Dagtaak aan prutswerk
Ik zet deze post maar even in ouders/school, het is eigenlijk veel breder.
Wat ik er aan kan doen? Geen idee. Hoe ik er mee om moet gaan? Geen idee...
Ik heb dus een dagtaak aan het prutswerk van derden, ik zie ook dagelijks een boel prutswerk en het is één grote ergernis die mij erg veel tijd kost
Een voorbeeldje om de keuze van dit topic te rechtvaardigen:
Lang verhaal in 't kort: dochterlief zit op school, groep 2 en vanaf dag 1 tot heden kunnen de juffen erg weinig met haar. Ze praat vrijwel niet met de juffen en andere kinderen, laat op school niet zien wat ze kan enz.
We zijn talloze van die hdgp gesprekken verder, zit je met 4 man aan tafel...een hoop geouwehoer en 0 resultaat.
Nu heb ik alvanaf dag 1 (en sindsdien zéér vaak) aangegeven dat ik het sterke vermoeden van hb heb. Hier is nooit wat mee gedaan en om o.a. die reden heb ik zeer recentelijk de stekker uit alle hulpvraag (oa die hdgop geprekken) getrokken en zelf maar aan de slag gegaan. In 1 week ben ik al vele malen verder gekomen dan 2 jaar en al die figuren met al die gesprekken samen. (eindresultaat: dinsdag bij een andere (hb)school kijken)
Of neem een vriend van me, momenteel al 5 weken in het ziekenhuis...als ik hoor wat daar mis gegaan is. En dat zijn dat de zgn "specialisten" waarbij de patient én revalidatieartsen het verhaal van die specialisten met veel succes onderuit vegen. (heb deze ervaringen zelf ook ondervonden)
Of neem zoonlief, was volgens de testen aan het linkeroor wat doof, bleek aan het slakkenhuis te liggen en pech: niet aan te doen. Later bleek niet het slakkenhuis maar het middenoor links het probleem te zijn...dan kon het probleem opeens weleens meevallen.
Laatst weer een test gehad, nu blijkt opeens het rechteroor ineens (ook) een probleem, over links wordt niet meer gesproken.
En zo zijn er tal van zaken, school, werk enz
Ik zie en hoor zoveel onzin, zie zoveel prutswerk...ik kan overal weer zelf achteraan, mag alles zelf oplossen.
Ben ik één van de weinigen die tegen dit probleem aanloopt? Ben ik (te) kritisch? Of vertrouwt iedereen elkaar maar en denkt dat het wel goed komt zonder er verder bij na te denken..want ja, het is hun werk en ze zullen 't wel weten?
Bestaan er nog wel mensen die hun werk serieus nemen en, veel belangrijker, écht wel weten waar ze mee bezig zijn? Ik tref die mensen nml niet tot zéééér zelden!
Ja, verhaal van je dochter is erg herkenbaar. Er wordt eerst tijden geleurd voor er iets gebeurd. Je kan via CJG ook dingen in gang zetten maar ook dat duurt weer een eeuwigheid. Geen hb kind maar wel IADH maar echt hoeveel “grote overleggen” we niet al hebben gehad en ook nog gaan krijgen…
Ja, anderen zijn altijd prutsers en ik weet altijd alles en doe het altijd in een keer goed.
Je vergeet dat die experts zich niet op 1 punt kunnen richten omdat zij weten dat zoiets heel veel verschillende oorzaken en oplossingen kan hebben.
Dat het voor jou als leek lijkt alsof het maar aan 1 oorzaak kan liggen komt door jouw gebrek aan vakkennis.
Hoeveel ouders denken wel niet dat hun kind HB is, terwijl later blijkt dat er iets heel anders aan de hand is.
ik denk als je eenmaal met die mindset naar de wereld kijkt dat het je wat meer opvalt ja. Vervelend al die ergenis. Je hebt er alleen jezelf mee.
Ik begrijp het van je dochter wel, Hendricus. Wij hebben dit met onze dochter ook gehad. Op een gegeven moment zaten er 5 mensen bij ons aan tafel (en wij 2 als ouders), maar maar 1 persoon kende ons kind een beetje (de juf). De andere mensen waren functionarissen en deskundigen, die ons kind nog nooit of 1x hadden gezien en durfden niets te beslissen. Ze verschuilden zich eindeloos achter dat er nog meer onderzocht moest worden, terwijl al lang duidelijk was wat er aan de hand was. En iedereen ging steeds wachten op het volgende overleg en deed verder niets. Ik ben naar de directie gegaan en heb het daar geregeld. Als ik het over mocht doen, zou ik dat meteen doen en het circus overslaan. Dat had veel ellende gescheeld. Sterkte!
Een dagtaak nog wel, kun je je werk nog wel goed bijhouden dan, als je zo druk bent met de kinderen?
