Geen spreekbeurten en hardop voorlezen in de klas
Onze school doet niet aan spreekbeurten. De directeur heeft eens gezegd dat het alle stress bij kinderen niet waard is. Wel kunnen ze vrijwillig een presentatie houden, hebben ze krant in de klas en zullen ze wel vaker voor de klas iets zeggen maar dus geen spreekbeurt.
Mijn man heeft daar wel problemen mee, hij was altijd erg bang voor spreekbeurten maar omdat dat toch 2 keer per jaar moest kon hij er op het voortgezet onderwijs goed mee omgaan. Ik weet het niet zo. Onze oudste dochter zit nu in groep 6 en heeft er niet zo'n probleem mee om iets voor de klas te zeggen, ik zie dus ook dat het de stress niet waard is vantevoren.
Toch knaagt er wat. Is dit een moderne onderwijsstrategie die juist goed uitpakt of niet?
Ook wordt er niet aan hardop voorlezen gedaan, niet structureel bijvoorbeeld. Dochter oefent dus te weinig met voorlezen, is nog niet avi-uit maar haalt goede cijfers voor begrijpend lezen. Ook hier vindt mijn man dat structureel om de beurt een stukje voorlezen een stap is in het leren om hardop voor of in de klas te praten.
Wie heeft hier ook een mening over?
Goede strategie
Een goede strategie van school. Hier gaat altijd veel tijd in de spreekbeurten zitten, terwijl je het spreken voor de klas ook wel op een andere manier kunt oefenen.
Het hardop lezen op school heb ik vroeger altijd een kwelling gevonden. De hele klas met hetzelfde boekje... dat deden we in klas zes nog volgens mij. Ik wist nooit waar we waren... had zelf het boek al heel snel uit. Bovendien is het heel weinig effectief, aangezien iedereen dan maar heel beperkt een beurt krijgt.
Hier lezen we bij het eten altijd uit de bijel zodat de kinderen regelmatig thuis hardop lezen. Als jij denkt dat het voor jouw dochter goed is om ook regelmatig hardop te lezen, dan stel je toch thuis een voorleeskwartiertje in. Kan heel goed omdebuurt, neem een leuk boek en lees als ouder en bladzijde en laat haar dan een bladzijde lezen.
Overigens zijn de nieuwe avi-testen gewoon schriftelijk, dus zelfs daar wordt niet aan hardop lezen meer gedaan. Maar nog niet alle scholen hebben deze ingevoerd.
Nou....
Als ik zie hoeveel presentaties mijn zoon moet geven in een gewone havo4 klas,vind ik het werkelijk geen slecht idee om op de basisschool spreekbeurten te geven,al is het maar in de bovenbouw.Daarbij,er zijn veel kinderen die het gewoon leuk vinden!
Groetjes,Bastet
Presentaties
Onze school doet aan spreekbeurten vanaf groep 5. Je hebt er 3 per jaar. Een gewone, een die speciaal gaat over een nieuwsbericht en een boekpromotie. Mijn dochter van 7, groep 5 heeft er inmiddels al een achter de rug en ze is al volop bezig met de voorbereiding voor de volgende.
Nu heb ik makkelijk praten, want mijn kinderen vinden het leuk om te doen. Vooral mijn oudste (11) doet ook vaak vrijwillig spreekbeurten. Maar ik hoor eigenlijk nooit van andere ouders dat dit stress oplevert. Je hoeft in groep 5 en 6 ook nog niet voor de klas te gaan staan. Je zit dan gewoon in de kring en jij hebt het woord. Pas in groep 7 wordt je geacht om echt voor de groep te gaan staan, maar dan heb je al twee jaar 'ervaring'.
Ik heb zelf het idee dat De Spreekbeurt juist zo'n enorme lading krijgt doordat het zo lang genegeerd wordt. Niet iedereen is het gegeven om spontaan een coherent overtuigend verhaal te presenteren voor meer dan 20 toehoorders. Jong geleerd en zo...
