bemoeien met opleiding

Dat is een lastige

Ik heb altijd gezegd dat mijn kinderen na de middelbare school mogen kiezen wat ze willen, maar het zou heel goed kunnen dat ik er (behoorlijk) in ga sturen. Oudste heeft een voorkeur voor de vakken waarmee je, als je in die richting een studie zou zoeken, nog geen droog brood kunt verdienen óf met heel veel mensen moet vechten om de kruimels. Aan de andere kant is het nutteloos om een kind een richting in te duwen waar het niets mee heeft, omdat het anders nooit een vierjarige studie gaat volhouden.
Dus ik denk sturen ja, verbieden nee (tenzij het echt iets als Koreaanse taal en geschiedenis wordt - hoe komt ze erbij?).

kiezen

Toch zou ik ze zelf laten kiezen. Als ze maar zelf gemotiveerd zijn en niet uit desinteresse iets vaags kiezen omdat je nou eenmaal moet kiezen.
Een kind dat Koreaanse taal en geschiedenis zou doen en daar met hart en ziel voor gaat leert iets heel belangrijks. Ze leert met passie voor haar werk te gaan en onderweg leert ze allerlei handige vaardigheden, zoals informatie verzamelen en schrijven bijvoorbeeld, om er te komen. En wie weet is er wel een behoefte aan een deskundige op dat vlak. Er is altijd nog Buitenlandse zaken, het diplomatenklasje of een carriere in de journalistiek. En anders zijn er genoeg mogelijkheden om je om of bij te scholen. Dat geeft ook een zekere onafhankelijkheid ten opzichte van werk. Zodra dat een issue wordt kijk je waar jou vaardigheden aansluiten en wat je nodig hebt om aan ontbrekende eisen te voldoen. Je bent nooit 100% gematcht, bijleren is altijd nodig.
En je leert al doende.

Alles is nuttig

Alles wat je kind leert is nuttig. Je weet nooit hoe een bal kan rollen, dus ook met een mindere baanzekerheid (van welke is het echt zeker?) kan het zomaar zijn dat het toegang geeft tot iets verrassends.
Mijn ouders hebben mij heel erg gestuurd. Mijn kinderen mogen het zelf bepalen.

dubbel

Zoon zou graag iets in de muziek gaan doen. Maar ik wijs hem op al die mensen die er een andere baan naast hebben zolang ze niet doorgebroken zijn. En niet iedereen breekt door. En dan nog is muziek een hele goede hobby naast je werk. Brian May van Queen is ook professor in de astronomie.
Gelukkig vind zoon allebei goed en doet nu hard zijn best om zijn HAVO te halen, en met plezier zie ik gelukkig. Ik hoop dat hij dat vasthoudt als hij verder gaat. Met plezier leren is zoveel lichter en effectiever.
Het is echt regeltjes denken wat de overheid ons nu wil doen geloven. Maak in zo kort mogelijke tijd een studie af en ga daar mee aan de slag. Dat scheelt studiekosten. Zo werkt het in het echt niet. Dan heb je net een marktconforme studie gedaan en is er ineens geen of een sterk verminderde vraag naar. Er zijn veel invloeden.
Als het zo doorgaat heb je weinig meer aan een opleiding in de zorg. Tenzij je hoog gespecialiseerd bent. Anders blijft het afzien in rommelbaantjes. Maar als de crisis ophoudt is het misschien wel weer een heel goed perspectief. Het onderwijs heeft ook zo periodes gehad waarin er geen leerkracht meer bijkon.
Dat is allemaal te kort door de bocht gedacht en jij kijkt als ouder wat passend is voor je kind en wat daarbij zo goed mogelijk de mogelijkheden zijn.

