Religie en Spiritualiteit Religie en Spiritualiteit

Religie en Spiritualiteit

Tonny

Tonny

20-09-2014 om 22:22

De bijbel...


het leven

De mens kan gewoon niet maken dat een baby in de buik van de moeder groeit. Dat alles in je lichaam zo speciaal is aangelegd (oke behalve dan die blindedarm waar ik het nut niet van ken).

Voor mij is dat meer dan alleen maar "het wonder der natuur".
Voor mij is dat inderdaad God.

En ja daar hangen meteen een boel vraagtekens aan vast. Want hoe zit dit dan en dat dan? Er is zoveel wat nog een raaadsel is!

Anooo

Anooo

07-10-2014 om 10:12

maar

"De mens kan gewoon niet maken dat een baby in de buik van de moeder groeit. Dat alles in je lichaam zo speciaal is aangelegd (oke behalve dan die blindedarm waar ik het nut niet van ken)."

Het is toch niet of de mens, of een god?

De mens is gewoon een net iets anders ontwikkeld dier, voor mij. Niet speciaal, niet aangelegd, maar zo gegroeid. Langzaam.

Kaaskopje

Wat ik schreef was een reactie op.

'Maar ik zie daar toch een door de mens gecreëerde behoefte aan iets wat er eigenlijk niet is in.' Velen zijn je voorgegaan met die kritiek en soms nog wat steviger. En mensen die geloven kennen die kritiek ook. We leven niet onder het zand. We lezen Marx, Nietschze, Freud, we kennen Darwin. En ook dat nemen we allemaal zeer serieus. Mensen die geloven zullen geen stellige uitspraken doen over dat er 'iets' is of dat er 'niets' is. Niet als het gaat om 'waarheid' in de zin van eenduidig erkend, waarneembaar, met herhaalbare proeven bewezen.

'Vanuit mijn standpunt bekeken is het mooi dat veel mensen inmiddels willen aanvaarden dat het niet realistisch is om 'dag' letterlijk te nemen.' Ik vermoed dat je opgegroeid bent met een dergelijk geloof en dat je je daartegen hebt verzet in je leven en blij bent dat je er los van bent. Zoiets. Want het letterlijk nemen, zelfs de woorden zodanig oprekken dat ze toch nog kloppen met wat er aan wetenschappelijke ontwikkelingen zijn, dat is slechts een vorm van exegese. Er zijn nog heel veel andere manieren van exegese. De geschiedenis van de exegese is bijna net zo oud als de bijbel zelf.

Voor mijzelf zijn twee mensen belangrijk geweest: de exegeet Carlos Metz wijst erop, dat als je de Bijbel wil interpreteren naar het leven van vandaag, dat je dan moet kijken naar de situatie van jezelf en de situatie waarin de bijbelverhalen zijn geschreven (ballingschap, koningschap, onderweg etc. etc.). In zijn wijze van bijbellezen is de eerste vraag: welke vraag heb je en in welke situatie ben je. De situatie is in feite het aanknopingspunt om naar teksten te kijken. Hij kan dan ook rustig zeggen, dat niet alle teksten in elke situatie leesbaar/begrijpbaar zijn.

En de feministische theologe Schussler Fiorenza wijst erop, dat wij leven/lezen in het voetspoor van de leerlingen. Met andere woorden: je moet je ijkpunt niet zoeken bij Jezus, maar bij de leerlingen, de mensen die hem volgden. Dan worden de verhalen op een andere manier weer heel spannend.