Tihama
Spelenderwijs
Hier de spreekbeurt niet zoals ik vroeger gewend was, maar spelenderwijs.. in groep vijf mogen ze iets over zichzelf en hun hobby's vertellen, twee of drie dingen mogen ze dan ook laten zien. Een soort uitbreiding op een 'gewone vertelkring' waarbij dus gekeken wordt naar presentatie, een stukje angst overwinnen om voor een klas te staan.. in de praktijk dus in de kring in het middelpunt van de aandacht.
In groep zes hebben ze vervolgens een boekenbeurt.. mogen ze iets vertellen over hun lievelingsboek en meteen een stukje eruit voorlezen.
Vinden ze hier dus gewéldig. (en zo kom je dus ook op leuke nieuwe boekideeen)
Mijn dochter
Mijn dochter vindt spreekbeurten geweldig. Tenminste, het maken ervan. In haar mapje op de pc staan minstens tien complete spreekbeurten, dus als ze aan de beurt is hoeft ze die alleen maar voor te bereiden. Het voordragen van de spreekbeurt vindt ze ontzettend eng. Zelfs als ze hem voor mij 'doet' staat ze heel nerveus te draaien en wiebelen. Ik was zelf vroeger net zo en weet inmiddels dat je het door veel oefenen leuker gaat vinden. Het hoort er echt wel bij op de basisschool, vind ik.
Het lijkt me een hele sprong
als je dergelijke dingen op de basisschool nooit doet, terwijl het op het VO wel van je verwacht wordt (en je misschien in een klas belandt met kinderen die er al jaren ervaring mee hebben.) Ik vind het daarom niet zo'n wijs besluit van de directie.
Beter dan insteken op de stress en dus afzien van spreekbeurten is het te kijken naar 'hoe ziet een leuke spreekbeurt eruit en wat zijn je mogelijkheden'.
tonny
Wat een zijïge houding van die school!
Uit ervaring weet ik dat voor de klas praten, voorlezen, zingen in gezelschap e.d. hindernissen kunnen zijn die je liever niet neemt. Ik deed het vroeger allemaal braaf, stond stijf van de stress en kreeg dan alsnog te horen dat ik het zo rustig had gebracht. Tja, ik ben nu eenmaal niet zo'n buitenvetter met dat soort zaken. Volgens mij hoort het bij een heel pakket als je geen spreekbeurt durft te houden. Hoe kom je de klas binnen, durf je wel eens zomaar iets te vragen in de klas, maak je wel eens een grapje waardoor alle aandacht bij jou is? Kortom durf je je eigen stem te laten horen horen en anderen daar bij te betrekken?
Mijn ervaring, via mijn kinderen, is dat er tegenwoordig juist steeds meer in de vorm van een spreekbeurt/presentatie wordt gegoten. Soms vind ik het zelfs wat ver gaan, maar feit is dat ze daarmee wel leren om iets te brengen al dan niet ondersteund met beeldmateriaal. Ik vind dat zo'n belangrijk onderdeel van het onderwijs, juist als voorbereiding op later, dat ik het gewoon belachelijk vind om kinderen dat te onthouden. Geitenwollensokken geneuzel.
Ja maar
de kinderen die het zelf willen worden er dan ook niet door benadeeld. Wat houdt dat iets voor de klas zeggen dan in? Mag dat ook alleen als je durft?
Precies kaaskopje
Juist degenen die er moeite mee hebben,ontspringen de dans..
Bastet
Je hebt het gewoon nodig
je hebt de ervaring van spreekbeurten gewoonweg 'nodig' bij je verdere loopbaan. in het voortgezet onderwijs worden al véél presentaties verwacht van je....wel even graag wat opgesmukter dan die spreekbeurten, graag digitaal aanleveren zodat de leraar het met het digitale bord zo uit de mail kan plukken.
en ook op het middelbaar en hoger onderwijs wordt het gevraagd.....en dan hebben we het nog niet eens over alle werkkringen waar gewoon 'verwacht' wordt dat je dat kan en alle nevenfuncties die er in het dagelijks leven bij komen....al is het zelfs maar dat je er profijt van hebt als je ouders 25 jaar getrouwd zijn dat je ze 'leuk' zonder dat je blaadje bibbert kan toespreken.....
ik vindt spreekbeurten een noodzakelijk iets wat je gewoon moet 'leren' in onze maatschappij, net zo als aardrijkskunde en geschiedenis....
groeten albana
Bij onze kinderen
op school mogen ze al vanaf groep 3(!) een spreekbeurt houden, het hoeft niet, en in groep 4 moeten ze. Ze mogen het dan wel met z'n tweeen doen. Vanaf groep 5 moet het alleen. Het mag over van alles gaan: hobbies, dieren etc.
