Communie
Hier in het dorp hebben kinderen uit groep 4 en 5 om het jaar de gelegenheid om de communie te doen. Nu is het zo dat dochter niet gedoopt is en dus geen communie kan doen, maar ze wordt wel met het geloof opgevoed (gemengd katholiek/protestants, dat is ook de reden dat ze niet gedoopt is) en ik durf haar op dit moment wel als een gelovig meisje te definiëren.
Dochter wil echter wel graag communie doen, of in ieder geval de voorbereidingen en lessen meedoen. Alleen nu heeft de kerk wel wat bezwaren. Het zou sneu zijn als ze als enige niet ter communie mag en geen feest met cadeaus etc. krijgt. De vraag aan ons was 'hoe gaan jullie daar dan mee om?'
Wij vinden het vieren van een communiefeest in deze situatie een beetje gek. En we vinden ook dat het niet om het feest en de cadeaus moet gaan. Dochter vindt dat blijkbaar ook, want ze is blijkbaar bereid om wel de hele voorbereiding mee te doen zonder de uiteindelijke 'beloning'. Maar nu is het wel zo dat dochter nogal moeite heeft met 'anders zijn' en op een of andere manier buiten de groep vallen en het laatste wat we willen is dat ze daar uiteindelijk toch een punt van gaat maken op het moment dat het allemaal gaat gebeuren.
Wij vinden de manier waarop ze er nu over denkt en er in staat heel mooi en ook heel wijs voor haar leeftijd en willen haar graag de kans geven om het toch op haar eigen manier te doen.
Maar toch...het idee dat ze daar op het moment suprême een hele scène gaat schoppen staat me tegen. Het kan natuurlijk ook heel goed gaan en ik vind het vervelend dat ik dat vertrouwen in haar nog niet zonder enig voorbehoud heb.
Zucht...ik doe en denk vast weer veeeel te moelijk...
Nee, de protestanten doen een variant op de communie. De katholieken eten een hostie, de protestanten een stukje brood. Beide om het sterven van Christus te herdenken.
Je maakt het onnodig ingewikkeld.
Het is dezelfde gemeenschap: Christenen.
Ik ben zelf katholiek opgegroeid en dus ook mijn eerste communie gedaan maar daarna gestopt met geloven en nooit meer ter communie gegaan. Juist omdat ik vind dat je met het ter communie gaan je je gegooid bevestigd. Ik zou zonder doop je kind ook niet mee laten doen aan de lessen. Ze hoort er dan toch niet "echt " bij en zal een uitzondering zijn.
Kimdekim schreef op 05-10-2023 om 13:58:
Ik ben zelf katholiek opgegroeid en dus ook mijn eerste communie gedaan maar daarna gestopt met geloven en nooit meer ter communie gegaan. Juist omdat ik vind dat je met het ter communie gaan je je gegooid bevestigd. Ik zou zonder doop je kind ook niet mee laten doen aan de lessen. Ze hoort er dan toch niet "echt " bij en zal een uitzondering zijn.
En met doop zou ik het ook, zeker als dochter niet graag anders wil zijn, even een jaartje uitstellen. Ik zou ze eerst vragen of ze dan ook gedoopt wil worden en dat vooraf doen, dus niet tijdens de voorbereiding op de eerste communie.
Nick90 schreef op 05-10-2023 om 14:18:
[..]
En met doop zou ik het ook, zeker als dochter niet graag anders wil zijn, even een jaartje uitstellen. Ik zou ze eerst vragen of ze dan ook gedoopt wil worden en dat vooraf doen, dus niet tijdens de voorbereiding op de eerste communie.
Communie kan hier maar eens per twee jaar. Dan is ze al zo ongeveer aan het vormsel toe. Dat is ook eens per twee jaar voor groep 7 en 8.
We gaan er de komende dagen even goed over nadenken en het er over hebben, ook met dochter en met de kerk. Kijken wat er mogelijk en wenselijk is.
MamaE schreef op 05-10-2023 om 16:40:
[..]
Communie kan hier maar eens per twee jaar. Dan is ze al zo ongeveer aan het vormsel toe. Dat is ook eens per twee jaar voor groep 7 en 8.
We gaan er de komende dagen even goed over nadenken en het er over hebben, ook met dochter en met de kerk. Kijken wat er mogelijk en wenselijk is.
Misschien kan ze dit jaar alleen gaan kijken bij bijvoorbeeld vriendinnetjes die dit jaar hun communie doen? Anders wordt het wel heel snel beslissen voor haar.
ik ben op eigen verzoek gedoopt toen ik 9 was. Mijn ouders zijn beide gelovig opgevoed maar 1 protestant en de ander katholiek. En in die tijd was een ‘gemengd’ huwelijk zo bezwaarlijk voor de kerk en voor mijn grootouders dat mijn ouders het behoorlijk hadden gehad met het geloof. Maar ze lieten mij alle ruimte, ik zat op een katholieke school (dichtstbijzijnde school) in een vrij katholieke buurt. In zong in het kinderkerkkoor en wist zeker dat ik gedoopt wilde worden. Dat was deels om erbij te horen maar ook vanuit overtuiging. Ik heb alleen geen communie gedaan omdat mij was uitgelegd dat dat specifiek katholiek was (en die keuze wilde ik niet maken), terwijl het doopsel algemeen christelijk is.
Ik weet niet of dat eigenlijk wel klopt maar daar heb ik mijn keus toen op gebaseerd. Dat was weloverwogen.
Dus sommige kinderen van rond de 9 zijn daar zeker toe in staat.
Dus als ik het goed begrijp...de doop hebben jullie uit gesteld omdat jullie willen dat het de wens echt vanuit haar zelf komt. Maar nu zit ze dus wel op een katholieke school waar iedereen straks de communie gaat doen en is het een punt.
Maar is de communie dan wel een gebeuren waarbij je denkt dat de kinderen echt een bewuste keuze maken? Hier spelen toch allerlei andere zaken mee zoals erbij willen horen, feestje en cadeau's? In het middelpunt staan?
Ik ben zelf van huis uit katholiek, ben gedoopt toen we een paardagen oud waren en later deden we communie omdat dat zo hoorde. Sterker nog, daar volgde later nog een vormsel op: wat ik zelf ervaren heb als iets waar ik ook niet echt een keus voor maakte maar wat mijn ouders van me verwachtten. Ik heb al die momenten als leeg en stom ervaren (mijn doop natuurlijk niet maar dat is wel zoals ik er nu op terugkijk) en vind het achteraf helemaal niet prettig dat ik op die manier gedwongen werd erbij te horen.
In hoeverre laat je een kind echt de keuze als je haar al van jongsafaan opvoedt met het geloof als waarheid?
Andersom overigens net zo. Ze hebben hier wel levensbeschouwing gehad op school, maar meer vanuit het humanisme. Dan moet een kind wel erg graag willen om alsnog voor het geloof te kiezen (tenzij ze een partner krijgen die ze daartoe overhaalt).
Ik had mijn kinderen dus geen communie laten doen als ze op een katholieke school zouden hebben gezeten.
Lang niet alle kinderen doen de communie hoor. In mijn tijd was dat wel nog bijna iedereen, tegenwoordig is dat echt anders. Dus ze valt in die zin niet buiten de groep als ze geen communie zou doen.
Ja, we voeden haar wel op met het geloof. Omdat dat voor ons belangrijk is en onderdeel is van ons leven. Dat zijn levenskeuzes, net zo goed als je kind niet met geloof opvoeden. Opvoeden is, in alles wat je doet én niet doet, keuzes maken die laten zien waar je voor staat.