Poezie schreef op 28-01-2024 om 12:21:
Je vergeet dat die experts zich niet op 1 punt kunnen richten omdat zij weten dat zoiets heel veel verschillende oorzaken en oplossingen kan hebben.
Dat het voor jou als leek lijkt alsof het maar aan 1 oorzaak kan liggen komt door jouw gebrek aan vakkennis.
Hoeveel ouders denken wel niet dat hun kind HB is, terwijl later blijkt dat er iets heel anders aan de hand is.
Er zijn veel ouders die wíllen dat hun kind hb is, dat weet ik.
Mijn visie komt echter niet zomaar uit de lucht vallen 
en ik wil eigenlijk niet dat mijn kind hb is. Ik ben er nml zelf ook één van en dat is niet leuk. Mensen die er niet mee te maken hebben denken dat 't leuk is, dát is wat anders. Ik liep én loop ook tegen veel problemen aan..leuk is het niet.
Inzake een andere school: per maand is dat voor ons letterlijk 5000 km rijden voor de dichtstbijzijnde school, dat doe je niet voor de lol of omdat je hoopt óf wilt dat je kind hb is.
Inzake de experts in bovenstaande kwestie: ik heb het al weet ik hoe vaak aangegeven dat ik mijn vermoedens heb, er is nooit iets mee gedaan.
Nu heb ik van een compleet andere instantie moeten vernemen dat de huidige school een inhouse hb expert heeft. Daar is, ook na 2 jaar mijn vermoedens ventileren, dus ook niets mee gedaan.
Gebrek aan mijn vakkennis: ja en nee...ik weet uiteraard niet alles. (ik heb bijv. nog een hoop vragen mbt bijv. het karakter en het cognitieve deel icm kruisdominantie/ambidextrie, kan daar helaas weinig over vinden)
Anderzijds: ik ben zelf ook hb-er (getest en wel) en heb me ook wel verdiept in die materie. Ik zie bijv. heel veel van mijzelf terug in onze dochter.
Dit naast een leven lang hb-er zijn, talloze gesprekken met experts, jarenlang verdiepen in de materie ben ik wel redelijk op de hoogte van de gang van zaken rondom hb.
Er zijn overlappende factoren zoals bijv. autisme, ook daar ben ik wel redelijk bekend mee.
Nogmaals: inzake mijn dochter komt mijn oordeel echt niet uit de lucht vallen
Jij VINDT het prutswerk, het IS geen prutswerk. School ziet dat er iets niet volgens de normale gemiddelde lijn gaat met je kind en probeert met input van jou en van de leerkracht uit te zoeken hoe de situatie verbetert kan worden, al dan niet door het stellen van een diagnose. Kan heel lang duren, en je hebt het niet volledig in eigen hand.
Dat mijn 2e kind de normale gemiddelde lijn niet volgde had ik door toen hij een maand of 7 was. Pas in groep 7 toen hij 11 jaar oud was hadden we bewijs in handen wat er dan aan de hand was een tot die tijd heel veel om tafel gezeten met allerhande hulpverlening. Via de diagnose visuele beperking en aanpassingen daarvoor bleek uiteindelijk dat hij WEL een voorsprong in de ontwikkeling had die ik wel zag maar er op school niet uit kwam.
Succes, die mensen doen hun best een het zou je sieren als je positief meewerkt in plaats van ze alleen maar te berichten van prutswerk dáár is je kind helemaal niet bij gebaat!
ToetieToover schreef op 28-01-2024 om 12:34:
Een dagtaak nog wel, kun je je werk nog wel goed bijhouden dan, als je zo druk bent met de kinderen?
Druk met kinderen en andere zaken. Het zijn niet alleen de kinderen.
Werk, ben (hoofdzakelijk online) ondernemer maar loop al hopeloos achter. Zei laatst al eens dat als je mij een half jaar in alle rust op een eilandje zet, ik die tijd wel kan vullen met het bijwerken van de site(s)
Als ik straks 5000km p/m mag rijden (zie bericht hierboven) en er is geen andere fatsoenlijke optie (taxi o.i.d) dan ben ik alleen al ruim 4 uur per dag aan het rijden naar school v.v.
De rekensom qua (vrije) tijd/werk enz. kan je dan wel maken denk ik
nou komt de aap uit de mouw waarom je je zo snel of veel ergert. Je bent zelf hoogbegaafd.. dat snel ergeren herken ik van mijn zusje die dat ook is en ze had en heeft echt vaak last van andere mensen die niet snel genoeg, ver genoeg doordenken of te sloom zijn. Sympathiek is anders. Hoop niet dat mijn kinderen hoogbegaafd zijn want lijkt me lastig op eenzame hoogte.
