De onderstaande teksten maken deel uit van het Forum-archief van Ouders Online. Ze werden gepost van 1996 tot 1998. Daarna is een nieuw forum in gebruik genomen, dat u bereikt via de knop forum in de menubalk hierboven.

Ouderschap na scheiding

Hallo,

Ik zoek ervaringen van ouders (vaders en moeders) die na het verbreken van een relatie het ouderschap willen delen.

Ik kies zelf bewust niet voor een volledig co-ouderschap (dan moet ik mijn kindje teveel missen). Ondanks het feit dat de vader mij verlaten heeft, vind ik dat hij ook contact met zijn kind moet hebben. Dat lukt ook.

Echter: ik ben er ook nog. Hoe kom ik los van mijn ex, hoe voorkom ik emotionele toestanden rond het kind. Hoe ga ik om met de vriendin van mijn ex; die toch een rol krijgt in het leven van mijn kind?

Wie herkent dit en heeft tips/ervaringen?

Hai,

Ik zit nu zelf in de situatie dat mijn man en ik gaan scheiden. We hebben het officiële proces nog niet opgestart, we willen allebei de tijd nemen (en we gunnen elkaar ook nog steeds die tijd), om alle zaken van tevoren goed op een rijtje te zetten.

Mijn man en ik hebben verschillende zaken al een beetje besproken. We hebben een zoontje van net 2 en willen allebei graag een goede ouder voor hem zijn. Ons gezinsleven was vrij traditioneel opgezet: mijn man was kostwinner en ik zorgde voor ons mannetje.

Mijn man en ik hebben afgesproken dat we ons zoontje om de week 'overdragen'. Voor de tijd dat mijn man werkt en ons ventje bij hem is, hebben we nu een oppasmoeder geregeld, 5 dagen in de week. Ik heb zelf nog geen werk; misschien dat ik in de toekomst parttime ga werken...

Nu 'woon' ik sinds een week in de flat van mijn beste vriendin (zij woont 'officieus' samen met haar vriend en wil haar flat nog niet opzeggen). Ons zoontje is deze week bij mij. Hij is zo vrolijk, dat had ik eigenlijk niet echt verwacht. Dit is voor hem, zoals hij zegt: "mama's huis" en ook "thuis".

Ik vind het erg spannend hoe het de komende tijd zal vergaan. Ik kan nog zoveel meer vertellen, maar zou dat liever per email doen.

Groetjes en sterkte!

Susanne.

Wij zijn een maand geleden officieel gescheiden en hebben een dochter van net drie. Waarschijnlijk kan ik over een maand mijn eigen woning betrekken en vanaf dat moment zullen wij ook onze dochter iedere week aan elkaar overdragen. De meeste mensen in onze omgeving zijn hier zacht gezegd sceptisch over. Het lijkt mij ook best een moeilijke situatie worden, maar voor ons kind het beste, dus we willen er alles aan doen om het te laten slagen. Het lijkt me in ieder geval fijn om tips en ervaringen met andere co-ouders uit te wisselen!

Maya.

Ik ben al drie jaar gescheiden en wij hebben samen een co-ouderschap en tot nu toe moet ik eerlijk toegeven dat het perfect gaat. Maar dat ligt natuurlijk wel aan de ouders hoe je met alles omgaat. Als je erg jaloers bent op de nieuwe vriend(in) van je vorige partner lijkt het mij erg moeilijk, want met een co-ouderschap moet je alles wel in overleg met elkaar doen. Wij gaan samen naar de schoolbijeenkomsten, samen naar voetbal van de oudste zoon. Laatst ben ik verhuisd en heeft mijn ex me geholpen.

Als hij zijn kinderen komt halen kan ie altijd een kopje koffie drinken. Als ik mijn kinderen straf geef trekt hij dat ook door in zijn weekend, dus je moet volledig achter je ex-partner staan wil het werken. En dat is alleen mogelijk als er geen gevoelens meer in het spel zijn voor beide partijen.

Zet alles voor jezelf goed op een rijtje de voors en tegens en of je er emotioneel tegen bestand bent. Maar als het lukt zul je zien dat je soms beter af bent als je gewoon goede vrienden bent, en dit vooral in het belang van kinderen. Onze kinderen zijn bij allebei even graag en hebben ook niet het gevoel dat ze een keuze moeten maken tussen papa of mama.

Veel sterkte Astrid.

Mijn kind is nog te jong om te vertellen wat haar ervaringen zijn als ze wisselend bij papa of mama is. Ik vind het erg belangrijk om met haar vader uit te wisselen hoe het met haar ging. Nieuwe dingen, ervaringen, bezoekjes. Als ze bij haar vader is (1x per 2 weekenden en 1x per 2 weken vrijdag, binnenkort ook 1 avond per week) belt hij dan ook regelmatig, desnoods naar het antwoordapparaat.

In het begin werkte ik met het bekende schriftje. Nu is dat niet meer nodig omdat we beiden aan de situatie gewend zijn. Wel zorg ik er altijd voor dat het favoriete speelgoed in ieder geval mee gaat (de pop bijv.). De kleine lijdt er m.i. niet onder; helaas kan ze dat zelf niet zeggen maar uit haar gedrag blijkt niet het tegendeel.

