Help ik weet het niet meer Problemen met man en stiefzoon
Hallo allemaal,
Ik hoop dat iemand wat advies heeft over wat te doen, ik zit echt met mijn handen in het haar en ik weet het gewoon niet meer.
Mijn man en ik zijn bijna 5 jaar samen. Hij heeft een zoontje van 8 uit een eerdere relatie die de helft van de week bij ons woont. Destijds hebben mijn man en ik afgesproken dat wij gezamenlijk de opvoeding zouden gaan doen, ook ik kreeg hier een rol in en dit is ook altijd prima gegaan. Het zoontje veranderd echter , logisch natuurlijk hij wordt ouder, maar naar mij toe krijgt hij een grote mond, luistert minder en ik merk dat ik het steeds lastiger vind om wat met hem te doen. Als ik iets wil gaan doen wil hij niet mee en als ik hem al mee krijg dan is hij alleen maar boos (bijvoorbeeld met boodschappen doen) Ik merk dat ik echt op mijn tenen loop. Nu gaat het met mij de laatste tijd niet heel goed, ik ben doodmoe, gespannen en heel erg gestrest. Ik merk dat ik minder kan hebben, prikkelbaar ben en niet altijd meer even aardig ben.
Mijn man werkt op donderdagavond, vrijdagavond en zaterdag overdag wat er dus op neer komt dat ik elke donderdagavond naar de hockeytraining moet, vrijdagavond nooit een vrije avond heb en ik elke zaterdagmiddag naast het veld sta voor de hockeywedstrijd. Mijn man speelt zelf hockey op zondag. Mijn vrije avonden en weekenden ben ik dus kwijt. Ik merk echt dat het te veel wordt en door zijn gedrag (ik vind het verwend gedrag) en mijn gedrag (prikkelbaar) wordt het er allemaal niet beter op.
Ik ben hierover gisteravond het gesprek aangegaan met mijn man en aangegeven dat het mij echt te veel wordt en dat er wat aan gedaan moet worden. Er moeten dingen anders geregeld gaan worden. Onze relatie lijdt er verschrikkelijk onder en af en toe voel ik mij meer de oppas dan de vrouw van mijn man. Mijn man ziet het alleen allemaal heel anders... Hij vindt dat het erbij hoort dat ik wat voor zijn zoon doe (deels ben ik het hier mee eens) en als ik dat niet meer wil doen moet hij zijn baan opzeggen en komt er dus geen geld meer binnen, hij legt het probleem als het ware bij mij neer. Daarnaast vindt mijn man dit ik te streng ben voor zijn zoon, en dat hij niets te zeggen heeft (door mijn oververmoeidheid ook deels waar) hij heeft zelfs laten vallen dat hij twijfelt of hij later nog kinderen wil op deze manier, hij weet dat ik wel kinderen wil. Na een hele nacht niet slapen en veel nadenken begin ik nu zelf te twijfelen of ik dit wel wil.
Wie heeft hier mee te maken gemaakt, of heeft andere tips voor mij. Ik wil gelukkig zijn met zijn met mijn man en stiefzoon maar op het moment voel ik dit helemaal niet.
Bedankt alvast.
Oh en trouwens, ik heb al voorgesteld dat het misschien handig is dat mijn stiefzoontje wat vaker naar zijn moeder gaat maar dit wil zowel moeder als vader niet.
Teveel
Ik heb er geen ervaring mee gelukkig maar ik vind dat jouw man wel heel erg de bal bij jou legt. Als je de biologische moeder was, waren dit allemaal zaken waar je zelf voor had gekozen en zelf voor verantwoordelijk voor bent. Zaken die je gewoon doet omdat het je eigen kind is. Maar een stiefmoeder staat daar heel anders in en ik heb het idee dat jij niet betrokken bent geweest in de planning van zowel het hockey- als het werkschema. Jij mag het opknappen maar hebt geen inspraak. En dan het dreigement over geen kinderen willen, dat is wel van een bijzonder laag niveau.
Ik zou eens goed nadenken wat je met deze man wil en op welke voorwaarden want dit klinkt niet als een evenwichtige relatie.