Mijn dochter hield er in groep 3 wel 2, met 2 verschillende vriendinnen. De tweede keer met een meisje dat eigenlijk eerst niet durfde, maar met haar samen wel.
Ik heb het idee dat hoe jonger ze beginnen, hoe makkelijker ze het nog doen, want mijn dochter is verder geen kind dat erg op de voorgrond treedt.
Ik vind het zeker van belang dat kinderen spreekbeurten houden. In de toekomst zullen ze heus vaker voor een groep mensen moeten spreken en dan is het prettig daar ervaring in te hebben opgebouwd.
Groot voorstander van spreekbeurten (juist met verlegen zoon)
Hier vanaf gr. 5 elk jaar en een spreekbeurt en een boekbespreking. Mijn oudste (nu gr. 8) is extreem verlegen en ook nogeens autistisch. Juist voor hem vind ik hard op praten in de klas erg belangrijk. Zoon ziet er van te voren een beetje tegen op, maar doet het elke keer fantastisch. Kiest altijd zelf boeiende onderwerpen. Bereidt het heel goed voor. Wel praat hij nog steeds erg zacht.
De laatste keer deed hij z'n spreekbeurt over autisme en dat vonden ze zo goed gaan dat hij gevraagd werd het in gr. 6 en 8 ook te doen. Heeft hij nog gedaan ook! Kreeg er zelfs plezier in.
Op dit moment geeft zoon naast z'n spreekbeurt en boekbespreking ook nog topografie aan zijn eigen klas (hij is nl. zelf al klaar met de stof). Allemaal in het kader om te leren in het openbaar te spreken. Gaat hem steeds beter af.
Van mij mogen ze het er dus in houden.
Als je dat wilt
ja, dan zou ik het zeker eens bespreken met de onderwijzer van jouw kind(eren).
Ook nog
Je ziet op congressen en zo heel duidelijk verschil tussen nationaliteiten. Engelsen bijvoorbeeld, zijn meestal goede sprekers. Er schijnt in het Engelse onderwijs op alle niveaus veel meer geoefend te worden dan in Nederland. Inderdaad zie je Nederlanders veel vaker voorlezen, saai of onbegrijpelijk presenteren enzovoort. Ik ben voor oefenen in spreken maar dan liefst zo dat je ook krijgt aangeleerd dat het uiteindelijk niet eng hoeft te zijn. Dat laatste is wel lastig denk ik, wel slijt het gedeeltelijk weg door veel te doen.
groet,
(g)een idee (miriam?)
is het niet zo dat de school bepaalde lesdoelen moet halen, de kerndoelen? en is een van de kerndoelen niet mondelinge taalvaardigheid? Als de directeur geen spreekbeurten wil laten houden, op welke andere manier wordt het onderwijs dan zó ingericht dat dit kerndoel behaald wordt?
Nu je het zo vraagt
"is het niet zo dat de school bepaalde lesdoelen moet halen, de kerndoelen? en is een van de kerndoelen niet mondelinge taalvaardigheid?"
Ja. Dat betekent dat de school zichtbaar inspanning moet verrichten, maar niet dat de leerlingen het vervolgens allemaal even goed moeten kunnen. Zeker niet in het bo. Vergelijk het met rekenen: Ja, de stof moet op het programma staan en structureel behandeld worden, maar de leerlingen hoeven er niet voor te slagen. Het niveau dat de leerlingen wel halen, bepaalt de doorstroom naar het vervolgonderwijs. Het grootste deel van de leerlingen van het bo belandt op vervolgonderwijs en in beroepen waarin 'presenteren' helemaal niet tot de normale taken of werkzaamheden hoort.