Een goede managementassistent

Ik heb ooit op een secretariaat gewerkt waar ik (met HBO) de laagst opgeleide was. Mijn collega's hadden universitaire studies afgerond in Europese wetenschappen (o.i.d.), geschiedenis of Frans. Hartstikke leuk en zinvol natuurlijk, maar dan belandt je dus na minimaal vier jaar hard werken (en een hoop kosten voor je ouders) in een beroep waar je ook met MBO en gezond verstand in had kunnen werken. Maar goed, zo'n opleiding is natuurlijk niet alleen zinvol om werk te vinden, er zit ook een stuk algemene vorming in en dan kun je maar beter iets kiezen wat bij je interesses past.

niet mee bemoeien

Ik heb me altijd gehouden aan de stelregel: de basisschool kies jij als ouder, de middelbare school kies je samen met je kind en het vervolgonderwijs kiest je kind zelf.
Natuurlijk ben je erbij betrokken en stel je (kritische) vragen bij een keuze die je niet zo voor de hand vindt liggen. Maar ik ken zelf legio mensen die na een 'verstandige' vervolgopleiding en een aantal ongelukkige jaren op een werkplek die ze niet lag, toch op de één of andere manier terug zijn gekeerd naar hun oorspronkelijke interesse.
Zonder in al te Amerikaanse platitudes te vervallen als 'je komt er altijd als je maar echt wil' geloof ik niet zo in opgelegde sturing. Laat staan dat ik het 'niet goed zou vinden' als mijn kind voor een studie zou kiezen die ik niet zie zitten. Hallo zeg!! We hebben het hier over (bijna)volwassen kinderen!!

N@nny

"Zonder in al te Amerikaanse platitudes te vervallen als 'je komt er altijd als je maar echt wil' geloof ik niet zo in opgelegde sturing. Laat staan dat ik het 'niet goed zou vinden' als mijn kind voor een studie zou kiezen die ik niet zie zitten. Hallo zeg!! We hebben het hier over (bijna)volwassen kinderen!!"

Tja, ik vrees alleen dat ik nog een groot deel van die studie moet gaan betalen

Nou

Idd, wij als ouders moeten betalen. En een opleiding als Zuid-Koreaanse wetenschappen of leeuwentemmer vind ik meer een hobby. dat doe je er later bij, bij de LOI ofzo. In de tussentijd wil je toch gewoon een baan vinden, op jezelf gaan wonen en volwassen worden?
In mijn startposting bedoelde ik vooral de vage opleidingen waarvan je van tevoren weet dat het niets wordt. Dat stoorde mij gister eigenlijk een beetje aan die griet die " iets met geschiedenis "had gedaan. Die was heel zielig, want kon geen baan vinden. Nee, natuurlijk kan je dat niet. Je hebt dan toch ook geen echt beroep?

Dendy

Tja

Gelukkig ben ik door mijn ouders vrijgelaten en heb ik, volledig gesponsord, geschiedenis gestudeerd. En reken maar dat ik een goede baan heb, net als mijn bevriende studiegenoten (de rest heb ik niet gevolgd). Ik zou willen zeggen dat het door mijn fantastische studieresultaten komt, maar helaas. Voor een rooskleurige carriere moet je, naast je studie, in de kroeg zijn. En het bijzondere is dat vrienden die studies met zogenaamd gunstig toekomstperspectief afgerond hebben, een voor een op straat komen te staan... Bedrijfskunde, economie en rechten zorgen heus niet voor baanzekerheid. Niets is zeker. Mijn kinderen zijn volkomen vrij in hun studiekeuze, zodat ze later in ieder geval de kans hebben om net als hun ouders hun geld te verdienen in een beroep waar hun hart ligt. Het verbaast me trouwens ten zeerste dat de studie geschiedenis hiet als "vaag" wordt neergezet. Er is veel vraag naar academici die goed hebben leren analyseren. In het bedrijfsleven en bij de overheid is er dus vraag naar historici.

Niet mee bemoeien

Ik ken te veel voorbeelden van mensen die gekozen hebben voor zekerheid ipv leuk waarbij het niet goed afliep qua opleiding. Bovendien weet je het vooraf toch nooit. Toen ik begon met studeren kon je in mijn vakgebied beginnen waar je wilde. 4 jaar later zat er een ander bewind en was er geen droog brood mee te verdienen.

Door mijn opleiding kon ik echter voor van alles omgeschoold worden. Uiteindelijk heb ik me alleen een beetje bijgeschoold, waardoor ik net wat beter in de markt lag en weer wat te kiezen had.