Succes, ben benieuwd naar ervaringen! (Twijfel over volledig co-ouderschap).

Marian.

3 jaar geleden zijn de vader van de kinderen en ik uit elkaar gegaan. We waren niet getrouwd, maar waren voor 'de scheiding' wel co-ouders. We hadden 14 jaar samengewoond, en voor mij waren we uitgekeken op elkaar en uit elkaar gegroeid. Toen we uit elkaar gingen was half om half dan ook de eerste optie voor ons beiden. Ik ben vrij snel gaan samenwonen met nu mijn man.

Na onze scheiding was er eigenlijk niets meer waar we nog normaal met elkaar over konden praten. Mijn ex was dusdanig gekwetst en gefrustreerd, en is dat nog dat zelfs een kopje koffie samen er nog niet in zit. helaas! Ik zeg dit omdat ik denk dat co-ouderen best goed kan gaan, maar staat of valt bij het kontakt wat je onderling hebt.

Uiteindelijk heeft mijn ex de volledige voogdij geëist in een zaak voor de kantonrechter, maar heb ik die gekregen. Ook dit vond ik een afschuwelijke toestand, die ik graag had willen vermijden. Voor de kinderen, die nu zo'n 2 jaar bij ons wonen, en 2x per maand en in de vakanties naar hun vader gaan is de situatie nu duidelijk, en daar gedijen ze goed op.

Co-ouderen kan denk ik wel, wanneer je goed en normaal kontakt hebt met elkaar, maar dat was bij ons nu juist het probleem waarom we uit elkaar zijn gegaan.

Succes met je keuze en alles eromheen.

lily.

Mijn vriend en vader van onze zoon van 20 maanden zijn bijna een jaar uit elkaar. We besloten voor co-ouderschap. Om het weekend, inclusief de vrijdag en allebei twee door-de-weekse dagen. In de praktijk bleek dat onze zoon door het 'heen en weer gesleep' onrustig werd. We hebben de regeling dan ook aangepast, zodat hij door de week in ieder geval altijd bij mij slaapt. Het gaat nu beter, maar het kost veel moeite.

Bijzonder prettige (en naar mijn idee noodzakelijke) bijkomstigheid is dat wij nog goed met elkaar overweg kunnen en wij allebei geen nieuwe relatie hebben op dit moment. In jouw geval kan ik je vertellen, dat het verschrikkelijk is om je kind te moeten missen, dit doet pijn, je voelt je 'gehandicapt'. Dit voelt ook je ex en je moet er denk ik voor waken dat hij dit niet gebruikt om bepaalde zaken voor elkaar te krijgen (t.a.v. het kind).

Realiseer jullie beiden dat jullie zeker nog zo'n 20 jaar aan elkaar verbonden blijven door jullie kind. Maak samen duidelijke afspraken over belangrijke zaken in de opvoeding, bijvoorbeeld geen ruzie waar het kind bij is. Maar ook, accepteer de nieuwe relatie van je ex en de rol die zij heeft in het leven van je zoontje. Praat ook over haar met je kind, geef haar een plekje.

Ik weet het, het klinkt allemaal zo makkelijk... de praktijk is vaak anders!

Ik wens je veel sterkte,

Judith.

Wat een rare wereld. Ook ik moet nu over allerlei zaken gan nadenken waar ik voorheen nooit mee bezig geweest ben. Afgelopen dinsdag heeft mijn man mij te kennen gegeven niet meer verder te willen met mij en dat hij wilde scheiden. Dit kwam zeer hard aan, nu liepen dingen niet lekker en naar elkaar konden we moeilijk over elkaars bezigheden praten. Nu moeten we beiden verder. Mijn man regelt vanalles en ik sta aan de zijlijn te kijken en moet als de donder ook vanalles regelen.
Mijn vragen;
Co ouderschap- wat houdt dit precies in en waar moet je op letten?
Samen een advocaat- hoe gaat dit en wat kan ik hierin verwachten?
Hoe regel je je financien opnieuw? Ik ben bang toch heel veel niet meer te kunnen doen waaronder internetten.
Hoe breng ik mijn prioriteieten aan in deze chaos.
Graag snel reaktie ivm verhuizing computer.
Marijke.