Bakblik schreef op 28-01-2024 om 12:53:
Jij VINDT het prutswerk, het IS geen prutswerk. School ziet dat er iets niet volgens de normale gemiddelde lijn gaat met je kind en probeert met input van jou en van de leerkracht uit te zoeken hoe de situatie verbetert kan worden, al dan niet door het stellen van een diagnose. Kan heel lang duren, en je hebt het niet volledig in eigen hand.
Dat mijn 2e kind de normale gemiddelde lijn niet volgde had ik door toen hij een maand of 7 was. Pas in groep 7 toen hij 11 jaar oud was hadden we bewijs in handen wat er dan aan de hand was een tot die tijd heel veel om tafel gezeten met allerhande hulpverlening. Via de diagnose visuele beperking en aanpassingen daarvoor bleek uiteindelijk dat hij WEL een voorsprong in de ontwikkeling had die ik wel zag maar er op school niet uit kwam.
Succes, die mensen doen hun best een het zou je sieren als je positief meewerkt in plaats van ze alleen maar te berichten van prutswerk dáár is je kind helemaal niet bij gebaat!
Ik heb 2 jaar volledige medewerking gegeven, dit met oa. consultatieburo en anderen die zich met de kwestie bemoeiden.
Elke keer gesprekken, elke keer óók weer mijn visie op tafel gegooid.
En met mijn visie werd niks mee gedaan...en iedereen zich maar afvragen wat er met dat kind aan de hand is. Er werd van alles bedacht, veel praten...0,0 resultaat.
Ik heb iedereen 2 jaar de kans gegeven, dat moet m.i. ruim voldoende zijn.
2 jaar niet(s) gepresteerd, dan ga ik zelf wel aan de bak.
Waarvan akte.
Even in een andere context: als je voor een baas werkt en 2 jaar niets presteert danwel geen resultaat laat zien...wat gaat er dan gebeuren?? Laat de baas je dan nóg langer omprutsen of wenst hij jou succes en schopt hij je de laan uit?
Moederkareltje schreef op 28-01-2024 om 12:58:
nou komt de aap uit de mouw waarom je je zo snel of veel ergert. Je bent zelf hoogbegaafd.. dat snel ergeren herken ik van mijn zusje die dat ook is en ze had en heeft echt vaak last van andere mensen die niet snel genoeg, ver genoeg doordenken of te sloom zijn. Sympathiek is anders. Hoop niet dat mijn kinderen hoogbegaafd zijn want lijkt me lastig op eenzame hoogte.
ja, ik weet dat 't probleem ook bij mij ligt qua ergeren enz.
Ik ben veeleisend, kan niet tegen het prutswerk enz. ik kan er echter niks aan doen.
Sympathiek is het niet...maar ja, het is zoals 't is.
Zoals ik al eerder aangaf: ik heb liever dat mijn kinderen iets minder "hersens" hebben, dat maakt 't leven voor hun wat aangenamer.
Henricus schreef op 28-01-2024 om 12:57:
[..]
Druk met kinderen en andere zaken. Het zijn niet alleen de kinderen.
Werk, ben (hoofdzakelijk online) ondernemer maar loop al hopeloos achter. Zei laatst al eens dat als je mij een half jaar in alle rust op een eilandje zet, ik die tijd wel kan vullen met het bijwerken van de site(s)
Als ik straks 5000km p/m mag rijden (zie bericht hierboven) en er is geen andere fatsoenlijke optie (taxi o.i.d) dan ben ik alleen al ruim 4 uur per dag aan het rijden naar school v.v.
De rekensom qua (vrije) tijd/werk enz. kan je dan wel maken denk ik
Nah, wat een prutswerk.
Henricus schreef op 28-01-2024 om 13:07:
[..]
Ik heb 2 jaar volledige medewerking gegeven, dit met oa. consultatieburo en anderen die zich met de kwestie bemoeiden.
Elke keer gesprekken, elke keer óók weer mijn visie op tafel gegooid.
En met mijn visie werd niks mee gedaan...en iedereen zich maar afvragen wat er met dat kind aan de hand is. Er werd van alles bedacht, veel praten...0,0 resultaat.
Ik heb iedereen 2 jaar de kans gegeven, dat moet m.i. ruim voldoende zijn.
2 jaar niet(s) gepresteerd, dan ga ik zelf wel aan de bak.
Waarvan akte.
Even in een andere context: als je voor een baas werkt en 2 jaar niets presteert danwel geen resultaat laat zien...wat gaat er dan gebeuren?? Laat de baas je dan nóg langer omprutsen of wenst hij jou succes en schopt hij je de laan uit?
Die mensen werken voor een baas.
@mevrouw75
Nu nog een inhoudelijk reageren ipv loze reacties posten
