We stelden een lijst samen met "Huishoudtips voor moeders zonder tijd". De lijst vindt u hieronder. [Huishoudtips]
Verder bereikten ons twee brieven, van werkende moeders die geportretteerd werden in de documentaire "Alles". Eentje van een moeder die spijt heeft dat ze heeft meegedaan, en eentje van een moeder die (nog steeds) enthousiast is. Die brieven publiceren we eveneens hieronder, met toestemming van de auteurs. [Reacties]
Meer over de programma's en de onderwerpen die daarin behandeld werden, vindt u op de VPRO-website DNW Nieuwe Moeders.
Huishoudtips voor moeders zonder tijd
Speciaal voor DNW selecteerde Ouders Online een aantal handige tips voor moeders die alles willen, en daardoor altijd tijd te kort komen:
Opruimen doe je natuurlijk nooit vaker dan 1
keer per dag, bij voorkeur in de avond
(geen kinderen in de buurt). Niet gaan
opruimen op je werkdagen (dat is écht te
vermoeiend).
Neem een gladde vloerbedekking, koop een
zachte bezem en veeg al het speelgoed in
een keer in een hoek. Dat scheelt een hoop
bukken en spaart je rug.
Laat je zo veel mogelijk leiden door de
(vaak veel hogere) vuilgrens van je partner.
Opruimen als hij of zij erover klaagt, is
vroeg genoeg.
Let niet op het huis van je buurvrouw,
zodat je niet gefrustreerd raakt (en reken
er maar op dat zij wel op jouw huis let, en
er schande over spreekt ;-)). Ga er van uit
dat de buurvrouw weliswaar een schoner
huis heeft, maar zeker geen leuker leven
met al dat poetsen.
Let te allen tijde op je reventiemaatregelen
wat betreft het opruimen van de rommel.
Het is belangrijk om ieders territorium af te
baken: jouw territorium moet beschermd
worden tegen kinderspeelgoed. Dat hoort
boven, achter een deur (of tenminste
ergens anders uit het zicht). Na het spelen
moet het daar onmiddellijk weer naartoe
verhuizen. Dan is het weliswaar daar een
enorme rommel, maar dat ziet het bezoek
niet en als het goed is val je er zelf minder
over.
Stop vooral op het moment dat het mooi
weer is met poetsen en opruimen: met je
kind naar de eendjes geeft je een veel
beter gevoel (zowel achteraf als op het
moment zelf) dan met een sacherijnig
gezicht doorwerken met zeurende kinderen
om je heen.
* Over de was:
Zorg allereerst dat je overal genoeg van
hebt. Koop veel. Veel handdoeken, veel
ondergoed, veel sokken. Dat scheelt je de
frustratie van het misgrijpen en geeft je
wat meer speling.
Ondanks je tegenzin moet je de was toch
meteen wegwerken: hoe hoger de berg met
was, hoe meer het je tegen gaat staan.
Alles wat uit de wasmachine komt, dien je
meteen op te hangen (dus meteen als de
machine klaar is, en niet als het handig
uitkomt en de kinderen in bed liggen, dan is
het al te laat). Als je de was namelijk
meteen uithangt, hoef je minder te strijken.
En strijken, daar zijn we het over eens, is
het meest vervelende werk van het hele
huishouden.
Zorg voor een goede wasdroger en doe
daar alles in. Ook de dingen waarop staat
dat ze NIET in de wasdroger kunnen. Die
doe je gewoon wat korter en dat ene
kledingstuk dat er echt niet tegen kon, gooi
je gewoon weg. Dingen die niet in de
wasdroger kunnen, kun je beter kwijt zijn.
Alles wat je in de wasdroger stopt, krimpt
nogal. Koop daarom ondergoed, sokken en
pyjama's een tot twee maten te groot.
Als je toch graag alles wilt strijken, doe het
dan op het moment dat je het kledingstuk
wilt aantrekken. Dan heb je niet alles
tegelijk.
Uiteraard strijkt iedereen z'n eigen kleren.
Als je toevallig zo'n man hebt die alles zo
gestreken wil hebben als zijn moeder altijd
deed: prima, laat hem vooral z'n gang gaan.
Oefening baart kunst!
