Ouders Online
Archief
Forum-archief

De onderstaande teksten maken deel uit van het Forum-archief van Ouders Online. Ze werden gepost van 1996 tot 1998. Daarna is een nieuw forum in gebruik genomen, dat u bereikt via de knop forum in de menubalk hierboven.



Bekkeninstabiliteit na bevalling. Tweede kind?


Onderdeel: Bevalling
Titel: Bekkeninstabiliteit na de bevalling - een tweede kind?
Berichtnummer: F00845
Datum: 23 september 1997
Afzender: [naam en adres bekend bij de redactie]

Tijdens mijn zwangerschap had ik niet of nauwelijks last van bekkeninstabiliteit (ik zwom tot vlak voor de bevalling 40 baantjes schoolslag en kon alles doen). Na mijn bevalling kreeg ik last van bekkeninstabiliteit. Inmiddels ben ik 1,5 jaar onder behandeling van een fysiotherapeut en gaat het langzaam nog steeds iets vooruit.

In mijn dagelijks leven wordt ik nog heel erg beperkt door de pijn. Wie herkent dit verhaal en durfde een tweede zwangerschap aan? De kans is namelijk 85% dat het terugkomt en dat ik daarna nog minder zal functioneren dan nu.

Marijke van der Kamp


Onderdeel: Bevalling
Titel: hormonale of mechanische /bekkeninstabiliteit?
Berichtnummer: F00845-1
Datum: 29 september 1997
Afzender: [naam en adres bekend bij de redactie]

Hallo Marijke!

Wat een narigheid, he?! Ik heb het zelf namelijk ook en het is een rode draad in ons leven geworden.

Meestal als je na de bevalling pas bekkeninstabiliteit krijgt, is er iets tijdens de baring "misgegaan". Het kan zijn dat je dan een mechanische bekkeninstabiliteit hebt. Maar dat zul je vast wel met foto's en dergelijke hebben laten onderzoeken.

Niet dat het iets uitmaakt voor de pijn, maar misschien hebben dan de zwangerschapshormonen (met name relaxine en oestrogenen) minder invloed erop dan bij een hormonale bekkeninstabiliteit. Misschien een gunstige uitgangspositie. Ik ben slechts een ervaringsdeskundige maar er is een centrum in Rotterdam waar men je heel goed kan adviseren en een juiste diagnose kan stellen. Het heet het Spine & Joint-centrum en via je huisarts kun je een verwijsbrief regelen. Ik ga daar zelf ook binnenkort een afspraak voor maken.

En er is een deskundige in Nijmegen, dr. Pieter van Dongen, gynaecoloog. Deze man heeft zich gespecialiseerd in vrouwen met bekkeninstabiliteit. Allicht kun je hem ook bezoeken en daarna een beslissing nemen.

Overigens zei mijn revalidatie-arts dat ik voor een volgend ( 3e ) kindje minimaal een jaar klachtenvrij moest zijn. Onze jongste is nu ruim 2 jaar en 1 dag klachtenvrij moet nog komen, laat staan 1 jaar...

Maar ik denk dat de emotionele kant ook heel belangrijk is. Maar laat je eerst van alle kanten informeren en regel goede hulp en positieve mensen om je heen (voor zo ver je dat natuurlijk nog niet gedaan hebt) en neem dan de stap. Want inderdaad, door een volgende zwangerschap wordt de restcapaciteit wel minder, maar gevoelsmatig niet zo veel minder dan VOOR je klachten. (Met andere woorden: je doet nu misschien 70-80% van wat je voorheen deed en dan misschien 80-90%). En je herstelperiode wordt langer.

Gelukkig zijn ze met ontzettend veel wetenschappelijke onderzoeken bezig op alle fronten (pilgebruik, hypermobiliteit en de invloed op het bekken, topsport in puberteit en de invloed op het bekken, etc.). De volgende generatie heeft hier ontzettend veel aan, maar wij (deze generatie vrouwen) moeten momenteel er mee doen wat bekend is, etc.

Eigenlijk valt het me tegen dat zo weinig vrouwen momenteel op het forum op bekkeninstabiliteit reageren. Want er is nog zo ontzettend veel onduidelijkheid hier omtrent. Met name bij de hulpverlening. Er gaat zo veel fout en ik kan daar helaas over meepraten.

Er is ook een stichting in Overasselt, dat is best interessant. In het forum staat er elders wel wat over.