Bovendien is het maar helemaal de vraag waar je 'goed spreken' van leert. Er is geen enkel bewijs voor de veronderstelling dat oefenen op de basisschool daar ook maar iets voor doet. Tegenover de veronderstelling dat je door te doen je angst overwint, kun je ook de veronderstelling zetten dat het aantal angstige ervaringen in je leven je juist meer onzeker maakt.
Op de concrete vraag van Arianne de volgende antwoorden:"Ook wordt er niet aan hardop voorlezen gedaan, niet structureel bijvoorbeeld."
Van hardop lezen is het nooit de bedoeling geweest er vrij van te leren spreken. Hardop lezen bij andere vakken dan bij lezen is heel bewust afgeschaft (al 20 jaar geleden) juist omdat dat bij de meeste leerlingen tot negatieve ervaringen met lezen leidde. Niet alleen voor de hakkelende lezers, juist ook voor de voordrachttalenten die dit gepruts 20 keer aan moeten horen voordat ze zelf aan de beurt zijn.
Precies om diezelfde reden is er wat voor te zeggen om spreekbeurten op de basisschool niet te doen. Het grootste deel van de klas heeft het later helemaal niet nodig. Niet getalenteerd zijn op dat gebied leidt tot onnodige negatieve ervaringen, niet alleen voor de leerling, ook voor de toehoorders.
Hardop lezen om te leren lezen (Avi) raakt inmiddels ook op de achtergrond. Het doel is namelijk leren lezen. Tussen voorlezen en stillezen gaapt een enorm gat. Het zijn verschillende vaardigheden. Je kunt dat verschil denk ik vergelijken met het verschil tussen spreken en zingen. Zie hier hoe groot dat verschil kan zijn en hoe het een niets zegt over het ander
"Als de directeur geen spreekbeurten wil laten houden, op welke andere manier wordt het onderwijs dan zó ingericht dat dit kerndoel behaald wordt?"
Spreekvaardigheid (presenteren) is helemaal geen kerndoel in het bo. Discussieren wel (Mondeling taalonderwijs punten 1,2,3)
De in dit draadje voorkomende mening dat je op de basisschool spreekbeurten zou moeten oefenen om ze op het vo te kunnen doen, gaat voorbij aan de vraag of al dat gespreek op het vo wel zo nuttig is. Mijn kinderen hebben zich suf gepresenteerd en doen dat nog steeds. Maar het doel is me volstrekt duister.
Vergeet niet dat dit soort projecten vooral een vorm zijn die de 'zelfwerkzaamheid' van de leerlingen aan de gang houdt. Het doel is niet het spreken zelf (nog steeds niet, ook niet in het hbo en wo waar mijn kinderen zitten), maar 'leren door les te geven' en/of de hoop dat het geschreven stuk voor de leerlingen een handig naslagwerk is van de stof die ze moeten kennen. Samenvatten via een omweg eigenlijk. Ander doel is bovendien 'het leren werken met ICT (specifiek zelfs power point)'. Zie daarover http://www.ouders.nl/mred2008-onderwijs.htm
In het vo (gymnasium, vwo, havo) hebben mijn kinderen nog nooit les gehad van iemand over presenteren, samenvatten, posters, wat ook. Ze zijn in het diepe gegooid zonder enige uitleg. Die is ook niet voor handen, want presenteren is een vak (mijn vak bijvoorbeeld) het is niet iedereen, ook leerkrachten niet, gegeven.
In het wo heeft zoon 1 x een presentatieles gehad. De opdracht was daar volledig op gericht. Kies een willekeurig onderwerp (hoeft niks met de stof te maken te hebben) en presenteer. We nemen dat op op video en bespreken het met elkaar.
Zoon had het overtuigend over de luchtgitaar, maar kon nog wel wat aan zijn houding doen.
Als je in een bedrijfstak belandt waarbinnen presenteren binnen het bedrijf of onder concullega's (kleinere schaal) noodzakelijk is, dan kun je daarvoor een drie daagse cursus volgen die ook van de meest onhandige spreker een voor dat niveau acceptabele maakt.
