Kleinkinderen in het buitenland, ouders vechten om voogdij
Hallo. Onze kleinkinderen wonen in het buitenland. Een is 5 jr. de ander 10 maanden. De ouders zijn al een flink poosje uit elkaar, maar hadden het onderling verder goed geregeld. Achteraf gezien; als het maar ging volgens haar regels. Na een woordenwisseling mocht de vader zijn kinderen steeds minder zien en toen hij een vriendin bleek te hebben, wat haar niets aangaat, was het hek van de dam. Meer geld eisen en vader mag nu 2 uur per 2 weken zijn kinderen zien in een openbare ruimte met de moeder erbij als toezicht. Mediation heeft niet geholpen dus vader heeft nu een co-ouderschap aangevraagd via de rechtbank. Dat schoot haar in het verkeerde keelgat. Nu kan vader werkelijk niets meer goed doen en alles wordt afgewogen on te kijken of hij niet ergens van beschuldigd kan worden. Ik houd me vast aan de wetenschap dat de wet voorstaat dat beide ouders in het leven van de kinderen horen, dus moet uiteindelijk wel op iets uitkomen. Maar in de tussentijd is het zo vreselijk voor de vader en ook voor ons als grootouders is het bar. Je kan en mag niets zeggen, hè. Ik word er letterlijk misselijk van. Vooral ook omdat ik bang ben dat dit nog heel lang gaat duren als het aan haar ligt. Zijn er onder jullie ook grootouders die zoiets meemaken?
Waar baseer je dat op? Ken je de schoondochter? Dat een moeder haar kind verdedigt komt voor en is niet zo bijzonder. Maar als je ervan uit gaat dat alles wat een moeder zegt bevooroordeeld is kan ze niets meer zeggen. Dat is wat nu de wanhoop van omaNoor is: ze kan niets zeggen, want ze is de moeder van de man. Tsjor
OmaNoor schreef op 15-03-2024 om 13:45:
Het is duidelijk, het is allemaal mijn schuld en vooral die van mijn zoon. Ik zal hem adviseren tevreden te zijn met 2 uur in de twee weken op openbaar terrein onder toezicht van de moeder. Saillant detail, er zijn geen issues vastgesteld dat vader de kinderen in een onveilige situatie brengt o.i.d. dus er is geen reden om de kinderen hun vader te onthouden. Dank voor de opbouwende en vooral nuttige adviezen.
Serieus, wat een zwaktebod en slachtofferrol, er worden enkel wat kritische vragen gesteld?! Of mogen we alleen meedoen met ex-schoondochter negatief neerzetten?
Volgens mij heb ik nergens geschreven dat het geen verdrietige situatie is of wel?
tsjor schreef op 15-03-2024 om 19:26:
'Misschien betaalt vader wel te weinig? ' Wie bepaalt dat? Moeder?
'Ik kende altijd meer vaders die niet wilden betalen dan inhalige moeders. The odds are against him, zeg maar.' Dan heb je hier de kans om je kennissenkring uit te breiden. Er is een voorwaarde: je moet het verhaal van oma dan wel geloven. Maar dat heb je al afgeserveerd, dus daar luister je niet naar, dus blijft alles zoals het was in jouw wereldbeeld.
OmaNoor, het is een verdrietig verhaal, niet alleen vanwege de zoon, maar ook vanwege de kleinkinderen. Je kunt alleen maar steunen en hopen. Er moet blijkbaar nog een rechtszaak komen, dus het kan zijn dat alles nog ten goede keert. Ik hoop dat er een eerlijke uitspraak komt.
Tsjor
Ken jij personen in kwestie dan wel? Niets mis met kritische vragen stellen op een openbaar forum en ik zie jou ook niet altijd het verhaal van een TO als enige waarheid aannemen. En waar staat dat men TO niet geloofde?
Ach, wat ontzettend verdrietig lijkt me dat, je kind gaat door een zware periode, je kleinkinderen ook, en zelf zit je ver weg en kun je maar bar weinig doen. Hopelijk komt er heel gauw een goede regeling en rust in de situatie. En van mij mag je best een klein beetje partijdig zijn hoor, de meeste grootouders staan uiteindelijk toch net iets meer achter hun eigen kind. Sterkte.
tsjor schreef op 15-03-2024 om 19:40:
Maar als je ervan uit gaat dat alles wat een moeder zegt bevooroordeeld is kan ze niets meer zeggen.
Ik zal het even knippen en plakken voor je:
- maar hadden het onderling verder goed geregeld. Achteraf gezien; als het maar ging volgens haar regels.
- Na een woordenwisseling mocht de vader zijn kinderen steeds minder zien en toen hij een vriendin bleek te hebben, wat haar niets aangaat, was het hek van de dam.
- Meer geld eisen en vader mag nu 2 uur per 2 weken zijn kinderen zien in een openbare ruimte met de moeder erbij als toezicht.
- Nu kan vader werkelijk niets meer goed doen en alles wordt afgewogen on te kijken of hij niet ergens van beschuldigd kan worden
- Alles ging volgens (haar) plan tot de jongste 3 mnd. oud was en de moeder meer geld begon te eisen etc.
- Je zou bijna denken dat het haar erom te doen was,
Als je dit objectief vindt en niet bevooroordeeld, dan moet je toch eens goed leren lezen hoor.
Vooral dat 'alles wordt afgewogen on te kijken of hij niet ergens van beschuldigd kan worden' - oma weet helemaal niet hoe de schoondochter in het buitenland denkt. Ze heeft het hooguit gehoord van haar zoon, die dat denkt. Waarschijnlijk is ook tegen hem niet letterlijk gezegd door zijn ex dat ze alles gaat afwegen.
Het hele predicament had prima in objectieve bewoordingen uitgelegd kunnen worden. iets als: mijn zoon en zijn ex hebben problemen in de afhandeling van hun relatie en nu kan hij de kinderen maar x tijd zien. Heeft er iemand ervaring dat een rechter dit altijd rechtvaardig oplost? Ik zou mijn zoon graag bijstaan, maar het fijne weet ik er natuurlijk ook niet van en ik wil ook liever geen partij zijn.
Dan krijg je héél andere reacties.
Eens met Valeria!
En natuurlijk begrijpt iedereen dat je als ouder achter je kind staat en zijn/haar pijn deelt, dat is ook helemaal nergens ontkent.
Dat houdt echter niet in dat je volledig je ogen moet sluiten voor eventuele misstappen/foutjes/tekortkomingen van je kind en dat proef ik wel uit de posts van TO. Jammer ook, want dan was de discussie heel anders gelopen.
RoodVruchtje schreef op 16-03-2024 om 01:12:
Eens met Valeria!
En natuurlijk begrijpt iedereen dat je als ouder achter je kind staat en zijn/haar pijn deelt, dat is ook helemaal nergens ontkent.
Dat houdt echter niet in dat je volledig je ogen moet sluiten voor eventuele misstappen/foutjes/tekortkomingen van je kind en dat proef ik wel uit de posts van TO. Jammer ook, want dan was de discussie heel anders gelopen.
Maar to vroeg helemaal niet om een discussie over de scheiding van haar zoon! Waarom richten dan zoveel reacties zich daar op?
Ze vraagt of andere (groot) ouders zich herkennen in het op afstand moeten meebeleven van een scheiding van kinderen. Helaas voor haar heeft ze teveel details gedeeld OVER die scheiding en gingen de meeste reacties over hoe fout ze wel niet was in t partij kiezen voor haar zoon.