De onderstaande teksten maken deel uit van het Forum-archief van Ouders Online. Ze werden gepost van 1996 tot 1998. Daarna is een nieuw forum in gebruik genomen, dat u bereikt via de knop forum in de menubalk hierboven.

Couveuse-kinderen

Onze dochter Elsemiek is na 32 weken zwangerschap geboren met een flinke groeiachterstand. Ze heeft 4,5 week in de couveuse gelegen en na ruim 5 weken mocht ze naar huis, 2100 gram zwaar (licht eigenlijk!). Dat was best zwaar. Het slapen was moeizaam, het drinken ging redelijk, alleen wilde ze niet meer gaan drinken, en ga zo maar door.

Nu is ze bijna 5 maanden en ongeveer 9 pond. Het gaat nu redelijk goed. Ze drinkt goed, maar alleen met pepti. Ze slaapt de nachten door.

Wij zijn benieuwd naar ervaringen van ouders met couveuse kinderen.

Lianne en Robert.

Onze 2 couveuse-kindjes ontwikkelden zich niet volgens het boekje. Zij hebben geen infecties en dergelijke opgelopen in de ziekenhuistijd. Ze hebben tot aan hun uitgerekende datum in het ziekenhuis gelegen en kwamen tegelijk thuis (nadat ze met 30 weken zijn geboren). Zij hebben geen afwijkingen overgehouden (voorzover nu bekend) aan ogen en groei, etc. Ze zitten beiden midden in de groeicurve.

Vanaf het moment dat ze thuis waren gingen ze beter en sneller drinken en vanaf de eerste dag wilden ze meer en meer. Ze hebben goed geslapen over het algemeen, al was mijn dochter het eerste jaar 's avonds van 8 tot 11 altijd huilerig.

Voor de rest gaat het fantastich. Ok, ze zijn nu 14 maanden en lopen nog niet meer dan 3 stapjes los, maar ook dat kan je nog geen achterstand noemen.

Als jullie meer willen weten, e-mail gerust.

Erika.

p.s. hun geboortegewichten: 1290 gram en 1760 gram. Bij thuiskomst na 9,5 week pakweg 6 en 7 pond.

Daan is met spoed op de wereld gezet, hij wilde niet meer groeien en had het benauwd in mijn buik, zijn hartslag viel telkens weg. Hij woog 1245 gram bij geboorte, zo'n 7 weken te vroeg.

Hij was een van de zwaarste op de afdeling. Hij heeft het vanaf het begin goed gedaan. Was snel weer op zijn geboortegewicht, had nauwelijks zuurstof nodig, pakte mijn melk meteen goed, eigenlijk prima. Na drie weken, en langzaam afbouwen van infuusvoeding, en opbouwen van moedermelkvoeding, kreeg hij een infectie (bloed in ontlasting) op de verjaardag van mijn man. Ons huis zat vol visite (stress, stress). Meteen weer aan het infuus (al dat geprik, vreselijk).

Gelukkig was hij daar binnen een week van af, toen bleek hij een gaatje in zijn hart te hebben, op een ongelukkige plaats, dat een operatie waarschijnlijk nodig zou zijn, maar dan moest hij eerst 2 kilo wegen.

Afijn, na 6 weken mocht hij met 7 voedingen en 2200 gram mee naar huis. Hij paste nog niet in zijn easybob! Thuis kreeg ik nog couveuse nazorg van de kraamzorg, dat was heel fijn. Hij heeft het meteen goed gedaan, grote eter (ik heb tot en met maand 7 borstvoeding gegeven, hij zat toen nog op 12(!) voedingen per dag).

Hij heeft een flinke inhaalrace ingezet, die nu iets begint te stabiliseren (hij wordt zo actief!). Hij is nu 8 maanden, en weegt bijna 7 kilo (denk ik). Ontwikkeling is iets langzamer, hij heeft bijvoorbeeld nog geen tandjes, hij kan nog niet zitten, en rolt zich om sinds een paar weken.

Ik vind het een behoorlijke traumatische ervaring, je moet er echt veel over praten, foto's bekijken, video-band bekijken. Ik heb het redelijk verwerkt, maar ik heb het idee dat ik veel in een roes heb beleefd. Mijn man heeft nog moeite als hij kleine kinderen/couveuses op de tv ziet. Mijn moeder begint al te huilen als ik een grapje maak over dat ik weer opnieuwe zwanger wil worden. Ook mijn pa is zich helemaal rot geschrokken.