Ik ben zelf katholiek opgevoed en opgegroeid in een vanzelfsprekend katholieke omgeving, ben al jong actief geworden in de kerk. In de puberteit dacht ik: en als ik nu in niets meer geloof? Om daarna te merken dat er dan niets gebeurt. De hemel valt niet naar beneden. Ik hoef het dus nergens voor te doen. Het pamflet van Sartre ' existentialisme is een humanisme' raakte mij heel erg: hij haalde alles weg om je achter te verschuilen en laat een naakte eigen verantwoordelijkheid over. Maar vanuit die naakte eigen verantwoordelijkheid besloot ik, dat ik er ook voor kon kiezen om mijn leven te leven als een leven-met-God. Dat doe ik tot op de dag van vandaag. Niet omdat het mij iets oplevert, maar omdat het mijn keuze is.

En natuurlijk levert het me wel wat op: taal om dingen te zeggen of te horen die mij vorm geven, rituelen die me helpen om moeilijkere en vreugdevolle momenten vorm te geven, ontroering, soms heel diep, vertrouwen en dankbaarheid. Ik denk dat ik dan de belangrijkste dingen wel heb genoemd.

Ik zal nooit zeggen dat iemand moet geloven. Er zijn genoeg andere manieren om ontroerd te raken bijvoorbeeld. Ik vind het wel jammer dat er dan een hele wereld is die niet toegankelijk is voor mensen, ook al realiseer ik me heel goed dat kerken een stevige bijdrage hebben geleverd aan die ontoegankelijkheid. Ik zie mensen ook worstelen om op een andere manier levensmomenten vorm te geven. En dan met zelfontworpen rituelen pogen de leegte te vullen. En ik zie veel mensen die niet zo heel erg ver boven het 'zelf' uit komen, met als platte reden: als ik dat vind, dan is dat mijn mening en dan is dat voldoende. Eendimensionaal wordt het dan. Gevuld door 'ik' en verder ook niet relevant. Ook goed, maar mijn keuze is dat niet.

Tsjor

Mesters

Metz moet zijn Mesters. Tsjor

Kaaskopje

Kaaskopje

08-10-2014 om 02:06

Tsjor

Ik kom uit een gereformeerde familie, maar mijn ouders waren hierin op den duur niet heel erg actief meer. Er werd nog wel voor en na de maaltijd in stilte een gebedje gedaan, maar dat was het. In hun dénken bleven mijn ouders wel gelovige mensen. Ik ben een aantal jaar bij Youth for Christ geweest. Het waren erg leuke jaren. Ik stond er in die jaren volledig voor open. Maar ik ben er weggegaan vanwege hoe er tegen het ongehuwd moederschap van een mede-lid werd aangekeken. Als puntje bij paaltje kwam, werd je daar dus toch afgewezen als het niet strookte met hoe zij de bijbel interpreteerden. Toen ik vervolgens aangaf dat ik niet tegen ongehuwd moederschap was en dat zelf ook zou kiezen als ik nooit een leuke man zou ontmoeten, werd mij gevraagd of ik wist dat dit allemaal ingegeven werd door de duivel. Ik kon alleen maar ontzet de deur uitlopen. Zulke jonge, moderne mensen en dan nog de duivel erbij halen...

Ik ben daarna nog lang 'zoekende' geweest. Om het geloof zomaar de rug toe te keren vond ik eigenlijk best eng. Ik heb het eerst nog in het 'ietsig' gezocht. Maar net zoals ik op een gegeven moment volledig over mijn kinderwens heen was, zo voelde ik mij op een dag ook volledig vrij van het geloof. Je moet bij dit proces niet in weken of maanden denken, maar in járen.

Ik ervaar totaal geen verschil tussen vroeger en nu, gelovig en niet gelovig meer. Ik had niet het gevoel dat ik door God of Jezus getroost of gesteund werd, ik ervaarde ook totaal geen steun aan mijn geloof. Ik mis dat nu dus ook niet. Ik vond dat ik vroeger ook dankbaar moest zijn tegenover God, maar dat was meer uit plichtsbesef dan dat ik dat echt zo voelde. Als mensen zeggen dat ze iets nooit op eigen kracht gekund hadden, dan vind ik dat jammer voor diegene. Hij of zij doet het wel degelijk op eigen kracht, maar kan zich dat niet voorstellen omdat hij of zij zich daarin afhankelijk heeft gemaakt van wat hij of zij aan God of Jezus toeschrijft.