Het zou kunnen dat een was enigszins
vergeten wordt nadat je hem in de machine
hebt gedaan en hebt aangezet. Als je die
was na drie dagen ineens tegenkomt, zet
de wasmachine dan gewoon weer aan.
Niets aan de hand, beetje waspoeder erbij
en het ruikt weer heerlijk schoon.
Heel erg belangrijk voor de was is een eigen
kamer. Daar kun je de strijkplank dan uit
laten staan, de wasdroger neerzetten en
alle was neergooien waar je even geen zin
in hebt. Komt er plotseling bezoek, dan
houd je de deur dicht. Ook kun je die
waskamer dan als extra kast gebruiken: je
kunt de was vanuit die kamer strijken en
meteen weer aantrekken, op stapels in de kast leggen
hoeft niet eens meer! Een was opvouwen
voor de televisie kan ook. En dan maar
hopen dat er geen bezoek langskomt,
natuurlijk, want zitten is er niet meer bij,
tussen de stapels washanden en sokken.
De meest comfortabele oplossing is je
schoonmoeder een paar uurtjes op te laten
passen, zodat ze zich gaat ergeren aan de
was en alles meteen even wegvouwt.
Vergeet niet daar heel, heel erg dankbaar
op te reageren, want dat zal haar op het
idee brengen het nog eens te doen.
* Losse tips voor de huishoudfanaat:
Voor het lappen van de ramen (vier keer
per jaar is echt meer dan genoeg, ook als
de buren het elke week doen), gebruik je
uiteraard de zaterdagkrant. Omdat het
papier daarvan dunner is. Nagezeemd met
de zaterdagkrant heb je gegarandeerd geen
strepen op je ramen. Hiervoor neem je
natuurlijk niet de Telegraaf, want die
kleurenfoto's geven af.
Glansspoelmiddel voor de vaatwasser kun je
ook toevoegen aan het lapwater voor de
ramen. Geeft een mooi streeploos effect.
Oude kranten spaar je voor bovenop de
keukenkastjes. Niet soppen, gewoon
regelmatig een andere krant bovenop
leggen.
Het ontdooien van het vriesvak is ook een
probleem voor de drukbezette huishoudens:
wanneer doe je het (er ligt altijd wat in,
daar heb je dat ding tenslotte voor) en
vooral hoe? De ouderwetse manier van
uitzetten, bak heet water erin en heel lang
wachten lijkt het veiligst. Anderen zweren
bij de haarf�hn, maar daarbij hoort een
waarschuwing voor oververhitting van
het koelsysteem of zelfs levensgevaar
vanwege de combinatie water/elektriciteit
(elektrocutie).
Voor de afwas is de vaatwasser de beste
oplossing, vooral omdat je die ook nog eens
als extra keukenkastje kan gebruiken. Als je
geen ruimte hebt voor een vaatwasser,
probeer er dan kinderen voor te strikken.
Draag het ze op als vaste taak, of betaal
ze ervoor (heitje voor karweitje). Zijn je
eigen kinderen nog te klein, probeer het dan
eens bij de buurkinderen.
* Nog wat losse flodders op huishoudgebied
als toegift: Gooi zoveel mogelijk weg,
schroef je vuilgrens op tot het uiterste.
Neem geen voorbeeld aan je schoonmoeder
of buurvrouw, iedereen die commentaar
heeft en het beter weet mag het komen
voordoen. Begin als het even kan niet aan
een verbouwing en, vooral: klagen mag!
* Maar de allerbeste tip op elk
huishoudgebied is: neem een hulp in de
huishouding. Liefst een zelfdenkende,
betrouwbare, die jaren blijft en nergens in
snuffelt. Heb je er zo een gevonden, wees
er dan heel erg zuinig op. Ze liggen niet voor het oprapen, dat is
duidelijk.
Twee reacties van vrouwen uit het programma "Alles"
Beste redactie,
Aangezien ik een zeer regelmatig bezoeker van jullie site ben, heb ik met enige teleurstelling jullie enthousiasme over de genoemde VPRO-serie gelezen. Ik moet (helaas met spijt) bekennen dat ik een van de vrouwen uit de documentaire Alles ben, en mijn mening over de documentaire is vrij negatief:
1. Hij geeft een zeer gechargeerd beeld van de combinatie werk/kinderen (namelijk: negatief. Er worden alleen huilende kinderen en vermoeide ouders getoond, en alle vrije dagen en plezier zijn eruit geknipt), en daarmee een zeer verkeerde impuls aan de al bestaande discussie rond deze combinatie.
