Moreel dilemma: blijven betalen voor onofficieel stiefkind?
Een vriend van mij heeft tien jaar een relatie gehad met een vrouw met een gat in haar hand. Mede daarom is de relatie beëindigd. Gedurende die tien jaar heeft hij de peuterdochter van zijn toenmalige vriendin helpen opvoeden als ware het zijn eigen kind, hij was kostwinner en betaalde alles. Er is een biologische vader in beeld maar die draagt nergens aan bij, de moeder heeft ook nooit alimentatie geëist: waarom een juridische strijd met alle geregel en ergernis van dien als nieuwe vriend alle kosten voor kleding, eten, enz. op zich neemt? De relatie is echter al twee jaar voorbij maar ex bewerkt vriend met zielige verhalen en bedelt om geld voor schoolboeken en dergelijke. Nu heeft ex het bepaald niet breed maar die vriend ook niet, al zijn spaarcenten zijn destijds opgegaan aan haar. Hij heeft geen vaste baan en ik vind dat hij dringend een potje voor noodgevallen moet aanleggen. Maar omdat hij het sneu vindt voor het dochtertje (inmiddels 13 jaar) zwicht hij regelmatig en stuurt hij toch zo nu en dan geld. Hij is nergens toe verplicht, is immers niet de echte vader, noch adoptievader, hij ziet het kind ook nooit meer want hij woont inmiddels duizenden kilometers verderop. Hij doet het alleen omdat hij het sneu vindt voor het meisje (en omdat de moeder op zijn gevoel speelt). Moet hij daarmee ophouden en alleen nog aan zichzelf denken of is het juist wel nobel van hem dat hij zijn ex geld blijft sturen? Mijn gevoel zegt dat hij zich laat misbruiken en dat zijn ex het wel makkelijk vindt zo, op deze manier hoeft ze niet de juridische strijd aan te gaan met de vader en niet aan te kloppen bij Maatschappelijk Werk voor extra financiële hulp.
Geld
Je kunt je vriend vragen of het geld echt aan het meisje wordt besteed of aan hele andere dingen. Weet hij dat zeker? Schoolboeken zijn hier gratis hoor! Of zitten ze in het buitenland? Verder is hij een volwassen man met eigen keuzes. Wees een vriend(in), blijf dat en luister naar hem. Ook als je het zelf anders zou doen.
Het hoeft niet
Wat ik zo lees hoeft het niet, na een scheiding eindigt de onderhoudsplicht van een stiefvader. Dit geldt niet voor partneralimentatie, die kan wel doorlopen.
Deze stiefvader wil echter wel het beste voor het kind en wil daaraan bijdragen. Hij wordt onder emotionele druk gezet door de moeder.
Stiefvader kan voor moeder even op een rijtje zetten wat ze al krijgt voor haar kind: kinderbijslag en kindertoeslag. Dat is al een behoorlijk bedrag.
Daarna zou hij kunnen kijken wat hij eventueel zou moeten betalen, stel dat hij wel kinderalimentatie zou moeten betalen. Je kunt online zo'n rekensom maken. Het minimum is 25 euro per maand als je inkomen heel laag is.
Vervolgens kan hij een vast bedrag afspreken met moeder en aangeven dat het ook niet meer wordt dan dat. Einde van de emotionele druk.
Als hij echt iets voor zijn kind wil doen kan hij een spaarrekening voor het kind openen, waar moeder niet aan kan en kind pas als ze 18 is. Of goederen kopen, zoals de laptop, abonnement voor een mobieltje etc.
Tsjor
wie ben jij dan?
'Hij heeft geen vaste baan en ik vind dat hij dringend een potje voor noodgevallen moet aanleggen.'
Je mag natuurlijk vinden wat je wilt. Maar die vriend is volwassen en volgens mij heb jij geen bal te maken met hoe hij zijn geld uitgeeft.
Hij mag toch zelf bepalen waar hij zijn geld aan uitgeeft? Of dat nou dat meisje is of een dure hobby. Het lijkt me een nobeler doel dan je geld oproken of vergokken.
Ook al is het meisje niet officieel zijn kind, het kan voor hem best als zijn dochter voelen. En dat is was telt.
Waarom is het een issue voor jou?
Voor het meisje
Nobel ja. Ik zou wel voorzichtig zijn en liever een rekening rechtstreeks betalen dan geld overmaken. Maar ook daar gaat hij zelf over. Ook al zijn ze ver weg, als je een kind tien jaar in je gezin hebt gehad, zelfs korter, dan heb je daar wel gevoel bij, en het siert hem dat hij dit meisje nog steeds ondersteunt.
Ik ken meer mensen die nog exen en kinderen die niet van henzelf zijn ondersteunen.
