Hoe zorg je ervoor dat schoonouders iets aantrekken van wat je zegt

Niet, dat is aan hun kind!

Dat gezegd hebbende, mijn huis, mijn regels. En willen ze daar niet naar luisteren, dan mogen ze vertrekken. Als kind bij opa & oma was mochten die beslissen.

Oei, ik had zo’n schoonvader. Het is niet meer goed gekomen tussen ons. 
Ik heb geen goede raad, sommige mensen hebben gewoon een plaat voor hun hoofd, ze laten zich niets vertellen omdat ze zelf kinderen hebben opgevoed en ‘echt wel weten wat goed is en wat niet’. 

Mijn schoonvader zagen wij 1 keer per maand en dat was mij al (meerdere) discussies waard. Jouw schoonouders zien de kinderen dagelijks, dat betekend dus dat ze jullie gezag structureel ondermijnen. Dat kun je echt niet goedkeuren.

Ik vind wel dat het met name aan jouw man is om hier iets mee te doen. Het zijn zijn ouders dus is hij de aangewezen persoon om met ze in gesprek te gaan. Zo vaak als nodig is. Anders ben jij straks de boosdoener. 

Ik denk niet dat je er veel aan kunt doen in de zin dat het niet ineens heel andere mensen worden. In een ander topic schreef je ook al dat je man en zijn ouders dingen heel anders doen dan jij. Daar zit niet een soort vertrouwde natuurlijke overeenkomst dat je dingen een beetje op dezelfde manier doet of hetzelfde denkt over dingen. Daarbij lijken zij niet erg makkelijk aan te voelen of over te schakelen naar hoe jij dingen graag wilt. En blijkbaar automatiseert dat ook niet makkelijk bij hen.

Ik weet niet of dit expres is. Het kan zijn dat het expres is, zo van wij zijn grootouders, wij weten het echt wel. Maar het kan ook zijn dat het niet expres is en dat het gewoon oprecht niet echt goed doordringt of dat ze die dingen niet goed onthouden. Het is niet raar als je aan het eerste denkt, maar je zou eens kunnen uitgaan van de variant dat het niet expres is. Dan zul je zonder veel emotie gewoon elke keer de dingen moeten herhalen, en probeer dan ook zo concreet mogelijk te zijn, dus geen vage termen of denken dat ze wel weten wat je bedoelt of dat het toch logisch is. 

Daarnaast denk ik: Pick your battles. Wat vind je echt belangrijk. Ik zou niet elke dag ruzie willen krijgen met m’n schoonouders over een glaasje fris. Kijk wat je wel acceptabel vindt en probeer een oplossing te vinden. Ik zou denken Als je het niet in huis hebt, kunnen zij het niet aan je kinderen geven. 

Kan je inderdaad aangeven of waarom zij er elke dag zijn en of ze dan oppassen, dus dat jullie als ouders er dan niet bij zijn? 
Ben ook wel benieuwd op welke manier je aangeeft dat ze geen snoep/frisdrank mogen geven? Vertel je erbij waarom je dit wilt!! Heel belangrijk, je achterliggende behoeften benoemen. 
Nemen ze het zelf mee? Of heb je in het huis? Ik weet niet hoe oud je kinderen zijn, weten zij ook dat je niet wilt dat ze elke dag frisdrank of snoep mogen. Ook kinderen kan je zelf leren, wat ze van hun ouders mogen. Ligt er fruit om te pakken? 

Mocht je het dringend al hebben verteld en ze geven daar geen gehoor aan, dan zou ik ze op een rustige manier duidelijk maken dat ze dan niet meer kunnen oppassen. Ik zou ze dan niet elke dag over de vloer willen. frisdrank en snoep geven als jullie erbij zijn? In dat geval zou ik laten inleveren en in gootsteen/vuilnisemmer gooien. Geen ruzie meer maken met woorden, maar optreden in daden. 
En inderdaad je man is hier degene die moet optreden. 

Herfstparel schreef op 23-12-2023 om 03:12:

[..]

Mijn man heeft een bedrijf met hun.

Hoe gaat dat dan in het bedrijf? Luisteren ze daar ook niet naar hem of gaat het echt alleen maar over fris en snoep voor jullie kinderen? 

Ik zou ook zeggen: dan maar ruzie als ze dat blijven doen. Maar als ze samen een bedrijf hebben bij jullie thuis moet dat bedrijf misschien wel ergens anders heen. Het is in ieder geval ingewikkelder dan af en toe op bezoek of oppassen. 

Ik zei het altijd gewoon zelf als ik niet wilde dat mijn schoonouders mijn kinderen iets gaven. Dat drong niet gelijk door, helaas, maar een paar keer leken ze wel te begrijpen dat een kind voor zich proberen te winnen met lekkere dingen niet werkte omdat dat ik na bv 3 kerstkransjes ingreep bij de 4e, óók als oma dan ging zeggen dat het van haar wel mocht. 
Maar ik ben wel een hekel aan ze gaan krijgen doordat ze niet naar mij luisterden. Want als een kerstkransje niet meer mocht, dan stopten ze uiteindelijk wel met die kerstkransjes voorhouden, maar gingen ze daarna over op iets anders waarvoor hetzelfde gold. Dodelijk vermoeiend, ik zag ze het liefst helemaal nooit.
En nu is schoonvader overleden en kan schoonmoeder niet zelfstandig naar ons toekomen, dus haar zie ik nu inderdaad nooit.

Tja, als je qua inkomsten en huisvesting afhankelijk bent van je ouders zal het lastig zijn als het dominante mensen zijn. Eeuwig grootouders in de buurt die bij alles een vinger in de pap hebben. Ik zou een boek halen op kinderniveau over hoe slecht veel snoepen is, vooral voor je gebit en ze leren om "nee" te zeggen tegen opa. Of ze brengen het bij jou en jij bewaart het voor ze tot een later moment dat ze mogen snoepen. Mijn zoon kreeg van onze buurvrouw vroeger vaak een Magnum, enorme grote klont voor een kleuter, hij hoefde ''s avonds geen eten meer. Lief mens en ze bedoelde het goed. Zoon bracht het ijs naar mij en ik bewaarde hem in de diepvries, mocht hij als toetje. Dan was hij hem vergeten of hij zat vol. 
Verzin een oplossing, zonder je nog jaren te ergeren. 

Wat Wil40 schrijft, daar zat ik ook aan te denken. Leer je kinderen dat ze naar jou luisteren. 
Verder zit het probleem dus dieper. Is jouw man echt afhankelijk van hen? Het is niet goed voor zijn eigen welzijn, voor jullie relatie onderling en met de kinderen dat zijn ouders zo bepalend zijn en hij niet serieus wordt genomen. 
Hoe komt het dat hij dit pikt? Hebben ze ook zijn zelfvertrouwen weggenomen, dat hij ook zonder hen zijn geld kan verdienen?

Of je man gaat voor zichzelf beginnen. Ik vind het sowieso geen gezonde situatie zoals je die beschrijft. Tijd voor je man om op zijn eigen 2 benen te gaan staan! Een bedrijf samen kan alleen als je ook op alle vlakken volwaardige partners bent. Tenzij hij bij ze in dienst is? Dan zou ik als ik hem was een andere baan gaan zoeken waar hij wél waardering krijgt en zijn eigen pad kan volgen. Al was het maar tot hij het bedrijf van pa en ma over kan/moet nemen omdat zij stoppen.