Geld lenen aan familielid?

oei

eerlijk gezegd zou ik het persoonlijk niet zo gauw doen, maar het is wel afhankelijk van de omstandigheden.
Het is heel vervelend als dit soort dingen tussen je in komt te staan. Maar als er bijv. sprake is (geweest)van een verslaving of van grote onverantwoorde uitgaven in het verleden en zo dan zou ik het je zeker afraden.
Daarnaast kun je natuurlijk voorwaarden stellen en zou ik dat ook zeker doen. Al is het maar dat je een contract opstelt waarin je samen vastlegt hoe en binnen welke periode je broer dit gaat terugbetalen. Houd er rekening mee dat dit niet zomaar rechtsgeldig is, maar het geeft helderheid in de afspraken.

Anderzijds denk ik ook dat je moet realiseren dat hen wel of geen geld lenen (of wat dan ook voor gunst te verlenen) is een volledig persoonlijke keuze en niet een bepaalde plicht die je t.o. anderen hebt. Dat zeg ik omdat ik lees dat je denkt dat familie van schoonzus ook wel bij kan spriingen. Daarmee ga je m.i. al een beetje buiten je boekje. Het is ook hun recht om die keus helemaal vanuit hun eigen gevoel te maken en niet omdat een of ander familielid 'van de kouwe kant' ☺ daar een mening over heeft.
Dat wilde ik je meegeven.
Besluit je om het niet te doen; geen geld te lenen, probeer dan met je broer te praten of er ook andere manier zijn waarop je kan helpen. Misschien kun je helpen in de zin van overzicht creeren in de chaos die ze misschien gecreeerd hebben en/of manier bedenken met hen hoe ze meer kunnen bezuinigen of meer verdienen?

oef

Wij hebben het een keer gedaan, maar onder compleet andere voorwaarden dan jullie. In jullie geval zou ik het niet doen.

Wij hebben geld geleend aan mijn schoonouders. Zij waren door gedrag wat je in programma's als 'uitstel van executie' en dergelijke ziet, zwaar in de schulden terecht gekomen. (koopverslaving, structureel meer uitgeven dan je ontvangt, rekeningen weggooien, bankafschriften weggooien, dure leningen aangaan, impulsief koopgedrag, her en der lenen bij vrienden en bekenden) Zonder dat iemand dat wist. Alleen mijn schoonvader wist het. Zelfs zijn vrouw niet. Ze dreigden uit huis gezet te worden. Ze kregen een brief van de hypotheek verstrekker dat het over drie dagen zou gebeuren. Alle voorgaande aanmaningen had hij gewoon weggegooid. Toen mijn man de hypotheekverstrekker belde zei die: 'Ik heb al zoveel betalingsregelingen afgesproken met je ouders en iedere keer betalen ze weer niet.' Bij de belastingdienst, de telefoonmaatschappij, de energiemaatschappij en het justitioneel incassobureau (ging om parkeerboetes) hetzelfde beeld.
Toen heeft mijn man gezegd; ik wil jullie helpen maar onder de volgende voorwaarden: Jullie geven volledige inzage van de zaken en laten mij je helpen om alles goed op de rit te zetten en een financieel plan met jullie te maken. Aan dat plan gaan jullie je houden en dat delen jullie ook in de toekomst met mij. Zodat ik jullie financiele coach wordt en dit nooit weer gaat gebeuren.

Een paar dingen vond ik schokkend. Ten eerste dat mijn schoonouders dus door hun financiele puinzooi, uit hun eigen woning moesten en dus het wanbeleid van de een (en het niet controleren en het wel geloven van de ander) tot een verslechtering van hun woonsituatie leidde. Hun relatie is hier nog steeds ernstig door geschaad, ik weet niet of dat nog goed gaat komen.
Ten tweede dat de financiele problemen veel en veel groter waren, dan ze in eerste instantie lieten merken. Het leek in eerste instantie of ze met vijfduizend euro uit de problemen zouden zijn. Maar het bleek dat wij ze uiteindelijk veertigduizend (!) euro hebben moeten lenen. (Omdat ze een eigen huis hadden, met niet te veel hypotheek, hebben ze dat inmiddels weer terug kunnen betalen.) Ze hadden enorm veel niet betaalde rekeningen en boetes, die razendsnel opliepen, door de incassokosten. Zo werd een parkeerboete van zestig euro, binnen een half jaar vijfhonderd euro. En dat was niet het enige. Tot een half jaar nadat mijn man hun ging helpen, kwamen er nog iedere keer onbetaalde rekeningen boven water. Iedere keer zei mijn schoonvader: 'Nee, ik weet het zeker, dit is alles, verder hebben we geen schulden meer.' En dan kwam er weer een dikke rekening, of een beslag op hun aow. Ongelooflijk.

