Behoefte aan bonusgezin na wegvallen opa en oma
Dit jaar is mijn moeder overleden, en is de moeder van mijn vriend chronisch ziek geworden. Waar we voorheen de kinderen een paar keer per jaar naar opa en oma lieten gaan om even onze handen vrij te hebben is die schil in 1 klap weggevallen. Hoewel ik regelmatig oppas inschakel valt het me heel zwaar, het gevoel dat mijn vriend en ik geen nachtje of dagje meer weg kunnen gaan met het onbezorgde gevoel dat onze kinderen het op een andere vertrouwde naar hun zin hebben.
Ik vraag me af of er ouders zijn die ervaring hebben met deze situatie, en hoe zij dit oplossen. Omdat we nog wel grootouders hebben voelt het raar en ongepast om te zoeken naar 'bonusgrootouders'. We kennen geen gezinnen in de buurt met een soortgelijke behoefte, dus uitwisselen is lastig en voelt 'scheef' - we kunnen onze kinderen in principe ook zelf opvangen. Het zou alleen zo fijn zijn samen weer eens 'weg' te kunnen, zeker na een jaar vol lockdowns.
Zijn er lezers met tips? We wonen in omgeving Nijmegen.
Het gaat je er alleen om dat je oppas wil voor een paar dagen en nachten achter elkaar, dus ik zou een oppas zoeken die dat af en toe wel wil doen in jullie huis. Misschien is een pabo student daar wel voor in?
tja, er zijn groepen op facebook voor mensen die bonus oma's en opa's zoeken en vice versa. Ik zelf ben er ook lid van maar ik zou niet op een oproep als de jouwe reageren omdat het te veel op me over komt of je een gratis oppas zoekt. Ik zelf zou meer echt de oma functie willen waarbij ik zelf ook contact heb met de ouders en (bijvoorbeeld sommige) feestdagen samen gevierd worden. Het gaat mij niet om betaling maar juist om meer opgenomen te zijn in een sociale context niet om gebruikt te worden als goedkope oppas, snap je? En zoals het er nu staat zou ik dat gevoel toch een beetje krijgen.
Waar zijn de opa's in dit verhaal (je hebt het alleen over oma's?).
En hebben jullie geen broers/zussen - (ooms en tantes voor de kinderen) al dan niet met kinderen?
Bij neefjes/nichtjes slapen kan toch ook heel leuk zijn? (ik ging vroeger liever logeren bij mijn nicht dan bij mijn grootouders).
Als het je echt om een nachtje weggaat: vraag je vrienden of ze een nachtje mogen logeren of bij een vriendje/vriendinnetje als ze die leeftijd hebben.
Een oma of opa vervangen gaat toch niet lukken.
En wat is er mis om een nachtje weg te willen met zijn 2? Je bent niet alleen ouder maar ook mens, partner, werknemer etc.
Ik snap de behoefte wel, maar zoals MRI het stelt (dat TO vraagt om enkel -goedkope- oppas) komt het ook een beetje over. Hier zijn opa en oma ook weggevallen als oppasmogelijkheid evenals de vrienden met kinderen van dezelfde leeftijd waar wij eerder goed contact mee hadden. Het gaat volgens mij niet alleen zozeer om zelf de handen vrij te hebben, maar ook dat er een ander adres is waar je kinderen welkom en gewend zijn, anders dan hun schoolvrienden (waarvan we de ouders niet zo goed kennen).
Dat hebben wij nu niet meer, vind ik erg jammer.
Inderdaad, logeren bij neefjes of nichtjes, tenminste als je dat gewend bent.
En anders kun je ook een betaald kamp regelen. Of inderdaad oppas aan huis.
Ik weet niet of ik dit zou doen. Je hebt niet zomaar een klik met mensen. Ik zou gewoon een oppas uit de buurt zoeken (ik paste vroeger zelf veel op buurkinderen maar heb daar nooit gelogeerd of dat het een hele dag was, laat staan meerdere dagen). Of bij broers/zussen of vriendjes/vriendinnetjes van je kind. Mijn ouders passen sporadisch wel eens een paar uurtjes of een dag op, ze logeert er soms voor de lol, maar mijn kind een week daar heen brengen en zelf op vakantie gaan doen we niet. Ik snap best dat een kind nog niet overal mee naartoe kan/wil, maar mijn man en ik gaan bijvoorbeeld soms een dag alleen op pad of met vrienden/vriendinnen en de ander is dan bij dochter. Als we met ons tweetjes wat willen doen, dan hebben we meestal een avond een oppas aan huis. En die betalen we ook gewoon.
