wat moet ik hiervan denken?
Ik ben moeder van o.a. een dochter van 5 jaar. Afgelopen zaterdag gingen we naar de stad; met de metro (Rotterdam).
Ineens zag mijn dochtertje de Laurenskerk. "Oh, mama, mag ik daarheen? Ik hou van kerken". Ik was nogal verbijsterd van haar opmerking en interesse maar ok. Wij liepen er vanaf de achterkant heen.
Mijn dochtertje zei meteen: "Mama, we moeten wel omlopen, want daar is de deur hoor". Binnengekomen keek ze haar ogen uit en riep de hele tijd hoe mooi het wel niet was. "Maar, mama, zo zag het er vroeger niet uit hoor". Ze liep rond, alsof ze het herkende. Grote belangstelling had ze voor de pilaren en bouw, de oude graven.
Ineens zei ze tegen mij:"Nu ruikt het niet zo, maar vroeger stonk het heel erg hier".
Later liepen we naar het grote orgel. Ze was verontwaardigd dat daar een podium stond ….'want die hoorde hier niet', volgens haar. Ineens ging ze tegen een terrasheater aanstaan. "Oh, wat lekker warm". Weet je mama, vroeger eas het hier heel koud".
Ook maakte ze nog een opmerking over het dak…."Dat was vroeger open" en de kroonluchters…."die hingen hier vroeger niet hoor". Ook de ramen…."Dat zijn niet alle ramen hoor", merkte ze op.
Ik was helemaal verbijsterd. Daarna wilde ze wat drinken en vroeg of we naar de V&D gingen. Ze heeft de ingang nog heel aandachtig bekeken en huppelde weer vrolijk naar buiten.
Ze zei nog dat ze hier vroeger geweest was met Oma en Opa….maar toen zat ze nog in mijn buik zei ze. Tja, ik weet niet wat ik hiervan moet maken eigenlijk. Mijn moeder en vader zijn zeker weten niet met haar naar die kerk geweest. Met mijn schoonouders heeft ze geen contact.
klinkt als
een kind met veel fantasie. Leuk hoor.
Jippox
Kan. Echter, dat het vroeger heel erg stonk in kerken en dat het er erg koud kon zijn, klopt dus.
Ik heb e.e.a. nagevraagd bij een vriend die historicus is. Hij vertelde mij dat vroeger de doden in de kerk begraven werden en dat stonk heel erg. Napoleon heeft dat afgeschaft en toen zijn ze mensen buiten de kerk gaan begraven. Dat kind kan dat helemaal niet weten. Ook van die ramen klopte. Dat heb ik nagevraagd bij de kerk zelf. Ook daar stonden ze verbijsterd van de details die ze wist te vertellen.
Of...
Er is iemand geweest die het haar heeft verteld: op school, opa en oma, de ouder van 'n vriendinnetje, het Klokhuis, de Donald Duck. Kinderen doen hun kennis overal en nergens op.
Ook zo'n kind
Ik heb ook een kind dat details weet van lang vervlogen tijden. We stonden ooit in Frankrijk in een museum toen hij begon te vertellen over de tijd dat hij .... heette. Toen had ik zo'n jas en zo'n broek maar mijn hoed was anders en mijn laarzen ook. Hij is een historisch belangrijk figuur geweest zegt hij. Ik noem de naam even niet, omdat mijn nick dan weg is. Veel mensen in onze omgeving weten wie hij "was".
Geschiedenis is zijn favoriete vak op school.
Jippox
Veel fantasie, ik weet niet. Kinderen doen hun kennis overal op, dat is waar maar die van mij weet details te benoemen die niet in de geschiedenisboeken staan en zeker niet in de Donald Duck.
ja?
En dus, wat is de verklaring dan? Dat je kind al eerder geleefd heeft?
Nou ja, prima als je daar in gelooft. Ik vind dat net zo geloofwaardig als dat sommige kinderen eigelijk van een andere planeet komen.
Opvallend detail vind ik dan ook weer dat mensen met dit soort ervaringen vrijwel altijd een bekend of belangrijk persoon zijn geweest in de tijd waaraan ze zogenaamd herinneringen hebben. Héél toevallig.
Ik denk dus wel dat kinderen van alles oppikken van tv, boeken, dingen die ze horen, zien en meemaken. En daarbij nog een bepaalde interesse en zeker ook fantasie en voilà. Dat lijkt me een stuk plausibeler verklaring.
Half a twin
Ik begrijp nooit waarom je dan niet gewoon anoniem gaat. Je noemt je even Marietje en je kunt toch alles zeggen?
Maar goed mijn probleem zal wel zijn dat ik altijd zo nieuwsgierig wordt van dit soort vage berichtjes, net zoals laatst in dat 'wat wil mijn kind worden' draadje...
geloofde nooit in reïncarnatie
Maar sinds mijn kind dingen vertelt over vroeger toen ik........ begin ik toch wel te twijfelen.
Kinderen van 5 kunnen veel kennis vergaren en ook veel verzinnen maar zo totin detail weten hoe iets vroeger was roept bij mij toch twijfel op of hij toch niet echt eerder heeft geleefd.
doen
Wat wil je er dan aan doen nu je hebt ontdekt dat je kind in een vorig leven in een kerk heeft rondgehuppeld?
Stevige schoenen kopen, om in het hier en nu te aarden.
