Werk, Recht en Geld Werk, Recht en Geld

Werk, Recht en Geld

andere nick

andere nick

05-07-2015 om 10:22

Complexe materie - wat vertel ik wie en wanneer op het werk?

Met referentie aan mijn andere draadje wil ik hier over mijn situatie op het werk wat vragen stellen...
http://www.ouders.nl/forum/echtscheiding-en-erna/complexe-materie-besluit-genomen

De hele situatie (man aan de drank, veel ruzie in huis) heeft de afgelopen jaren zijn weerslag gehad op mijn werk. Gewoon, heel simpel, als het thuis niet goed gaat vreet dat energie en kan je op je werk niet optimaal blijven presteren. Ik werk 4 dagen, in een adviserende ingenieursfunctie. 5 jaar geleden toen mijn man opgenomen werd in een kliniek om van de alcohol af te komen heb ik dat wel besproken met mijn leidinggevende, en met de ARBO. Ik heb toen alle steun gehad, maar vlak daarna ben ik zelf ook naar een andere functie gegaan. Mijn toen nieuwe leidinggevende heb ik nooit alle details verteld (ook de drank niet), alleen de ‘burnout’ van mijn man. Het liep niet lekker in die functie, door de spanning thuis maar ook door het type opdrachten wat ik kreeg. Mijn beoordelingen werden minder goed, ik kreeg intensievere coaching, maar het hielp onvoldoende, de verwachtte verbetering kwam niet (terwijl ik zelf wel het idee had dat het iets beter ging), de beoordelingen liepen verder terug. Vorig jaar zomer ben ik weer naar een andere functie gegaan, die mij veel beter ligt. Man had toen een zware hernia, waarvoor ik regelmatig weg moest, weer kreeg ik alle medewerking. Ook alle steun om rustig in te werken in mijn nieuwe functie. Maar toch, als ervaren persoon, werd na enkele maanden van mij gewoon goede prestaties verwacht. Het lukte niet. Het werk bleek gewoon teveel voor mij in 4 dagen, de collega's werken allemaal (meer dan) full-time (en ja, de even ervaren collega’s doen meer dan ik). Nu zit ik sinds begin mei in een medisch traject voor DCIS-3, operatie is over 2 weken, dan herstel. Ook hiervoor krijg ik alle medewerking en ruimte Maar zodra ik hersteld ben wordt er een nog intensiever coachingstraject gestart, wat de laatste stap is voordat het bedrijf besluit dat ze niet meer met iemand verder willen. Binnen een half jaar moet ik dan laten zien dat ik weer 'normaal goed' kan functioneren, zoals men van iemand van mijn senioriteit verwacht. En tegelijkertijd zit ik met de situatie thuis, die inmiddels weer verder is verslechterd. Mijn besluit is genomen, ik wil scheiden, en de jongens (15 en 17) willen dat ook. Maar nu… wat vertel ik hierover op mijn werk, en aan wie? Wat kan ik in deze situatie nog vragen aan steun, uitstel van ‘executie’? Hoe kan ik dit het beste aanpakken? Ik heb afgelopen week een gesprek met de ARBO gehad, dezelfde verpleegkundige als 5 jaar geleden. Ging over het medische traject waar ik nu in zit. Aan het eind vroeg ze nog hoe het nu thuis ging… Ik heb geantwoord dat het hanteerbaar was – dat was het toen ook nog, dacht ik. Maar na gisteren dus niet meer. Ik zou heel graag op korte termijn weer met haar praten, maar dat kan pas weer over 3 weken, ze is nu op vakantie. Ik zit echt vreselijk in dubio, moet ik dit nu al aan mijn leidinggevende vertellen, of pas na mijn herstel van de operatie?

moreen

moreen

05-07-2015 om 12:28

objectief gezien

Is het logisch dat een werkgever bepaalde verwachtingen heeft van iemand op die bepaalde functie. Iemand die eigenlijk al jarenlang slecht functioneert: hoe logisch dat van jou uit ook is , die ga je als bedrijf op een bepaald moment 'eruit werken'.
je hebt grote kans dat er in je bedrijf al een beetje het beeld is ontstaan van ' iemand waar altijd iets mee is' . Dat is objectief gezien ook zo, hoe weinig jij daaraan ook kan doen.
gezien dit beeld en gezien het feit dat je binnenkort sowieso een poos eruit bent, zou ik even mijn mond houden over de nieuwe situatie. Het voegt namelijk weinig toe aan het beeld wat er al van je staat waarschijnlijk. En daarbij jouw diagnose (dat is toch de nieuwe term voor baarmoederhals beginstadium kanker?) die kan al aanleiding zijn om minder te functioneren. Dus een verhaal erbij is niet nodig.
Ik heb zelf ook zon operatie doorgemaakt en was voor de operatie al zo van de leg dat ik beginstadium had, dat ik me voor die tijd al ziekgemeld had...