Wat rituelen betreft ben ik nogal nuchter ingesteld. Ik heb dus geen vervangende rituelen voor wat ik door niet te geloven zou moeten missen. Het enige wat ik nog met overtuiging blijf doen is het gezellig maken met Pasen en Kerst.

Ik denk dat ik mijn gevoelsleven en mijn leven in het algemeen net zo diep beleef als jij met het geloof.

Caesar

Caesar

08-10-2014 om 09:49

Letterlijk of interpretatie

De bijbel letterlijk nemen leidt tot problemen. Ik denk dat dat hier geen verder betoog behoeft. Maar ook het interpreteren van de bijbel is problematisch. Wiens interpretatie is de juiste? Of zijn er meerdere juiste interpreteer mogelijk? Als dat laatste waar is dan is er een fundamenteel probleem. (Voor mijn betoog moet ik nu wat aannames maken, ik hoor het wel als die niet kloppen). Stel god bestaat. En god heeft een boodschap voor de mens. Bijvoorbeeld over wat goed is en wat slecht. Dan moet die boodschap wel aan de mensen geopenbaard worden, anders wordt het moeilijk aan die boodschap van god gehoor te hebben als wij die boodschap niet kennen. Stel dat die boodschap (geheel of gedeeltelijk) in de bijbel staat verwoord. De bijbel is tenslotte ook gedeeltelijk een wetboek. Moeten we nu zelf die wetten interpreteren? Zelf bepalen wat goed en slecht is, in de hoop dat dit dan strookt met god's plan? Het leven wordt dan wel een beetje een raadspelletje. We kunnen ook beweren dat god's boodschap niet in de bijbel staat. Dan wordt de bijbel meer een geschiedenis boek vol sagen en legenden. En misschien ook wel een beetje een filosofische roman, maar het verliest dan zijn religieuze betekenis. En dat laatste betekent dat de beschouwingen en wetten over goed en slecht in de bijbel niet van god komen. Maar hoe komen we dan aan de boodschap van god? Hoe kunnen we dan weten hoe we moeten leven volgens het plan van god?

anooo

Ik zie dat dus anders. Maar dat was al duidelijk
Het is soms lastig uit te leggen dat dat voor mij van God komt.
Daar is het natuurlijk ook een geloof voor

paar illustraties

Je hebt gelijk Ceasar, beide manieren om de bijbel te lezen (letterlijk / interpretaties) zijn lastig en roepen vragen op. Ook als je gelooft zijn die vragen er legio.

In het volgende stuk zal ik "christenen" schrijven, maar ik weet dat daar ongelooflijk veel soorten en verschillen in zijn. Ik spreek dan dus maar even voor mezelf (en ook de meeste mensen die ik om mij heen ken als christenen geloven zo).

Ik heb een keer uitgelegd gekregen dat de strikte joodse wetten in het oude testament in die zin niet meer voor ons gelden. Met de komst van Jezus is dat veranderd. Dingen zijn niet meer nodig. De joden hebben die verandering niet, omdat ze niet geloven dat Jezus de Messias/verlosser is. Zij houden zich nog steeds aan al die wetten en regels uit het oude testament (ook hierin zijn er verschillen tussen de joden onderling, bijv orthodox of liberaal).

Het duidelijkst werd dat afgelopen week, toen ik een gesprek had met een (vrouwelijke, liberale) rabbijn over de Grote Verzoendag. Een paar voorbeelden hoe het verschil is met christenen.

Als je vergeving vraagt aan iemand, moet dat voordat die persoon sterft, anders blijft de schuld voor altijd op jou (na 3x vergeefs proberen gaat de schuld over op die persoon zelf). Voor christenen is dat veranderd met de komst van Jezus. Je kunt als de mogelijkheid van vergeving vragen aan die persoon er niet meer is, ook vergeving vragen aan God, aan Jezus, je blijft niet voor altijd met die schuld zitten!