Marijke, ik hoop dat je er iets aan hebt en als je me privé wilt mailen, graag!

Met vriendelijke groet!
HM

Naschrift van de redactie
Het onderwerp "bekkeninstabiliteit" is wel degelijk heel uitgebreid aan de orde geweest. Meerdere malen zelfs, waaronder ook een keer als "Opinie". Vooral op dat opiniestuk werd massaal gereageerd. U kunt alle stukken terugvinden met behulp van onze zoekmachine op de Begin-pagina. Het Opiniestuk is rechtstreeks opvraagbaar via /xopi9702.htm.


Onderdeel: Bevalling
Titel: Ik heb hier ook een vraag over
Berichtnummer: F00845-2
Datum: 22 oktober 1997
Afzender: [naam en adres bekend bij de redactie]

Ik kan je geen antwoord geven Marijke, maar ik wil hier wel graag een aanvullende vraag over bekkeninstabiliteit en een tweede zwangerschap stellen.

Tijdens mijn eerste zwangerschap heb ik erge last gehad van bekkeninstabiliteit. Bij mij is de pijn en ellende, gelukkig, na de bevalling als sneeuw voor de zon verdwenen.

Mijn vraag aan het forum: wordt het bij een tweede zwangerschap altijd nog erger of kan het zo zijn dat je er dan geen last van hebt? Ik hoor alleen maar enge verhalen dat het bij tweede kind helemaal mis kan gaan. Dat lijkt me geen prettig vooruitzicht.

Bedankt voor reacties,
Bernadette


Onderdeel: Bevalling
Titel: 80% kans op verergering
Berichtnummer: F00845-3
Datum: 22 oktober 1997
Afzender: [naam en adres bekend bij de redactie]

Hoi Bernadette!

De deskundigen op dit gebied zijn het over weinig zaken eens, maar wel over het feit dat een vrouw met ernstige bekkeninstabiliteit in de eerste zwangerschap (en de belangrijke herstelperiode daarna) duidelijk meer klachten heeft tijdens de tweede zwangerschap. Hoe droevig het ook klinkt.

Als je goed herstelt bent dan moet je nog minstens 1 jaar klachtenvrij zijn voordat je aan een nieuwe zwangerschap kunt beginnen.

Maar het feit is ook: er is nog zo ontzettend weinig over bekend momenteel. Oorzaken, gevolgen, etc. En geen enkele arts zal zeggen: je mag niet meer zwanger worden. Want het is belangrijk hoe je er geestelijk onder bent. Kun je alle nodige hulp accepteren of vecht je er steeds tegen: "Ik wil het zelf doen!"

Mijn man en ik zitten zelf ook met perioden aan een derde kindje denken. Onze jongste is ruim 2 jaar en nog ben ik niet klachtenvrij. De kans is ook vrij klein dat ik er helemaal van af kom. Maar misschien komt dat ooit...

En het rare is, Bernadette: ik ken vrouwen die in de zwangerschap die niet meer konden lopen door de bekkeninstabiliteit, maar gelijk na de bevalling alles weer konden. Maar er zijn ook vrouwen (waaronder ik) die van alles steeds een beetje konden tijdens de zwangerschap en die nagenoeg niet meer van de klachten af komen.

Laat je goed informeren door de juiste medici en vergeet niet: bij de vrouwen waar het de 2e keer wel goed gaat, hoor je relatief minder over natuurlijk (die komen daardoor ook minder in dokters-circuit terecht). Immers: ook de meeste bevallingsverhalen zijn hopeloos, maar er gaan toch ook veel volgens het boekje, maar die hoor je niet op een verjaardagsfeestje.

Sterkte ermee en als je eens wat meer ervaringsinfo wilt dan mail je me maar eens!

Groetjes,
HM


Onderdeel: Bevalling
Titel: vraag
Berichtnummer: F00845-4
Datum: 25 oktober 1997
Afzender: [naam en adres bekend bij de redactie]

Wij zitten met hetzelde dilemma. Mijn vrouw heeft na de bevalling van ons tweede kind bijzonder veel last van bekkeninstabiliteit. Na 2,5 jaar zijn de problemen zeker nog niet weg, echter we denken toch nog wel eens aan een derde kind.

Heb je reakties gehad op je bericht? Wij zouden ook graag wat ervaringen willen lezen.