Wordt de presenatie groter (Wouter Bos doet zijn zegje over de banken), dan red je dat alleen maar met talent. Plus, die heeft Wouter Bos ook, een team achter je die je helpt met de tekst en de plaatjes en de uitvoering op posters, in PowerPoint of in enig ander medium dat bij de presentatie past. De spreker zelf hoeft helemaal niet te weten hoe dat technisch allemaal moet. Daar zijn vakmensen voor.
Kortom: Met het standpunt van dit schoolhoofd is niet zoveel mis.
Groet,
Miriam Lavell
Andere ervaringen
"Het grootste deel van de klas heeft het later helemaal niet nodig." Ben ik het niet mee eens. Het is voor iedereen handig om uit de voeten te kunnen met spreken in een groep. Of dat nu is op een congres, op een bijeenkomst of wat dan ook. Het kan je zo maar gebeuren dat je nooit in het openbaar spreekt tot je op een feestelijke of nare gebeurtenis zo graag iets zou willen zeggen... Nee, dat hoeft dan geen supertoespraak te zijn, maar enige vaardigheid daarin is nooit weg, voor niemand. Nog los van het feit dat je in allerlei beroepen soms aan meerdere mensen tegelijk informatie moet overdragen. Mensen zijn nu eenmaal communicerende dieren en groepsdieren.
"Niet getalenteerd zijn op dat gebied leidt tot onnodige negatieve ervaringen, niet alleen voor de leerling, ook voor de toehoorders." gecombineerd met": "dan kun je daarvoor een drie daagse cursus volgen die ook van de meest onhandige spreker een voor dat niveau acceptabele maakt." Daar zit een tegenspraak in. Als een driedaagse cursus ook voor de niet-getalenteerden voldoende is, dan pleit dat juist voor het aanbieden van een driedaagse cursus aan eenieder.
Ik ben ervoor dat dat binnen het onderwijs gebeurt. Hoeveel de onderwijssoort basisonderwijs of vo uitmaakt voor de plankenkoorts weet ik niet. Ik zou willen dat spreken in het openbaar zo gewoon mogelijk wordt gemaakt en dat er dusdanig wordt geoefend dat ook de ergste plankenkoortspatienten er niet wakker van liggen. De lui die die driedaagse cursussen geven, weten vaak hoe dat moet. Ik vind het nuttig om dat de kinderen bij te brengen. Wij worden het dus niet eens.
groet,
Verdedigbaar standpunt
Jose:"Mensen zijn nu eenmaal communicerende dieren en groepsdieren."
Ja. Daar hebben ze geen ICT of PowerPoint bij nodig. Ik waag te betwijfelen of een spreekbeurt in het bo over konijntjes je helpt om later de begrafenis van je moeder van de juiste woorden te voorzien.
Jose:"Daar zit een tegenspraak in. Als een driedaagse cursus ook voor de niet-getalenteerden voldoende is, dan pleit dat juist voor het aanbieden van een driedaagse cursus aan eenieder."
Nee. Zoals alles is het moeten toepassen van belang bij het bevestigen van de vergaarde vaardigheden. Het heeft geen enkele zin om iets te leren dat je over tien of twintig jaar pas een keertje gaat gebruiken.
Jose:"Ik zou willen dat spreken in het openbaar zo gewoon mogelijk wordt gemaakt en dat er dusdanig wordt geoefend dat ook de ergste plankenkoortspatienten er niet wakker van liggen."
Dat lijkt me een utopie. Plankenkoorts komt bij de grootste sprekers en artiesten voor. Rob de Nijs schijnt nog steeds duizend doden te sterven in de coulissen. Al die oefening heeft niet geholpen.
Jose:"De lui die die driedaagse cursussen geven, weten vaak hoe dat moet."
Ik heb geen enkel bezwaar tegen een of ander schoolkamp waarbinnen zo'n cursus gepland is. Dat zou een hoop gedoe schelen.
Jose:"Wij worden het dus niet eens."
Arianne en het schoolhoofd worden het wellicht ook niet eens. Blijft dat de mening van dat schoolhoofd verdedigbaar is.
Groet,
Miriam Lavell
Hi hi
"Ja. Daar hebben ze geen ICT of PowerPoint bij nodig." Ik had niet gesproken over ICT en powerpoint.