Gedurende 10 dagen voor Grote Verzoendag kun je proberen het oordeel van God te verzachten. Door inkeer, gebed en goede daden. Daarna gaat de poort van de genade dicht en is het afwachten wat God oordeelt. Dit kan zijn: je leeft verder, arm, of rijk, God kiest. Of je gaat dood, God bepaalt hoe je sterft, ziekte, ongeluk, enz. God kijkt naar hoe je leeft en kiest daarop een oordeel.
Christenen geloven dat de genade van God niet ophoudt, er gaat geen poort van genade ooit dicht. Openstaan voor God, terugkeer naar God, vergeving vragen aan God, het kan altijd. Want God kiest eerst voor jou, nog voordat je voor Hem kunt kiezen.
Christenen geloven ook niet dat God met een soort sinterklaasboek op schoot jouw daden weegt en daar een oordeel voor jouw leven op baseert. En de christenen die geloven dat ziekte en ellende van God komt, zijn echt in kleine hoekjes te zoeken.

Het zijn wat voorbeelden die illustreren dat het voor de joodse gelovigen anders werkt dan voor christenen. Voor christenen zijn veel joodse wetten niet meer nodig.

Blijven er lastige stukken in de bijbel staan hoor, over wat Paulus zegt bijvoorbeeld. Ik heb genoeg vragen en nadenksels om mijn hele leven mee te vullen

na dat gesprek

Ik moet eerlijk zeggen, ik stond echt versteld van de verschillen en de enorme afstand tussen ons qua geloof (en zij was liberaal).

Nergens voor

Kaaskopje, teleurstelling of boosheid over iets wat iemand van de kerk doet is zeer herkenbaar. Ik zou het alleen wat genuanceerder benaderen: ongehuwd moederschap was indertijd geen pretje en het is nog steeds de vraag in hoeverre de positie van een vader niet van groot belang is voor een kind. Alleen: je moet dan niet tekeer gaan tegen de ongehuwde moeder, maar opvangen en organiseren dat zij er toch het beste van kan maken. Hoe vreemd het ook klinkt, ook daar zijn vele voorbeelden van binnen kerkelijke organisaties. In katholieke kringen is de pil tot op de dag van vandaag 'not-done', maar ondertussen waren de nonnen de eersten die bij een huisarts gingen pleiten vóór de pil voor meisjes die zij onder hun hoede hadden en waarvan zij zagen dat die meisjes wel erg dapper achter de jongens aan liepen. Katholieken hebben daarin een wat pragmatischere houding.
Je zegt dat je niets mist, dat was ook mijn ervaring. Alleen voor mij betekende het de vrijheid om echt een eigen keuze te maken: er zijn geen 'beloningen', het is een eigen keuze.

Dan schrijf je dit: 'Als mensen zeggen dat ze iets nooit op eigen kracht gekund hadden, dan vind ik dat jammer voor diegene. Hij of zij doet het wel degelijk op eigen kracht, maar kan zich dat niet voorstellen omdat hij of zij zich daarin afhankelijk heeft gemaakt van wat hij of zij aan God of Jezus toeschrijft.' Ik hoor het anders: mensen maken zich niet afhankelijk, maar zijn dankbaar dat ze het vermogen hebben gekregen om ergens doorheen te komen, een vermogen waarvan ze zelf niet wisten dat ze het hadden en ook niet weten waar het vandaan komt. Ik hoor het dus vooral als een uiting van dankbaarheid, niet van 'je afhankelijk maken van'.

Over dat 'net zo diep', daar kan ik niets mee. Is het een competitie dan? En hoe meet je het?

