Samenwonen met grootouders
Hoi Allemaal
Door de moeilijk huizenmarkt en om mantelzorg te kunnen bieden. hebben wij besloten samen te gaan wonen met de grootouders van mijn man. Toen we met ze allen de beslissing maakte om dit te doen zouden wij een eigen woonkamer en slaapkamer daar krijgen en de badkamer en keuken delen. Nu is mijn man hoog sensitief en is sneller overprikkelt waardoor hij sneller vermoeid is en verschillende klachten krijgt waaronder erge hoofdpijn. Koken is een van de dingen die hem rust geeft en voor hem altijd een momentje voor zichzelf op de dag is. De psycholoog waar hij loopt heeft daarom aangegeven dat als wij voor langere tijd met hun willen wonen het een goed idee is om ook een eigen keuken te hebben bij onze woonkamer. Zodat hij niet te veel prikkels krijgt omdat de gezamelijke keuken anders aan de woonkamer van de grootouders zit. Nu hebben wij dit voorgesteld en uitgelegd waarom wij dit graag zo willen in eerste instantie reageerde ze daarop positief echter een paar dagen later belde ze op dat ze het toch een slecht idee vonden we zouden dan een water voorziening maken in de badkamer voor onze keuken en dat zouden we dan maar vies en vet achter laten. We hebben het nogmaals proberen uit te leggen en gezegd dat we er misschien nog eens samen naar kunnen kijken wat de opties zijn. Maar we kregen meteen beschuldigingen naar ons hoofd dat we niet ons zin kunnen door duwen omdat het beter zou zijn voor de gezondheid van mijn man. We moesten maar gewoon wat water bij de wijn doen en in de gezamenlijke keuken koken. Dit alles deed mijn man best wel pijn dat zijn gezondheid niet serieus word genomen van de week gaat hij hierover weer in gesprek met zijn psycholoog. En we willen het nog eens met de grootouders bespreken als we met ze afspreken.
Wat denken jullie wat verstandig is te doen? We willen echt wel met ze samenwonen maar we willen ook niet dat gezondheid daar onder lijd.
Flanagan schreef op 28-01-2024 om 20:43:
Eens met Valerie; de grootouders hebben een nieuwbouwhuis gekocht ervan uitgaand dat jullie daar ook intrekken. Dan neem je de opties zoals tweede keuken mee in de aanbouw van dat huis.. Het komt bij mij over dat TO straks als mantelzorger voor drie volwassenen mag zorgen.
Mijn man na gesprek van vanmiddag ook van mening dat het geen goed plan is. We moeten het nu nog aan zijn grootouders gaan vertellen. Daarvoor zullen we ze bij ons thuis uitnodigen om het te vertellen dat willen we dan wel kort houden want we willen er verder ook geen ruzie over maken.
Je man kan zeggen dat hij dit nu niet aankan met zijn gezondheid.
En het is niet jouw familie, dus het is niet eerlijk om het bij jou te leggen.
Hoe oud zijn jullie?
Ja het kan moeilijk zijn om dit soort nieuws te brengen, maar heel goed dat jullie dit nu zien.
Je/jullie kunt eerlijk aangeven dat in het proces pas duidelijker is geworden wat dit voor iedereen betekent en wat dit van jullie vraagt. Dat jullie sommige zaken onderschat hebben, zeker in de context van de beperkte belastbaarheid van jouw man.
Je kunt vervolgens ook ruimte geven voor hun emoties: vragen of ze teleurgesteld zijn (of misschien zijn zij ook wel opgelucht want zagen zij het inmiddels ook wel in dat het lastig zou worden).
En hopelijk komen jullie samen tot de conclusie dat het beter is om dit nu te realiseren dan als jullie er al middenin in zitten.
Je hoopt natuurlijk dat er geen ruzie van komt, maar als dat wel zo is dan weet je meteen dat het echt geen goed idee was.
Succes met het gesprek!
Valeria schreef op 28-01-2024 om 21:00:
Je man kan zeggen dat hij dit nu niet aankan met zijn gezondheid.
En het is niet jouw familie, dus het is niet eerlijk om het bij jou te leggen.
Hoe oud zijn jullie?
Precies en dat ziet hij zelf ook zeker in. We zijn 27 en 28.
kaatjecato schreef op 28-01-2024 om 21:27:
Ja het kan moeilijk zijn om dit soort nieuws te brengen, maar heel goed dat jullie dit nu zien.
Je/jullie kunt eerlijk aangeven dat in het proces pas duidelijker is geworden wat dit voor iedereen betekent en wat dit van jullie vraagt. Dat jullie sommige zaken onderschat hebben, zeker in de context van de beperkte belastbaarheid van jouw man.
