|
|
De onderstaande teksten maken deel uit van het Forum-archief van Ouders Online. Ze werden gepost van 1996 tot 1998. Daarna is een nieuw forum in gebruik genomen, dat u bereikt via de knop forum in de menubalk hierboven.
Mijn zoontje Joris (bijna 5 maanden) slaapt in met een speentje. Na verloop van tijd 'verliest' hij hem maar slaapt dan nog gewoon door. Als hij echter wakker wordt (soms wel 8 x per nacht) wil hij de speen weer hebben en hij kan hem zelf niet pakken dus ik sta op om de speen te geven. Joris slaapt dan ook weer in maar ik ben kapot van dat continue opstaan 's nachts.
Wat doe ik hieraan? Is de speengewoonte af te leren en zo ja, hoe?
Ik verheug me op de nacht dat ik weer eens lekker kan slapen.
Groet,
Ellen Westerhuijs.
Hallo Ellen,
Onze beide dochters hebben tot 2 weken geleden met speen geslapen. En wij zijn tot die tijd regelmatig ons bed uitgegaan om speentjes weer in mondjes te stoppen of om speentjes onder het bed vandaan te plukken. Dat kan ik niemand aanraden! Tot 2 weken geleden onze oudste dochter ineens vertelde dat ze geen speen meer hoefde. Toen hebben we de jongste ook "Cold Turkey" meteen geen speen meer gegeven. Dat gaf een paar nachten huilbuien, maar meer ook niet!
Wat ik heb begrepen (maar ik ben geen expert) is dat babies tot een maand of 5 veel zuigbehoefte kunnen hebben, maar dat speengebruik daarna gewoonte is. En waarom zou je dan het afwennen uitstellen tot een latere leeftijd?
Succes,
Petra.
Onze Jasper, nu 1,5 jaar, sliep ook altijd met z'n 'tutje'. Hij had geen enkel probleem om 'm te vinden want door de ring van de speen deden we een badstof spuugdoekje, zelfs in z'n slaap vond 'ie 'm.
Ook nu (de hoektanden doorkomen) heeft Jasper nog wel eens behoefte aan de speen. Van ons krijgt hij die, ik weet dat het (waarschijnlijk) beter is om het af te leren, hoe weet ik nog niet.
Groet,
Moniek Goedhart.
Ik sluit met totaal bij Petra aan.
Onze zoontjes van 3,5 en 2,5 jaar hebben dat ding ook nog 's nachts. Vooral de oudste is er verslaafd aan. Was ik er maar nooit aan begonnen... (... Vergetende dat hij drie maanden lang gehuild heeft...) Ze willen hem beslist niet afstaan en ik heb de moed nog niet gehad om zo rigoreus te zijn als Petra. Wel een poging gedaan, maar dat verdrietige gehuil ging mij door merg en been.
Ik weet: een paar nachten janken en het is voorbij. Misschien komt dat moment nog. En ik hoop dat de oudste zelf, net als jouw dochter, er afstand van wil doen. De kans acht ik klein.
Maar als ik een advies mag geven: begin er nooit aan of stop als het kan in ieder geval zo snel mogelijk.
(Overdag hebben ze geen speen, dat heb ik na 2 jaar wel van de ene dag op de andere dag afgekapt, en twee weken dreinen op de koop toegenomen, want dat vind ik persoonlijk helemaal niks)
Succes,
HM.
Beste Ellen,
Ik denk dat Petra gelijk heeft; afleren, het kost een paar nachten huilen maar dan is het leed waarschijnlijk geleden.
Onze dochter is nu 11 weken, en wij gaan steeds heel spaarzaam om met een speentje. Jet krijgt hem alleen als ze bijv. krampjes heeft, een jengelbui, voor een voeding etc. Ze heeft in bed géén speen.
Het lijkt me erg lastig als je bebie zo afhankelijk is van een speen. Ik merk dat Jet nu haar duim begint te zoeken, en ik heb daar persoonlijk minder problemen mee. Ik weet dat ik haar duim niet kan wegleggen, maar zij leert zo zichtzelf wel troosten. Ik heb zelf ook geduimd tot in mijn pubertijd, en ik heb geen schots en scheef gebit of wat dan ook. De meningen zijn hierover echter nogal verdeeld.
Succes! Moniek.
Beste HM
Kennissen van ons hebben hun kinderen toen die zo'n jaar of 2 - 3 waren, hun speentjes zelf aan Sinterklaas af laten geven. Daar werd dan natuurlijk al ver vantevoren over gesproken. Sint kwam dan, vroeg om de speen "voor een ander kindje, die kleiner was en wèl een speentje nodig had" en zo zijn onze kennissen "verlost".