Tsjor

Caesar

'De bijbel letterlijk nemen leidt tot problemen. Ik denk dat dat hier geen verder betoog behoeft. Maar ook het interpreteren van de bijbel is problematisch. Wiens interpretatie is de juiste?

Elk woord wat er staat is al een vertaling, ik heb het je geschetst. en elke vertaling is een interpretatie. Ik heb je een voorbeeld gegeven van een tet aan de hand waarvan je de impact daarvan zou kunnen achterhalen.

Je blijft herhalen: wiens interpretatie is de juiste. Daarbij ga je ervan uit dat er één juiste interpretatie is en dat die kenbaar is door mensen. Daar is al genoeg over gezegd. Die wens van jou zal niet in vervulling gaan. Helaas. Jij zult niet de enig juiste waarheid leren kennen in jouw leven.

'Of zijn er meerdere juiste interpreteer mogelijk?' Waar jij naar zoekt is 'juistheid' van interpretaties. Maar wat zegt die kwalificatie dan? In je verdere betoog lijkt het te zijn: juistheid zoals God dat bedoeld heeft. Kom ik weer terug op mijn eerdere opmerking: de enige die daar iets over zou kunnen zeggen is God, als je die kennis had was je godallemachtig.

'Als dat laatste waar is dan is er een fundamenteel probleem.'Het fundamentele probleem zit dus niet in de vele mensen die lezen, praten en danken over wat er staat, maar in jouw verlangen naar 'juistheid'.

In je verdere betoog zet je een beeld neer, dat slechts een enkeling zal onderschrijven: God die een boek gaat schrijven als een schoolmeester om de mensen te vertellen wat goed en fout is. Je focust je daarbij op een klein deel van de bijbel, daar waar de wetten in staan die het Joodse volk na de uittocht uit Egypte vormden om een volk te worden. Gods volk welteverstaan. De wetten zijn de neerslag van de vraag: hoe kunnen we dat zijn. Daarmee is niet het omgekeerde gezegd: en als je dat neit doet, dan ben je het niet. Ook die 'wetten' veranderden, werden geïnterpreteerd of anders uitgelegd. Geerke heeft al een voorbeeld gegeven van een regel, waaraan zelfs de meest bijbelvaste tekstlezers zich niet aan houden. Er zouden dan heel wat mannen moeten zijn die rondlopen met een uitgerukt oog. Alleen niet-gelovigen willen, dat daar vervolgens uitsluiting op zou volgen: als je nu je oog niet uitrukt ben je geen goede gelovige. En dat moet je dan doen voor een god, waarin ik niet geloof.

'Zelf bepalen wat goed en slecht is, in de hoop dat dit dan strookt met god's plan? Het leven wordt dan wel een beetje een raadspelletje.' Is het dat dan niet? Is het niet een voortdurend zoeken naar het goede? Moet je daar dan mee ophouden, omdat je niet 'de juiste' waarheid zou kunnen kennen? Is elk woord wat iemand daarover kan zeggen niet een oplichten van sporen van de Levende, die ook nog eens veel meer omvat dan regels over goed en kwaad?

Overigens verhaalt het paradijsverhaal al hoe mensen aan 'kennis van goed en kwaad' komt, kennis, die eigenlijk voorbehouden was aan God, volgens dat verhaal. Alleen van de boom van het eeuwige leven hebben we niet gegeten. Voordat we dat zouden kunnen doen zijn we verjaagd uit het paradijs. Ik weet niet of je dat moet betreuren.

'Hoe kunnen we dan weten hoe we moeten leven volgens het plan van god?' De eerste stap die je kunt zetten is een keuze: je kunt ervoor kiezen om te leven met God. En zoals Kaaskopje en ik al uitvoerig beschreven hebben: dat levert je geen beloningen of iets dergelijks op. Het is een vrije keuze. Als je die stap gezet hebt kom je in een wereld, waarin je beseft dat er heel veel grootheden zijn, die ondefinieerbaar zijn, maar die tot uiting kunnen komen in woorden, rituelen, gesprekken, lezen, interpretaties; waarbij elk woord of gebaar slechts het oplichten is van datgene waarvan je je leven vervuld weet. Met het besef, dat het altijd groter is dan wat je denkt, anders is dan wat je doet, en hoopvoller is dan je voor mogelijk houdt.