Maurice van Montfort


Onderdeel: Bevalling
Titel: er is weer hoop voor ons!
Berichtnummer: F00845-5
Datum: 15 november 1997
Afzender: [naam en adres bekend bij de redactie]

Hoi Maurice!

Gisteren ( donderdag ) ben ik naar het Spine&Jointcentre in Rotterdam geweest. Wat blijkt na een middag vol onderzoeken?

Mijn instabiliteit komt voornamelijk door enorme zwakke spieren en banden. Op zich niet zo fraai, maar in de ogen van de arts daar: een perfect uitgangspunt.

En nu: trainen, trainen en nog eens trainen. Aangezien wij ruim 2 uur van Rotterdam wonen moet ik het thuis doen. Anders zou ik naar de therapie-groep in centrum gegaan zijn. Helaas, maar zo moet het ook kunnen.

Zelfs een derde kindje was na intensieve training geen probleem en in mijn situatie is normaal bevallen zelfs wenselijk, mits het kind niet groter zou zijn dan het laatste kind ( 4130 gram ). Max. 7 pond, dus vervroegd inleiden.

Dus heel anders dan ik in deze discussie eerder had verteld. Uiteraard blijft het momenteel nog onzeker, maar het geeft wel moed. En we houden het hoe dan ook waarschijnlijk bij twee kinderen, maar dan kun je veel beter achter zo'n beslissing staan.

Het is beslist aan te raden dit onderzoek!

Groetjes, HM.


Onderdeel: Bevalling
Titel: Tweede misschien wel, derde waarschijnlijk niet
Berichtnummer: F00845-6
Datum: 30 november 1997
Afzender: [naam en adres bekend bij de redactie]

Bij mijn eerste zwangerschap had ik (achteraf bekeken) vanaf de zevende maand last van bekkeninstabiliteit. Na de bevalling werd dat een terugkerend ongemak, maar het gebeurde niet veel vaker dan een keer in de twee maanden ofzo, dat ik er echt hinder van had in de vorm van flinke pijn.

De tweede zwangerschap volgde 15 maanden na de eerste. Toen kreeg ik vanaf de vierde maand in de zwangerschap zodanig last, dat we vanaf die tijd gezinshulp in de arm hebben moeten nemen. Deze is tot 4 maanden na de geboorte van mijn tweede kindje gebleven. Toen dacht ik het zelf weer aan te kunnen, ondanks restpijn (vlak na de bevalling kon ik helemaal niet meer lopen, maar na zo'n vier maanden deed ik bijna alles weer, behalve fietsen, stofzuigen, lang winkelen en sporten).

Nu ben ik zo'n 5 maanden verder bijna en heb soms zeer veel pijn en soms helemaal niet. Toch zal ik nu niet meer kiezen voor een derde kindje. Gevoelsmatig zou ik er dolgraag nog een of twee krijgen, maar ik durf het niet meer aan. Mijn oudste dochter heeft niet echt onder de situatie geleden denk ik, omdat ze er
a. te klein voor was (ze was nog geen twee) en
b. omdat ze tijdens deze zwangerschap heel veel aandacht van mij kon krijgen (ik kon toch niks anders: ik kon niet werken enz.).

Ik zal in principe afzien van een derde zwangerschap omdat dan mijn oudste dochter het wel bewust zal meemaken en bovendien kun je voor 1 kind nog wel opvangoplossingen verzinnen, voor twee wordt dat al veel moeilijker. Bovendien: toen ik zwanger raakte van mijn tweede dochter wist ik nog niet dat de bekkenklachten in een zo vroeg stadium en zo erg tevoorschijn zouden komen. Ik wist ook pas op het moment dat ik voor de tweede keer zwanger werd, dat er in mijn eerste zwangerschap ook last van had gehad, zij het in een veel later stadium. Nu weet ik dat alles wel en ook dat de kans aanwezig is dat het bij een volgende zwangerschap nog problematischer zou kunnen worden. En daar moet ik niet aan denken, vooral voor de twee kinderen die er nu zijn. Ik heb gedacht: misschien moet ik gewoon blij zijn met mijn twee gezonde meiden; een mens kan ook teveel willen.

G.A. Hagoort-de Boer.


Onderdeel: Bevalling
Titel: Spiercorset
Berichtnummer: F00845-7
Datum: 1 december 1997
Afzender: [naam en adres bekend bij de redactie]

Tijdens mijn eerste zwangerschap had ik bij mijn weten geen last van bekkenistabilliteit. Na de bevalling ben ik geopereerd (manuele placenta). Na deze zwangerschap had ik elke maand rond de menstruatie een erg beurs gevoel in en rond mijn schaambeen.