Je kunt vervolgens ook ruimte geven voor hun emoties: vragen of ze teleurgesteld zijn (of misschien zijn zij ook wel opgelucht want zagen zij het inmiddels ook wel in dat het lastig zou worden).
En hopelijk komen jullie samen tot de conclusie dat het beter is om dit nu te realiseren dan als jullie er al middenin in zitten.
Je hoopt natuurlijk dat er geen ruzie van komt, maar als dat wel zo is dan weet je meteen dat het echt geen goed idee was.
Succes met het gesprek!
Bedankt voor de tips dit hekpt zeker om het geaprek aan te gaan.
Hebben jullie kinderen? En zo nee, zouden jullie dat in de toekomst misschien nog willen? Want die moeten er dan ook wonen en die zijn kind, dus maken wel eens geluid en maken wel eens wat vies. Je kunt dat ook niet oneindig uitstellen, maar het vraagt wel heel wat; kleine kinderen plus mantelzorg in hetzelfde huis en dan ook nog rekening met elkaar houden.
Je weet natuurlijk vantevoren niet of er wel of geen ruzie van komt. Misschien zijn ze teleurgesteld of boos. Dat mag.
En jullie mogen er (toch) van afzien. Dat klinkt echt als het beste plan op basis van wat ik hier lees.
Je zegt nog dat ke het kort wilt houden: dan kun je beter naar hen toe gaan, dan kun je weg wanneer je wilt. Als ze bij jullie thuis zijn, is dat veel lastiger.
Lisselot123 schreef op 28-01-2024 om 20:47:
[..]
Mijn man na gesprek van vanmiddag ook van mening dat het geen goed plan is. We moeten het nu nog aan zijn grootouders gaan vertellen. Daarvoor zullen we ze bij ons thuis uitnodigen om het te vertellen dat willen we dan wel kort houden want we willen er verder ook geen ruzie over maken.
Ik zou altijd daar naar toe gaan i.p.v. ze bij jullie thuis uitnodigen. Dan heb je zelf controle op hoe lang het gesprek duurt omdat je weg kunt gaan. Als het bij jullie is, zijn jullie afhankelijk van dat zij weggaan.
Ik zou ook daar naar toe gaan om het gesprek te voeren, kan je weggaan als alles is gezegd. Ik zou niet over de negatieve ideeën beginnen die ik zie aankomen.
Jullie zien af van samenwonen omdat het beter is voor hun. Té belastend, 2 jonge mensen in huis die hun toch overlast gaan bezorgen terwijl ze juist toe zijn aan rust. Dat dit in de toekomst de fijne relatie in de weg gaat staan.
Ik zou het proberen kort en duidelijk te houden, dus: we zien er toch vanaf. We hebben alles in ogenschouw genomen en we zijn tot de conclusie gekomen dat het niet bij ons past.
Geen uitleg over hoe zielig je partner is, of dat er geen keuken mag, want dat geeft alleen maar stof tot sneren. Gewoon: het leek een goed plan, maar bij nader inzien toch maar niet. Punt.
Jullie motivatie en hoe je tot deze conclusie kwam, is volledig jullie zaak en geen onderwerp van discussie. Least said, soonest mended.
AnnaPollewop schreef op 29-01-2024 om 09:46:
Ik zou het proberen kort en duidelijk te houden, dus: we zien er toch vanaf. We hebben alles in ogenschouw genomen en we zijn tot de conclusie gekomen dat het niet bij ons past.
Geen uitleg over hoe zielig je partner is, of dat er geen keuken mag, want dat geeft alleen maar stof tot sneren. Gewoon: het leek een goed plan, maar bij nader inzien toch maar niet. Punt.
Jullie motivatie en hoe je tot deze conclusie kwam, is volledig jullie zaak en geen onderwerp van discussie. Least said, soonest mended.
Precies zo willen we het ook gaan doen. We willen zeker niet alles erbij halen want dat heeft helemaal geen toegevoegde waarde meer op dit punt.
Houd het bij jezelf. Jullie zien het bij nader inzien niet zitten, nu je het allemaal concreet voor je gaat zien. Zelfs al zou een van jullie niet prikkelgevoelig of wat ook zijn, dan nog is het ingrijpend om jarenlang samen de keuken en de badkamer te moeten delen. Het is niet 'even' vanwege een verbouwing, of omdat je nieuwe huis nog niet beschikbaar is of zo.
Sterkte. Ze zullen vast teleurgesteld zijn, maar deze uitgangssituatie is een recept voor zware jaren. Daar wordt niemand van jullie blij van.