Over het kind. Een kind wat een scheiding heeft meegemaakt en vervolgens ongevraagd opgescheept wordt met een vader die er niet is en die zijn taak uitbesteed aan zijn nieuwe vrouw, zo'n kind is gefrustreerd. En het reageert zich af op degene waar hij het minste bij te verliezen heeft. En dat ben jij want hij is veel te bang om zijn vader of moeder te verliezen. Groot verlies heeft hij tenslotte al meegemaakt.
Concreet zou ik stoppen met de zorg van de vader over te nemen. Hij mag lekker zelf bedenken hoe hij dat allemaal gaat regelen. Ook zou ik eens een stevig gesprek aangaan over de relatie met deze man.
Met het kind zou ik inzetten op positief gedrag. Negeer alle vervelende dingen en blijf hem positief benaderen. Het kind kan er niks aan doen.
Heel veel sterkte.
Lastig
Je bent in zijn leven gekomen toen hij 3 a 4 jaar oud was. Dan heb je al een aantal jaren gemist, plus dat het op een meer onnatuurlijke manier is gegaan. (geen zwangerschap, geen bevalling, niet dat moedergevoel)
Het is dus wel logisch dat dat je op kan breken.
Vader hoeft vast zijn baan niet op te zeggen, maar kan misschien wel eens kijken of er 1. niet iets geregeld kan worden 2. hij naar werk overdag kan uitkijken en door de weeks.
Je bent natuurlijk niet de oppas van het kind en vader mag beseffen dat hij dan misschien op een andere dag kan hockey-spelen of dat even anders zal invullen. Het mag niet zo zijn dat bij vader alles doorgaat en bij jou de aanpassingen verwacht worden, dat is te eenzijdig.
Daarbij is de leeftijd van 8 nu net de leeftijd (hier althans) dat kinderen zich wat meer gaan losmaken, grenzen gaan opzoeken.
Door jouw oververmoeidheid kun je daar moeilijker tegen.
Vervolgens is het natuurlijk ook zo dat als je co-ouderschap hebt, dat kind er nu eenmaal is.
Ik vind dat je er reeel over praat, ook naar jezelf kijkt, aan het kind denkt.
Je oplossing is weer een iets minder goede, niemand wordt daar beter van, ik denk eerder het tegenovergestelde in de relaties onderling.
Misschien is het tijd iets meer ruimte voor jezelf te nemen en samen met vader naar oplossingen te zoeken op de knelpunten die jij ervaart. Als jij mag mee-opvoeden mag je ook je knelpunten neerleggen lijkt mij. Ik zou het misschien rustiger aanpakken. Vragen of hij mee zou willen denken in hoe het makkelijker te maken voor jou omdat je je momenteel overbelast voelt (niet door het kind, door andere oorzaken). Dat hij daar komende week over nadenkt en dat je er een week later op terugkomt op een rustig moment.
oppas regelen
en ik zou meer oppas gaan regelen voor het jongetje op de momenten dat dat jou uitkomt. Hem af en toe laten logeren bij een vriendje, etc.
Gewoon tijd voor je zelf claimen, dat zou je ook doen als het je biologische kind was.
trainingsdingen gaan delen emt andere ouders zodat het niet alleen van jou afhankelijk is. Je man voorstellen dat hij een andere sport gaat zoeken en jou daarmee de zondag vrij geeft, etc.
Gewoon praktische oplossingen zoeken in het vertrouwen dat jij dat mag doen! gr Angela
Raar
Waarom zou de stiefmoeder oplossingen moeten gaan bedenken? Ik zou de bal laten waar die hoort.
ze wonen samen
al jaren en ze zorgt al jaren voor het jongetje. Ze kan niet opeens alles terugleggen bij de vader, en dat wil ze ook niet.
Maar ze kan toch gewoon goed voorzichzelf gaan zorgen, dat betekent dus vrije tijd claimen om af en toe wat afstand te nemen.
Daarnaast een lange-termijnoplossing samen zoeken is wel verstandig. Maar dat lukt pas als de korte termijn problemen even uit de weg zijn.
Vandaar: claim tijd voor jezelf en ga - als je een beetje bijgetrokken bent - het gesprek aan voor langere termijn.
gr Angela
de helft van de week?
Kan het jongetje niet de andere helft van de week komen? Lijkt me voor hem ook een stuk fijner als hij komt op dagen dat papa wél tijd voor hem heeft.