Misschien iets voor de kerstman, de paashaas of anders volgend jaar?
Sterkte!
fren9999.
Een vriendin van mij heeft op een dag haar 2 'fiep-verslaafde' kindertjes van 2,5 en 1,5 meegenomen naar het bos (dit is géén grapje). En daar een hele mooie grote boom uitgezocht om 'de fiepen te begraven' want ze (de kindertjes) waren nu al zo groot!
Met veel gevoel voor show heeft ze toen een gat gegraven onder de boom en hebben haar kindertjes hun fiepjes erin mogen werpen. Ze heeft het gat dichtgemaakt en ze hebben hevig afscheid genomen.
Binnen enkele dagen waren ze beiden volledig 'fiep-vrij'.
Ik moet wel zeggen dat mijn vriendin ontstellend veel fantasie heeft, en dat waarschijnlijk de manier waarop je zoiets brengt bepalend is voor het succes.
Gr. Moniek.
Ha, ha. Ja lollig die tip voor HM. Gelukkig hebben wij die ellende niet gehad. Onze oudste dochter wilde de speen niet en ons zoontje was direct verknocht aan z'n knuffel.
Maar ik zou het wel afleren. Als je nu even een paar nachten op je kiezen bijt door dat ding af te pakken ben je er vanaf. Anders heb je straks zo'n kind dat zelfs zonder speen in z'n mond nog net zo bralt alsof d'r een speen in zit. En er zijn voldoende nadelen aan speentjes om er snel mee te stoppen.
Maar goed... ik heb vast geen recht van spreken...
Succes met de "strijd".
Hanneke.
Hoi Fren9999,
Wij hebben dat vorig jaar met de oudste (toen 2,5) en nu met beide jongens (nu 3,5 en 2,5) uitgeprobeerd. (Althans voorgesteld, maar alleen al hierover praten werden ze zo verdrietig, terwijl ik Sinterklaas toch een positief kinderfeest wil houden). Bovendien: "Dan kopen we toch een nieuwe in de winkel...".
Mijn vriendin's dochtertje is wel op deze wijze van de speen afgekomen (vorig jaar). Maar dat lukte ons niet.
Nu gaan we volgende week maandag naar de Kerstman op mijn werk en dan zal ik het nog eens proberen. Maar ik ben bang dat het op een drama zal uitlopen, mijn zoons kennende. We zullen het in de groep gooien en bespreekbaar maken...
Je hoort het nog van me!
HM.
Onze dochter was direct na de geboorte een ontstellend wakker typetje. Als ze een uurtje sliep was het veel. Totdat ik de speen ontdekte. Daarmee sliep ze ineens veel meer. Dus als ik het tijd vond voor een dutje gaf ik haar de speen en hop weg was ze.
Sindsdien (ze is nu twee) slaapt ze in met een speen. Ze heeft er nog nooit mee rondgelopen. Dat is door ons absoluut verboden en daar houdt ze zich aan.
Ik kan me vagelijk herinneren dat ze een periode heeft gehad dat ze inderdaad 's nachts wakker werd en we haar d'r speen moesten geven, maar dat is overgegaan.
Van mij mag ze lekker in slaap blijven vallen met die speen. Ik zou niet weten wat daar tegen is.
Groeten,
Bernadette.
Hoi Hanneke (en anderen),
Misschien een rare vraag, maar welke andere 'voldoende nadelen' zitten aan zo'n speentje verbonden?
Mijn zoon van 6 maanden, vind het nl. heerlijk om te sabbelen, en gebruikt zijn 'tut', laken, bijtringen, zijn mouw, enz. En voor de makkelijkheid/hygiëne, geef ik hem regelmatig zijn tut. Hij raakt er heerlijk ontspannen door, en valt lekker in slaap. Hij spuugt hem na 5 minuten uit, en slaapt verder. Ook kan hij (weliswaar moeilijker) in slaap vallen zonder tut.
Wat is hier 'slecht' aan?
Lisette.
Hoi Ellen,
Mijn zoontje valt nog steeds in slaap met een speen. Hij is nu 6 1/2 maand oud, maar wordt niet meer wakker 's nachts. Misschien moet je 's proberen om hem (als hij de eerste keer wakker wordt) wat water te geven en dan vervolgens de speen er weer in. Dit heb ik ook gedaan omdat hij me, toen hij 4 maanden was, 4x wakker maakte per nacht. Als het niet helpt, stelt het misschien wel even de volgende keer opstaan uit.
Als je nog borstvoeding geeft, kun je misschien een beetje pap geven voor de laatste voeding. Mijn zoontje heeft me bijna elke nacht wakker gemaakt totdat ik met 5 1/2 maand, ben af gaan bouwen naar de fles. Zodra hij de laatste voeding pap kreeg, sliep hij door... Nu wordt hij weer 1x wakker of 's ochtends of 's nachts maar dat komt door zijn tandjes.