Ik had dat vroeger ook
Ik heb vroeger ook wel eens een dejavugevoel gehad in een oud gebouw. Ik wist ook precies de weg en wat er achter bepaalde deuren was. Vermoedelijk heb ik dat ooit eens op tv gezien, of zo, want ik geloof niet zo in vorige levens.
Mijn kinderen maken ook wel eens soort van voorspellende opmerkingen. Kwestie van oog voor detail en een ijzeren geheugen.
aarden
Laat de schoenen maar achterwegen, aarden doe je namelijk op je blote kakkers 
Even een grapje natuurlijk. Je vraagt wat je ervan moet denken. Kijk, we kunnen niet voor 100% zeggen " het bestaat niet", we kunnen echter ook niet voor 100% zeggen "het bestaat wel". Zolang zij er verder geen last van heeft zou ik het laten rusten.
Open houding
Moeder, je kind heeft een heel open houding naar wat er met haar gebeurt. Ik zou dat koesteren. Al snel zal een tijd komen dat ze dit soort dingen voor zich houdt. En vervolgens zal ze ook "vergeten" dat ze dergelijke dingen weet.
Ik denk ook dat het weinig zin heeft om te zoeken naar "feiten". Of je dochter nou wel of geen vorig leven gehad heeft: je komt er niet achter. En volgens mij is het ook helemaal niet belangrijk.
Ik zou zeggen: geniet van je kind zoals het nu is. Ze heeft iets bijzonders ervaren en ze heeft jou daarin laten delen.
Op tv geweest
De laurenskerk kwam een paar weken geleden op de televisie. Op beelden bij de wederopbouw van Rotterdam. Daarop had de kerk geen dak bijvoorbeeld. Heeft ze dat niet gezien?
Geur
Beelden kan ze overal opgedaan hebben. Geur is een ander probleem. Het is een merkwaardig verhaal, maar je kind heeft er verder geen last van gelukkig.
Tsjor
bijzonder!
Wat het te betekenen heeft kan niemand met zekerheid zeggen denk ik, maar bijzonder is het toch wel.
Inderdaad zijn er echt veel zaken die kinderen oppikken uit gesprekken, van tv (een reportage op tv zou veel kunnen verklaren) behalve dan weer die geur; daar lees of hoor je zelden of nooit iets over! Ik vandaag voor het eerst terwijl ik toch best veel belangstelling voor geschiedenis heb, juist dat soort details.
Kan ook laat op tv zijn geweest, ik sneakte ook weleens uit bed en keek stiekem om een hoekje als mijn ouders dachten dat ik sliep..
Als kind van een jaar of 7 heb ik ook zoiets meegemaakt. Wat ik nog weet is dat we op vakantie waren en een dagje naar Barcelona gingen.
Toen we terug naar ons hotel wilden wist niemand meer precies waar de auto stond, en als iemand geen richtingsgevoel heeft ben ik het.
Ik kan bij wijze van spreken nog verdwalen in mijn eigen dorp haha.
Maar toen wist ik daar net zo goed de weg alsof ik er al jaren woonde, wist waar we links of rechtsaf moesten en de straten kwamen me ook heel bekend voor. Dit was de eerste keer van mijn leven dat ik in Barcelona was, niet als baby of peuter al geweest.. Het was me nog bekender dan de straten van Den Haag waar ik regelmatig mijn opa en op een ander adres mijn oma bezocht.
Echt iedereen was onder de indruk; hoe wist ik dat? Ik weet het nog steeds niet.. had toen ook heel sterk het gevoel dat ik daar al eerder gewoond had, daar thuishoorde en dat gevoel had ik altijd in die streek.
Ook toen ik wat ouder was en de typische uitgaan/strandvakanties hield in die contreien. We gingen ook naar andere vakantielanden zoals Italie, ik vond er niks aan. Zwitserland, Oostenrijk, allemaal niks aan en nog iets: Spaans leerde ik zonder te leren, ik leek wel Spaanse les voor beginners te hebben gehad.
Voorbeeld: diezelfde vakantie (met de auto) reden we op een dag dat alle winkels gesloten waren rond op zoek naar een bakker, allemaal gesloten.
Ik had geen idee wat brood was in het Spaans, toch riep ik opeens naar mijn vader: kijk daar hebben ze brood, ik zag een bord bij een benzinestation.
Mijn ouders zeiden onzin, dat is een benzinepomp. Ik zei ja maar er staat pan fresca (uit mijn hoofd, ik spreek nog steeds geen Spaans) maar pan is brood, dat weet ik zeker.
En ja hoor, het was toen in Nederland heel ongebruikelijk maar daar had je bij een piepklein benzinepompje die ochtend vers brood.
Toen ik wat ouder was wist ik ook zeker dat ik daar eigenlijk zou moeten wonen maar ok, dat kan natuurlijk zijn omdat ik het gewoon erg naar mijn zin heb gehad. Maar ik blijf het vreemd vinden dat ik me daar zo thuis voelde, alsof ik er ooit gewoond had jarenlang en niet als een chique iemand maar gewoon als zo maar een burger.
Wie weet, en ik hoop het, wordt ik ooit een pensionado in Spanje, lijkt me heerlijk! 
Niets van denken
Trek het niet in het belachelijke en ga er niet in mee als je niet wilt.
Maar ik zou op historische sites toch eens gaan kijken uit nieuwsgierigheid.
Leuk toch, zo'n dochter?