Dus: bezint eer je begint.

Als je naar dit soort programma's kijkt, zie je hetzelfde beeld. De beerput is altijd groter dan mensen zelf denken en mensen zijn oneerlijk tegen zichzelf en anderen. Als je doet zoals je in je openingspost schrijft 'gewoon het geld geven zonder te zeuren', dan zou ik ervan uit gaan dat je het geld nooit meer terug ziet en dat het een druppel op de gloeiende plaat zal zijn. Als je broer echt geholpen wil worden, dan moet de hele financiele situatie herzien worden en dan helpt een beetje geld van een zus echt helemaal niet. Hij sleept jullie dan mee in hun financiele ramp. En als je niet uitkijkt gaat hij met dat geld van jullie dan ook nog onverstandige dingen doen, waar jij helemaal niet achter kan staan.

Nog een dingetje

Wat mij opviel bij mijn schoonouders, was dat zij zich ontzettend zielig vonden.
Dat vond ik zo raar. Ze maken enorm stomme financiele keuzes. Liegen tegen iedereen en tegen elkaar over geld, geven structureel meer geld uit dan er binnen komt en geven al maar toe aan impulsieve aankopen, onder het mom van: 'Ik mag toch ook wel eens iets.?!'
Nou, dan is het heel rot, dat die perfecte wereld met een geldboom in de tuin niet bestaat, maar ik vind niet dat je dan zielig bent. En ik vind ook niet dat de bedrijven die geld van je te goed hebben dan 'slecht' zijn en jij 'zielig'. Je bent stom bezig geweest, je hebt een puinhoop van je leven gemaakt en je moet het weer op poten zetten. Je zult je rekeningen moeten betalen en je financiele leven moeten beteren. Maar zielig vind ik het niet.

Wij hebben geld geleend aan m'n broer, en m'n ouders ook. Het gaat om een groot bedrag, tienduizenden euro's. Maar de reden is anders dan hierboven.

M'n broer had samen met z'n vriendin een huis gekocht. Na een jaar liep de relatie stuk. Het huis verkopen was niet echt een optie gezien de huidige economische situatie, dan zou er een enorme schuld overblijven. Daarom is m'n broer in het huis blijven wonen, en heeft de hypotheek overgenomen.
Helaas kon hij alleen geen volledige hypotheek voor het huis krijgen. Daarom zijn wij bijgesprongen. Ik weet dat m'n broer het terug kan en zal betalen, hij zou de hypotheek denk ik zelf ook kunnen betalen. Maargoed, dat kan niet bij de bank.
We hebben vastgelegd wat hij geleend heeft, een rente afgesproken en afgesproken wat hij per jaar terugbetaalt. Dus dat zijn de voorwaarden. Ohja, en dat hij, indien mogelijk (bv bij een salarisverhoging), het sneller terugbetaalt. Verder bemoei ik me nergens mee, dus niet dat hij maar moet stoppen met roken of niet op vakantie mag of...

Inmiddels heeft hij al een tijdje een nieuwe vriendin en zijn ze aan het kijken om de hypotheek weer over te zetten naar hun beiden. Als dat gebeurt krijgen wij ons geld direct weer terug.

Dus geen sprake van financieel wanbeheer of koopziek gedrag ofzo. In dat geval zou ik er denk ik niet aan beginnen.

Lenen

Je moet zeker bij grote bedragen officieel een leen overeenkomst maken anders wordt het gezien als schenking en daar moet enorm veel belasting over betaald worden. Je bent ook gebonden aan renteniveaus, die mogen niet te veel schelen met de marktconforme rente, anders zit je weer met het schenkrecht.

Inderdaad, alleen als het geen bodemloze put is

En ook moet je het op papier zetten. Als ze daarover protesteren omdat "je toch je familie moet vertrouwen" enzo, dan maar niet. Jullie lenen het geld en jullie stellen de voorwaarden.

Simpele regel: alleen als je het kwijt wilt

Bij leningen aan familie of vrienden is innen erg lastig. Dus je moet, en dat kan aan 1000 oorzaken waaronder de hier al genoemde, er ernstig mee rekening houden dat je het geld nooit terug ziet.

Zoals je er nu over schrijft lijkt het alsof je je daar nog onvoldoende van bewust bent. Aan familie kan je geen geld lenen. Je kunt het alleen maar aan ze geven met een kans, groot of klein, dat je het ooit terug krijgt.

Flupke e.a.

Iedereen bedankt voor de ervaringen en tips. Even een paar specifieke reacties.