Ik ben ervan overtuigd dat je met ieder hbo of wo diploma uiteindelijk wel ergens leuk aan de bak kunt, en ga me dus niet bemoeien met de keuze van mijn kinderen. Hooguit een beetje actief meedenken.

Reactie

Helemaal met je eens, Ginny, er staan nu bijvoorbeeld veel jonge artsen op straat zonder uitzicht op een baan. En ik heb nog nooit een ouder een studie geneeskunde horen afkeuren... De studie geschiedenis wel (niet dat jij dat doet Dendy). Ik had flink wat studiegenoten die onder druk van pa en ma eerst iets "nuttigs" waren gaan studeren, maar na een jaar of twee volkomen afgeknapt waren. In mijn tijd niet eens zo erg, nu is een dergelijke vertraging echt heel vervelend.

betalen?

Hoezo betalen ouders? Mijn dochter is nu net aan een studie op het HBO begonnen, met stufi+baan betaalt ze alles zelf. Inclusief kleding, mobiel, etc. Ze woont thuis, dus ze krijgt wel kost en inwoning, dat dan weer wel.
Ik houd er nooit zo van, als ouders studies afkeuren en kinderen (loyaal als ze zijn) andere richtingen kiezen. Of dat nu gaat om de dromen van ouders die kinderen moeten waarmaken of om zgn. baangaranties, kinderen moeten hun eigen leven mogen leiden, met hun eigen keuzes.

Wanneer ga je je erin verdiepen?

Het begint allemaal al bij de profielkeuze die goed moet zijn (zie mijn draadje) en aansluiten bij studies die in aanmerking komen. Maar misschien zijn er wel vervolgopleidingen waar ik nog helemaal niet aan gedacht heb, en mijn dochter is nu (op 14-jarige leeftijd) nog helemaal niet zo ver dat ze weet in welke richting ze het wil gaan zoeken. Ze is heel creatief, altijd aan het schrijven en filmpjes aan het maken, heeft zich aangemeld voor een verbredingsproject op het gebied van media. Daarnaast leest ze boeken over kunst en volgt een online cursus Koreaans Klinkt mij allemaal als erg 'pret', maar misschien is er wel een (arbeids-) markt voor.
Moet je die uitzoekerij dan helemaal aan je kind overlaten, of zelf ook rondkijken?
Mijn ouders hebben mij destijds helemaal niet begeleid (en ik weet hoe dat heeft uitgepakt) bij de keuze. En de keuze die ik had gemaakt hebben ze verboden (en ik heb daarnaar geluisterd). Na twaalf banen dertien ongelukken ben ik maar voor een generieke Hbo-opleiding gegaan. Weinig aan, maar het brengt brood op de plank (op toch wel een aardige manier).

Geschiedenis

Twee oude klasgenoten van mij hebben geschiedenis gestudeerd. De een is nu CIO bij een beursgenoteerde onderneming, de andere verdient bakken met geld met het ontwerpen van computerspelletjes. De studie was vast leuk

wel

Ik bemoei me er wel mee. Natuurlijk is het belangrijk om een opleiding te kiezen die je ziet zitten maar rekening houden met toekomst perspectief is ook belangrijk. Zeker bij MBO opleidingen is een enorme wildgroei en zitten echt veel opleidingen waar je weinig aan hebt. Zo heeft een vriendin van mijn zoon musical MBO gedaan of iets in die richting. Dan kan je dus in musicals spelen. Nou ja, in theorie dan want in de praktijk kan ze er niks mee uiteraard. Zoveel musicals heb je niet in Nederland en bovendien nemen ze liever mensen aan die conservatorium hebben gedaan, ballet academie of die al bekend zijn. Zomaar een meisje met middelmatig talent gaan ze echt niet aannemen. Dat klinkt hard en dat is het ook. Het is ook deels de schuld van die opleidingen want die beloven allemaal gouden bergen en het is wel heel moeilijk om als 16 jarige precies te weten wat wel en niet kan en wat wel en niet klopt.