Kortom, dit heeft voor enorm veel mensen in onze omgeving veel impact gehad. Ik had er nog het minste moeite mee, ik heb vanaf het begin het volste vertrouwen gehad dat het goed zou komen. En elke dag ging het ook vooruit (soms een pasje terug), maar altijd weer vooruit. Je houdt je vast aan kleine mijlpalen (eerste keer in bad, couveuse een graad lager, voor het eerst aankleden, weer 50 gram erbij). Wij hebben elke 100 gram gevierd met een gebakje. Later deden wij dat bij elke kilo!

Veel vrouwen om mij heen stortten wel in, die hadden kinderen thuis, of woonden ver van het ziekenhuis, en dat breekt je op een gegeven moment op.

Wij gaan binnenkort een recente foto afleveren in het ziekenhuis, als dank/verwerking, wij willen weer de couveuse-afdeling zien.

Ik wens je veel sterkte, en vergeet vooral niet te genieten! Het voordeel is dat je kindje lang baby is, en overal lang mee doet. De tummy-tub hebben wij net pas weg gedaan, en de maxi-cosy, kan hij waarschijnlijk nog een paar maanden in. Zie het vooral positief in!

Lisette en Daan (8 mnd).

Lianne,

Ik ben de moeder van Heleen. Zij is geboren met 30 weken en een aantal dagen. Op dit moment is ze 13 maanden. Bij haar geboorte was ze 1625 gram en ze had geen zuurstof nodig. Eigenlijk is het steeds erg goed gegaan. Ze heeft geen terugval gehad en mocht met 6 weken naar huis.

Ook in haar ontwikkeling gaat het goed. Met ongeveer 8 maanden woog ze zo'n 8 kilo. Ze heeft wel bijna een soort obsessie voor eten en drinken. Het lijkt er bijna op alsof ze doordat ze toen ze geboren werd zo heel noodzakelijk goed moest groeien, dat nog steeds met zich meedraagt. Zitten, rollen, enz. deed ze allemaal op een normale tijd. Ik denk echter dat het nog even duurt voor ze echt los gaat lopen. Ze staat nu al wel los.

Echter ik merk wel dat Heleen, waarschijnlijk toch door haar vroege geboorte toch wel erg gevoelig is. Aan het begin heeft ze erg veel en vrij extreem last gehad van kramp. Ik denk toch dat haar darmen nog niet helemaal rijp waren. Nu op dit moment heeft ze een RS-achtig virus. Ze is al redelijk veel verkouden geweest en wordt dan ook erg benauwd. Nu heeft ze een hardnekkig virus dat sterk is gericht op de luchtwegen. Het is allemaal niet dramatisch, maar ik vind het wel erg vervelend om weer met haar steeds naar het ziekenhuis te moeten. Gisteren op de dag dat ze een jaar geleden thuis kwam, zaten we weer bij de kinderarts voor de controle van dat virus. Heleen herkent de dokters kamer al van het bloedprikken enz.

Al met al vind ik dat het toch wel erg veel indruk maakt, zo'n start. Vooral nu we ons afvragen of we wel een tweede kindje willen en wanneer dan wel, merk ik dat het weer allemaal bovenkomt. Het lijkt me heel moeilijk om het allemaal nog eens mee te maken, inderdaad vooral omdat er nu al een kindje is.

Groeten Anita.

Als ik jullie reacties lees, komen alle emoties weer bij mij naar boven. En dat terwijl onze dochter Sanne nu 2 en een half is! Sanne werd na 31 weken zwangerschap geboren. Er waren geen complicaties en ze deed alles op eigen kracht. Ze woog 1630 gram. Het was dus meer Hans en Grietje werk: als ze zwaar genoeg was mocht ze naar huis. Ze heeft er ook niks aan over gehouden en ontwikkelt zich als een "normaal" kind.

Zelf was ik er niet zo gauw overheen, hoewel dat volgens sommige buitenstaanders wel zou moeten: alles is toch goed nu? Nee: je dikke buik is zomaar weg. Je bent bang dat er toch nog iets mis zal gaan, enz. Pas na haar eerste verjaardag kon ik het aan om haar foto's in te plakken. En kon ik er over praten zonder emotineel te worden.