Flupke: “Houd er rekening mee dat dit niet zomaar rechtsgeldig is, maar het geeft helderheid in de afspraken.” Mijn reactie (en dat weet ik zeker): “het is wel rechtsgeldig”(als het door iedereen getekend is), maar het is natuurlijk een risico dat ze het niet of niet tijdig kunnen terugbetalen. En je hebt gelijk dat zij natuurlijk moeten bepalen of ze ook van familie van schoonzus willen lenen (en of die familieleden dat ook willen!), maar ik vind het een beetje raar als wij (van broers kant) het probleem helemaal zouden moeten oplossen (ook gezien de risico’s dat het niet of niet tijdig terugbetaald wordt.. Maar goed dat je het even benoemt.

Vragen aan Dalarna

Dalarna: Je schrijft “Eerst maar eens goed nagaan of de schuld overgenomen kan worden door een goedkopere oplossing. Vaak is de bank goedkoper dan een andere organisatie.”
Kan je dit toelichten? Dat snap ik nl. niet. Wij kunnen toch de goedkoopste rente bieden? Alles wat meer is dan we op ons spaargeld krijgen is in theorie voor ons al ‘interessant’ (ervan uitgaande dat ze het terugbetalen aan ons met rente)?
En hoe bedoel je “Eerst maar eens een bodem maken dus.” Ik hoop dat je snel kunt reageren, ben benieuwd naar je reacties.

Liz

Ja, ik heb veel geleend en ik weet ook dat er een risico is dat hij het niet terugbetaalt. Maar ik denk dat die kans maar vrij klein is, maar dat komt ook door de situatie.
We hebben afgesproken dat hij het binnen 5 tot 7 jaar terugbetaalt, ik ben even kwijt wat het precies is. Maar de bedragen staan allemaal op papier.

Overigens mag wat we gedaan hebben niet van de bank waar hij de hypotheek heeft. Officieel mag hij het geld niet lenen met de plicht om het terug te betalen of rente te betalen. Maar de bank hebben we niets verteld...

veel

Het was inderdaad veel geld wat we hebben geleend. Maar omdat ze hun huis zouden gaan verkopen, wisten wij zeker dat wij het terug zouden krijgen. Inmiddels hebben we het weer helemaal terug en in onze verbouwing gestoken.
Gelukkig mag mijn man zijn ouders nu nog steeds coachen met geldzaken. Hij neemt iedere maand hun budget met hun door. Ze hadden een hyptheek op het huis, maar ook nog wat overwaarde. Die gebruiken ze nu als aanvullend pensioen en hierdoor kunnen ze weer een prettig leven lijden.
Maar omdat er onderling erg veel oneerlijkheid was, is hun relatie nog wel beschadigd. En dat is in en in triest. Allemaal doordat ze hun geldzaken niet goed geregeld hadden. Zonde!

Liz

" Ik denk dat hij mij wil vragen of ik geld wil lenen, zodat hij hun (dure) leningen kan afkopen. "

Dit viel mij vooral op. Je ziet vaak bij die programma's op TV dat meerdere dure leningen kunnen worden overgenomen door 1 lening met minder rente (vaak via de bank). Ik weet er het fijne niet van maar dat het bij jullie goedkoper is wil niet zeggen dat dat altijd de beste oplossing is.

Ik heb een aantal keer geld 'geleend' aan mijn vader, mijn broer en zus ook maar in totaal is daar nog amper wat van terugbetaald. We hebben het ook niet op papier gezet en we hebben het ook gedaan onder het mom 'krijgen we het terug: fijn, krijgen we het niet terug: jammer dan', en dat is in mijn ogen de beste manier om geld te lenen aan familie.

Je krijgt het gewoon vaak niet terug. Als ze NU het bedrag wat ze jou per maand gaan terug betalen NIET kunnen sparen kunnen ze het jou ook niet terugbetalen is mijn motto.

Ze kunnen gouden bergen beloven maar er zijn in Nederland geen bergen. Blijkbaar is de situatie bij Zus anders omdat zij wel zekerheid heeft. Vorige week dinsdag dubbeltje op zijn kant gezien? Eigen bedrijf begonnen, geld geleend bij bank en bij beide ouders: het is een drama geworden!

meer

Mijn schoonouders keken altijd met afkering naar die programma's over mensen in de schulden. Heel arrogant: 'Tjonge jonge, je snapt het niet he, dat die mensen zo dom kunnen zijn. Je moet gewoon niet meer uitgeven dan je binnen krijgt, zo moeilijk is dat toch niet?' Dat was ongeveer hun verzuchting.
En een half jaar later blijkt dan dat ze zelf tot in hun nek in de problemen zitten, beslag op hun wao is gelegd, ze hun huis uitgezet dreigen te worden en ze niet meer met elkaar praten.
Zo kan het gaan.
Die financiele problemen komen nooit alleen en nooit zo maar. En als je zonder die achterliggende zaken bloot te leggen en uit te zoeken, geld gaat lenen, ben jijzelf onderdeel van het probleem. Dan houdt jij het probleem in stand.