Tsjor

Caesar

Caesar

09-10-2014 om 09:44

Welke wetten

Geerke, maar hoe weet je dan welke bijbelse wetten niet meer gelden voor jou en welke wel? Dat is allemaal weer gebaseerd op interpretaties en aannames.

Theekopje

Theekopje

09-10-2014 om 09:56

Tsjor

Ik wil je graag een compliment geven voor je uitvoerige, mooie en genuanceerde postings.

Caesar, jammer dat je voorbij gaat aan de nuances in Tsjors verhaal en maar blijft doordrammen op:"jahaa, maar welke interpretatie is nou de juiste, zeg het dan!".

Gebaseerd op denken

en praten, lezen en interpreteren: wat is de achterliggende gedachte, waar gaat het om en hoe geef je dat in deze tijd vorm. Daarom hoef jij je oog niet uit te rukken, terwijl een ander begeren ook in jouw huishoudboekje van goed en kwaad waarschijnlijk iets verkeerds is.

Tsjor (ook al ben ik Geerke niet)

Theekopje

Dank je wel. Tsjor

Tsjor

"Ik zal nooit zeggen dat iemand moet geloven. Er zijn genoeg andere manieren om ontroerd te raken bijvoorbeeld. Ik vind het wel jammer dat er dan een hele wereld is die niet toegankelijk is voor mensen, ook al realiseer ik me heel goed dat kerken een stevige bijdrage hebben geleverd aan die ontoegankelijkheid. Ik zie mensen ook worstelen om op een andere manier levensmomenten vorm te geven. En dan met zelfontworpen rituelen pogen de leegte te vullen. En ik zie veel mensen die niet zo heel erg ver boven het 'zelf' uit komen, met als platte reden: als ik dat vind, dan is dat mijn mening en dan is dat voldoende. Eendimensionaal wordt het dan. Gevuld door 'ik' en verder ook niet relevant. Ook goed, maar mijn keuze is dat niet."

En dit is nou precies wat mij zo ontzettend tegenstaat bij veel gelovigen. Er zit iets superieurs in dat hele toontje, alsof je iets te kort zou komen als je niet gelooft in (een) god. Je een beetje een minder mens bent. Alsof er dan wel een leegte móet zijn, en of je het allemaal niet helemaal begrepen hebt wanneer je niet gelovig bent.
En dat is toch wel iets wat veel gelovigen uitstralen (een beetje als: iedereen is gelijk, maar wij zijn gelijker!) en vaak zelfs letterlijk zo verwoorden: "als ongelovige heb je het licht NOG niet gezien".

Eerlijk gezegd vind ik dat dan vooral getuigen van een heel beperkte, bekrompen visie.

Jippox

En ik vind het 'zelf' als hoogste norm een heel beperkte en bekrompen visie.

Het superieure is iets wat jij erin wil lezen. Het is niet iets wat ik erin leg. Mensen kunnen heel erg van sporten houden en mij duidelijk maken, dat sporten echt geweldig is. Ik hou niet van sporten, maar ik zal die mensen geen superioriteit gaan verwijten als zij enthousiast zijn.

Zucht. Alle meningen mogen, behalve die van gelovigen. Die moeten of orthodox zijn (want dan kunnen we ze aanpakken) of hun kop houden, omdat ze anders superieur zijn.