Mijn idee is dat je op WO niveau minder wildgroei van vage opleidingen hebt al zitten er uiteraard wel een paar tussen. Ik heb het dan niet over respectabele opleidingen als geschiedenis of Zweeds waar je mischien weinig emplooi in hebt maar die wel bekend zijn en waarmee je wel een generieke WO baan kan krijgen. Dat netwerken dat klopt ook wel. Kan je fijn op de studentenverening doen. Echter opMBO niveau heb je dat ook wel minder want daar heb je niet die leuke netwerkjes.

Ik bemoei me er in elk geval wel mee. Ik geef advies, wijs op perspectieven, zoek informatie en deel dat met ze en praat er met hun over. Dat is wat anders dan mijn wil opleggen. Dat zou ik niet doen. Mijn zoon weet nog helemaal niet wat hij wil maar als hij echt zeker wist wat hij wilde doen zou ik hem niet tegen houden. Wel zou ik hem vragen om goed na te denken en een plan op te stellen voor wat hij ermee zou willeen doen.

Adviseren, niet sturen

Ik zou een studie Koreaanse taal en cultuur toejuichen.
Korea is een van grote opkomende economien in ZO Azie, en hier in Indonesie schieten de Koreaanse klasjes al uit de grond.
Ik hoop dat mijn kinderen hun toekostige levensonderhoud wel in gedachten houden bij hun studiekeuze. Maar even goed meten ze iets kiezen (als ze al een studie willen volgen) waarvoor ze door aanleg en interesse de energie kunnen opbrengen om een studie ook af te maken.

met mij is bemoeid

Destijds moest ik bij aanvang van 6VWO al inschrijven. (Of was het zelfs aan het eind van 5VWO?) Ik was toen pas 16 jaar en had geen idee. Mijn moeder heeft mij flink gestuurd en na 2,5 of 3 jaar had ik genoeg van de studie. Ik heb hem met tegenzin afgemaakt, maar ik ben er niet in gaan werken. Later heb ik nog de studie gedaan die ik oorspronkelijk zelf een van de leukste vond, gewoon omdat ik depressief werd van uitzendwerk.

Overigens heeft mijn moeder niets betaald aan mijn studies.

Ik kan me wel voorstellen dat je als je het betaalt, ook wil betalen aan iets nuttigs, maar verkijk je er niet op: als de motivatie uit JOU komt en niet uit je kind, kan het nog erg moeilijk worden.

Toen ik zocht naar een tweede studie heb ik ook nuttige studies overwogen, maar ik kon me er niet voor motiveren. Mijn uiteindelijke keus is toen wel door een hele persoon goedgekeurd. Mijn moeder keurde hem ernstig af. Als ik zoiets koos, vond ze, moest ik op z'n minst cum laude afstuderen, of nog beter, twee studies tegelijk doen.

(Ik ben nog steeds tbm uit vrije keuze

Jillian

Natuurlijk is er een groot verschil tussen MBO en WO, daar heb je een belangrijk punt.
Bovendien is een kind dat met MBO begint ook over het algemeen jonger. Ik denk dat ik net als jij dan wel wat meer mee zou bemoeien, hoewel ik 'verbieden' nog steeds niet aan de orde vind.

Ben ik het echt niet eens met de studiekeuze van mijn kind, dan kan ik natuurlijk besluiten er geen cent aan te besteden. Maar eerlijk gezegd kan ik me helemaal niet voorstellen dat zoiets aan de orde zou zijn. Je praat toch met elkaar, wisselt toch argumenten uit? Verstoor je niet je hele verhouding met je kind door een soort van financiële chantage toe te passen?

Koreaanse wetenschappen

Dendy, wie weet kun je daar later wel een goedverdienende Korea-deskundige mee worden.
Wie weet dat dat 'grietje' van tv alsnog goed terechtkomt en gebruik kan maken van haar vage studie.
Ik geloof dat ik het belangrijk vind dat kinderen hun dromen waar mogen maken. Als dit niet meteen lukt zullen ze eerst ander werk moeten zoeken. Is dat een ramp?

