Hierdoor word je als lezer gedwongen om de echtheid van je eigen geloof en de overdracht daarvan op je kinderen kritisch te overdenken.

Daar kun je jezelf vanaf maken natuurlijk, maar je kunt ook op de uitnodiging ingaan. Maar als je dat doet, moet je niet bang zijn. Je gaat je vragen stellen over je eigen opvoeding en de opvoeding die je je kinderen geeft. Wat wil je doorgeven en wat niet? Zo kan het lezen van dit boek een heel persoonlijke ervaring worden.

Bidden is al moeilijk genoeg
We gaan met ons gezin weliswaar naar de kerk, we lezen uit de bijbel en ik leid de kinderdienst, maar is dat ook echt opvoeden volgens de letter van de bijbel op de manier zoals de auteurs dat propageren?

Ik ben bang van niet. En om eerlijk te zijn, vind ik bidden al moeilijk genoeg. In ons gezin worden we niet geleid door de bijbel 'naar de letter'. Bij ons is het geloof iets wat erbij hoort en niet gemist kan worden. Maar dit boek gaat veel verder: daar is de bijbel en het geloof de bron van waaruit alles ontspringt.

Wat we willen, is dat onze kinderen leren leven met de overtuiging dat het leven een doel heeft. Dat we niet op deze wereld zijn om alleen maar geld uit te geven, maar dat er meer is. Dat we een bepaalde verantwoordelijkheid hebben.

Respect, echtheid, en 'het geven van ruimte en verantwoordelijkheid', zijn begrippen waar ik wel wat mee kan en die veel in dit boek voorkomen. Er wordt nogal op gehamerd dat je bewust moet zijn bij wat je doet. Waarom schreeuw je tegen een kind? Waarom wil je dat ze naar de kerk gaan, en hoe maak je hun dat duidelijk? Waarom geef je een kind een klap en wat is het effect?

Niet meer van deze tijd
De sterke christelijke leidraad zoals die in dit boek gepropageerd wordt, is -- zoals ik het ervaar -- niet meer van deze tijd. Hij past in ieder geval niet meer bij ons gezin. Hoewel het stellen van de vragen die ik net noemde natuurlijk heel zinvol is. Ben ik een christen als ik de bijbel niet meer zo streng volg? Moet ik naar de kerk? Moeten we bidden aan tafel? Wat moet ik vertellen en wanneer?

Het boek gaat wel op die vragen in, maar de antwoorden weet ik nog steeds niet. Ik weet bijvoorbeeld nog steeds niet of ik mijn kinderen nu wel of niet moet vertellen dat Jezus ook echt op een wolk de hemel ingaat (Hemelvaart) en dat Hij echt over het water heeft gelopen. Vertel ik dat je dat niet letterlijk moet nemen? Vertel ik dat je het maar moet geloven? Vertel ik dat ik het ook niet weet? Ik weet niet goed wat ik met dergelijke verhalen aanmoet en het boek gaat dit soort problemen een beetje uit de weg.

Geloven gewenst
Affiniteit met het geloof en de bijbel zijn bij het lezen van dit boek onontbeerlijk. De auteurs waarschuwen de lezer echter wel: de grote hoeveelheid informatie in dit boek kan verlammend werken en zelfs een schuldgevoel oproepen. Dit is niet de bedoeling. "De vele praktijkvoorbeelden moeten bij je passen. Kies wat je aanspreekt en wat past bij jezelf, je kinderen en je situatie. Laat de rest rusten."

Die laatste tip is zo gek nog niet. Ik vond het boek leuk om te lezen, maar uiteindelijk toch te zwaar christelijk van toon.

Zal ik het boek nog eens uit de kast pakken? Ik weet het niet; misschien wel. Zeker voor het laatste hoofdstuk over rouwverwerking. Of voor de literatuurlijst. En ik zal het aanraden aan iedereen die begint met het leiden van kinder-nevendiensten, omdat het goed aangeeft op welke leeftijd je een kind wat kunt aanbieden.

Kortom: Met kinderen onderweg is een boek waarin veel aspecten van de geloofsopvoeding aan bod komen, maar waarin wel een zware wissel op je eigen geloof wordt getrokken. Voor ouders en voor andere opvoeders – zoals de leiding van kinder-nevendiensten – is het een nuttig boek, dat je echter vooral even moet wegleggen als het te zwaar wordt.

Marga Ven
p/a [email protected]

Marga Ven is moeder van 3 zoons en leidster van kinder-nevendiensten.