Na 1 jaar en 8 maanden werd ik zwanger van ons tweede kindje en vrijwel meteen kwam het beurse gevoel in mijn schaambeen. Vanaf week 16 werd dit zo erg dat ik niet meer kon tillen, fietsen e.d. Vanaf week 20 (december 97) moest ik mij erbij neerleggen en kwam het bed in de kamer en de rolstoel de deur binnen rijden. De zwangerschap heb ik liggend doorgebracht...

De eerste 5 dagen na de bevalling mocht ik niet proberen te lopen. Daarna zijn we heel voorzichtig begonnen elke dag een paar stappen erbij. Na 6 weken kon ik met bekkenband en krukken een stukje lopen in de straat. Dat geluk is niet te beschrijven na zo'n ellendig half jaar. Vanaf die tijd ben ik twee keer per week naar de fysiotherapeut gegaan die via het spine en joine centrum nascholing krijgen op het gebied van bekkeninstabilliteit.

En alles draait om het spiercorset. Het is mij zo uitgelegd: de segmenten tussen het kraakbeen is door de hormonen week geworden en uitgerekt waardoor het bekken instabiel raakt. Het spiercorset is verslapt omdat het lange tijd niet is gebruikt. Bij mij 5 maanden volledige bedrust. Door spiertje voor spiertje te trainen, te beginnen met meedere malen per dag je navel in te trekken en een paar tellen vast te houden ga je het spiercorset weer ontwikkelen. Met 3 maanden kon ik zonder bekkenband en met 5 maanden zonder krukken. De spieren nemen nu grotendeels de taak over van de segmenten zodat het bekken weer stabiel is.

Ga je iets doen wat energie en inspanning verlangt eerst je bekken stabilliseren door je navel in te trekken. Bij een gezond spiercorset is dit automatisme aanwezig, wij moeten dit weer onder controle krijgen.
Hopenlijk hebben jullie hier iets aan. Vraag aan het spine en joine centrum naar een fysiotherapeut in de buurt die ook contact heeft met Marina Ebbers.

Marina Ebbers.


Onderdeel: Bevalling
Titel: Wederom herkenning
Berichtnummer: F00845-8
Datum: 2 december 1997
Afzender: [naam en adres bekend bij de redactie]

Hallo mevrouw Hagoort en Marina!

Een precies dezelfde geschiedenis als mevrouw Hagoort heb ik ook. Mijn verhaal kun je bij bekkeninstabiliteit onder het forum van "voor de geboorte" lezen. Wonderlijk, het is of ik over mezelf lees.

En wat betreft Marina. Ik ben nu voor de 3e week bezig met mijn spiercorset te trainen. Na een diagnose-consult bij het Spine en Joint Centre in Rotterdam en na grondig onderzoek door Jan Mens, heb ik een uitgebreid oefenschema meegekregen. Ik merk nu al een conditionele verbetering. Ik kan bijvoorbeeld al in versnelling 2 een eindje fietsen. (Normaal in de stand 1, de lichtste stand en bovendien zelfs een klein heuveltje nemen). Het zijn die kleine dingetjes die voor mij niet meer vanzelfsprekend waren en die ik hopelijk toch straks weer kan.

Ik kamp er al sinds maart 1994 mee, dus het zou eerlijk gezegd nog raar aankomen, als ik alles weer kan. Mijn hele leven heb ik erop ingesteld en misschien valt er nu toch nog meer uit te halen. Wij zijn realistisch, maar hoop doet leven.

Helaas heb ik door het oefenen nu weer meer pijn, maar met de adviezen van Jan Mens weet ik dat dat niet schadelijk en blijvend is. Net als mevrouw Hagoort, is stofzuigen, maar ook ramen lappen, hard lopen, etc., absoluut niet meer aan de orde. Maar ik mag (moet zelfs) meer fietsen en wandelen. Want door de pijn is de bewegingsangst extreem hoog. Dus we werken er nu aan alle kanten aan.

Gelukkig ben ik in het algemeen een positief mens en met wat ik nu al kan ben ik al gelukkig. Maar we gaan door, want er is hoop van alle kanten weer!

Ladies, beiden veel sterkte en tot meels in het Forum!

HM.