+ Brunette +

+ Brunette +

05-07-2015 om 17:35

Nee, nog even je mond houden.

Moreen verwoordt ongeveer wat ik er ook van denk. Toen ik mijn reactie op het andere draadje gaf, wist ik niet dat je door alle gedoe slecht functioneerde op je werk. Een extra reden om uit elkaar te gaan, bij mij was het vaak een breekpunt voor een relatie als mijn werk er onder ging lijden. Kom niet aan mijn financiële zelfstandigheid! Zou je redelijk gemakkelijk een andere baan vinden als je uiteindelijk ontslagen zou worden? Ik zou nu al een situatie creëren waarbij je goed kunt functioneren in je werk. Je lichamelijke problemen zijn nog even een excuus maar probeer die man van je zo snel mogelijk de deur uit te werken (om het even wat cru te zeggen).

Yeti

Yeti

05-07-2015 om 18:20

Eens met de vorige posters

Je vertelt pas iets als je daadwerkelijk uitvalt, en zelfs dan houd je het strikt medisch/zakelijk. In dit stadium kun je beter het herstel na de operatie iets ' uitmelken' (klinkt lulliger dan ik het bedoel) dan met nieuwe vage psychische toestanden komen. Die zijn zo ongrijpbaar, daar kan je werkgever niets (meer) mee.

Kaaskopje

Kaaskopje

06-07-2015 om 12:08

Ziektewet

Zolang jij te ziek bent om volwaardig te werken, zou ik inderdaad op het werk niets zeggen en om te beginnen met de Arbo praten.

Misschien niet wat je wil horen, maar op mijn vorige werk was ook iemand met een slecht huwelijk, een kind wat de nodige problemen gaf en dergelijke. Haar teamleider was echt ontzettend begripvol. Het was ook een rotsituatie, zoals je niemand gunt. En toch begonnen collega's te morrelen. Haar inzet was niet altijd je van het en dat moest door de rest opgevangen worden. Duurt zoiets 2 maanden, dan is het te overzien, maar als er geen eind aan komt...

Ik zou dus echt even de lippen op elkaar houden, de operatie ondergaan, daarvan zo goed als mogelijk herstellen en met de arbo-verpleegkundige praten en dan bekijken wat je zegt of niet zegt en tegen wie.

Yura

Yura

06-07-2015 om 12:29

Geduldige werkgever

Wat mag jij je in de handen knijpen met zo'n geduldige en begripvolle werkgever en dat al 5 jaar lang. Dat iemand gaat scheiden en tijdelijk even wat minder functioneert zal iedereen wel begrijpen, maar niet als je dat 5 jaar lang vol houdt. Ik zou inderdaad maar even niks zeggen en het alleen over het medische hebben. Echt veel meer geduld en begrip kun je eerlijk gezegd niet meer verwachten.

Marietje (is 'andere nick')

Marietje (is 'andere nick')

06-07-2015 om 12:56

Bedankt voor de reacties

Bedankt voor jullie reacties, jullie bevestigen ongeveer wat ik zelf ook al bedacht had... (en ik heb mijn 'andere nick' weer teuggevonden waaronder ik eerder in een ander draadje hierover iets gezegd heb. Dus vanaf nu ben ik Marietje).

@Moreen: DCIS3 is een beginstadium van borstkanker, nog niet invasief maar wel duidelijk afwijkende cellen. Geen idee of dit (qua lichamelijke impact) vergelijkbaar is met (voorstadium) baarmoederhalskanker, en mentaal reageert iedereen verschillend natuurlijk. Het advies van ZH én ARBO was om in ieder geval de periode van operatie tot controle-gesprek met de chirurg (in mijn geval 10 dagen) volledig ziek te melden. Dat is dus ook al gedaan. Daarna zien we verder. Mijn 'valkuil' is dat ik niet snel opgeef en niet op tijd aangeef dat iets niet gaat... Ook nu, ik ben helemaal niet ziek, ik mankeer helemaal niets, er zit alleen 'iets' wat me ziek kan gaan maken en dus eruit moet.