Wij proberen wel te sturen

maar ik vermoed dat onze zoons echt zelf zullen kiezen. Oudste (nu 4VWO) weet het al precies: hij gaat game-design studeren in Utrecht. Zijn hele vakkenpakket is daarop afgestemd. Gelukkig is daar een hele goede opleiding, en ook (nu in ieder geval nog) behoorlijk veel werk in. Dus daar hoeven (en kunnen) we niet veel aan sturen.
Jongste (3 VWO) is een ander verhaal: die kan alles, en heeft nog geen idee wat hij wil. Hij zou wel conservatorium kunnen en willen doen, misschien. We hebben een paar kennissen die daar behoorlijk van kunnen leven, maar hij ziet ook wel dat dat hard werken is en op rare tijden. Hij kan ook een gewone technische studie gaan doen, maar wat dan? En dan conservatorium erbij... Dit jaar moet hij zijn profiel kiezen, dat zal nog niet het probleem zijn. Welke open dagen we de jaren daarna allemaal moeten gaan aflopen dat wacht ik nog even af.
Marjoleine

wat heet bemoeien

Zoon zit in de eindexamenklas en we praten regelmatig over zijn vervolgopleiding. Hij wil via een HBO-propedeuse naar de universiteit. We gaan binnenkort maar even op internet kijken waar de open dagen zijn voor zijn keuzes. Ik geloof dat je tegenwoordig als ouder mee mag, dus dat zullen we dan wel zien. Gelukkig vind hij het nog steeds leuk om die dingen samen even uit te zoeken. Maar hier geen 'vage' studies.

en 'pretopleidingen' op zonder perpectief opleidingen

En pretopleidingen of opleidingen zonder perspectief kan je altijd nog doen 'naast' je opleiding. Als het MBO is door curcussen te doen, les te nemen (b.v. muziek/ tekenen) of door het als hobby te doen. Als het HBO is kan je lessen erbij volgen van de richting die je eigenlijk wilde en toch de meer algemeen gerichte opleiding als hoofdrichting hebben. Oudste doet dat ook. De opleiding die haar het meeste aansprak, waar haar hart sneller van ging kloppen, wat eigenlijk haar 'grote droom' is om ooit als werk te doen. Van die opleiding (die nog steeds studenten trekt) is maar 2% van de studenten die er zijn brood mee verdient. Dus doet ze nu een meer perspectief biedende opleiding die niet zo gespecialiseerd is en probeerd ze er lessen bij te volgen zodat ze genoeg in huis heeft om toch dat gespecialiseerde werk te kúnnen doen. Haar idee is om een baan te vinden die mogelijkheden bied vanuit die breder geöriënteerde opleiding en het van daaruit op te pakken als mogelijke 'carriere uitbouw'. Die kans is er...ik werk in dezelfde sector en het kán. Amdersom is onmogelijk, ze nemen echt niet iemand aan die maar 1 kunstje kan en verder niets. Zo kun je ook je droom najagen. Je hebt dan wel je diploma niet op zak van die specialisatie, hoogstens kan je e.a. aantonen. Maar dat lijkt me ook niet erg belangrijk als er maar zo weinig brood in zit.
groeten albana

Geen kind is hetzelfde

Ik heb een zoon die twee profielen havo op zak heeft om maar zoveel mogelijk richtingen op te kunnen, en die bij het kiezen van zijn studie gekeken heeft naar wat hij leuk vindt, maar ook wat de kansen op een baan zijn. Gelukkig is hij op zijn gevoel afgegaan en studeert hij nu biologie en medisch labonderzoek, met goede vooruitzichten en het is ook echt zijn passie.
Zijn broer doet dit jaar examen mavo, wil een MBO opleiding in muziek gaan doen, omdat hij, zo zegt hij zelf, niks anders kan. Helaas is zijn motivatie nu ver te zoeken, zit in de knoop met zichzelf en wil eigenlijk niks. Nou ja, hij komt ook wel op zijn pootjes terecht uiteindelijk. Over dat netwerken: dat gebeurt op MBO net zo goed natuurlijk, ook via je stages. Of zoals bij mijn zoon, via de bands waar hij in speelt. Hun zusje van 13 zit op 2 havo/vwo, is dol op alles wat met mode/kapsels/manga/basgitaar en japan te maken heeft, en leert nu japans via internet.

Fio (heel erg OT)

Joh, geen idee gehad, ooit, dat jij 3 kinderen had, ook nog een zusje. Op de een of andere manier ging het (in mijn beleving) altijd over 2 zonen ........