Ik heb nu een tweede kindje: Wouter. Hij is nu 6 maanden oud en 2 dagen (!) te vroeg geboren. Het was wel spannend en emotioneel heel zwaar, omadat ik toch bang was voor weer een vroeggeboorte. Na 28 weken kreeg ik dan ook al weeën, en moest ik stoppen met werken. Gelukkig bleef Wouter netjes zitten en hebben we een echte kraamtijd gehad. Want ik merkte nu pas dat we dat wel gemist hadden. Veel plezier met jullie kindjes en blijf over je twijfels met iemand praten. Mocht je nog vragen hebben, stel ze gerust.

Groetjes Marjolein.

Onze dochter is ruim 12 weken te vroeg geboren via een keizersnede. Ze woog 627 gram ( ze had ook nog een groeiachterstand van ongeveer 3 weken). Ze moest beademd worden, en had nog veel meer slangen en draden aan haar kleine magere lijfje. Elk draadje of infuus eraf was weer een mijlpaal en toen Amber 1 kg woog was het helemaal groot feest. Na 6 weken is ze overgeplaats naar een streekziekenhuis. Dit is ons niet echt goed bevallen. De overgang van academisch naar streekziekenhuis is enorm. Daar zou wat aan gedaan moeten worden ! Op eerste kerstdag, ruim 14 weken na haar geboorte mocht Amber naar huis.

En ze doet het echt geweldig thuis. Ze is nu 6 maanden, en weegt 9 pond. Een kleintje dus. Iedereen denkt dat ze net geboren is, daar wordt ik weleens kriebelig van. Ik begrijp die reacties wel, maar je moet zo vaak uitleggen dat ze te vroeg geboren is, het voelt soms alsof ik haar moet verdedigen.

Alleen aan haar lengte/gewicht zie je dat ze te vroeg is geboren (maar dat is geen ziekte zegt de arts !). Verder is ze kerngezond en ontwikkelt ze zich prima. Ze slaapt sinds ze thuis is elke nacht door , eet goed (net begonnen met een fruithapje) en is gewoon een heerlijk vrolijk kind.

Een behoorlijk slechte start dus, maar een fantastisch tijd nu.

Regina.

Onze Carlijn is 24 juni 1998 geboren na 31 weken en 4 dagen zwangerschap. Ze was 36 cm lang en woog 1645 gram. Tot dan toe verliep mijn zwangerschap perfect, ik had alleen wat last van mijn rug. Carlijn heef het prima gedaan, had alleen een tijdje wat coffeine nodig vanwege wat dipjes in haar zuurstof-saturatie. Gelukkig mocht Carlijn in een streekziekenhuis blijven (Clara in R'dam) en wij vonden de begeleiding daar goed. We mochten elke dag buidelen en dat was voor zowel Carlijn als ons heel goed. Ook wij keken uit naar elke mijlpaal. In het begin werd ik bloednerveus van die monitor, maar op een gegeven moment wen je eraan.

De opmerkingen van sommige mensen.... "Je kunt er nu al lekker 2 maanden eerder van genieten!", "Nu hoef je niet met een dikke buik de zomer door". Maar als je het niet zelf hebt meegmaakt weet je ook niet goed wat het is. De schrik als 's avonds laat de telefoon gaat.

Na een week of 6 mocht ze mee naar huis en heeft het sindsdien uistekend gedaan. Volgende week wordt ze 9 maanden en is ze ca. 71 cm lang en 8 kg zwaar. Op 1 verkoudheidje na is ze nog nooit ziek geweest. Ze is vrolijk en actief en eet prima.

Toch heeft alles een enorme indruk op ons gemaakt. Laatst zagen we een aflevering van ER, waarin ook een couveuse-kindje te zien was. Wij allebei meteen weer in tranen. Ook de plotselinge en zeer snelle (natuurlijke) bevalling gaf achteraf een kater. En je bent opeens niet meer zwanger, niet meer dat gezellige getrappel in je buik... Ik was in het begin zelfs jaloers op zwangere vrouwen!

Omdat ik helaas (die rugpijn weet je wel) ook nog aan hernia moest worden geopereerd toen Carlijn een half jaar was, kun je wel zeggen dat we een enerverend jaar achter de rug hebben. Alles begint nu pas weer een beetje normaal te worden.