Tsjor

Caesar

Caesar

09-10-2014 om 10:29

Theekopje

Ik ga nergens aan voorbij. Het punt dat ik maak is dat er een fundamenteel probleem is met bijbel interpretaties als je de bijbel als het woord van god ziet. Als de bijbel de wetten bevat hoe je moet leven volgens god, dan is het onhandig als daar onduidelijkheid over bestaat. Of de bijbel bevat doe wetten niet. Dat kan ook. Maar daarmee verliest de bijbel (veel van) haar religieuze karakter. En blijft er een boek van sagen en legenden over. En een filosofisch roman.

Caesar

Je gaat voorbij aan alles wat ik zo ongeveer al geschreven heb en jij blijft monotoon hetzelfde punt herhalen. Wat is dat? Autisme? Je wil het gewoon niet weten? Je kunt er niets mee, omdat je dan je kritiek niet kunt volhouden?

Tsjor

nee hoor

De mening van een gelovige mag net zo goed als die van een ongelovige. Ik zie ze als gelijkwaardig. Jij dus niet, en dat is precies wat ik probeer duidelijk te maken.

Kritiek

'Ik zie ze als gelijkwaardig. Jij dus niet' He? Ik denk dat het probleem is dat je geen kritiek kunt verdragen.

Tsjor

???

Rare reactie Tsjor. Ik snap hem niet.
Welke kritiek kan ik niet verdragen?

Overigens is niet geloven zeker niet hetzelfde als het 'zelf' tot hoogste norm verheffen. Maar goed, ik lees daar dat je vindt dat iemand die niet gelooft een bekrompen en beperkte visie heeft. Dat beeld kwam ook al naar voren in je eerdere stuk dat ik citeerde. Je noemt leegtes die gevuld moeten worden, een hele wereld die niet toegankelijk is, eendimensionaal.... Nou nou!

Nogmaals: Ik vind geloven/gelovigen niet bekrompen of beperkt. helemaal niet! Ik zie wat het voor mensen kan betekenen en dat is goed en mooi en fijn en noem maar op. En als ongelovige vul ik de dingen op een andere wijze in en dat is net zo goed en mooi en fijn enz. Ik vind dat totaal gelijkwaardig.

Wat ik aangaf beperkt en bekrompen te vinden is als een gelovige meent dat dit geloof 'de enige waarheid' is, en het als 'beter' ziet dan niet geloven. Als de gelovige vindt dat een ongelovige iets mist of tekort komt, dàt vind ik een beperkte visie. En dat proef ik in jou reacties.

Caesar

Caesar

09-10-2014 om 11:08

Tsjor

Als je mij autisme wilt aanmeten ben ik wel klaar met deze discussie.

Had dat dan gezegd

Had dan gezegd: ik zie wat het voor jou betekent en ik vind dat mooi en goed, maar ik vul mijn leven op een andere manier in.

Jij sprak over superioriteit en ergernis. Dan heb je het niet over gelijkwaardigheid, maar vind je je eigen visie (ik vind alles gelijkwaardig) juist superieur.

Die leegte zie ik met name rond cruciale levensmomenten ontstaan: wat moet je dan? Daar komen vreemde dingen uit voort. Bijvoorbeeld: hij vraagt haar ten huwelijk door een groot spandoek aan een brug te hangen, voor iedereen zichtbaar. Mooi, romantisch. Maar bij het huwelijk zelf wordt niemand uitgenodigd, want dat willen ze graag met zijn tweeën doen. Ook niet de ouders (om waar iets te noemen), zonder dat er conflicten zijn met de ouders. Dat is dan een leegte, ontstaan doordat je alle gangbare manieren van doen afwijst, opvullen met iets wat je zelf bedacht hebt en wat nogal wat innerlijke tegenstrijdigheden vertoont. Of alles wat vooral 'leuk' is of 'mooi'. Mooi, leuk, jawel, maar ook niet meer dan dat.

Het gaat om keuzes, dat zal ik altijd zeggen. En keuzes maken mensen op veel verschillende manieren. Natuurlijk. Maar het zou zomaar kunnen zijn dat iemand een keuze maakt, omdat die persoon denkt dat het een goede keuze is. Dus niet uit onverschilligheid of verwaarlozing van het denken. Desgevraagd wil iemand zoals ik dat ook nog wel toelichten. Wetend dat je je dan heel erg kwetsbaar maakt.