Ik ken ook mensen die dat belachelijk vinden.
Hij vindt het zelf niet prettig onder druk gezet te worden.
Belachelijk vind ik het niet maar de echte vader mag ook weleens over de brug komen. Een vast bedrag is een goed idee. Maar ook dan zal er altijd wel een reden zijn om extra geld te willen want zo'n type is zijn ex wel. Misschien is een spaarrekening beter, dat kan helemaal buiten haar om gaan. Het is in zoverre een issue voor mij dat ik het er nog van zie komen dat hij in geval van nood bij mij gaat aankloppen. Dan heb ik het gevoel dat ik indirect een volstrekt onbekende vrouw aan het helpen ben (die hem ook nog eens financieel aan de afgrond heeft gebracht) en daar heb ik eigenlijk niet zo'n zin in. Misschien moet ik dat maar eens aankaarten. Aan degene die opmerkt dat schoolboeken gratis zijn: het is inderdaad in het buitenland maar er zijn wel subsidies voor arme mensen. Het is echter nogal omslachtig om die aan te vragen, bedelen bij ex is makkelijker.
aha
'Het is in zoverre een issue voor mij dat ik het er nog van zie komen dat hij in geval van nood bij mij gaat aankloppen'
Brrr, ik gruwel hiervan. Ik hoop dat mijn vrienden meer voor mij over hebben dan jij blijkbaar voor jouw vriend. Om je nu al zorgen te maken over dat een vriend ooit geld van je nodig zou hebben ...
zo zie ik het niet
Ik zou het niet zo zien dat hij die vrouw aan het steunen is. Hij draagt zorg voor zijn kind. Als hij 10 jaar als een vader is geweest voor dat meisje dan IS hij toch gewoon de vader?? Al rot genoeg dat ze zo ver uit elkaar wonen. Financieel bijspringen lijkt me het minste.
Hij heeft zelf al een beslissing genomen.
Gisteren vertelde hij dat het genoeg is geweest. Als je jaren financieel bent uitgezogen, je je spaargeld uit medelijden hebt opgemaakt en geen cent meer op de bank hebt, dan kies je voor jezelf. Er speelt ook mee dat er vaak maanden geen contact is, dan begint ex opeens te appen met "hoe gaat het ermee" en als puntje bij paaltje komt, blijkt het alleen maar een inleiding te zijn om geld te vragen. Dat zou zo erg nog niet zijn maar als hij dan na een paar weken aan haar vraagt hoe het ermee is, komt er geen reactie. Hij heeft het gevoel dat hij wordt gebruikt. Dat zat ook achter de tegenzin om hem eventueel geld te lenen, ik heb dan het gevoel dat ik indirect die scheve verhouding in stand help houden. Mocht het kind zelf contact met hem opnemen (ze is nu 13) dan ziet hij wel weer verder. Maar niet meer via de ex. Het zal uiteindelijk wel een van de constructies worden die Tsjor oppert.
rigoreus
jammer voor het kind dat hij zo rigoreus reageert. Waarom niet bijv veel minder maar wel regelmatig en niet reageren op appjes enzo?
natuurlijk wordt hij gebruikt, maar dat wil nog steeds niet zeggen dat hij het kind wat kan toestoppen (tenzij moeders het opmaakt, dat is inderdaad het grootste risico).
Maar wellicht komen ze hier nog op uit?
gr Angela
goh
'Als je jaren financieel bent uitgezogen, je je spaargeld uit medelijden hebt opgemaakt en geen cent meer op de bank hebt, dan kies je voor jezelf.'
Je doet net of hij verstandelijk gehandicapt is. Daar was hij toch zelf allemaal bij? Hij is vast niet voor niks 10 jaar lang bij die vrouw gebleven.
aantrekken
Wat ik in je laatste berichtje denk te lezen is dat hij zich erg veel aantrekt van jouw mening. Dat is jammer. Als hij om dit meisje geeft moet hij zich als de volwassene opstellen en niet gaan zichten pruilen of afwachten, anders is hij de band straks met haar kwijt. H
elpen kan ook door eens 'in natura' een spijkerbroek te geven, of een winterjas, of gewoon eens een kop warme chocolademelk en interesse tonen in wat ze doet. Hij kan het ook op een andere manier zonder zich gebruikt te voelen door die ex. Dat hij boos is op die ex kan dat meisje niks aan doen.
