|
|
|
|
|
'Je vader vroeg of je hem de stofzuiger even komt brengen,' zei Hanneke. 'Hij is in het schuurtje. Doe het meteen maar even, hij wacht erop.' Roberto deed onwillig wat hem gevraagd werd. Hanneke keek hem na. Haar jongen. Hij werd een echte puber. Ze zuchtte. Het groeide haar boven het hoofd. Gelukkig was Klaas bereid om in te grijpen. Na vijf minuten kwam Hanneke ook het schuurtje in met twee glazen sap. Ze wisten alledrie dat het drinken maar een excuus was. Ze deed of ze de Kerststalfiguren bekeek die Klaas uit hout aan het maken was. 'Papa wil dat ik erover ophoud,' zei Roberto. Hij schopte in het zaagsel op de grond. 'Om jou, zegt hij.' 'Het zou echt het beste zijn,' zei Hanneke zacht. 'Jij weet niet wat wij weten.' 'Dat is het juist,' zei Roberto hard. 'Maar ik kòm erachter! Als het moet, krijg ik het wel uit Aagje. Ik weet dingen... En anders ga ik weg.' 'Weg?! Met Kerstmis?' 'Geen sprake van,' zei Klaas resoluut. 'En betrek je zus er ook niet in. Zij staat hier buiten.' Hanneke kreeg een huilbui. 'Zie je nou wel...' snikte ze. Wiens kant van het verhaal wil je nu horen?
|
![[Roberto]](roberto.gif)
![[Aagje]](aagje.gif)