'Wat ik aangaf beperkt en bekrompen te vinden is als een gelovige meent dat dit geloof 'de enige waarheid' is, en het als 'beter' ziet dan niet geloven.' Over dat ; de enige waarheid' is al meer dan genoeg gezegd in dit draadje. Over dat 'beter': kijk, jij denkt ook dat jouw visie 'beter' is, anders zou je wel een andere keuze maken. Wat hopelijk niets wil zegen over respect etc.

'Als de gelovige vindt dat een ongelovige iets mist of tekort komt, dàt vind ik een beperkte visie. En dat proef ik in jou reacties.' En dat is het punt waarop ik zei dat je niet tegen kritiek kon.

Tsjor

tsjor

Je reactie voegt niets toe aan wat je al eerder hebt geschreven, noch veranderd het het beeld dat ik al kreeg. Eerder integendeel.

Ik laat het hier maar bij.

ps. ik ervaar jouw mening overigens helemaal niet als kritiek.

Anooo

Anooo

09-10-2014 om 15:00

huh

"Bijvoorbeeld: hij vraagt haar ten huwelijk door een groot spandoek aan een brug te hangen, voor iedereen zichtbaar. Mooi, romantisch. Maar bij het huwelijk zelf wordt niemand uitgenodigd, want dat willen ze graag met zijn tweeën doen. Ook niet de ouders (om waar iets te noemen), zonder dat er conflicten zijn met de ouders. Dat is dan een leegte, ontstaan doordat je alle gangbare manieren van doen afwijst, opvullen met iets wat je zelf bedacht hebt en wat nogal wat innerlijke tegenstrijdigheden vertoont."

Snap je echt niet dat je ontzettend aan het raaskallen bent?

Nee

Dat mag je me uitleggen Anoo.

Tsjor

Conclusie

Er komt blijkbaar geen uitleg van Anoo.
De volgens mij zee genuanceerde en uitvoerig beschreven visie van iemand die gelooft mag blijkbaar zonder verdere uitleg betitelt worden als 'superieur' en 'raaskallen'.
Maar als ik de moderne levensvisie 'leegte' noem, dan wordt er alleen maar gescholden, zonder verdere argumentatie.
Merkwaardig.

Tsjor

nou tsjor

Fijn dat je zo tevreden bent met je eigen visie en beschrijving daarvan. En dat je alles wat anderen schrijven ziet als schelden zonder argumentatie. Ik lees toch echt wel wat anders, maar ja dat moet mijn bekrompen geest dan wel zijn.

Overigens: er is helemaal niet zoiets als "de moderne levensvisie". Zoals ik al eerder aangaf heeft ieder mens zijn eigen privé visie en waarheid. Ook binnen een religie, zoals steeds maar weer blijkt (ook in dit draadje: iedereen heeft toch net weer een andere interpretatie van zaken). En dat geeft niets, want het kan allemaal uitstekend naast elkaar bestaan. Tenminste, zolang mensen niet vinden dat hùn visie/waarheid beter is dan die van een ander. Op dat vlak heeft de kerk natuurlijk geen beste reputatie door de geschiedenis heen. En dat dat niet alleen iets uit het verleden is bewijs ook jij nu weer.

Valt me wel van je tegen hoor.

Anooo

Anooo

10-10-2014 om 10:13

LOL

Wat is de kortst mogelijke termijn om een reactie te plaatsen dat er geen reactie komt? Had je hem donderdagavond al opgesteld en toch maar gewacht tot first thing vrijdagochtend om te posten?

Overigens denk ik dat ik zondagochtend wel even tijd heb om je vraag te beantwoorden. Zeker weten doe ik het nog niet.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.