Anders oplossen
Ik heb het idee dat hier de nieuwe vriendin van deze meneer schrijft, maar kan ernaast zitten. In ieder geval is hij wettelijk niets verplicht, maar omdat hij het grootste deel van haar leven mede voor haar heeft gezorgd, zou het hem sieren als hij niet helemaal zijn handen ervan af trekt. Het lijkt me een mooi 'compromis' om op regelmatige basis bij te dragen aan kindgerelateerde kosten. Misschien kan hij haar telefoonabo betalen, of zakgeld direct op de rekening van het kind zorgen. Dan hoeft hij niet bang te zijn dat moeder 'zijn' geld uitgeeft aan zichzelf (hoewel een bijdrage aan het gezin natuurlijk net zo goed ten goede komt aan het kind).
Eeen paar kanttekeningen
Spaargeld is destijds opgegaan, dus ik neem aan toen hij nog bij de vrouw woonde. Hij woont nu duizenden kilometers verderop, dus dan is het niet zo handig om even een jeans te gaan kopen met dochter. Het is ook de vraag hoe de relatie met dochter nu vorm krijgt, aangezien er op dit moment geen kontakt is met dochter zelf, alleen via apps met moeder.
Moeder kan altijd alsnog besluiten om de strijd aan te gaan met biologische vader.
Toeschouwer, als je morele dilemma was of je deze vriend wel of geen geld zou moeten lenen, (speelt dat nu of ben je bang voor de toekomst?) dan zou ik met vriend zeker bespreken dat je dat niet gaat doen, tenzij er een regeling is, waardoor hij niet meer vatbaar is voor emotionele chantage.
Tsjor
Tja...
Tsjor, dank voor je neutrale reacties. Ik heb ook het idee dat je mijn postings beter leest dan bepaalde anderen. Ik wil met name op Amare reageren:
'Als je jaren financieel bent uitgezogen, je je spaargeld uit medelijden hebt opgemaakt en geen cent meer op de bank hebt, dan kies je voor jezelf.'
Je doet net of hij verstandelijk gehandicapt is. Daar was hij toch zelf allemaal bij? Hij is vast niet voor niks 10 jaar lang bij die vrouw gebleven.
Hetzelfde kun je zeggen van zijn ex, die besloot een kind te krijgen van een hork van een man. Als vrouwen na een slecht huwelijk met geestelijke chantage na jaren modderen besluiten te vertrekken, wordt dat op dit forum doorgaans toegejuicht en krijgen ze alle morele steun. Maar bij een man oordeelt men kennelijk harder: dat hij er zelf bij was en niet voor niets tien jaar bij die vrouw is gebleven. Een reële band met het meisje onderhouden is vanwege de afstand niet haalbaar, het zou via internet of de telefoon moeten. Het gsm-nummer van het meisje heeft hij niet, ik weet eerlijk gezegd niet of hij daar al eens expliciet om verzocht heeft. Maar ik kan me best voorstellen dat de motivatie om voor een stiefkind te betalen afneemt als je er niets voor terugkrijgt in de vorm van contact. Dan blijft alleen medelijden over.
tjee
Dus omdat Tsjors mening beter matcht met die van jou leest ze beter...haha.
Volgens de wet is biologische vader verantwoordelijk, tsja. Je vroeg naar morele afwegingen. Moreel is hij, zeker in de ogen van kind, toch echt een vaderfiguur lijkt mij. Ik vind het niet juist om je handen daarvan af te trekken. Maar het mag natuurlijk wel, wettelijk.
Suikeroom
Omdat de moeder en haar kind zo ver van jullie vandaan wonen is er geen sprake meer van een relatie want hij ziet haar niet meer en is het contact met de ex voornamelijk om financiële bedoelingen.
Hij weet zodoende niet of zij hem nog als haar vader ziet. Misschien heeft haar moeder ondertussen weer een andere vader voor haar dochter want dat valt met zo'n grote afstand moeilijk te controleren.
Daarom alleen al zou ik niet meer geven. Het is niet mogelijk te zien of het geld gebruikt wordt waarvoor het gevraagd is. Als de moeder in grote nood is, kan ze toch bij haar familie terecht, of bij de biologische vader desnoods.
In mijn ogen maarkt ze gebruik van zijn zachtaardigheid, en als hij niet stopt blijft dit doorgaan als een suikeroom.
Als je een kindje van de novib steunt, krijg je tenminste nog regelmatig een briefje en een foto en is er enige toezicht op de gedoneerde financiën. Hier weet hij eigenlijk niets, als hij geen contact heeft met mensen in haar omgeving.
Als de beste man geld wilt geven voor een paar schoenen en hij ontvangt een foto en een bedankje, dan weet hij dat het niet is opgegaan aan bv een slof sigaretten. Het moet wel van twee kanten komen.
nee toeschouwer
'Als vrouwen na een slecht huwelijk met geestelijke chantage na jaren modderen besluiten te vertrekken, wordt dat op dit forum doorgaans toegejuicht en krijgen ze alle morele steun. Maar bij een man oordeelt men kennelijk harder: dat hij er zelf bij was en niet voor niets tien jaar bij die vrouw is gebleven.'
