het op één hoop gooien van managers en zogenaamde bobo's in de zorg? Net als over allerlei andere functies (artsen, worstverkoper bij de Hema, stratenmakers etc) valt daar echt niet in zijn algemeenheid iets over te zeggen en op één hoop te vegen. Achter die managers zitten ook gewoon mensen. Met gevoel. Al zou je dat zo op het eerste gezicht niet zeggen.

Half a twin

Half a twin

08-02-2016 om 17:42

swaen

Natuurlijk zijn managers in de zorg ook gewoon mensen met gevoel, kan ik niet ontkennen. En ze werken waarschijnlijk allemaal hard en veel. Sommige managers in de zorg hebben de schijn gewoon heel erg tegen, gedwongen door de ambtenaren in Den Haag moeten zij met minder geld het (zelfde soms zelfs meer) werk (laten) doen. Daardoor nemen ze soms maatregelen waar ze zelf ook niet of niet helemaal achter staan.
Dat managers in de zorg zakkenvullers zijn is niet mijn uitspraak maar soms als er weer zo'n schandaal naar buiten komt is de neiging om te generaliseren groot, ook bij mij. Dat zijn meestal wel de wat hogeren in rang. De sturende kracht van het wijk-zorgteam is ook een "manager" maar staat dichterbij de mensen die ze aanstuurt, ze zal sommige maatregelen die ze moet uitvoeren niet prettig of leuk vinden maar wordt gestuurd door haar meerdere.

Hortensia

Hortensia

08-02-2016 om 17:54

Swaen

Als je me goed hebt gelezen heb je gezien dat ik heb geschreven dat er ook mensen zijn die wél weten wat er speelt op de werkvloer. Ik probeer het altijd zo genuanceerd mogelijk te brengen en niet alle mensen "uit de bovenlaag" op één hoop te gooien.

Zowel bij de overheid als bij managers zitten wel degelijk heel goede mensen.
En in het wijkteam hebben ze ook maar te dealen met de regels die hen door de str*t zijn gedouwd.

Maar helaas zijn er ook verantwoordelijken die enorm veel schade aanrichten.

Soms zelfs landelijke schade.

Ik hou echter voor ogen dat dat niet álle verantwoordelijken zijn. En dat heb ik ook geschreven. Dus verwijt mij geen "op één hoop gooien".

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.