"Ik waag te betwijfelen of een spreekbeurt in het bo over konijntjes je helpt om later de begrafenis van je moeder van de juiste woorden te voorzien." Ik niet omdat ik het niet over de juiste woordkeuze had. Aan openbaar spreken zitten een aantal algemene handgrepen en vaardigheden die los staan van het onderwerp en zelfs van ICT en powerpoint.
Die handgrepen zijn ook van toepassing op plankenkoorts. Je kunt je daartegen wapenen, zoals tegen vliegangst, hoogtevrees enz. enz. Dat gaat ook weer over algemene vaardigheden, niet over inhoud, ict of powerpoint. Oefening helpt omdat het gewenning met zich meebrengt maar niet alleen daarom. Het helpt ook omdat het bijbrengen van vaardigheden het zelfvertrouwen ten goede komt. Daarmee zijn de zenuwen niet weg, maar wel hanteerbaar. Daarmee is niet gezegd dat er geen uitzonderingen zullen zijn zoals Rob de Nijs, die bovendien een langdurig optreden moet dragen en niet in het openbaar moet spreken. Bovendien, je gaat ook het leesonderwijs niet afschaffen omdat er blinden zijn die alleen met braille uit de voeten kunnen. Ik ben daarom niet onder de indruk van het Rob de Nijs argument.
Als de vaardigheden mogelijk wegzakken bij niet-gebruik, pleit dat ervoor om het accent te leggen op het vo. Anderzijds heb ik sprekersvaardigheden aangeleerd gekregen die ik lang niet altijd nodig heb. En soms jaren niet gebruik. Je treft niet altijd dezelfde situatie en hetzelfde gedrag van het publiek en hetzelfde soort van doel of onderwerp. Toch herinner ik me wel wat ik moet doen als dat nodig is. Vind ik prettig. Maar ja, smaken verschillen, ik zei al, wij worden het niet eens.
groet,
Een excuus, geen doel
Jose:"Aan openbaar spreken zitten een aantal algemene handgrepen en vaardigheden die los staan van het onderwerp en zelfs van ICT en powerpoint."
Precies. Juist daarom is al dat gespreek in het leerplichtig onderwijs een beetje flauwekul. Die handgrepen krijgen de leerlingen niet. Zou het daarom gaan dan zouden niet 'al die spreekbeurten' nodig zijn, maar slechts een drie daagse cursus met hooguit eentje in de aula met de hele school als toehoorder.
Jose:"Bovendien, je gaat ook het leesonderwijs niet afschaffen omdat er blinden zijn die alleen met braille uit de voeten kunnen."
Nee. Maar hardop lezen schaf je wel af als dat geen bijdrage levert aan het doel:leesvaardigheid. Spreekvaardigheid wordt als een excuus gebruikt voor spreekbeurten in het onderwijs. Het doel is kindertjes bezig houden en daar kleeft dan ook nog weer vanalles aan vast dat past in de ideologie van zelfstandig leren. Het doel is niet spreekvaardigheid. Ze leren er niets over.
Jose:"Anderzijds heb ik sprekersvaardigheden aangeleerd gekregen die ik lang niet altijd nodig heb. En soms jaren niet gebruik."
Heb je die op de lagere school geleerd? 
Groet,
Miriam Lavell
Lagere school
Nee. grinnik. Maar ik had ze wel graag eerder willen leren......
groet,
Hé raar eigenlijk
Leerkrachten moeten toch bij uitstek weten wat je moet doen om de aandacht van een groep te vangen en vast te houden en informatie die koppen in te krijgen? Uiteraard zijn ze niet allemaal even getalenteerd, maar daar zal toch op de opleiding wel iets over worden gemompeld? Juist dat aspect kunnen ze dan toch overdragen aan de kinderen/pubers?
Groehoet,
Magie
"Uiteraard zijn ze niet allemaal even getalenteerd, maar daar zal toch op de opleiding wel iets over worden gemompeld?"
Ik vrees dat 'het vak' voor velen toch vooral iets magisch is wat je niet kunt leren. Maar wie weet. Misschien kan een meelezende leerkracht zich hierover uitlaten.
Minkema nog in de buurt?