Misschien gek maar...
Waarom sta je iedere zaterdagmiddag naast het hockeyveld?
Het kan best zo zijn dat iedereen dat doet of dat het min of meer van je verwacht wordt, maar zo'n wedstrijd ben je al snel 2-3 uur aan kwijt en in die tijd kun je ook gewoon even lekker de stad in.
Meld gewoon dat je eens per maand op zo'n zaterdag zelf de stad in gaat en dus niet naast het veld staat.
Op een vrijdagavond kun je eens een vriendje vragen en er een filmavondje van maken, bere-gezellig en als je dan verschrikkelijke ikke/hotel transylvania ofzo opzet heb je er geen kind aan (en geen nachtmerries).
En neem op de kinderloze dagen ook eens rustig een avond voor jezelf, en hang eens uitgebreid met een vriendin aan de lijn. Op die manier creeer je ook wat rust en bijkomtijd.
Overigens is het goed mogelijk dat je overwerkt aan het raken bent en daardoor weinig kunt hebben, dat is reden om extra voor jezelf te zorgen niet om er nog extra stress bij te krijgen.
Weet je wat de reden is dat je de laatste tijd zo prikkelbaar bent? Probeer die oorzaak aan te pakken indien mogelijk, dat scheelt iedereen en jou nog het meeste. Jij wil ook liever in je gewone doen zijn.
Wat de opmerking 'hij weet niet of hij nog wel met jou kinderen wil krijgen' betreft, daar heb ik geen goed woord voor over! Dat is wel zo ontzettend laag!
Kinderoppas
Deze vader legt de zorg voor zijn kind bij de stiefmoeder. Dat gebeurt vaker. Maar dat heb je wel al die jaren toegelaten. Nu het kind groter wordt loop je tegen je grenzen aan en vader buigt niet mee. Niet in het zoeken van ander werk en niet in het overnemen van de zorg op zondag.
Ik kan niet zo goed bedenken hoe de relatie dan wel is dat je man wel rekening met jou gaat houden wat hij gewoon niet van plan lijkt te zijn.
Je kunt er voor kiezen om het zelf op te lossen. Stoppen met ergeren en je richten op een goede relatie met je stiefzoon en die opvoedregeltjes nou eens los te laten. Een kind groeit en heeft eigen wensen en je kunt niet je zin blijven doordrukken. Kan natuurlijk wel, in een autoritaire opvoeding gebeurt het ook, maar dan moet je dat conflict wel aan willen gaan en daar zelf de consequenties van dragen. Een kind is een mens met eigen wensen en vermogens. opvoeden is ook een kind helpen om mee te draaien in een gezin en bij te dragen op zijn eigen termen. Boodschappen kun je laten bezorgen, op een ander tijdstip doen of samen een lijstje te maken waarbij zoon de boodschappen gaat verzamelen of op andere manieren door creatief na te denken en zaken praktisch en luchtig te houden oplossingen te bedenken die voor jullie beiden bevredigend zijn. Een kind is geen robotje en heeft ook een eigen agenda en eigen wensen.
Investeren in de relatie kan helpen dan willen ze graag bij je zijn en dingen samen doen. Nu kan het nog. Als ze ouder worden en die relatie is er niet heb je meer kans op uiteenlopende wensen die botsen.
Ook als er eventueel een kind van jullie samen zou komen lijkt me de kans niet erg groot dat vader daar zijn deel van de zorg gaat doen.
Of hij is er bang voor of onervaren, of vind het teveel gedoe wat het ook is en probeert afstand te houden.
Dus ook in geval jullie samen kinderen krijgen sta je er grotendeels alleen voor. Daar kun je nu vast aan wennen.
Of bedenken dat dit toch niet is wat je wil.
Vader kan in ieder geval stoppen met hockeyen
De zondag zal de wedstrijd zijn en die kan niet op andere dagen.
Als jij al zoveel doet, is hij op zondag aan de beurt om voor zijn zoon te zorgen. Of jullie kunnen er met z'n drieën op uit.
Voor de training zou ik iemand zoeken om mee te poolen. De ene week zorgt de een voor twee jongens, de andere week de ander. Of de één brengt en de ander haalt.