Bedankt voor jullie tips. Stom dat ik in mijn verhaal de grootouderfunctie tot een soort van oppasfunctie reduceer. Ik zoek geloof ik meer een warm plekje in de buurt, liever zelfs een gezin om de zorg voor (elkaars) kinderen mee te delen - dus ook vice versa, dan gratis oppas. Een soort steunpilaar voor elkaar, ik heb graag andere kindjes in huis. Maar ik vind het heel erg moeilijk die behoefte aan andere ouders uit te spreken. De meeste lijken hun kringetje rond te hebben met familie en vrienden. Op de een of andere manier voel ik heel veel schroom andere ouders er naar te vragen - hoe zij dit doen, vandaar de vraag op dit forum.
We hebben nog twee lieve opa’s, maar eentje volop in de rouw en eentje die fulltime mantelzorgt op 2u van ons vandaan. De lieve oma die er nog is wil vooral graag dat we veel naar haar toe komen, haar ziekte is onbekend maar ze voelt zich vaak niet fit en niet energiek. We zien haar graag, maar ik ben zelf nog maar nauwelijks bijgekomen van het plotseling en overlijden van mijn moeder dus ik vind die bezoekjes intensief.
Ik zoek dus meer naar de vraag denk ik: hoe doen jullie dit als ouders- tijd maken voor meer dan een paar oppasuurtje weg. Zoek je toch een oppas die ook s nachts kan blijven? Wat zijn jullie manieren om die ruimte te maken en een plekje te zoeken dat veilig en vertrouwd voelt voor je kinderen? Misschien helpt me dat om over wat schroom heen te stappen en het een andere ouder een keer te vragen. We hebben veel jonge ouders om ons heen, ook nog jonge kinderen (2 en 5) dus de meeste andere ouders hier hebben jonge opa’s en oma’s, die lijken niet verlegen te zitten om iets zoals ik omschrijf.
Ik heb een broer in het buitenland, en een andere broer met twee zorgintensieve kinderen. Het broertje van mijn vriend studeert nog en vindt een kort bezoekje al vrij intensief 
Met ouders van vriendinnetjes hebben wij in de lockdowns wel contact gezocht om onze dochter toch met leeftijdsgenootjes te kunnen laten spelen. Ze is enig kind en neefjes en nichtjes wonen niet in de buurt. We hebben toen eigenlijk een soort speelschema gemaakt met een aantal kindjes (vaste bubbel) dat ze een aantal dagen per week in de middag ergens speelden, de ene keer bij bij ons, de andere keer bij familie X en de keer er na bij familie Y.
Hier in de regio bestaat er zoiets als 'buurtgezinnen' waar gezinnen worden gekoppeld. Vaak voor gezinnen met een zorgvraag, maar misschien ook wel voor wederzijds.
Logeren wil ik overigens niet doordeweeks hebben als kinderen ook naar school moeten (noodgeval uitgezonderd), maar in een weekend of vakantie kan dat prima.
IreneS, ik lees hier twee dingen:
1. Je zoekt een ander gezin met kinderen waarmee je af en toe de kinderen kunt uitwisselen
2. Je zoekt iemand waar je de kinderen af en toe naartoe kunt brengen om even een paar dagen met je partner alleen te kunnen zijn.
Klopt dat?
Ja, dat klopt- en ik ben benieuwd hoe jullie dit ‘doen’. Omdat ik wat verlegen ben in het contact naar andere ouders en oppassen toe en ze geen dingen wil vragen die ‘not done’ zijn- ik ken bv geen oppassen die voor 2 dagen komen, dus weet niet of je dat überhaupt kunt overleggen met een oppas.
Het is fijn als het kan maar weekendjes uit met je partner zit niet altijd in de opties. Ik had mijn ouders en vriendinnen hard nodig om de schooluitval en de hulpverlening rondom mijn kinderen, met autisme, en mijn scheiding rond te breien.
Het was ook bijna niet te doen met geen minuut vrije tijd. Maar wel veel samen gedaan. Samen op vakantie met de familie en eerder samen op vakantie met de familie van exman. Samen op vakantie met vriendinnen. Dan kon ik weleens een uurtje 'vrij' spelen.
Mijn antwoord op jouw vraag luidt kort maar krachtig: niet.
Hier ook geen familie in de buurt. Wij lieten de kinderen bij vriendjes en vriendinnetjes logeren. En die kinderen kwamen ook bij ons. Dat ging min of meer vanzelf, via school: bevriend raken, bij elkaar spelen, logeren. Gezellig voor de kinderen, noodzakelijk en heerlijk voor de ouders.
Noodzakelijk? Welnee.