Beste Marijke,

Wij zijn eerst gaan bespreken wat we wilden met ons kind. We waren het er meteen over eens dat we co-ouderschap wilden. Vervolgens hebben we het gehad over het huis. Ik kan de hypotheek niet betalen en mijn ex verdiende toen teveel om via een voorrangsverklaring aan een distributiewoning te kunnen komen, dus het was ook al gauw duidelijk dat ik een andere woning zou gaan zoeken. Toen zijn we gaan kijken naar hoeveel we ieder kwijt zouden zijn aan persoonlijke vaste lasten en hebben zo bekeken hoeveel ruimte we ieder hadden om een deel van de gezamenlijke lasten te kunnen dragen (kinderdagverblijf, aflossing doorlopend krediet, en alle overige kosten voor ons kind). Die lasten hebben we dus naar draagkracht verdeeld. Vervolgens hebben we samen een advocaat in de arm genomen. Dit kan alleen onder bepaalde voorwaarden, ik geloof dat het niet kan als je wilt dat er voogdij wordt toegewezen of als een van de partners alimentatie van de ander wil hebben. Het is heel belangrijk een goede advocaat te hebben, er zijn er veel die om de een of andere reden twist en verdeeldheid zaaien. Je kunt me evt. mailen voor de naam en telefoonnummer van onze advocaat. Hij zit in Amsterdam, maar hij kent ook de namen etc. van veel goede advocaten buiten Amsterdam. Goed...we zijn toen dus naar de advocaat gegaan en hebben gezegd wat we wilden. Hij heeft dat hier en daar in detail aangepast omdat wij iets over het hoofd hadden gezien of omdat iets wat wij wilden niet kon, maar altijd alles in overleg met ons. Het duurde ongeveer twee of drie weken voor het request tot echtscheiding helemaal af was en naar de rechtbank werd gezonden. Daarna duurde het nog een week of 7 (dat is bijzonder kort en het gaat eigenlijk alleen zo snel als je niets verdeelt en het over alles eens bent.) voor de echtscheiding werd uitgesproken. Dat was net voor de feestdagen, waardoor er nog een maand overheen ging voor het vonnis was ingeschreven bij de burgerlijke stand. Op dat moment ben je pas officieel gescheiden. Toen dat rond was ben ik eerst naar herhui Ik wens je heel veel kracht en geluk. En vooral ook zelfvertrouwen, want als je dat kunt houden redt je het zeker.

Maya.

Ik heb ervaring met co-ouderschap sinds ong. 1994 toen ik een relatie kreeg met mijn man.
Hij is begin '93 gescheiden en uit het eerste huwelijk heeft hij een zoon die toen bijna 5 jaar was. Samen met zijn ex-vrouw heeft mijn man co-ouderschap afgesproken. Dit co-ouderschap kwam erop neer dat zijn zoontje om de 2 a 3 dagen wisselde van woonhuis, dat beide ouders met verjaardagen (van elkaar, ouders en kind) bij elkaar over de vloer komen en dat er bij het wisselen een kopje koffie gedronken kon worden. De moeder heeft ook een nieuwe relatie gehad (3 jaar samengewoond), maar woont nu weer ruim een jaar alleen (sinds kort weer een vriend).
Mijn man en ik zijn halverwege '95 getrouwd en ik ben dus vanaf het begin van onze relatie betrokken bij dit co-ouderschap. Ik zie en behandel de zoon van mijn man alsof het mijn eigen kind is en dat wordt ook door hem gewaardeerd. Met mijn man hebben we duidelijk vanaf het begin afspraken gemaakt over de opvoeding (als er een 'nee' zegt, dan zegt de ander dat ook bijv.).
Het co-ouderschap loopt nog altijd goed. Problemen waar we tegen aan lopen zijn de duidelijke verschillen tussen de twee gezinnen waar onze zoon in leeft (momenteel een-oudergezin bij z'n moeder en een gezin met een zusje van 2 jaar bij ons), verschillende houdingen tav school, andere sociale omgangsvormen, ed. Onze zoon is gelukkig positief ingesteld en zegt dat hij het bij beiden even leuk vindt maar dat hij het nooit leuk vindt om bij ons weg te gaan, maar dat hij dat ook niet leuk vindt als hij bij z'n moeder weg moet gaan. Een probleem dat hierbij komt is dat hij het altijd iedereen naar de zin wil maken.
Het schema is in de loop van de jaren wat gewijzigd. Op dit moment is hij op de woensdag, donderdag en vrijdag altijd bij ons (mijn man of ik zijn dan thuis om hem uit school op te vangen) en op maandag en dinsdag is hij altijd bij z'n moeder of opa/oma. De weekenden worden afgewisseld. Dit schema maken we ongeveer 2 a 3 maanden vooruit, zodat weekenden weg, verjaardagen ed. makkelijk gepland kunnen worden.

Natuurlijk zijn er irritaties (mijn man zegt dan 'Ik ben niet voor niets gescheiden'), en natuurlijk zouden we het fijner en rustiger vinden als hij altijd bij ons was, maar in het belang van het kind proberen we die irritaties zoveel mogelijk te beperken. Mijn man is daar beter in dan ik en deze irritaties bespreken we niet in het bijzijn van onze zoon.

Als iemand verder informatie of ervaringen wil uitwisselen, dan zou ik dat leuk vinden. Wat mij betreft kan dat via dit forum of rechtstreeks via mijn e-mail adres.
Desiree Joosten

"Misschien zou het mooi zijn als alles maar een keer bestond.
Een enkel keertje maar.
Bijvoorbeeld klappertanden van de kou.
Maar een keer
zodat je weet hoe het voelt.
En als je het weet
dan isset genoeg."
Fynn.

Deze tekst lees ik regelmatig & verwoord denk ik het best mijn ervaring van bijna een jaar co-ouderschap.
Groet,
Eric