Niemand op dit forum heeft gezegd dat die man geen steun verdient. Mijn reacties gaan helemaal niet over die man. Ze gaan over JOU en over de manier waarop JIJ op deze situatie reageert. Dat JIJ die man beschrijft als een halve idioot die niks kan en niet voor zichzelf kan denken. Dat JIJ wil bepalen hoe hij met zijn geld omgaat.
eens met Amare
Tsja, jij kiest ook voor een man die 'vreemde' vrouwen uitkiest om relaties mee aan te knopen. Misschien lijkt zij wel akelig meer op jou dan je zou wensen 
Maar ik lees natuurlijk weer helemaal verkeerd
Eens met Amare. Als hij nog een band wil met dit meisje moet JIJ je daar niet mee bemoeien. Het is zijn geld en het was zijn keuze destijds om een relatie met zijn ex te hebben. Sinds wanneer bepaal jij waar hij zijn geld aan moet uitgeven?
Beter aan zo'n kind dan aan bier
Inderdaad is het lastig samen een broek te kopen op zo'n afstand, maar als ze elkaar (al is dat zelden) zien kan dat best dan, of in ieder geval zorgen dat het geld aan het meisje ten goede komt.
Ik begrijp je wel
Ik snap je wel, Toeschouwer. Mijn partner is eerder samen geweest, in het buitenland, met een mevrouw die al meerdere kinderen had van andere mannen. Ze hebben er samen nog een kind bij gekregen. Niet lang daarna is de relatie is gestrand omdat mevrouw al weer zwanger was van de volgende man. Mijn partner is terug naar Nederland gekomen. Mevrouw en al haar kinderen, waaronder die van hen beiden, is in het buitenland gebleven. Vele honderden kilometers hier vandaan.
De situatie is hier dus iets anders; het kind is biologisch van mijn partner. Maar verder hetzelfde. Geen (of amper) contact en als het er al is, gaat het over geld. Mevrouw blijft vragen. Er is geen officiële alimentatie-regeling, maar partner doet wat hij kan. Als hij kans krijgt om even contact met het kind te hebben, neemt mevrouw's gevraag om geld daarna hand over hand toe. Voelt alsof het kind als 'lokeend' wordt ingezet. En ja, we realiseren ons dat het kind recht heeft op financiële ondersteuning van vader. Maar het voelt alsof mijn partner, als enige (financieel) aanwezige, 'rijke' west-Europese vader van al die kinderen, het hele gezin ondersteund. In een land waarin werkeloosheid en drankmisbruik hoogtij viert. Ën nee, dat voelt ook niet fijn.
Daarom is hij nu over gegaan tot het betalen van rekeningen. Hij stuurt mevrouw geen cash meer maar als ze weer vraagt, vraagt hij om rekeningen. Van school, bijvoorbeeld. Of hij regelt een telefoonabo of een laptop voor kind.
Ik word niet goed van dit draadje en stop ermee.
Waar staat toch dat ik die man als een idioot beschouw? Ik heb een mening en die heb ik hem voordat ik dit draadje startte op zijn eigen verzoek ook laten weten. Want als iemand zijn hart lucht en een reactie verwacht, dan geef ik die. Niet als dwingend advies maar als één van de vele invalshoeken. Hij was het die over zichzelf zei dat hij nogal sentimenteel van aard is en zich het leed van anderen te snel aantrekt. Dus heb ik gezegd dat als je het idee hebt dat er over je heen wordt gelopen, je op een gegeven moment voor jezelf moet kiezen (met de kanttekening dat ik me kan voorstellen dat hij zich verantwoordelijk voelt voor zijn stiefdochter). Nadat ik dit draadje had geopend, heb ik me over het onderwerp bewust op de vlakte gehouden. Dus de beslissing komt van hemzelf, niet omdat ik hem heb "bewerkt" mocht iemand dat denken.
Hier wilde ik het verder bij laten. Oja, aan degenen die denken dat ik een relatie met hem heb: jullie intuïtie bedriegt je niet want ik vind hem meer dan leuk. Met name omdat hij een zeer prettig karakter heeft met misschien als enige gebrek dat hij net als ik de neiging heeft om op foute types te vallen. We zijn dat allebei zat, in die zin lijken we nogal op elkaar. Over de insinuatie van Mijntje ben ik ronduit verbijsterd.
hypothese
Geen insinuatie, maar hypothese. En vergeet de niet.
Blijft dat je man in een lastig parket zit, sterkte daarmee.
Mijntje
Nou, een relatie hebben we dus nog niet maar het zit eraan te komen. Aan mij zal hij zich geen buil vallen want ik bedruip mezelf al jaren 