Moeilijk

Wij hebben ook eens geld geleend aan mans zus. In het begin betaalde ze af en toe eens wat terug, maar dat stopte op een gegeven moment. Er werd ook niet over gesproken. En ik ergerde me mateloos aan in mijn ogen nutteloze uitgaven. Wilde ik een paar laarzen maar vond ze te duur, had zij ze een maand later wel. Of het moment dat wij nog zo'n 2500 euro terug moesten krijgen en zij liet een cosmetische operatie doen voor precies dat bedrag. Of ik lees op facebook van een vriendin van haar dat ze toch zo'n fantastisch cadeau (een sieraad) van mijn schoonzus heeft gekregen. Dan wordt het wel heel verleidelijk om er een hatelijke opmerking onder te schrijven. Op een gegeven moment kreeg ze een relatie en we wisten niet hoe we daar mee om moesten gaan, wist hij het nou wel of niet? Ze gingen trouwen en we hebben nog overwogen om als cadeau een stukje kwijtschelding van de schuld te geven, maar we waren ook bang dat dat de huwelijksnacht niet ten goede te komen. Toen ze een jaar of 2 getrouwd waren mailde hij me hoeveel ze ons nou eigenlijk schuldig was. Ik heb lang moeten zoeken en rekenen, want ik had haar maar bij de dubieuze debiteuren gezet en had dus geen flauw idee meer hoeveel. Uiteindelijk heeft hij het aan ons terug betaald. Maar goed al met al heeft dat zo'n jaar of 7 geduurd, over betalen van rente oid is nooit gesproken, nog geen bloemetje als bedankje. Ik heb er een nare smaak van.
Een ander familielid moest heel snel een flink bedrag aan belasting betalen (zelfstandige en tijdje geen werk gehad), die hebben we ook geholpen en die heeft het binnen een jaar terug betaald, met een forse rente en een etentje als dank, dus het kan ook goed gaan.

ook gedaan

Ik heb ook geld geleend aan een familielid, maar wel een andere situatie. Zij was aan het sparen voor een eigen bedrijf, maar wilde eigenlijk graag daarmee starten. Ik heb haar het geld geleend en ze heeft netjes terug betaald, ook in natura (dagjes oppassen en zo). Als ze weer wat nodig heeft mag ze zo weer komen.
Ik zeg nu: in jouw situatie zou ik geen geld lenen. Maar ik weet niet hoe ik er in zou staan als een familielid daadwerkelijk met die vraag kwam.
En net als rodebeuk al zegt: alleen lenen als je het werkelijk kunt missen, ook op de lange termijn.

Thursday next

Maar dat eigen bedrijf had toch ook fout kunnen aflopen? Net als bij 'dubbeltje op zijn kant', ze had dat bedrijf anderhalf jaar gehad en nu waren de schulden opgelopen tot ruim 50.000 euro.

Dalarna

ja, het was ook geen 50.000 euro... . Ik heb haar geld geleend om een paar kamers op te knappen en in te richten met spullen nodig voor het bedrijf. En geld voor opleidingen.

Niet paternalistisch om direct aan schuldeisers te betalen.

Het is graag of niet, als ze een nare opmerking maken over dat je liever het geld direct aan de betreffende bedrijven betaalt, dan zou ik dat al een aanwijzing vinden dat ze frivolere dingen met het geld van plan zijn.

Niet aan familie

Omdat wij in de families van beide kanten gezien worden als de "rijke tak" (?? we zijn gewoon de enige tweeverdieners en nogal spaarzaam) gebeurt het ons regelmatig dat we om leningen gevraagd worden. Dan weer de een, dan weer de ander. Dat weten ze denk ik niet van elkaar, ik praat er verder nooit over. Maar man en ik hebben de principe afspraak dat we dit niet doen. Leningen vertroebelen de familierelaties, het "innen" maakt van een familieband een zakelijk contact en vereist dan een zakelijke (en dus harde) insteek. Dat wil ik niet. Twee keer heb ik, in plaats van een lening, voorgesteld dat we wel een (kleinere) schenking wilde doen. Ook bied ik soms (ligt eraan wie het is) mijn diensten aan om wat orde in de financiele administratie te krijgen, ben ik goed in namelijk (vind het zelfs wel leuk). Maar soms is dat dan weer niet zo de bedoeling.
Het principe zou tussen man en mij bespreekbaar zijn (hebben we samen afgesproken) als er kinderen gevaar gaan lopen, bijvoorbeeld geen eten of dak boven hun huis meer zouden hebben. Maar zolang dat niet het geval is: nee.