Elke wedstrijd langs het veld kan heel gezellig zijn maar is niet nodig.
De dagen dat de zoon komt anders verdelen over de week lijkt me ook slim.
Of is zoon er niet op zondag? Dan is het nog steeds vervelend dat man gaat sporten. Die dag kan hij ook in jullie relatie stoppen.
Zoon minder laten komen, is natuurlijk geen optie.
Een troost.
Dit jongetje is wel dol op je en voelt zich veilig. Een 8 jarige met een grote mond, hij wil niet mee boodschappen doen, luistert slecht, hij is bozig en jij loopt op je tenen.
Echt, een biologische moeder doet het niet beter, dit kind is helemaal zich zelf bij jou. Om dat allemaal vol te houden heb je zeker ook tijd voor jezelf nodig, rust.
Daar moet toch samen uit te komen zijn, met wat begrip. Als jij fitter en meer relaxed bent kan je weer meer genieten van je stiefzoon.
prima geregeld 
De dagen dat hij niet werkt en zijn zoontje bij zijn ex is doen jullie dan leuke dingen samen? Of ben jij dan hard aan het werk?
Is hij zorgzaam naar jou? Voel je je gehoord? Neemt hij je serieus?
Houd eventueel rekening met het volgende scenario; als stiefzoon zich grotendeels zelf kan redden dan gaat de relatie uit, dan ben je niet meer nodig. Zo zal het niet gepresenteerd worden maar daar kan het wel op uitdraaien, ben je dan nog op een leeftijd waarop je kinderen kunt krijgen?
geen ervaring hiermee
Maar waarom zou je niet serieus kunnen ingaan op de opmerking: als ik zelf voor mijn kind moet zorgen dan raak ik mijn baan kwijt. Het klinkt nogal als een dreigement. Wat zou er gebeuren als er minder geld binnen zou komen? Is je baan belangrijker dan je kind? Laat je niet manipuleren met : dan komt er geen geld meer binnen. Tuurlijk gaat man een oplossing zoeken voor zijn werk als jij niet schrikt van het financiële dreigement. Je hebt toch zelf ook een inkomen? Je bent toch niet afhankelijk van zijn geld?
Vragen
Het is mij niet helemaal duidelijk. Waarom kan zoon niet de andere helft van de week komen, als vader wel tijd voor hem heeft? Waarom kan vader niet de andere helft van de week werken? Waarom kan vader geen ander werk zoeken?
Wanneer houdt vader zich wél bezig met zijn zoon? Wanneer houdt vader zich wél bezig met jou?
Niet duidelijk
Het is mij niet helemaal duidelijk. Is het kind nu elke week van donderdagavond t/m zondag bij jullie? Of wisselt dat? Bij de meeste ouders wisselt dat omdat beiden wel eens het weekend het kind willen. Zijn je mans werktijden altijd donderdag-avond, vrijdag-avond en zaterdag overdag of zijn er nog meer dagen?
En is dat elk week die dagen of wisselt dat? Werkt hij in de horeca ofzo? Als hij altijd op deze dagen werkt en zijn zoon is ook altijd die dagen bij jullie dan lijkt het bijna alsof hij het erom doet.
Ik vind het kind best wel zielig eigenlijk, zowel vader als moeder lijken hem zo min mogelijk te willen zien en laten het stiefmoeder op knappen, maar dat is niet jouw probleem. Hoe deed je man dat eigenlijk voor hij jou leerde kennen? Nou ja toen hockeyde zoontje waarschijnlijk niet, maar je man werkte wel ook de hele zaterdag en hockeyde zelf op zondag neem ik aan. Of heeft hij dat op gepakt nadat hij jou leerde kennen? Zo van, zo oppas voor zoontje gevonden, nu kan ik mijn gang weer gaan? Of heeft hij gewacht met ex te verlaten tot hij een nieuwe oppas (jou) had gevonden en heeft hij nooit alleen gewoond? Misschien moet je overwegen te gaan latten. En laat je niet chanteren, dat hij anders geen kind met jou wil, als het op zo'n manier gaat steven je rechtstreeks op een tweede gebroken gezin af. Er lopen meer potentiële vaders rond hoor en anders heb je nog de sperma-bank.