@Brunette: je zegt het hard, maar het zijn wel een beetje ook mijn gevoelens. Alleen mijn verstand heeft dit heel lang (te lang) onderdrukt. Niet zo doorgaan dus. Andere baan vinden? Geen idee, waarschijnlijk wel, er is een schreeuwend tekort aan mensen in onze branche. Alleen niet tegen dezelfde arbeidsvoorwaarden waarschijnlijk.

@Yeti/Kaaskopje: inderdaad, ik zal na mijn operatie eerst maar eens met mijn ARBO-verpleeg gaan praten. Een prachtig excuus om dat niet eerder te doen is natuurlijk mijn herstel van de operatie, en haar vakantie.

@Yura: ja, misschien wel. Maar zo slecht functioneer ik nu ook weer niet! Alleen verwachten ze dat iedereen bovengemiddeld presteert, en dat altijd en overal.

hera

hera

09-07-2015 om 13:59

snap het wel maar

zit zelf al jaren in een zeer moeilijke situatie thuis. Ik heb er steeds voor gekozen weinig te werken. Zodoende is het allemaal prima te combineren en heeft werk nog nooit last gehad van mijn prive situatie. Daarbij zet ik de knop gewoon om als ik ga werken.

mieke

mieke

09-07-2015 om 15:58

eerst herstellen

Eerst zelf herstellen maar daarna ook zelf gaan nadenken en eerlijk tegen jezelf zijn.

Kan je deze functie nog wel aan. Stel dat de thuissituatie normaal is, lukt het je dan wel? En als dat zo is hoe lang zal het dan duren voordat je volledig functioneert en is je werkgever bereid om je zolang te wachten.

Werkgevers zijn veranderd. Wat vroeger goed genoeg is, is het nu niet meer. Er wordt bij de meeste werkgevers steeds meer van werknemers verwacht. Het moet sneller, nauwkeuriger en je moet jezelf continu verbeteren.

Wat ik wil zeggen is. Denk erover na of je echt je huidige functie wel kan doen. Zo niet dan is het tijd voor iets anders. Dan maar een stap terug. Dat kan soms beter zijn dan het risico lopen om ontslagen te worden.

Andere insteek

' Het werk bleek gewoon teveel voor mij in 4 dagen, de collega's werken allemaal (meer dan) full-time (en ja, de even ervaren collega’s doen meer dan ik).'
Als je toch van plan bent om te gaan scheiden, je kinderen al zo oud zijn en het werk zoveel is, dan zou ik overwegen om op je werk te bespreken dat je vijf dagen gaat werken. Andere mogelijkheid: hetzelfde aantal uren verdelen over vijf dagen. Het geeft je echt meer ruimte en dus ook meer rust. Waarbij je op voorhand al weet dat je over je uren heen zult gaan, maar dat op dit moment ook nodig hebt omdat je niet 100% functioneert.

Tsjor

Marietje (is 'andere nick')

Marietje (is 'andere nick')

11-07-2015 om 14:48

Dank opnieuw

@Hera: ja, ik heb ook heel lang 'gewoon de knop omgezet' als ik ging werken. Maar thuiskomen werd steeds moeilijker... en als je de volgende ochtend moe opstaat dan heeft het hoe dan ook invloed, ook als je de knop kan omzetten.

@Mieke: dat ben ik zeker van plan, eerst herstellen en tegelijkertijd gaan nadenken. Dat nadenken doe ik al een hele tijd, ik heb alleen nog nooit de stap durven zetten er iets mee te doen. Ik herken inderdaad dat de eisen hoger zijn dan 'vroeger', wat nog niet een heel lang geleden is. Die stap 'terug' is bij mijn werkgever vrijwel ondenkbaar, dat wordt wel eens gedaan door mensen die tegen hun pensioen zitten en toch nog - op een lager pitje - een tijd door willen, maar verder niet.

@Tsjor: Ja, dat heb ik overwogen. Om weer full-time te gaan werken. Maar ik stel dat even uit totdat de scheiding voorbij is... ik denk dat ik tot die tijd mijn vrije dag hard nodig heb om alles te regelen wat er geregeld moet worden.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.