Het is niet zo dat duimen makkelijker af te leren valt, want daar kan hij zelf aankomen. Wees blij met het feit dat hij met alleen de speen weer in slaap valt, sommige kinderen blijven lang wakker of moeten in slaap gelopen of gewiegd worden. Het is misschien een kleine troost maar hetzelfde werd mij voor gehouden toen ik er ook genoeg van had om 's nachts mijn bed uit te kruipen.
Nog een paar tips, zet je babyfoon als je die hebt heel zacht, je hoort hem vanzelf wel en je schrikt niet zo wakker...
Als niks helpt kun je altijd nog zijn bed bij jullie in de kamer zetten, zodat je niet zover hoeft te lopen, zolang je zeker weet dat hij straks ook weer braaf is in zijn eigen kamer. Hij leert hopelijk vanzelf wel hoe hij zelf in slaap moet vallen, dat weet mijn zoontje (gelukkig) ook, zodat ik hem zelfs wakker neer kan leggen in bed wetend dat hij vanzelf in slaap valt.
Laat hem wat langer huilen, bijvoorbeeld een minuut of 2 a 3, tenzij je dat echt niet kan. Ik was op een gegeven moment zo uitgeput dat ik door zijn huilen heen sliep, en mijn man maar opstond.
Ik hoop je hiermee een beetje te kunnen helpen,
Manon Wolder,
moeder van Maarten, 6 1/2 maand.
Hoi Hanneke,
Ook dit is een leuke tip.
Ik ga het zeker doen. Al weet ik donders goed: gewoon opruimen, niet meer geven, een paar nachten huilen en we zijn er vanaf. Dat geldt met zoveel negatieve aspecten in of als gevolg van de opvoeding.
Overigens: overdag hebben ze NOOIT een speentje. Dat vind ik geen prettig gezicht en het is slecht voor de stand van tanden en mond.
En 's nachts alleen met het inslapen( 10 min. ) en daarna niet meer. Maar het feit is dat ze zonder niet willen slapen. En bovenstaande tips proberen we zeker uit!
HM.
... Een vriendin van mij had van haar tandarts gehoord dat het zuigen op een speen niet al te best is voor de tanden, omdat het kind niet door heeft hoe hard hij zuigt. Bij het zuigen op een duim merkt een kind wel de eigen zuigkracht en zou die zodoende wat intomen. Iets om wellicht mee te nemen in de overwegingen.
De laatste tijd zijn wij, ouders en zoontje, enigszins verknocht geraakt aan dat ding. Vooruitlopend op de zegeningen van Aladin video, Kindernet en Achterwerk, houden we Joran nu rond het avondspitsuur zo nodig zoet met een speentje. Tja, ideaal en praktijk gaan soms verschillende kanten uit... :)
Groet,
Wim.
Hoi,
Ook mijn zoon (2,5 jaar oud) heeft een speen, de kinderpsycholoog zei dat ik die niet van hem af moest pakken, want het is zijn methode om zichzelf te troosten en de tandarts vond dat ik me er niet druk om moest maken, het kon weinig kwaad en hoe meer je je er druk om maakt hoe groter je het probleem alleen maar maakt. Het gaat vanzelf wel over.
Ik stoor me er dan ook absoluut niet aan, hij ziet vanzelf wel dat kinderen niet meer met een speen lopen en dan zal hij er zelf ook wel een keer afscheid van nemen en met een beetje hulp en uitleg lukt dat ook wel.
Groetjes Monique.
Hallo tipgevers!
Thomas en Maurice zijn ervan af! Afgelopen maandagmiddag heb ik de 6(!) speentjes van de jongens in laten pakken door Thomas (de oudste). Deze speentjes geven we a.s. maandag aan de Kerstman. Die neemt ze mee naar Finland voor arme babietjes...
Gisteren heeft Thomas de 2 speentjes bij Oma ingepakt op eigen initiatief en kwam vol trots thuis: Ook voor de Kerstman. Maandagavond heeft de oudste 5 minuten gehuild en de jongste 10 minuten en ik heb ze daarna er werkelijk NIET meer over gehoord! Ik ben er nog verbaasd over! En daar hang je zo lang tegen aan!
Nogmaals het ging me niet eens om een fopspeentje op zich 's nachts (ze slapen heel snel en spugen het dan uit), maar dat gedram vanaf soms half 5 's middags: Mag ik een speentje? (dit met de oorzaak dat het zo vroeg donker is.) Nee, het heeft perfect gewerkt!
Groetjes,
HM.