2.De serie geeft vrouwen die twijfelen over de combinatie maar 1 advies: NIET DOEN.
3. Daarnaast, wellicht van minder belang voor de algehele discussie, wordt van de dames zelf een verkeerd beeld geschapen. Voor mij persoonlijk was de voornaamste reden om hier aan mee te werken het maken van een 'tijdsdocument' voor mijn dochtertje. Dit resultaat krijgt zij hopelijk nooit te zien...
Anyway, ik zie de discussies omtrent de documentaire met verwachting tegemoet, maar wilde wel aangeven dat deze documentaire minder positief is dan wordt aangegeven.
Met vriendelijke groet,
Ellen Janssens
Mislukte moeder?
Na: "Was jij dat in Backstage van de VPRO?" nu: "Er staat een fotootje van je in Opzij." En wel met het flatteuze onderschrift "Jessie, een van de overbelaste moeders in de Vinex-locatie Wateringse Veld". Gelukkig is de foto klein en vanaf de rug gezien ben ik onherkenbaar. Alleen insiders weten dat ik die mislukte moeder ben...
De teneur van het artikel is ook niet al te opwekkend. En zo zijn eigenlijk alle reacties op Alles negatief.
Op het debat dat de VPRO na een voorvertoning van Alles had georganiseerd, was er zelfs een verontwaardigde moeder die medelijden had met onze kinderen. Die vrouwen uit de documentaire pakten het duidelijk helemaal verkeerd aan, was de eensluidende mening van zowel panel als publiek.
Drie van de vijf vrouwen, waaronder ikzelf, zaten in de zaal. Vooral verbijsterd denk ik, want het is een rare gewaarwording als een stelletje absolute vreemdelingen na het zien van tien minuten uit jouw leven, precies weten wat jij verkeerd doet en hoe je het allemaal beter kunt doen. Want kijk toch: de deuren van het Paradijs staan wagenwijd open, Één stapje is voldoende om het Walhalla te betreden, weg alle sores, weg alle problemen. Natuurlijk is de positie van vrouwen op de arbeidsmarkt nog niet helemaal ideaal, zijn niet alle mannen volledig geëmancipeerd en is de kinderopvang in Nederland nog altijd beroerd geregeld (of moet ik zeggen niet geregeld?). Maar als je echt wilt, dan is de keuze aan jou...
Tijdens het debat bekroop mij het gevoel dat het publiek de boodschap van de documentaire niet had begrepen. Sterker nog, dat het ervoor gekozen had de boodschap niet te willen begrijpen. Want de boodschap is niet leuk: moeder zijn is een zwaar beroep, een meer dan fulltime beroep en een beroep alléén voor vrouwen (want wat een vader ook doet, hij zal nooit moeder worden).
De regisseuse heeft alle middelen aangegrepen om die boodschap duidelijk te maken: de troosteloze Vinex-locatie; de zwaarmoedige muziek; de moeilijke momenten laten zien; de vrolijkheid, gezelligheid en onze lieve behulpzame mannen uit de documentaire gelaten...
En dan toch is het mogelijk om niet te willen begrijpen wat zij ons verteld.
Maar terug naar mijzelf. De eerste stukjes van de film zag ik tijdens de montage, het verhaal was nog lang niet af, maar ik vond het een verademing om te zien dat er bij die andere gezinnen ook wel eens wat mis ging, dat ook bij hen niet alles vanzelf ging.
Het hele verhaal zag ik voor het eerst bij een viewing in Hilversum, met de vier andere vrouwen. Daar zag ik vooral vier leuke, gezellige en vooral gewone vrouwen. In het geheel geen depressieve kneusjes die (och erm) gewoon te hoog gegrepen hadden.
Ik zag vrouwen die keuzes maakten, prioriteiten stelden en niet bleven kniezen over de consequenties die dat met zich meebracht. En leuke moeders, dat ook nog!
Het idee dat deze vrouwen gewoon bij mij om de hoek wonen geeft mij steun en vertrouwen. En dat is ook wat ik denk dat de documentaire Alles aan anderen zou moeten geven.
Jessie Maas