Maar de schrik zit er bij ons voldoende in om niet meer zwanger te durven worden. We zijn blij dat het met Carlijn goed is afgelopen, we hebben om ons heen gezien dat het ook heel anders kan gaan. Herkennen andere couveuse-ouders deze angst ook?

Sterkte allemaal, ilse

Hoi Regina,

Inderdaad, je moet elke keer weer uitleggen dat ze geen drie weken is, maar drie maanden, en dan al die ongelovige gezichten.
Maar...het is toch een succestory??? Er zijn ook kinderen die het niet redden, die van jou wel, en dat mag je best van de daken schreeuwen!! Dus vertel hoe klein ze was, en hoe goed ze het nu doet!

Ik had precies hetzelfde met Daan (verhaal staat hierbovem '7 weken te vroeg', en ik vertelde iedereen die het maar hoorde wilde, wat voor een enorm bijzonder kind ik heb. En nu nog leven alle meiden in de supermarkt, die ik weekelijks tegen kom bij boodschappen doen, heel erg mee. Hoe hard hij toch groeit, en wat voor een kleintje het toch was, ik geniet daar echt van, met een ander 'normaal' kind, zullen ze dat niet zo gauw doen.

Succes ermee, en geniet maar lekker, en Daan.. die haalt nu nog steeds zijn achterstand in, en het gaat erg goed met hem! (ruim 9 maanden, en ongeveer 7,5 kilo)

Lisette

Hallo Lianne en Robert,

Onze zoon Robin is geboren na 26 weken, nu 22 maanden geleden.
Hij was zwaar voor zijn leeftijd, wel 900 gram, maar het heeft hem zowat twee maanden gekost om boven de kilo uit te komen.......
Robin heeft veel van de problemen gehad die zo'n vroeg kindje heeft, infecties, RDS, een open ductus, bradycardien, apneus...bijna het hele handboek Neonatologie hebben we gehad.
Telkens als we dachten: "nu zijn we er" kwam er weer een tegenslag.......maar uiteindelijk is toch alles goedgekomen.
Robin kwam naar huis op de uitgerekende datum, hij woog toen precies 3 kilo.
Totdat Robin 9 maanden oud was leek hi nog steeds op een pasgeborene, ik heb heel wat keertjes ongelovige blikken gezien als ik zijn leeftijd vertelde.
Robin is nu een vrolijke peuter die misschien wat vaker ziek is als het "gemiddelde" kind, hij loopt sinds hij 18 maanden was en hij bij met zijn lengte en gewicht.
Al met al genieten we nog dagelijks van ons wonderkindje, wie anders dan een ouder van een coeveuse kind geniet zo intens van het eerste lachje, het eerste woordje (eten hahahahaha) en al die mijjlpalen als: geen monitor meer, geen zuurstof meer, voor het eerst zelf voeden en zo voort.
We hebben Robin's verhaal op op onze homepage gezet, het adres is:
http://www.caiw.nl/~robin/index.html

Groetjes Anne-mieke

hallo allemaal,
fijn dat jullie allemaal gereageerd hebben, het doet ons best goed om jullie ervaringen te lezen. Wij merken dat erover praten je zeer goed doet. Je omgeving vind vaak dat we nu na 7 maanden er wel overheen moeten zijn.
Maar toen mijn zus met weeën opgenomen werd kwam bij mij alles weer terug en heb ik heel veel gehuild.
Met elsemiek gaat het goed. Ze is nu bijna 12 pond. Alleen is ze erg allergisch voor veel eten. We blijven nu nog even bij de pepti en inmiddels kan ze een fruithapje hebben, maar dan alleen appel en peer uit een potje. Ze krijgt ook nog steeds haar voeding van 2300 uur. Ik merk alleen wel dat ik het erg intensief vind. Ze kan zich nog slecht zelf vermaken dus kom ik overdag nergens aan toe. De reactie van de omgeving is dan vaak dat dat altijd zo is met kleine kinderen. Alleen hebben wij dat al zo lang. Vanaf dat ze thuis is is ze een bewerkelijk meisje.
Maar, zoals de meeste verhalen eindigen, genieten wij ook heel erg van haar. Ze kan heel erg lachen.
En,..... een tweede kindje daar wachten wij voorlopig even mee, eerst even bijkomen!

Groeten van Lianne en robert