Groet,
Miriam Lavell
Gemompel
Over de opleiding weet ik nagenoeg niks, maar in het vo krijgen kinderen wel spreekvaardigheden aangereikt. Ik tenminste wel van mijn toenmalige en onvolprezen docent Nederlands. En ik geef die tips aan mijn leerlingen door. Een spreekbeurt in mijn klas (ruwweg 2 VMBO-KGT) wordt beoordeeld op persoonlijke presentatie, inhoud en vormgeving. Het cijfer wordt bepaald door docent en medeleerlingen in overleg. Het doel is: wat is een effectief praatje en hoe leer ik om zo'n praatje in elkaar te zetten en te houden. Snappen mijn VMBO'ers prima. Ze blijken elke keer weer in staat om feilloos de goede en slechte punten van een spreekbeurt te benoemen en leren ook vaker dan verwacht van andermans fouten.
Natuurlijk blijft in het openbaar spreken een aangelegenheid die de een redeloze angst aanjaagt en de ander prikkelt tot grote hoogten (en alles daartussenin). Daar is volgens mij niet zo gek veel aan te veranderen.
Groetjes
Marieke
Manier van lesgeven scheelt wel
Mijn zoon had een flinke spreekbeurtangst, die groeide en groeide met de jaren. Hij kwam op het hbo, kreeg daar een paar lesjes presenteren waarin hij veel plezier had en de angst was ineens over.
Ik denk dat het verschil is, dat er op het hbo sowieso instructie werd gegeven. Op de basisschool en op het VO krijg je vaak geen instructie. Je moet het gewoon doen.
Pris
Ja juist dat bedoel ik
die instructie lijkt me dus heel belangrijk! En inderdaad, vermijden maakt zulke angsten in ieder geval meestal erger. Op de Rob de Nijsuitzonderingen na, zullen een groot aantal spreekangstigen zeer geholpen zijn met eerst instructies en dan oefenen in het echt.
groet,
Zijn we het toch nog eens
Jose:"die instructie lijkt me dus heel belangrijk!"
Mij ook. Spreekbeurten doen zonder instructie lijkt me tamelijk zinloos en in sommige gevallen de kwaal zelfs versterken, zoals bij de zoon van Pristel.
Maar ik ben nog nooit een bo of vo tegengekomen waar die instructie wordt gegeven. Het lijkt me overigens niet heel erg noodzakelijk om die instructie al op de basisschool te krijgen. De bovenbouw van het vo lijkt me vroeg genoeg.
Op de hbo school van mijn dochter zijn de presentaties er zonder instructie. Het doel is niet presenteren, maar de stof samenvatten en 'leren door les te geven'. De meeste klasgenoten moeten de opdracht (4 per jaar) altijd weer in herkansing overdoen. Het groepje waar mijn dochter inzit niet. Zij babbelt makkelijk en schrijft goed. En ja, daar heeft ze van paps en mams instructie over gehad, maar ze heeft ook nog wat talent mee. Helaas, het lukt haar niet om haar klasgenoten ervan te overtuigen dat je met een paar trucjes je werk tien keer kunt verbeteren. Het is magie, vindt iedereen (ook de leerkrachten) en dochter 'een bijzonder talent'.
Groet,
Miriam Lavell
Zojuist nog
een praatje gehouden op een bedrijfsonderdeel, met een collega. Ik heb dat veel vaker gedaan, heb ook vroeger instructie gekregen (lerarenopleiding) in spreken en presenteren, en vorig jaar opnieuw bij mijn hbo opleiding (euh, daar werd ik gewoon voor het blok gezet: je gaat NU 5 minuten spreken voor de groep, maakt niet uit waarover). Collega durft pas sinds een jaar de mond open te doen in gezelschap, en had pas 1 x eerder een praatje voor een groep moeten houden. Ja, het wordt eenvoudiger met instructies, maar ik vond het verschil tussen collega en mij maar minimaal. En wéten hoe het moet, en het kunnen toepassen op het moment dat je het doet, maakt het niet leuker voor sommige mensen (zoals ik). Nu even deodorant opdoen hoor, het peentjeszweet is zojuist opgedroogd :s
